3 gedachten over “Gevaarlijk!”

1. ” ‘k Zal het op z’n Hollands zeggen, Walter”… dàt verhaaltje is … een broodje aap.
   De Vandammesluis in Zeebrugge gaat minstens 10 X per dag open-en-toe, maar TOCH kan er geen ènkele zeewatervis gevangen worden in de binnenwateren: zij sterven meestal vlug door het verschil van biotoop: zoUtwater en zoEtwater.
   Ze kùnnen wel enige tijd in brakwater leven maar niet tè lang, anders sterven zij. (de énige soort dat het wél ZOU kunnen is de paling, doch de albatrossen zijn de hengelaars véél te vlug af —> ook al omdat zij toch reeds half-versuft zijn door het plotse waterverschil.

2. Nog een reactie van Fikken, maar… ditmaal over de mazen van de immigratiewetten.
   Hebben Jullie ook naar het journaal van 19 uur (op de 0000 ) gekeken ?
   Dààrin toonde men een koppel Afghanen met twee (bijna) volwassen dochters die éérst wél een verblijfvergunning hadden, maar… dan plots hun papieren stuk gesneden werden door een kl*** van een ambetantenaar.
   Dààrdoor werden ze dan “sans papiers”, de vader verloor zijn werk, idem voor de dochters… NERGENS konden zij nog aan énige steun geraken ofschoon zij wél fatsoenlijk Nederlands praten goed-ingeburgerd zijn.
   De moeder gaat iedere dag naar het station omdat… de Metro gratis is, èn zij nog-béter Nederlands WIL LEREN.
   Voilà, dàn steigert Fikken: verdorie, het stikt hier met niet-Europeanen die HET VERTIKKEN om Nederlands te leren èn zéker NIET GENEIGD ZIJN om zich te integreren, en… met rust gelaten worden !!!
   Welke paljassen zitten er dan toch bij de “immigratiedienst” ? Houten koppen zeker ?

3. De scherpe woorden van de Antwerpse procureur-generaal Yves Liégeois over het asielbeleid zijn allerminst losse flodders. Zijn kritiek heeft diepe wortels in de dagelijkse praktijk van de rechtbanken, die geconfronteerd worden met duizenden dossiers van verregaande fraude. En wat voor de rechter komt, is nog maar het topje van de ijsberg. Zwakke punten in de Vreemdelingenwet, het vaak ontstellende gebrek aan controle en de goedgelovigheid van sommige administraties spelen in de kaart van de sjoemelaars. Dat blijkt uit het verhaal van een rechter. Het profitariaat, een ‘best of’.

   José MASSCHELIN

   1. Luxeleven voor vrouw van chirurg in Marokko.

   Onze rechter steekt van wal met een straf verhaal waaruit blijkt dat je als immigrant niet eens in ons land hoeft te wonen om jarenlang van een mooie uitkering te genieten. Dat heeft een Belgisch-Marokkaanse vrouw uit de streek van Mechelen bewezen. “De dame beweerde dat ze een alleenstaande moeder was. Ze liet zich met haar drie kinderen inschrijven in de gemeente waar haar broer woonde. Ze woonde met haar kroost ook in het huis van haar broer. De vrouw kon een werkloosheidsuitkering én kinderbijslag bemachtigen. Haar broer genoot een fiscaal voordeel omdat hij vier personen onderdak gaf.”

   “De grote leugen van de moeder kwam echter uit, toen ze in 2007 werd opgeroepen om te zetelen in een kiesbureau. Ze daagde niet op en de politie maakte er een zaak van. Een agent werd op pad gestuurd om de vrouw te zoeken. Uit zijn buurtonderzoek bleek dat de moeder en de kinderen al sinds 1998 permanent in Marokko woonden. Ze was er getrouwd met een chirurg en leidde een luxueus bestaan. Ze kwam nu en dan naar ons land om het geld van haar Belgische rekening te halen. De moeder kon meer dan tien jaar lang sjoemelen. Ze werd door niemand gecontroleerd. Ze werd uiteindelijk opgepakt en veroordeeld tot 18 maanden cel.”

