Filip Dewinter in Knack

Vragen aan FDW in Knack
gepubliceerd op 19 juni 2014 om 19:31

Had u niet beter uw degelijk programma op een doordachte manier gepresenteerd in plaats van partijmiddelen te verprutsen aan Hummers en infantiele computerspelletjes die men onmogelijk au sérieux kon nemen? (Erik Jagers, Aartselaar)

Filip Dewinter: Ik begrijp uw vraag, maar u beseft blijkbaar niet hoe de media functioneert. Naast het politiek cordon sanitaire is er ook een cordon médiatique. Mocht het Vlaams Belang op dezelfde manier behandeld worden als de andere partijen, dan zouden we niet moeten stunten of provoceren om in te breken in de campagne.

Anti-Vlaams Racisme: Het Laatste TaboeEen voorbeeld: ik heb vier weken voor de verkiezingen mijn boek ‘Vuile blanken, Anti-Vlaams racisme, Het Laatste Taboe’ voorgesteld, een zeer interessant inhoudelijk werkstuk met een andere kijk op racisme. De persaandacht? Nihil! Hetzelfde geldt voor ons ‘Zwartboek Vlaamse regering’ of het boek van Gerolf Annemans ‘Van loopgraven naar republiek’.

Van loopgraven naar republiekMaar enkel als ik een videospel lanceer of een stoute uitspraak doe, krijg ik aandacht. Van die momenten moet ik dan profiteren om mijn argumenten naar voor te brengen. De strategie van de gecontroleerde provocatie is spijtig genoeg de enige mogelijkheid om het Vlaams Belang in de media aan bod te laten komen.

Vindt u dat een bedrijf systematisch minder gekwalificeerde Vlaamse sollicitanten mag aannemen in plaats van niet-Vlaamse sollicitanten die de job beter zouden uitvoeren? (Alain de Raymond, Eke)

Dewinter: Ik wil er eerst en vooral op wijzen dat de Vlaamse overheid in de praktijk het omgekeerde doet. Als twee kandidaten bij een sollicitatie gelijk gekwalificeerd worden, dan krijgt de allochtoon voorrang. Voor een job bij de Vlaamse overheid vind ik dat bekwaamheid en uiteraard het beschikken over onze nationaliteit de enige criteria moeten zijn. Huidskleur of afkomst mag daarbij geen rol spelen. Maar een ondernemer in de privé moet het profiel van zijn werknemers wel helemaal zelf kunnen bepalen. Als hij vindt dat een autochtone vertegenwoordiger beter geschikt is om pakweg veranda’s of auto’s te verkopen dan een allochtoon, dan mag hij voor mijn part afkomst als een criterium gebruiken bij de sollicitatieprocedure.

Mocht er geen toekomst meer zijn voor u in België, zou u dan emigreren? (Habibi Shaziea, Oostende)

Dewinter: Ik weet wel dat ikzelf de aanleiding gegeven heb tot dit soort vragen door mijn boutade dat ik naar Namibië zou verhuizen wanneer Elio Di Rupo (PS) premier zou worden. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat ik ooit zal emigreren. Ik ben hier geboren en getogen, heb hier vrienden, familie en kennissen. Er zal hier altijd een toekomst voor mij zijn, misschien niet als burgemeester of minister-president, maar mijn politiek engagement blijft bestaan. Dat zal je trouwens ook merken aan al mijn partijgenoten die niet meer verkozen zijn. Zij zullen als militant politiek actief blijven, net zoals ik ook vroeger actief was toen ik nog niet in het parlement zetelde. Voor mij zijn Namibië en Zuid-Afrika prachtige landen om op vakantie te gaan, maar daar houdt het op. De Afrikaners hebben hun strijd daar, ik de mijne hier.

Kan u uw collega’s in de Kamer met een andere huidskleur recht in de ogen kijken na uw uitspraak over de ‘verbruining’? (Bart Lahcen, Kruibeke)

Dewinter: Natuurlijk. Die uitspraak was slechts een oneliner waar niet teveel conclusies uit getrokken moeten worden.

Ik viseer geen individuen op basis van hun huidskleur. Wij hadden op onze lijsten overigens verschillende kandidaten met een andere huidskleur. Geen enkel probleem… Met die ‘verbruining’ heb ik enkel willen aangeven dat de multiculturele samenleving een veel groter probleem is dan de vergrijzing.

Ik kan er toch ook niets aan doen dat ik mij in Schaarbeek of Borgerhout meer in een Arabische kasbah waan dan in mijn eigen land? Trouwens, nu ben ik weer de racist, maar als iemand dezelfde ‘verkleuring’ naar voor schuift als oplossing voor de vergrijzing, zogezegd omdat we jonge migranten zullen nodig hebben om onze economie draaiende te houden, dan kraait er geen haan naar dat woordgebruik. Heel dat gedoe over racisme hangt me de keel uit. De Vlaming is niet racistisch; hij is immigratiekritisch en racisme is een soort morele uppercut om iedereen die de multicultuur en immigratie-invasie afwijst de mond te snoeren.

