Deze voormalige presidenten der VSA , die nog in leven zijn – waren allemaal betrokken bij oorlogen in landen waar ze niets te zoeken hadden. Geen enkel van die landen had de VSA bedreigd, binnengevallen, bezet. De partijkaart , Dem. of Rep., doet er niet toe.

Carter: El Salvador, Guatemala, Angola, Afghanistan
Clinton: Balkan, Irak, Soedan, Rwanda
George H. W. Bush: Golfoorlog, Panama, Somalië, Sovjetunie
George W. Bush: Irak, Afghanistan
Obama: Libië, Syrië, Jemen, Afghanistan, Oekraïne

Zij waren geen uitzondering; het is een constante in de Amerikaanse buitenlandse politiek – als goedschiks (omkoping, chantage, beïnvloeding van internationale instellingen & bondgenoten, sancties, of erger…) hun wil opdringen niet lukt, dan maar kwaadschiks (steun aan zgz. revolutie, zenden van ‘vredestroepen’, laten zetbazen (onder het motto: de vijand van mijn vijand is mijn vriend) het vuile werk doen of voeren gewoon een open oorlog tegen een veel zwakkere tegenstander. Vervolgens worden er militaire bases opgericht, die zelfs met het vriendelijk verzoek het land te verlaten, blijvend bezet worden. En dan wordt verwacht dat die onwillige gastlanden nog dankbaar zijn voor de sterke schouders van Uncle Sam, die hen zal ‘beschermen’ of ze dat nu willen of niet. (bv. Syrië en recent in jan.’20: Irak )

Op de vraag “waarom?” geeft deze video een antwoord: de militaire industrie eist een vijand opdat wapens ontwikkeld, geproduceerd en verkocht kunnen worden.