Voor alle duidelijkheid: wij zijn dierenvrienden. Heel ons bewust leven hebben wij gezelschapsdieren in huis gehad: katten, honden, paarden, zelfs een geërfde cavia en twee parkieten mochten tot hun overlijden op onze zorg rekenen. In onze bloembakken in de tuin logeren momenteel kikkers omdat ze daar zowel water als voeding vinden. We voederen de vogels in de winter en voorzien water in de zomer om te drinken of een badje te nemen. We gebruiken geen gif in de tuin of in huis: we hebben overal vliegenramen zodat er geen enkel insect binnen geraakt. Spinnen vangen we met een klein apparaatje en zetten ze buiten. De talrijke huisjesslakken (momenteel wegens de droogte eerder zeldzaam) vangen we ‘s morgens en herplaatsen ze verder in het bos. En verder zien we niet in wat de jacht tot een “sportief evenement” maakt.

Dit gezegd zijnde… hebben we totaal geen begrip voor de obligate bescherming van de wolf. Niet dat we lijden aan een Roodkapjesfobie, maar we begrijpen niet wat de meerwaarde is van een wolvenpopulatie in de huidige maatschappij.

In Zwitserland begint de ratio terug te keren:

• In het kanton Graubünden is men de slachtpartijen onder de weide- en andere dieren meer dan beu. Daar telde men in totaal 15 aanvallen op vee in beschermde situaties. Daders: waarschijnlijk 2 wolven. Eén wolf mag officieel neergeschoten worden.
• In het kanton Uri werden er tussen 3 juli en 17 augustus 13 schapen gedood. Vanaf 22 augustus mag er gedurende een periode 60 dagen één wolf doodgeschoten worden.
• In het kanton St. Gallen hebben wolven zich voor het eerst sinds 2019 voortgeplant. Daar rekent men nu met nieuwe slachtpartijen onder het vee.
• In de streek rond Krauchtal, Kerenzerberg und Mürtschental werden tijdens de voorbije maanden 13 schapen en 2 geiten het slachtoffer van een wolvin. Een boswachter heeft het dier geëxecuteerd; het werd vervolgens naar de univ. Bern, afdeling dierengeneeskunde, gebracht voor onderzoek.

nzz.ch

Ook in Duitsland, in Nederland en in het land b zaait de wolf – als beschermd dier – onrust en angst. Weiden en stallen worden quasi als een Fort Knox omheind.

De politieke correctheid ter bescherming van de wolf blijft ons opgedrongen: