Als Christenvrouwen met Moslimmannen zijn getrouwd, is het resultaat zelden wat hen beloofd is.
‘Hij stelde zich voor als Jamie uit Italië’, zei W.L. Cati, een prominente spreekster en een toonaangevende Amerikaanse deskundige op het gebied van Islamitische huwelijken, toen ze vertelde over haar eerste kennismaking met haar toekomstige man. ‘Pas enige tijd later hoorde ik, dat zijn echte naam Mohammed was en dat hij uit Aleppo, Syrië, kwam’ voegde ze eraan toe.
Door haar jeugd en haar naïviteit was die eerste misleiding niet genoeg voor Cati om haar te waarschuwen voor de komende gevaren, die zij uiteindelijk heeft opgetekend in haar boeken, ‘ Vow of Deception’ (Misleidende belofte) en ‘Married to Muhammad’ (Getrouwd met Mohammed).
‘Toen in de jaren 1980, wist ik weinig over Syrië en nog minder over de Islam,’ legde ze uit. ‘Het kon me niet schelen waar hij vandaan kwam. Hij had charisma, sprak zeer goed Engels en viel me op als een betrouwbaar persoon die een gezin wilde, dus ik liep in de val,’ vertelde ze.
Na een verkering van een jaar trouwde het echtpaar in een moskee. ‘Omdat de ceremonie in het Arabisch werd uitgevoerd, begreep ik er geen woord van. Alleen bij het vertrek bemerkte ik dat mijn naam was veranderd in Zena, en vanaf dat moment was ik een Moslima,’ zei ze, en erkende dat ze zich Christen voelde, ondanks de bekering.
Er volgde een lastig huwelijk van twaalf jaar. ‘Mijn man ging in de onroerend goed business en het geld stroomde binnen. Onze gezamenlijke inkomsten stegen van veertigduizend dollar per jaar tot ongeveer honderdduizend per maand,’ zei Cati. Maar hun grote financiële rijkdom had een negatieve invloed op hun relatie.
‘Mohammed begon vaker te drinken,’ legde ze uit. Ze wees er op, dat haar echtgenoot nooit een vroom man was geweest, hoewel hij vastte tijdens de maand Ramadan. ‘Ik voelde dat hij me bedroog, maar kon hem niet op heterdaad betrappen.
Zijn moeder begon ons geregeld te bezoeken, snuffelde in onze persoonlijke zaken en veroorzaakte erg veel spanning,’ herinnerde Cati zich. Ondanks de moeilijkheden koos Cati er toch voor om getrouwd te blijven, en rechtvaardigde deze beslissing met haar sterke liefde voor de man op wie zij eerder halsoverkop verliefd was geworden.
Maar in 1992 had een grote verandering plaats. ‘Ik ging op bezoek in Syrië. Daar, in een van de moskeeën van Damascus, maakte ik me bekend als Moslima en besloot om ‘full-time’ de sluier te dragen,’ legde Cati uit. Deze beslissing om zich te bekeren kwam voort uit haar bereidheid om de religie van haar man te accepteren. ‘Dat was een val, omdat bekering betekende dat ik niet kon ontsnappen,’ vervolgde ze. Maar het misbruik van haar man en zijn moeder nam alleen maar toe na haar bekering.
Volgens Cati ondervonden zij en haar kinderen in de jaren van haar huwelijk een constante verbale, mentale en fysieke mishandeling. Omdat zij het niet langer kon verdragen vroeg Cati eindelijk een scheiding aan, maar veranderde van gedachten toen Mohammed haar verzekerde dat hij zou veranderen – wat hij nooit deed.
Zoekend naar antwoorden op wat er mis ging, begon Cati de koran te lezen, maar ze zei dat ze er geen antwoorden en geen vrede in kon vinden. ‘Op een bepaald moment besefte ik dat ik een fout had begaan door me te bekeren,’ zei ze. ‘Dat is het moment dat ik besloot om de islam af te wijzen en terug te gaan naar het christendom. Een jaar later scheidde hij van mij, en begon talloze gevechten over financiële kwesties en onze kinderen,’ vervolgde ze.
Na het jarenlang verdragen van een echtelijke nachtmerrie, begeleidt Cati nu anderen en leert hen haar fouten te vermijden. Ze zegt dat ze toch geen harde gevoelens heeft voor moslims. ‘Ze slaan niet allemaal hun vrouwen,’ zei ze, huiselijk geweld bestaat in elke cultuur en religie.
Auteur: Elizabeth Blade – bron: Israel Today

Er is nog hoop dat het goed komt.

https://www.facebook.com/photo.php?v=10204421561649681&set=vb.1550330594&type=2&theater