7 gedachten over “… En dan hebben we nog geluk…”

1. In deze kan ik de originele poster niet volgen.

   Een geval van kattenhaat?

   Wat is het nut om op een strenge toepassing van te wet te roepen in deze en een leed te veroorzaken (dood) dat groter is dan de naleving. Dit voor een dier dat in deze enkel het slachtoffer wordt van Belgische quarantainemaatregelen.

   Het is ironisch te lezen dat het oorspronkelijk bericht klaagt dat in deze de wet niet wordt toegepast, en dit voor een site die regelmatig de absurditeit van de Belgische wetten hekelt…

   Inderdaad worden wetten constant aangevochten, door de diverse regeringen in dit land tegen elkaar (om bevoegdheidsoverschrijdingen) of door burgers of belangenengroepen. Regelmatig worden bepalingen uit wetten vernietigd door de Raad van State…

   Waarom zou bovendien een rechter zich niet mogen mengen in wetten. De toepassing van een wet is niet altijd eenduidig of logisch en vaak dringen zich door de (bewuste) vaagheid van de wetgever interpretatie- en uitlegproblemen op.

   Hou daarbij rekening dat politici in dit land de eerste zijn om eigen wetgeving niet na te leven (‘Mateke’ en Kris Peeters aan zee; Familie Rutte, Liekens en Dries van Langenhove op feestjes) of ons op ‘legale’ wijze beroven (Samu Social ?) of ons gewoon uitverkopen voor eigen gewin (Verhofstadt iemand???). Waarom zou voor iemand die een huisdier wil bijhouden dan opeens (met andere woorden uit het gewone klootjesvolk zoals u en ik) de wet hard moeten toegepast worden?

   Bovendien is het machtsmisbruik van het agentschap (en maw dus de staat) in deze meer dan exuberant: binnenvallen met politie, en als dat niet werkt procedure in kortgeding voor een dier dat al langere tijd in België zit? Op straffe van € 5.000,- per uur en nogmaals op straffe van 1.000,- per communicatie over het geval? Deze houding van de staat is pure machtsmisbruik en de beste manier om een degout voor de staat aan te kweken.

   Diverse pogingen tot minnelijke oplossing werd door het agentschap afgeschoten of waren onaanvaardbaar voor de eigenares… Op basis wat ik uit de media kan opmaken, werd de poes in Peru gevaccineerd, leefde daar geruime tijd met zijn baasje – waar is dan nog de angst voor rabiës?

   Maar neen: België op zijn best: na al deze tijd kan men nog altijd niet vaststellen dat de kat géén rabiës heeft (hoe lang zit die kat hier nu al?), moet men weer naar Peru, daar in quarantaine, om de kat dan weer naar hier te laten overkomen. En ik dacht dat enkel mondmaskertjes voor idiote toestanden zorgden???

   Misschien is de wet gewoon niet meer aangepast aan moderne tijden?

   • Huisdier? Een straatkat in die landen is per definitie geen huisdier. Ons het gevoel willen geven dat de kat het slachtoffer is van onze harteloosheid is pure manipulatie. Die kat had hier in eerste instantie niet moeten aankomen, in tweede instantie werd de mogelijke incubatieperiode niet gevolgd, ten derde: de asielen zitten hier bomvol met katten. Welke normale mens gaat dan nog een straatkat uit Peru invoeren? In die landen hou je gewoon een grote afstand van alle loslopende dieren, ook al zien ze er schattig uit, ook al hebben ze grote hoopvolle ogen, ook al heb je medelijden. Een krab, een speelse beet, een wonde die ergens met een kleine opening van jouw lichaam – opengekrabde muggenbeet, schaaf- of brandwonde, handcontact naar je oog, neus, mond – in contact komt is niet ongevaarlijk. Ten vierde: dit schept een juridisch precedent. Er kan in deze geen “minnelijke schikking” bestaan. Dit opent de poort naar andere – allemaal even schattige hulpeloze diertjes – die gered moeten worden.
     Dit heeft niet met Vlaams-nationalisme, met conservatisme te maken. Dit is emopolitiek, geschraagd door de linkse media. Dat Van Ranst de kat een plaats in “zijn” laboratium aanbood, zegt toch genoeg. Een straatkat uit Peru die in een Vlaams lab – op onze kosten – mag verblijven tot ze de sperperiode uitgezeten heeft? Is dat dan “de wet die aangepast werd aan moderne tijden”? De ouderen in de rusthuizen konden op minder begrip rekenen – zij mochten creperen…

