We blijven Gerda volgen aan de hand van ontvangen berichtjes

di 17/09/2013 12:07
Dag 14-15 en16
Ik weet niet goed waar te beginnen, zoveel indrukken, zoveel contrasten, zo’n hoogte, er komt zoveel op je af en het is zo moeilijk te vatten, maar dit is een plaats om verliefd op te worden, voorlopig toch nog.
De eerste dag (een vrije dag om te wennen aan de hoogte van 3.600m en de ijle lucht) heb ik,samen met een paar mensen van de groep een grote wandeling gemaakt naar een eilandje waar de Tibetanen komen vliegeren om zo te belanden in een prachtig aangelegd park. Daar heb ik op een bank enkel zitten kijken naar de Tibetanen, die zijn zo mooi uitgedost met zo een variatie aan klederdrachten, hoofddeksels en met echte karakterkoppen, ik weet niet hoeveel foto’s ik gemaakt heb enkel en alleen van de mensen die daar rondliepen en het helemaal niet erg namen dat ik foto’s nam, omgedraaid weet ik niet hoeveel mensen er van mij een foto genomen hebben, want wij Westerlingen blijven ook voor hen een attractie..

De volgende dag was er het bezoek aan de Potala. Dit gigantisch gebouw met dertien verdiepingen, een duizendtal kamers en een oppervlakte van 130.000m2 bepaalt het stadsbeeld van Lhasa. De Potala was de winterresidentie van de Dalai Lama’s. Het gebouw ziet er indrukwekkender en grootser uit dan ik op foto’s reeds gezien had. Maar al die trappen beklimmen was wel een helse bedoening en regelmatig moest ik toch naar adem happen. Maar wie Lhasa bezoekt moet dit gezien hebben.

In de namiddag heb ik de Jokhang-tempel bezocht. Deze tempel werd gebouwd tussen 638 en 647. Dit is een unieke ervaring, protesterende pelgrims, reciterende monniken, de indringende lucht van yakboter, de enorme boeddhabeelden, hier is de tijd blijven stilstaan.

Rond de tempel bevindt zich de Barkhor met de Kora en al de straatjes vol met winkels, kraampjes en straatverkopers, ik zou zeggen Scherpenheuvel maar dan 100 voudig, en hier verkopen ze echt alle bedenkbare producten. Ik was zowat uitgeput maar toch ben ik ‘s avonds nog naar de lichtshow geweest op het plein voor de Potala.

Met die verlichting lijkt de Potala eerder een decor en de waterfonteinen op muziek maakten alles feeëriek, maar de Tibetanen, jong en oud, komen ook op het plein in grote cirkels op die muziek dansen, heel ritmisch, heel apart.

Vandaag zijn we naar het Gandenklooster gereden. Dit klooster is gesticht in 1 409 maar is in het begin van de Culturele Revolutie zo goed als volledig verwoest maar is ondertussen volledig gerestaureerd. Hier worden nog gebedsboeken met de hand gedrukt. Dit klooster ligt op een hoogte van 4.500m en de uitzichten, vergezichten, als we de Kora liepen waren spectaculair maar vergde een ferme inspanning, zeker als er nog een klim bijkwam. Maar ik heb tot op heden nog geen klachten en hoop dit zo te houden tot het einde van de rit, maar de hoogtes van meer dan 5.000m moeten nog komen.

Ik ga het hier niet al te veel hebben over de Chinese overheersing, het opdringen van hun regels, de intimidatie, de vele controles, de import van de vele Chinezen naar Tibet, er zullen zeker wel enkele positieve punten zijn, maar zeker heel veel negatieve, maar wie ben ik om me daar over uit te spreken. Ik kan alleen maar hopen dat de Tibetanen hun eigenheid niet verliezen, het is een prachtvolk en zo vriendelijk en hun leven is zo anders dan dat van de Chinezen.
Morgen vertrek ik met spijt in het hart deze plaats en gaat de reis per bus en open veerboot naar Samye.

P.S.  het is Koen* die deze mails op facebook zet. Ik kan enkel zien dat er mensen hierop gereageerd hebben, ik kan echter de reacties niet lezen want alles wat met facebook te maken heeft wordt afgeschermd in China.
Indien je mij wil bereiken, kan je me steeds een mail sturen naar : de.ryck.gerda@gmail.com
Heel veel groetjes
Gerda

*Nvdr: Koen is Gerda’s zoon.  Reacties op Golfbrekers worden ook naar Gerda doorgestuurd.