Gisteren lazen we een artikel dat de oplossing zou kunnen bieden bij het herkennen van zgn. asielzoekers in de EU. Vandaag zijn de grenzen zo lek als een vergiet. Het Dublin-akkoord wordt nauwelijks toegepast. De gelukzoeker dient zijn aanvraag in te dienen bij de overheid van het eerste Schengenland dat hij betreedt, tenzij de EU-potentaten ervan uitgaan dat de kandidaat-verrijker daar niet van een ‘menswaardige’ opvang kan genieten. Dan mag hij op groenere weiden verblijven. Dus, doorschuiven maar, zoals ze in Italië en Griekenland al jaren doen, naar genereuzere gastlanden. Een afgewezen asielzoeker probeert het dan maar zonder noemenswaardige problemen in een ander EU-land.
Geen nood, een oplossing is op komst. Men kan een chip onder de huid inplanten met alle gegevens van de ‘vluchteling’. Onwaardig? Respectloos? Zelfs onmenselijk? Tja, bij honden en paarden vindt men dit doodnormaal. Slecht voorbeeld? Het zijn ‘slechts’ dieren, horen we de criticasters zeggen. Men vergeet gemakshalve dat er in de menselijke geneeskunde toch ook gebruik gemaakt wordt van implantaten!
Een Zweeds bedrijf past dit reeds toe. Niet op asielzoekers, godbeware, het kot zou te klein zijn, maar wel op werknemers als alternatief voor een toegangspasje.
De kleine chips, ongeveer ter grootte van een rijstkorrel, worden onder de huid van de hand geplaatst en daarna gebruikt om via RFID (identificatie met radiogolven) deuren te openen of om diensten in de bedrijven te bedienen, zoals bv. toegang tot de computer of een kopieermachine.
Stel nu – we komen terug op de identificatie van asielzoekers – dat dit door het Europees Hof van de Mensenrechten niet afgeschoten wordt wegens… nu ja, schending van… dat iedereen die de EU-grenzen overschrijdt, asiel en pampering aanvraagt, dit bij het eerste bezoek bij een plaatselijk Ellis Island onder de huid ingeplant krijgt, dan is het doodsimpel hen, die zich niet aan de hand van die chip kunnen identificeren, te weigeren. Jarenlange asielprocedures worden dan overbodig. Bij een weigering van de inplanting, wordt de asielaanvraag onmiddellijk verticaal geklasseerd. Deze chip in combinatie met vingerafdrukken geeft een grote zekerheid omtrent de identiteit. In combinatie, want we mogen ons dan wel aan een zwarte markt van chips verwachten.
We maken ons geen illusies. Het huilen van de meute over een ontoelaatbare ‘nazimethode‘ zou zelfs groter zijn dan de voetbalhysterie voor de wereldbeker. Wat we willen aantonen is dat er heus wel methodes zijn om de import te beperken. Onze portemonnee gesloten houden is naar het schijnt ook hoogst effectief.
FT
Nog niet zo lang geleden zei ik tegen een collega op het werk “niet lang meer en ze planten bij ons een chip in, net zoals bij uw hond”.Ik heb geen glazen bol en ik ken madam Blanche niet, maar ik zat er toch weer niet ver naast.