2. Niets is wat het lijkt, lijkt me ook hier het motto. Het artikel hier bewijst alleen dat men altijd goed over alle elementen van een zaak op de hoogte moet zijn, vooraleer verregaande conclusies te trekken, althans wil men niet, zoals hier, op het verkeerde doel schieten of compleet aan de essenentie van een en ander voorbij gaan.
   De zaak van de kat Lee is op zijn zachtst uitgedrukt toch ietwat genuanceerder dan ze hier in alle ongenuanceerde simpelheid wordt voorgesteld.

   Leest u daarvoor maar eerst even de beide artikels verschenen op tscheldt.be, waar ze in eerste instantie dezelfde simpele mening waren toegedaan, maar nadien, na de nodige informatie en inzage van bewijsstukken, er overigens te zien in bijlage, een bocht van 180 graden maakten.

   Maar oordeel zelf.
   In dezelfde volgorde onderstaande links die naar deze artikelen verwijzen.

   En wat Ben Weyts betreft, de man heeft volgens mij in deze, al dan niet bewust, de juiste beslissing genomen. Dat gebeurt niet veel. En neen, ik ben geen fan van de Nieuwe Vlaamse Arrogantie, en ik zal er ook nooit een worden, mocht iemand dit soms al denken.

   1. https://www.tscheldt.be/hondsdolle-kat-op-een-hellend-vlak-van-dommigheid/

   2. https://www.tscheldt.be/tscheldt-verzamelde-enkele-harde-bewijzen-die-kat-lee-vrijpleiten-van-de-doodstraf/

   • … Ieder zijn mening. Los van het feit dat het gewoon onverstandig is dieren uit dergelijke landen te importeren, los van het feit dat hier dagelijks katten moeten afgemaakt worden, los van het feit dat de Lee-sage hoogst welkom was om onze aandacht van de coronacrisis, lees regeringsmiskleun, af te leiden… Laat ons zeggen dat we behoorlijk wat van de wereld gezien hebben, weten hoe het er daar aan toegaat, dat papieren en bewijzen zonder meer kunnen “gekocht” worden, dat medicijnen vervalst worden, en dat het niet uitsluitend om rabiës gaat – er circuleren daar ook nog andere ziektes, op de mens overdraagbaar, waar we hier quasi nooit mee geconfronteerd worden. Of er even veel media-aandacht, even veel emopolitiek zou rond gebrouwd geworden zijn als de kat meegebracht werd door een kale, onaantrekkelijke man-met-bierbuik?
     Neem nu IJsland. IJsland hanteert een absolute beschermingspolitiek qua diereninvoer. De IJslanders (de paarden voor de duidelijkheid), die het eiland verlaten, die naar andere landen uitgevoerd worden om daar deel te nemen aan internationale wedstrijden, hetzij stamboek of prestaties, of kweekprogramma’s, mogen nooit meer terug naar IJsland keren. Ook al werden ze als kampioenen gekeurd, ook al brengen ze absolute topveulens voort. Zo houden ze de ziektes die in onze laissez-passer samenleving voorkomen buiten IJsland. Dikwijls is het een bijzonder moeilijke beslissing. Als een hengst in Europa kampioen gekeurd wordt, dan stijgt zijn waarde minstens met 10. Idem dito voor een merrie die prachtige veulens – met de 5 gangen – op de wereld zet.
     Twee maten, twee gewichten. Ga maar eens praten met de kippen-, varkens- en melkveeboeren die wegens één verdacht geval, één aanwezigheid van een niet ontsmette bezoeker, heel hun stallen moesten laten afslachten. Ook al was de volksgezondheid niet in gevaar daar het vlees wel nog kon geconsumeerd worden. Ook al betekende dat hun faillissement. Maar die waren niet zo fotogeniek als de blonde schone met de schattige kat op haar schouder.

