Ze staan te blinken… “Tout va très bien, Madame la Marquise”

De Kalief heeft zich vergewaardigd naar de EU te komen.  We zouden niet durven de vergelijking te maken met Mohammed die naar de berg kwam.  Erdoğan zou ons dat kwalijk kunnen nemen.  In zijn optiek is hij niet meer of minder dan de moslim versie van de Heilige Drievuldigheid: Allah, Mohammed en kalief Erdogan.

Hij is dus in Brussel op bezoek geweest.  Mét de fanfare op kop.  Zijn eigenwaan wordt slechts geëvenaard door de wereldvreemdheid van de EU-top.  Zoals verwacht liet hij nadien een persbericht publiceren met een eisenbundel.  Geen loze beloftes meer voor de Kalief.  Een duidelijk plan met een einddatum.  Een datum van volledige en onvoorwaardelijke overgave van de EU.  Voor minder doet hij het niet.  En hij heeft er nog maar eens op gewezen dat de EU verdomd dankbaar mag zijn dat zijn land überhaupt wil toetreden.  Het land der Ottomanen wil nl. ‘de motor van de EU’ zijn.  Of hij het waardeverlies van de Turkse Lira vernoemd heeft, is ons niet bekend.

Klik voor vergroting
Studio Rony

Alle – voorzichtige – kritiek aan zijn adres over inmenging bij justitie en politie werd van de kaart geveegd.  Da’s niets anders dan smaad, valse informatie, desinformatie en een samenzwering tegen de Turkse democratie.  Erdoğans democratie.

De EU liet ‘als echte vriend en partner’ weten dat ze ‘bezorgd‘ is.  Bezorgd om de scheiding der machten. Erdoğan deelt die bezorgdheid, nét daarom moest hij ingrijpen, en als uitsmijter voegde hij eraan toe: ‘De hoogste macht is de macht van het volk.’  Tenminste zolang ‘het volk’ het met de Kalief eens is.

Het toppunt van zijn eigenwaan was wel dat terwijl hij zijn interpretatie van de Turkse scheiding der machten aan het uitleggen was, er tegelijkertijd tientallen rechters en procureurs uit hun ambt ontheven of verplaatst werden.

Samen verkondigden ze unisono hun hoop dat de toetredingsonderhandelingen dit jaar wat sneller vooruit kunnen gaan.  Sneller op weg naar het einddoel, naar de islamisering van Europa, sneller naar het verval van het Avondland.

De Kalief leek redelijk gerust in het vliegtuig op weg naar huis.  Hij vertelde aan journalisten, die hem naar Brussel begeleidden,  dat hij de EU ervan had kunnen overtuigen dat er geen parallelle structuren in zijn land bestaan.  En hij wees er fijntjes op dat er geen ééngemaakte Europese justitiestandaard* bestaat.  De lidstaten hebben allemaal een eigen invulling, waarom zou Turkije die dan niet mogen toepassen?  Dat hij justitie onder curatele van zijn regering wil zetten, wil hij niet gezegd weten.
Wat betreft het Gezipark en het excessief harde optreden van de politie:  een storm in een glas water, vindt de Kalief.  Het gaat in se slechts om het omhakken van 15 bomen…
En toen, zo voegde hij eraan toe, werden de EU-bonzen heel stil.

“De tijd zal het uitwijzen of zijn geruststellende woorden aan het adres van de EU iets te betekenen hebben. Maar dit is Turkije, waar het basisconcept van democratie of wetgeving rare vormen kan aannemen.”   

Klik voor vergroting

* Er bestaat wel een standaard voor appels, bananen, augurken enz.