Moet het EUropees verbod op de verkoop van rubberen bootjes en buitenboordmotoren uitgebreid worden naar Marokko, Turkije, Libanon, Egypte, Tunesië…?

Vanuit Libië vertrekken er minder potentiële drenkelingen naar de EU. Dat staat vast. Zij zijn flexibel en proberen nu een andere reisroute waar ze minder tegenwerking mogen verwachten, nl. via Tanger in Marokko. Daar staan naar verluidt 30.000 onmisbare werkkrachten te wachten op een boottochtje naar Spanje. Of ze trekken richting noorden naar de Spaanse enclaves Ceuta en Melilla in de hoop over de omheining te kunnen klauteren.
De Marokkaanse regering zegt met duizenden extra politie-agenten en militairen een poging te doen hen binnen ‘s lands grenzen te houden, het staatsbudget daarvoor behoorlijk te moeten forceren en verwacht een financiële ‘tegemoetkoming’ van de EU.
Een zelfde scenario als bij het vertrek van de Libische kusten speelt zich af. De potentiële drenkelingen verwittigen de Spaanse ferrydiensten van de plaats van hun toekomstig verdrinkingsrisico en worden sito presto op hun wenken bediend – de afstand Tanger – Spaans vasteland bedraagt immers niet meer dan 32 km, Tarifa-Marokko slechts 14 km.

In hoever Marokko “zijn best zal doen” om hen in het Koninkrijk te houden is twijfelachtig. Ze zijn hen ook liever kwijt dan rijk.  Een getuigenis:

https://youtu.be/zWmZAsdN-lc

Le Maroc s’ouvre pas à pas aux Africains subsahariens

Laten we niet vergeten wat eraan vooraf ging.  De uitnodiging van het EUropees Parlement, goedgekeurd door ene Frieda Brepoels van de N-VA, en het handje toesteken bij het realiseren van de Libische Lente chaos:

Opmerkelijk standpunt

.EU wil meer vluchtelingen gaan ophalen, N-VA steunt links ‘open grenzen’-beleid