3. Het gaat hier niet om die kat, maar om die studente, blijkbaar een “multikul” geval. Moest die kat hier door een Vlaams Blokker ingevoerd geweest, dan stak ze al lang onder de grond, en was er een hetze gevoerd, tegen de “importateur “, die een gevaar voor de gezondheid vormt, en dus niet de door hem ingevoerde kat. Trek de aandacht op de :”nuance”. Het kot was dan ook te klein geweest.
   We zien hier een schoolvoorbeeld van de door de logemaffia’s ingevoerde pseudo wetenschappelijke term : “ Situationele ethiek”. Of een dekmantel voor een provocerende en tergende partijdigheid en selectiviteit.
   Men kijkt dus in eerste instantie, niet naar de feiten, maar naar :
   Wie is de dader en :
   Wie is het slachtoffer.
   Naargelang het dan al of niet past in het linkse en logekraam, kan & mag het of niet.
   Wat hier voor de “kat” geldt, is ook van toepassing in tal van andere domeinen.
   Het geval van de kat, illustreert ook de perverse rol van de MSM leugen – en verraderspers, in de manipulatie van “gebeurtenissen”, waarbij er problemen gemaakt worden, waar er in se geen zijn , maar waar andere werkelijke probleemtoestanden worden doodgezwegen. In dit geval, is de kat maar een voorwendsel, voor het promoten van de er achterliggende agenda van de “multikul”.
   Dit dan onder het motto : “Als het maar Vlaams vreemd en vijandig is, kan en moet alles”. De proef op de som is eenvoudig. Diegenen nu die moord en brand schreeuwen over de kat, hebben geen enkel probleem met het onverdoofd ritueel slachten.

4. Bij het onderwerp blijven lijkt me in deze het verstandigst.
   Los van alles, het gaat hier niet om een paard, maar om een bepaalde kat van een bepaald iemand. Een kat met een eigen karakter – ieder beest is uniek, net als een mens – waar de eigenaar blijkbaar veel om geeft. Wat is daar mis mee?

   Dat er hier duizenden katten te veel rondlopen en/of daardoor het dodelijke spuitje krijgen, doet hier bijgevolg evenmin ter zake. Hoe spijtig het ook is. Dat is niet haar schuld. De jongedame in kwestie verbleef in Peru en niet hier, en heeft zich daar gehecht aan die ene kat, haar kat. Wat een misdaad !

   De voornaamste reden voor het FAVV om deze kat hier te doden was mogelijke hondsdolheid en niets anders. Een volkomen terechte bezorgdheid. Daar niet van.

   Die reden blijkt er evenwel niet te zijn, althans volgens de bevindingen van Sciensano in België, dat stelt dat er “antilichamen gevonden zijn in het bloed van deze kat Lee tegen rabiës of hondsdolheid”, zodat het beestje wel degelijk beschermd is tegen deze uitermate dodelijke ziekte. Dat lees ik toch. Haar daarvoor doden, was dus logischerwijs niet meer nodig.Toch bleef men volhouden bij het FAVV dat de kat dood moest. Starre bureaucratie heet zoiets.

   https://www.sciensano.be/nl/analyse-aanvragen/anti-rabies-antilichamentest-seroneutralisatietest-rffit-0

   Dit maakt het origineel inentingsbewijs van kat Lee tegen rabiës in Peru, dd. 24 maart 2020, in elk geval al heel wat minder verdacht/frauduleus, zoals u het hier gemakkelijkheidshalve stelt. Of niet?

   Andere ziektes brengt die kat mogelijk mee, luidt het dan ineens. Inderdaad, niet uit te sluiten. Nooit. De bewust op gang gezette massa import van vreemdelingen in onze contreien bewijst dat ten volle. Hier evenwel geen enkele gezondheidscontrole vereist of wat dan ook, laat staan euthanasie.

