“Het is niet de eerste keer dat een Marokkaanse ambassade beschuldigd wordt van corruptie en wanpraktijken.”

Het is de schuld van… gemiste kansen. U kent het riedeltje. Dat het zelfs, of moeten we zeggen ‘ook’, in respectabele afvaardigingen van het Prachtland Marokko in het buitenland voorkomt, is uitsluitend en alleen te wijten aan de coronacrisis. Zegt men – schouderophalend – niet verontschuldigend. In talrijke exotische landen is het de gewoonte een fooi te geven. Zo niet breekt de samenleving in elkaar. Ook in Marokko. Of het nu gaat om een café, een restaurant, een taxichauffeur, een kruier, een gids, een toelating om een foto te nemen van een kleurrijk fruit- en groentenkraam in de souk, een aai over een kameel of paard… Logisch toch dat dit eigenste culturele identiteitsgebonden gebruik ook in het buitenland verwacht en toegepast wordt? Vooral dan in de diplomatieke zetel van Marokko extra muros. Al gaat het hier niet over kamelen- en/of paardenknuffels.

Afgelopen juni dreigde een voormalig handlanger van de Marokkaanse ambassade in Nederland de ambassadeur, de consul-generaal en de voorzitter van een dubieuze vereniging te ontmaskeren.

In België en Italië verwijten voormalige handlangers van de Marokkaanse ambassades de ambassadeurs hetzelfde. Volgens kenners zijn de verwijten en beschuldigingen het resultaat van de bezuiniging als gevolg van de coronacrisis. Door de bezuiniging zouden vele handlangers van de Marokkaanse ambassades, die gewend waren subsidies* te ontvangen, uit de boot zijn gevallen.

Verneem meer: Marokkaanse ambassade in Canada beschuldigd van corruptie