Als er iets is, wat rekbaar is, dan zijn het wel de Israëlische grenzen… fysische, historische en gewenste. Zodra je het aandurft de handelswijze niet helemaal comme il faut te vinden, krijg je heel de erfzonderetoriek over je heen.

Israël en Libanon (… en Syrië) hebben geen diplomatische relatie en daar wil Israël voordeel uit halen. De annexatie van de Syrische Golan Hoogte wordt jaar na jaar tijdens de vergaderingen van de VN aangeklaagd… zonder resultaat. Zonder omkijken wordt er olie opgepompt, worden er nederzettingen gebouwd, ja, zelfs toeristische uitstapjes georganiseerd, de grens militair verstevigd en al dan niet pro-actief verdedigd. Trump kreeg er zelfs een nederzettingsnaam toebedeeld; van arrogantie gesproken!

https://www.israel21c.org/major-reserves-of-oil-found-on-golan-heights/

Bekijken we de huidige grenzen nader, dan zou Israël opnieuw de Egyptische Sinaïwoestijn kunnen bezetten. Mocht er olie onder de Sinaï ontdekt geweest zijn… hadden we nu over heel andere grenzen gesproken. Ook zonder delfstoffen zou Israël er in elk geval strategisch geografisch een pak op vooruit gaan. Anderzijds biedt de Jordaanvallei mogelijkheden voor huisvesting – de nieuwe nederzettingen, de verdrijvingen, de huisafbraken worden ook bij de VN veroordeeld, zonder echter dat er gevolgen aan verbonden zijn.

Blijft er uitbreiding richting zee. En daar ligt de Gaza als een lokkende kuststrook. Het moet voor een volbloed Israëlische “natiebouwer” bijzonder frustrerend zijn dat de inname van dit stukje grond wel eens voor de internationale gemeenschap echt onaanvaardbaar zou blijken te zijn. Blijft er de zee en de maritieme grenzen. Heeft er iemand al over de Nederlandse inpolderingtactiek nagedacht?

Om u een idee te geven over de geografische ligging een video uit het jaar 2013. Libanon bekijkt de maritieme grens als een verlengde van de landgrenzen; Israël ziet de grens meer naar het noorden (zoals in onderstaande video aangeduid). U vindt hier een afbeelding; het omstreden gebied, 1430 km2, is gemarkeerd met een rode 4. Uit de b.g. afbeelding blijkt dat de Libanese grens niet met de Israëlisch-Cypriotische plannen strookt.

De VSA – als gerenommeerde vredestichter – probeert nu een akkoord tussen Israël en Libanon te forceren. De VSA wil als een soort lijnrechter een oplossing uit hun hoed toveren waardoor een witte duif de demarcatielijn voor eens en altijd vastlegt.

Dat Libanon buurland Israël niet echt vertrouwt, zal u niet verbazen. Er is meer nodig om de Libanezen te overtuigen…. zoals bv…. een explosie?

Een citaat uit het charmeoffensief van de VSA-bemiddelaar:

“This is the last minute.” “My advice to people in Lebanon — focus on not what you’re missing, not what you may lose if you compromise. Think about what you gain,”

Of hij er in gedachten “… or else” bij gezegd heeft?

us-envoy-calls-on-lebanon-to-end-maritime-border-dispute-with-israel/

talks-on-israel-lebanon-maritime-border-continue-but-a-solution-is-nowhere-in-sight

Vorige publicaties over dit thema – met onze verontschuldigingen voor het verdwenen beeldmateriaal. De censuurduivel heeft weer toegeslagen.