   Maar ik dwaal af, en om bij deze kattenkwestie te blijven, was het bijgevolg best om, eenmaal hier, de kat toch een quarantaine van minstens drie maanden op te leggen, op kosten natuurlijk van het bevallige kind. Zoals in Engeland. Zeker in dit geval, gezien zij noodgedwongen door de Corona uitbraak naar België moest terugkeren. Anders had ze in Peru, zoals voorgeschreven, de poes minstens drie maanden in quarantaine moeten zetten vooraleer ermee af te mogen reizen.

   Wat het aangehaalde voorbeeld van IJsland betreft, dat lijkt me, tenzij ik me vergis, wat menselijk is, een aparte kwestie, die niets met deze kattenhistorie te maken heeft. Het betreft een oeroud IJslands paardenras, lees ik, dat men daar koestert en begrijpelijkerwijze raszuiver wil houden omwille van de specifieke, unieke raskenmerken. Dit IJslands ras is naar verluidt uiterst gevoelig voor “droes”, een besmettelijke aandoening van de voorste luchtwegen, besmetting die kan optreden door direct contact tussen paarden of indirect door de mens (handen, kleding) of besmette voorwerpen.

   En wat de aangehaalde kippenkwekers betreft, kopen die hier bij ons nooit kippen in het buitenland? Reizen “vreemde” kippen niet in open vrachtwagens door het land? Kom nou, zeggen ze in Nederland, niet zeiken.

   Doden van deze kat was, het weze herhaald, in de gegeven omstandigheden dan ook helemaal niet aangewezen, want kat en bazin waren wel degelijk met medeweten van de, naar uw zeggen bevooroordeelde Belgische instanties, naar België mogen terugkomen, bevooroordeeld omdat de begunstigde blijkbaar iemand met allochtone roots is, zoals wordt gesuggereerd. Maar goed, dat terzijde, want dat staat er op de keper beschouwd ook allemaal los van.
   Er werden, en dat is belangrijk, zo beschouwd geen regels geschonden door de jongedame in kwestie bij overbrengen van haar kat naar Belgenland.

   Dat zal uiteraard allemaal volgens uw eigen visie fraude zijn en vooral blijven, pure leugens van allerlei (corrupte) instanties, want niet passend bij de eigen mening dat die kat, een vreemde kat dan nog, een groot gevaar vormt én zal blijven vormen binnen onze kattenwereld en die van de mensen, en daarom meedogenloos en zonder omzien koudweg had moeten worden afgemaakt. Zo komt het toch over.

   Bovendien, niet onbelangrijk in heel deze vaudeville, deze Selena Ali zou bereid zijn geweest om met kat Lee terug naar Peru te gaan. Ze had er ten andere nog een niet afgewerkte studie open staan. Maar door de Corona-uitbraak, zoals eerder aangehaald, was ze evenwel genoodzaakt geweest om terug naar België te komen. Het siert haar als mens dat ze haar huisdier ginder niet aan zijn lot wilde overlaten.

   Misschien zullen dat ook wel leugens geweest zijn van iemand met een naam die nu niet bepaald direct Vlaams in de oren klinkt. Want ook dat speelt hier blijkbaar een rol in bepaalde koppetjes. Zo lees ik het tenminste zwart op wit. Zelfs de “multicul” wordt erbij gesleurd

   Voor mij maakt dat evenwel in deze discussie totaal niets uit. Of een kat uit Peru komt of van waar dan ook, het doet er niet toe. Idem dito voor de bazin, die, wat mij betreft, door haar inzet voor haar huisdier, een stap omhoog heeft gezet op de menselijke ladder van beschaving. Wie van dieren houdt, houdt van mensen, zeg ik altijd. Sedert ik nl. de mensen beter heb leren kennen – en dat is ook in deze weer het geval – ben ik meer en meer van dieren gaan houden. Ondermeer daarom moet ik niets hebben van b.v. de aanhangers van een bepaalde geïmporteerde godsdienst. En van alle anderen die zich de koningen van de schepping wanen, en om die reden navenant handelen, en dieren zonder de minste scrupules rechteloos en onnodig wreed behandelen..

