Dat moet de achterliggende gedachte zijn bij Equalis, die zich naar verluidt inzet voor de zwaksten in de maatschappij.

Als migratie ‘big business’ wordt – financieel schandaal bij Franse Equalis

Al in september 2021 kwam de vereniging Equalis onder vuur te liggen wegens allerlei dubieuze financiële praktijken. Equalis is een vereniging die zich statutair inzet voor daklozen en migranten, illegalen. In een uitgebreid rapport had het Franse Rekenhof al gewezen op luxeseminaries, een groot wagenpark. Het befaamde Franse schandaalblad Le Canard Enchaîné heeft de resultaten van een onderzoek van inspecteurs kunnen inkijken.

Dit rapport biedt een weinig fraai beeld van een vereniging die zegt op te komen voor “de zwaksten in de maatschappij”. De 7 inspecteurs van de staat hebben alle rekeningen van Equalis onderzocht. Equalis krijgt 83 miljoen euro staatssubsidies van de Franse staat (of belastinggeld dus), waarvan 14 miljoen alleen al voor de opvang van asielzoekers.

De resultaten zijn beschamend voor deze ‘tophumanisten’: zo ontving Arthur Anane, algemeen directeur van de vereniging, in het jaar 2020 een loon van 203.000 euro – veel hoger dan wettelijk was voorzien. Een dergelijk loon “is eigenlijk maar gangbaar bij bedrijven die een zakencijfer realiseren dat hoger is dan 1 miljard euro”, aldus de inspecteurs. Het jaarlijks zakencijfer van Equalis bedraagt 81 miljoen euro. Daarnaast betaalde Equalis ook kost en woning van de directeur, een bankkaart van 5.000 euro voor zijn restaurantbezoek.

Tweede anomalie, aldus het onderzoek: de zware directiestructuur. Een normale vereniging heeft een algemeen directeur, een ondervoorzitter, een HR-directeur, een administratief directeur, een financieel directeur. Equalis telde 29 directeurs. Allen hadden een bedrijfswagen (en brandstof natuurlijk), kredietkaarten, en 8 onder hen hadden een jaarlijks loon boven 100.000 euro. De inspecteurs stootten in hun onderzoek op veel “onbewezen kosten”: aankopen van huishoudtoestellen, meubels, etc.

De directie volgde regelmatig seminaries. Dat in Marseille bijvoorbeeld, op een jacht, inclusief aperitief, voor een slordige 71.000 euro. Een avond in het theater van Trianon met de partner kostte 123.000 euro. “Er werd manifest weinig of helemaal niet gelet op een goed gebruik van publieke fondsen om de vereniging haar doelstelling beter te laten bereiken”.

Stinkende potjes, tijd om het allemaal eens goed uit te meten. Tijd voor een gans ander beleid dus.

Peter Logghe