Vraag van de Week: U vreest dat er na een verjongingskuur niet veel zal overblijven van uw partij. Komt dat omdat de huidige ideeën bekrompen en verouderd zijn en jongeren daar vandaag kritischer tegenover staan? (Margo Claeys, Vilvoorde)

Dewinter: Jongeren hebben inderdaad andere ideeën en we moeten daar zuurstof aan geven. Zo zou ik mij bijvoorbeeld vandaag niet meer verzetten tegen het homohuwelijk, zoals ik 25 jaar geleden wel deed. En uiteraard moet een partij altijd bezig zijn met de verjonging om er de dynamiek in te houden en de continuïteit te verzekeren. Wij hebben enkele talenten naar voor geschoven en misschien hadden we dat zelfs al iets eerder moeten doen. Nu krijgen ze echter de kans om hun degelijkheid te bewijzen. Als ze daarin slagen zullen ze vanzelf wel aan de oppervlakte komen. Zo heeft mijn generatie dat indertijd ook moeten doen onder het voorzitterschap van onze stichter Karel Dillen. Maar we mogen het kind niet met het badwater weggooien. Mensen als Gerolf Annemans, Marijke Dillen, Anke Van dermeersch, Jan Penris of mezelf staan er nog altijd. Je creëert trouwens geen nieuwe boegbeelden door de oudere generatie simpelweg af te serveren. Ik heb vertrouwen in de nieuwe generatie maar nieuwe huizen moeten gebouwd worden op stevige fundamenten.

FVE

8 gedachten over “Filip Dewinter in Knack

  1. Right is Right, daaruit volgt logischerwijs : Left is Wrong!.

  2. Prijsvraag , zoek tussen de marktbezoekers een originele Borgerhoutenaar. De winnaar krijgt “muntthe” aangeboden !

  3. Ze mogen zeggen wat ze willen maar we mogen dankbaar zijn dat we een figuur als Filip Dewinter in huis hebben en volgens mij zijn het vooral onze tegenstanders die Filip eruit willen Ik zeker niet en dat geld ook voor Annemans

  4. Alexis de Tocqueville schreef een waarheid als een koe in La démocratie en Amérique (1835-1840) : ‘de onderdrukking die de democratische volkeren bedreigt, zal met niets uit de wereld die hen voorafging te vergelijken zijn.’
    Wordt onze stem nog gevraagd voor wat de grenzen van Europa betreft? Voor de euro? Voor de financiële markten? Voor immigratie? De stem van het volk is een utopie.
    Die onderdrukking is geen bedreiging meer, ze is een feit

  5. “zo zou ik mij vandaag niet meer verzetten tegen het homohuwelijk, zoals ik 25 jaar geleden wel deed”???
    Eigenaardige wending voor een gezinspartij die vooropstelt dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is. Vraag me altijd af wie binnen een dergelijk huwelijk(?) de bruid en de bruidegom is? Maar het eindigt niet bij een dergelijke zotternij. De materiële gevolgen kunnen enorm zijn.
    In mijn kenissenkring ken ik een schrijnend geval. Een vrouw van tachtig wilde haar vermogen (enkele appartementsgebouwen) aan haar dochter schenken. Deze wees het af omdat ze zelf welstellend was en vroeg haar moeder om die schenking aan haar zoon en dochter te geven. Dat gebeurde. Toen de grootmoeder overleden was, ontdekte de dochter dat ze lesbisch was. Scheidde van haar man en huwde(?) een Russische vrouw met een kind., een kind dat door de dochter geadopteerd werd. Na twee jaar huwelijk(?) verongelukte de dochter en grootmoeders schenking kwam door het erfenisrecht aan de Russin en haar kind. Maar dit is nog niet het einde.
    Wat mijn kennis wakker houdt : door die adoptie heeft dat kind nu ook rechten op haar nalatenschap, die de helft daarvan naar dat vreemde kind weet gaan en de andere helft naar haar zoon. En hoe ze ook te rade is geweest bij advocaten en notarissen, ze komt hier niet onderuit.
    Intussen draait de grootmoeder zich om in haar graf. Haar bijeen gespaarde en gekoesterd familiebezit zit nu voor de helft in Rusland.

    • Schrijnend geval, zoals erfrecht nogal vaak is helaas. Maar dit is geen voorbeeld dat het probleem van het homohuwelijk aankaart. Was de dochter wegegaan van haar man voor een andere Russische man, dan was het probleem net hetzelfde geweest. Het al dan niet homo zijn in dit verhaal doet er niet toe.

      • Bart,

        in de grond heb je gelijk.Maar het is niet omdat een wet er doorgejaagd wordt met meerderheid van stemmen dat ze rechtvaardig is en de eigen burgers niet ondermijnt. Een dergelijke situatie is in het land van die Russin niet denkbaar. Men zou hier op zijn minst kunnen vragen : hoe zijn de wetten in uw land en daar naar handelen.
        We kunnen misschien lessen trekken uit de joodse minderheid. In hun gemeenschap heeft het burgerlijk wetboek niets maar dan ook niets te zeggen. Ze hebben hun rabbinaat dat beslist en onaantastbaar is. Onze wetten kunnen die beslissingen niet ongedaan maken. Bij hen zou een dergelijk geval NOOIT, maar dan ook NOOIT voorkomen.
        Herinner je, je misschien een bekende van FDW, advocaat Rosenberg? Hij had een blog ‘goed koosjer’ waarin hij de orthodoxe joden, hun scholen, hun gesjoemel, hun nederlandstalige onkunde enz. op de korrel nam, zelfs sympathie uitte voor het toen nog Vlaams Blok. In orthodoxe synagogen hingen affiches uit waarop geschreven stond wat voor een slecht, bedriegelijk mens hij was en waarop zijn dood werd geëist. Eigenlijk vergelijkbaar met het geval Rushdie in de Islam wereld. De man werd door het rabbinaat veroordeeld en moest zijn blog van het web nemen. En onze wetgeving kon daar niets maar dan ook niets aan veranderen, als hij uit de joodse gemeenschap zou gestapt zijn en zichzelf daarmee excommuniceerde, had hij misschien klacht kunnen neerleggen voor doodsbedreigingen. Hij deed dit niet, hij kent de kracht van die joodse gemeenschap en hun rabbinaat.

Reacties zijn gesloten.