   Edgar Allen Poe verwoordde het als volgt: “ Er is iets in de onbaatzuchtige en zelfopofferende liefde van een redeloos dier dat direct het hart treft van wie meermalen in de gelegenheid is geweest de armzalige en vluchtige trouw te toetsen van slechts een Mens.”

   Om af te sluiten, niets beter dan bij de juridische feiten te blijven, want daar gaat het tenslotte om. Volgens de Europese wetgeving mag euthanasie alleen worden uitgevoerd als quarantaine, repatriëring en andere alternatieven onmogelijk blijken. Dat is hier duidelijk niet het geval. Dus was het FAVV met haar eis tot euthanasie fout.

   Het vonnis van de Antwerpse rechtbank was dan ook conform deze wetgeving:

   “De rechtbank verklaart dat de redenen die het FAVV in het euthanasiebesluit aanvoert om te rechtvaardigen dat de kat niet in quarantaine kan worden geplaatst, niet als toereikend kunnen worden beschouwd. Het FAVV heeft daarmee de formele motiveringsplicht geschonden. Door zijn beslissing om euthanaseren te rechtvaardigen door het feit dat euthanasie de enige manier is om het gezondheidsrisico op rabiës en de infectie ermee te beheersen, en dat dit enkel maar kan worden uitgesloten door een autopsie, heeft het FAVV onjuiste feitelijke gegevens aangevoerd. Aangezien het euthanasiebesluit in strijd is met de formele en materiële motiveringsplicht, is dit besluit onwettig en moet het “niet-afdwingbaar” worden verklaard.”

   Even wat uitleg. De Peruviaanse autoriteiten zouden zogezegd hebben geweigerd om dit katje in Peru in quarantaine te plaatsen. Blijkt nu evenwel dat de nodige documenten door het FAVV, o.m. een exportcertificaat van een veterinaire autoriteit uit een EU-lidstaat, niet werden verleend aan SENASA, haar Peruviaanse tegenhanger, al dan niet opzettelijk, gezien het FAVV daartoe de sleutel in handen had.
   Het overgemaakte certificaat dateerde evenwel van maart, en was maar 15 dagen geldig, bijgevolg vervallen. Raar toch?

   Gezien het in fine van deze soap nu ineens gaat om de import van een kat vanuit België naar Peru, waren volgende documenten in het kader van een exportcertificaat vereist:

   – een bewijs van aanmaking van antilichamen
   – bewijs voor het rabiës vrij zijn van België
   – het Belgisch paspoort van de kater in kwestie

   Die documenten bestonden en werden intussen door de advocaat van de tegenpartij aan de Peruviaanse autoriteiten overgemaakt.

   De terugkeer van Lee met baasje Selena zal dan wel pas op 1 juli a.s. kunnen zijn, want het luchtruim van Peru is nog tot en met 30 juni gesloten.
   Peru gaat hiermee akkoord. Bijgevolg, zodra er vluchten zijn, zal Selena met haar kitten naar daar vliegen, zodat Lee ginder de resterende tijd van zijn quarantaine kan doorbrengen. Blijkt verder, niet onbelangrijk, dat dit geen repatriëring vlucht is en dat Selena alle kosten ervan en haar verblijf in Peru zelf zal betalen. Het kost de belastingbetaler, ons dus, geen eurocent. Het zou er nog aan mankeren.

   Deze kat is zodoende geen nutteloze dood moeten sterven, en dat is maar goed ook. Hulde aan deze echte dierenvriend, ongeacht haar afkomst. Zo zouden er meer moeten zijn op deze wereld. Dan zouden de dierenasielen ook bij ons veel minder sukkelaars moeten herbergen dan nu het geval is. Wat zei Edgar Allen Poe ook weer?

   Maar zoals u terecht zelf stelt, ieder zijn eigen mening. Daar heb ik geen moeite mee. Amen.

   • … inderdaad: amen. Waarmee we de kattenhistorie afsluiten.

Reacties zijn gesloten.