   2. Al zeer jong met pensioen.

   Ook met de pensioenleeftijd wordt er regelmatig geknoeid. “Sommige migranten, die al dan niet gewerkt hebben, vragen hun pensioen aan terwijl ze nog niet aan de leeftijdsvoorwaarden voldoen. Ze doen dat om rustig naar hun vaderland te kunnen terugkeren. Als de administratie van Pensioenen hun aanvraag weigert omdat ze veel te jong zijn, dan starten ze een procedure voor de arbeidsrechtbank. Als ze ook van de rechtbank ongelijk krijgen, trekken ze naar hun vaderland om een geboorte-attest te halen. Ze staan hier dan een maand later terug met een attest waaruit blijkt dat ze plots vijf jaar ouder zijn. Er loopt heel wat mis met de geboorteregisters in onder meer Marokko, Algerije en Turkije. Die attesten zijn officiële documenten, maar we weten dat ze vals zijn. Als rechter kan je er niets tegen doen, want dan veroorzaak je een diplomatieke rel met die landen.”

   3. Ziek op einde van vakantie.

   Het is voor migranten die werken ook helemaal niet moeilijk om hun betaalde vakantie met enkele weken te verlengen op kosten van de werkgever. De rechter: “De fraudeurs vertrekken op 1 juli met vakantie naar hun vaderland. Normaal is dat voor een maand. Rond 28 juli worden ze plots ernstig ziek. Ze hebben meestal last van hevige rugpijn. Die kerels stappen in hun thuisland naar een arts, die een attest aflevert waaruit blijkt dat ze op geen enkele manier vervoerd mogen worden. Niet met het vliegtuig, niet met een auto en ook niet met een schip. Begin september staan ze hier plots terug. Werkgevers die het riskeren om die mannen te ontslaan wegens onwettige afwezigheid, worden prompt voor de arbeidsrechtbank gesleurd. Je mag een arbeider/bediende immers niet ontslaan als hij ziek is…”

   4. Rugkwaal voor leefloon.

   Een andere ‘klassieker’ is de geveinsde ziekte om voor onbepaalde tijd een leefloon te krijgen. “Ik maakte het al tientallen keren mee dat asielzoekers ziek worden op de dag dat ze geregulariseerd raken. Daarvoor hebben ze meestal tot vijf jaar in het zwart gewerkt, maar dan laat hun gezondheid het afweten. De ziekten: rugpijn, depressie en posttraumatisch stress-syndroom. Dit laatste illusteren ze dan met een foto van een afgebrand huis ergens in Kosovo. De meeste attesten worden afgeleverd door een allochtone arts. Als het leefloon wordt goedgekeurd, dan gaan ze weer aan de slag in het zwart. En ze worden amper gecontroleerd.”

   5. Eén dag werken volstaat.

   Het volstaat ook dat immigranten hier één dag gewerkt hebben om daarna van een werkloosheidsuitkering te kunnen genieten. “Ze moeten enkel een attest voorleggen dat ze in het land van herkomst gewerkt hebben. Als ze daar één dag arbeid in ons land aan kunnen toevoegen, dan is hun plan gelukt. Dergelijke fraudeurs vinden vlug de weg naar nepvennootschappen die hen dergelijke attesten bezorgen, tegen betaling. Als je als rechter een onderzoek instelt naar de echtheid van die vennootschappen, zijn ze meestal al failliet. Er valt dus niets meer te controleren. De sjoemelaars profiteren met succes van de zwakke regels in het asielbeleid.”

