In boek IV van De Bello Gallico beschrijft Caesar hoe twee Germaanse stammen, de Tencteri en de Usipetes, op de vlucht waren geslagen voor de Sueben en de Rijn waren overgestoken, de grens tussen Gallië en Germania. Ze vroegen asiel aan bij de Romeinen, maar Caesar moest niets hebben van deze barbaren die hij als een bedreiging zag voor de Romeinse cultuur. Hij rukte met zijn volledige legermacht – acht legioenen plus cavalerie, 45.000 soldaten – naar hen op. En terwijl de Germaanse stamhoofden met hun gevolg in zijn legerkamp waren, viel hij hun kampen aan. Tevreden stelt hij vast dat hij de indringers volledig heeft uitgeroeid terwijl er onder zijn eigen troepen geen enkele dode is gevallen.
Tegenwoordig zouden we dat genocide noemen, maar dat speelde in die tijd niet. “Caesar is in de Romeinse Senaat heftig aangevallen. Maar niet vanwege die slachting zelf. De Germanen waren in Romeinse ogen een minderwaardig volk. Om hun dood maakten ze zich niet druk. Maar Caesars tegenstanders, onder leiding van Cato, verweten hem dat hij de erecode had verbroken. Hij was tot de aanval overgegaan terwijl er een wapenstilstand was. Dáár maakten ze zich druk om.”
Lees er hier alles over.
FT
Honderdduizenden doden?! Als de Romeinen ons cultuur brachten, was het toch vooral de doodscultuur me dunkt.
Zooo “speciaal” is deze antieke slachting in Nederland toch ook niet, de Romeinen hebben HIER eveneens de Eburonen uitgeroeid (weliswaar nà een hevige strijd)
De overlevenden, vrouwen, en kinderen werden twee-aan-twee gebonden èn dan in het water geworpen om de verdrinkingsdood te ondergaan. 🙁
Sorry hoor, beste Golfbrekersfans, het waren NIET de Eburonen, maar Boduognat met z’n Nerviërs die verdronken werden door de Romeinen. Ootmoedig klopt Fikken op zijn borst, “mea culpa” mompelend .
Het is je vergeven. Trouwens, niemand wist het beter.