De DIHK luidt de noodklok: het EU-oppercommando komt nog steeds met te veel onpraktische regels voor de economie.
Hoewel Ursula von der Leyen ze bij haar aantreden beloofd had de EU-regelzucht te zullen beteugelen, komen er volgens de Duitse Kamer van Koophandel (DIHK) nog steeds nieuwe regels bij.
Vijf nieuwe wetten op één afgeschafte
DIHK-directeur Martin Wansleben klaagt: “In 2021 waren er 1,5 nieuwe wetten op EU-niveau voor elke wet die werd afgeschaft. In 2022 was de verhouding al 1 op 3,5 – en in juni van dit jaar waren er voor elke afgeschafte wet zelfs vijf nieuwe.” Bijna dagelijks worden bedrijven geconfronteerd met nieuwe wetten, rapportageverplichtingen, eisen, formulieren en toepassingen.
“Steeds meer bedrijven verdwijnen uit Europa. Het moet dringend gemakkelijker, sneller en gunstiger worden. Een bureaucratie-afbouw is nu noodzakelijker dan ooit.”
Het DIHK heeft 50-punten opgesomd met nutteloze EU-regels, waarin dringend met de botte bijl moet gehakt worden.
Bv. medische compressiekousen die moeten voorzien zijn van een machineleesbare barcode voor herbruikbare producten… hoewel ze quasi altijd slechts door één patiënt gedragen worden. Deze kousen moeten ingewikkelde etiketten dragen die allemaal, één voor één, erin genaaid moeten worden.
Of de fabricage van steriele wegwerppipetten. Miljoenen werden er reeds van verkocht. Vroeger hield de fabrikant één dossiermapje bij voor de technische documentatie … nu zijn het er tien.
Of wat dacht je van een richtlijn m.b.t. grensoverschrijdende belastingovereenkomsten: volgens de DIHK had de federale centrale belastingdienst op 31 maart 2023 ongeveer 27.000 verplichte rapporten ontvangen. Wat blijkt: “De nood aan juridische beleidsmaatregelen werd slechts nodig geacht bij 24 grensoverschrijdende fiscale planningsmodellen van het totaal.”
Met betrekking tot de douaneregelgeving stelt de DIHK: “Wat betreft de douaneformaliteiten kan de EU goederencodes of codes in douaneaangiften dagelijks van kracht, resp. gewijzigd worden.” Het zou beter zijn om ze bijvoorbeeld op de eerste van een maand in werking te laten treden – “met een doorlooptijd zodat bedrijven zich kunnen aanpassen aan veranderingen”.
Bureaucratische grenzen aan het vrije verkeer
Het vrije verkeer in de EU lijkt snel zijn grenzen te bereiken wanneer ondernemers werknemers naar andere landen van de Europese Unie sturen. Hiervoor moet een “A1-certificaat” worden voorgelegd die niet bepaald uitblinkt door gebruiksgemak.
De DIHK merkte op: “Concreet moet voor elke gedetacheerde medewerker een apart A1-certificaat worden verstrekt met het volledige adres van alle klanten of leveranciers. Dit moet worden doorgegeven aan de zorgverzekeraars, worden opgehaald door de zorgverzekeraars, in de meeste landen worden uitgeprint en op papier aan de werknemer worden overhandigd.” Bovendien zouden er in het geval van zakenreizen naar andere Europese landen “aanvullende landspecifieke rapporten aan de respectieve autoriteiten van de landen” nodig zijn.
Kalibratie en meetvoorschriften staan e-mobiliteit in de weg
Op weg naar de gewenste klimaatneutrale EU zijn er nog te weinig laadpalen voor elektrische auto’s. Volgens de uitspraak van de DIHK belemmert een richtlijn over kalibratie en metrologie echter een snelle expansie op de Duitse markt: “In detail zijn de voorschriften voor de implementatie van meet- en kalibratiewetgeving in technische specificaties nog steeds onduidelijk voor laadstationexploitanten, omdat de vereisten voortdurend veranderen.”
Ook de DIHK ziet de Brusselse regelgeving als een belemmering voor de omschakeling naar waterstof als energiebron. De vereisten en verplichtingen zijn te ingewikkeld en ondergraven de economische levensvatbaarheid: “Het opstarten van een brede waterstofeconomie wordt hierdoor aanzienlijk bemoeilijkt.”
Problemen met de definitie van Russisch staal en schroot
De DIHK is van mening dat de bedrijven volledig overbelast zijn door de verplichting om met zogenaamde “materiaalcertificaten” aan te tonen dat door hen ingevoerde ijzer- en staalproducten, inclusief schroeven, geen Russische tussenproducten bevatten. De vereiste certificaten zijn “onpraktisch en niet haalbaar voor de bedrijven”.
Er zijn ook aanzienlijke problemen bij het bepalen wanneer metaalschroot in de EU als afval of recycleerbaar schroot voor de circulaire economie wordt beschouwd. De DIHK daarentegen laat er geen twijfel over bestaan dat zij “dubbele rapporteerverplichtingen of tegenstrijdige wetsvoorstellen” uit het EU-oppercommando als bureaucratische troep classificeert.