Ernest Bloch, geboren op 24 juli 1880 in Genève, begon zijn muziekstudies in zijn geboortestad. Hij kreeg er vioolles van L.Rey en compositieleer van E.Jaques-Dalcroze. Later ging hij in Brussel studeren bij E.Ysaye en F. Rasse. Het belangrijkste deel van zijn muziekopleiding bracht hij echter door in Frankfurt bij Iwan Knorr, die zijn stijl beduidend beïnvloed heeft.

Blochs oeuvre kan in vier periodes ingedeeld worden. De eerste werd beïnvloed door M.Moussorgsky en Richard Strauss, en later ook door C.Debussy. In deze periode schreef hij de opera Macbeth, die vaak wordt beschouwd als de meest verfijnde Shakespeareopera. Na een succesvolle première in Boston, vestigde hij zich in 1917 in de Verenigde Staten. Hij werd eerst directeur van het Cleveland Institute of Music, en later van het San Fransisco Conservatory of Music. Daarnaast gaf hij nog les aan de University of California.

Tijdens de tweede periode, ook wel ‘Joodse periode’ genaamd, schreef hij Schelomo, een rapsodie voor cello en orkest.

In het midden van de jaren ’20 besloot hij contrapunt te leren. Daardoor stonden Bach en Palestina meer in de kijker, wat ook in zijn muziek uit die periode te horen valt.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Ernest Bloch depressief. Na de oorlog hervatte hij echter zijn muziekactiviteiten, en begon te componeren in de stijl van de laatste werken van Beethoven. Aan het einde van zijn leven experimenteerde hij met het serialisme. Ernest Bloch stierf op 15 juli 1959 in Agate Beach (Oregon).

Bloch werd vaak beïnvloed door filosofische, poëtische en godsdienstige thema’s. Zijn oeuvre voor strijkerinstrumenten is bijzonder goed. Hij schreef onder meer een vier strijkkwartetten en een rapsodie voor cello en orkest. Hij ontving verscheidene prijzen voor zijn oeuvre. Zo werd hij tot erelid van de Academia Santa Cecilia van Rome verheven.

https://youtu.be/VBdpDbq5PtU