“Neen, vrienden, geen enkele andere partij zou mijn partij kunnen zijn.
En ik voeg er meteen aan toe, laat ons dat ook maar zeggen: in de politiek is er net als in de Bijbel vreugde over de zondaren die zich bekeren en terugkeren. Natuurlijk kunnen ze onmogelijk met zoveel zijn als de honderdduizenden die vanuit de Middellandse Zee naar hier onderweg zijn, maar wel aangevuurd daardoor: ik zeg u, in de afgelopen weken zie ik en hoor ik dat er steeds meer zondaren opnieuw onderweg zijn naar onze partij! En ik voeg er aan toe: ze zijn allemaal welkom, want ze hebben gelijk!
Ze hebben gelijk, en ze komen net op tijd. Want ofwel gaat dit zo ongebreideld verder, ofwel organiseren we politiek het verzet. Want we staan op een historisch kruispunt. Wellicht zelfs op het kruispunt van de laatste kans. De waanzin slaat toe, zo lijkt het wel, en we moeten bepalen wat we er tegen doen. Ik herhaal, het zijn de dagen van de laatste kans.”
Uit de toespraak van Gerolf Annemans tijdens het colloquium “Grenzen Stellen”. Meer hier.
Annemans vertolkt het heel terecht : we zijn de strijd aan het verliezen tegen de media, de gelukszoekers, de gebrainwashte politiekers van alle slag, kortom tegen de naievelingen die maar niet willen zien wat er aan het gebeuren is en later wanneer hun kinderen en kleinkinderen geen sant in eigen land meer zullen zijn, tranen met tuiten zullen laten vloeien. De enige partij die tegen de stroom oproeit is het Vlaams Belang tot spijt van wie het benijdt.