De Chinezen vegen hun kleine schoenmaat aan afspraken omtrent de toegestane visvangst. Zelfs tot in Afrika gaan ze op strooptocht. En wij maar betalen voor ontwikkelingshulp. Zo zou de piraterij voor de Oost-Afrikaanse kusten deels te wijten zijn aan het leegvissen van hun wateren en verminderde inkomens van de plaatseijke vissers.
Chinese vissersvloot vangt tien maal meer dan aangegeven
De Chinese vissersvloot geeft naar schatting maar 9 procent van de werkelijke vangst in internationale wateren aan. Met name in Afrikaanse wateren is het probleem dringend, blijkt uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.
Wetenschappers vermoeden al lang dat de Chinese vissers veel meer vangen dan ze officieel rapporteren aan de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO). Toch is de nieuwe studie verrassend, want het cijfer blijkt nog veel hoger dan gedacht: China zou amper 9 procent aangeven van de miljoenen tonnen vis die het vangt in internationale wateren.
- Een vismarkt in Hong Kong.
© CC Matt Carman
Tussen 2000 en 2011 rapporteerde China een gemiddelde vangst van 368.000 ton per jaar. Maar het land gaat er tegelijk prat op de grootste vissersvloot voor lange afstand ter wereld te hebben, wat een veel grotere vangst deed vermoeden.
Omdat visserijcontracten tussen China en Afrikaanse landen geheim zijn en Chinese schepen soms onder buitenlandse vlaggen varen, togen tien onderzoekers aan het werk om veldinterviews te combineren met wetenschappelijke artikelen en nieuwsberichten uit veertien landen, om in te schatten hoeveel Chinese schepen er in werkelijkheid werkzaam zijn in 93 landen.
900 schepen: Ze ontdekten veel schepen in landen waar China officieel niet aanwezig was, en concludeerden dat er minstens 900 Chinese vissersboten actief zijn, waarvan 345 in West-Afrika. In meer dan 250 gevallen gaat het om boten met sleepnetten, die de zeebodem vernielen.
Op basis van de studie komen de wetenschappers tot de conclusie dat er in werkelijkheid maar liefst 4,6 miljoen ton per jaar gevangen wordt – meer dan het tienvoud van de officiële statistieken. Van die totale vangst is West-Afrika, een van de meest productieve visgebieden ter wereld, goed voor 2,9 miljoen ton.
“We kunnen de staat van de oceanen niet inschatten als we niet weten wat eruit gehaald wordt”, zegt Daniel Pauly, hoofdauteur en visserijdeskundige aan de University of British Columbia in Vancouver, Canada. “De ongerapporteerde vangst is vernietigend voor de ambachtelijke vissers die de West-Afrikaanse bevolking helpen voeden.”
Bron: IPS
Quote: “In meer dan 250 gevallen gaat het om boten met sleepnetten, die de zeebodem vernielen” … ???
Hoé denkt het IPS dan dat de Vlaamse Visserij tewerk gaan (?) met een worm aan een haakje misschien ?
De tijd dat “de Ijslandvaarders” op kabeljauw visten met een kilometerslange lijn waaraan haken hingen (met als aas, telkens een makreel) was reeds voorbijgestreeft op ‘t einde van de jaren ’30 (van vorige eeuw).
Nee !, kom maar eens zien tijdens de volgende “vakantie aan zee” naar de vissershavens Zeebrugge, Oostende, en Nieuwpoort: Dààr kan men de dubbele netten zien aan de korbomen… het éne net is geboet uit nylondraad, het àndere lijkt op een raster van aaneengeschakelde kettingen.
Die laatste wordt genoemd “het steennet” en SLEEPT OVER DE BODEM, opdat de platvissen (Pladijs, Bot, Griet, Tarbot, Schar, Rog, en vooràl Tong) zich meestal in het zand verschuilen met ènkel ogen & muil bloot, zouden opgeschrikt worden en te trachten ietwat hoger te zwemmen. (waar zij dan in het nylon net terecht komen) —> èn later in de pan bij moeder-de-vrouw.
Zo’n “wekker” of “steennet” moet TELKENS het visserschip zijn lading vis in de thuishaven gelost heeft, HERSTELD WORDEN want, door op het zand van de bodem te schuren, zijn er STEEDS schakels die bijna DOORGESLETEN zijn (en, voor ‘t gemak, vervangen worden door “sikkels”.)
Meestal verslijt een visserboot aldus 3 à 4 zulke steennetten (een tamelijke
kost voor de reder, doch een fractie van de kostprijs van een nylon net (dat alzo véél langer kan dienen) —> men komt niet toe met 50.000 euro voor een net hoor… ongelofelijk, maar waar (helaas)