   6. Ongeneeslijk ziek… in thuisland.

   Nog een veelbeproefde tactiek is het ‘artikel 9ter van de Vreemdelingenwet’. “Dat bepaalt dat iemand geregulariseerd kan worden als hij aan een ziekte lijdt die in zijn thuisland niet verzorgd kan worden”, legt de rechter uit. “Die persoon moet een leefloon krijgen en mag niet werken. Helemaal aberrant is dat de wet zegt dat ook zijn familieleden niet mogen werken. Er bestaat een circuit van artsen die valse attesten afleveren. Er zijn er die het zo nogal bont maken. Zo kreeg een Russische vrouw, die zogezegd aan sinusitis leed, een tijdelijke regularisatie omdat ze voor ‘onbepaalde tijd’ niet in een vliegtuig mocht zitten, wegens drukverschillen. Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een arts die het op papier zet.”

   7. Regularisatie omdat vader in de cel zit.

   Nog veel voorkomend in het misbruik: regularisatie om humanitaire redenen. “Wist je dat een gezin geregulariseerd kan worden als de vader in de gevangenis zit?”, grijnst onze rechter. “We hebben het al meegemaakt met verschillende zigeunerfamilies. Pa vliegt in de bak en de advocaat maakt van de gelegenheid gebruik om de illegale familieleden aan een leefloon te helpen. Ze willen pa immers kunnen bezoeken in de gevangenis en onze asielwet zegt dat dit een humanitaire reden is om (tijdelijk) in ons land te blijven én een uitkering te krijgen. Als vader vier jaar moet brommen, dan krijgt zijn kroost vier jaar lang steun. Handig voor illegalen die in de gevangenis zitten.”

   8. Schijnscheidingen.

   We kenden de schijnhuwelijken al, maar ‘schijnscheidingen’ zijn nog veel interessanter. “Twee geregulariseerde immigranten zijn gehuwd en leven van een uitkering. De ene krijgt werklozensteun, de andere een uitkering van het ziekenfonds”, geeft de rechter als voorbeeld uit zijn praktijk. “Omdat ze samenwonen, krijgt slechts één van de twee zijn uitkering als gezinshoofd. Als ze scheiden, dan kunnen ze allebei een hogere uitkering krijgen, zo leren ze van hun advocaten. Ze gaan dus uit elkaar, voor de show. Eén van hen huurt zogezegd een zolderkamertje bij een familielid, de andere blijft waar hij is. Ze laten hun scheiding ook bevestigen door een vrederechter. Een van de partners moet onderhoudsgeld betalen, maar weigert dat zogezegd. De andere stapt naar het fonds voor onbetaalde onderhoudsgelden en strijkt daar een maandelijks bedrag op. Dit soort papieren scheidingen is erg lucratief. En slechts weinigen lopen tegen de lamp.”

   9. ruzie in familie als het uitkomt.

   Ook gezinsherenigingen kunnen zeer winstgevend zijn. “Sommige migranten die hun bejaarde ouders laten overkomen, moeten zich borg stellen en voor de zorg van hun vader/moeder opdraaien. Dit vervalt echter als de bejaarde na drie maanden geregulariseerd wordt. Van dan af komen ze plots niet meer overeen, maken de kinderen te veel lawaai en wil het oudje alleen gaan wonen. Gevolg: leefloon. In werkelijkheid wonen ze onder één dak en is het leefloon een extra inkomen… Controle? Zeer zwak.”

   10. Wat in Nederland niet kan, kan hier wel.

   “En dan is er nog de stroom van Nederlandse migranten richting België”, zucht de rechter. “Onze noorderburen zijn nu eenmaal veel strenger geworden. Marokkaans-Nederlandse meisjes die in hun vaderland met een Marokkaanse man huwen, hebben niet meer het recht om hem mee te nemen naar Nederland. Gevolg: het meisje verhuist (tijdelijk) naar België waar haar man wél welkom is in het kader van de gezinshereniging. Na een tijdje nemen ze weer de wijk naar Nederland, want de man mag er met zijn Belgische papieren verblijven…”

Reacties zijn gesloten.