Blijkbaar is men in Hitlers geboorteland vergevensgezinder t.o.v. moslimterroristen – moordenaars – dan tegen hun eigen verleden. Deze man, Oliver N., keerde terug naar de ware schaapstal, terug in de schoot van de begripvolle deradicaliseringsprofeten. Hij loopt nu, na 2.5 jaar hechtenis, vrij rond. Hij heeft naar verluidt geen – bewijsbare – terroristische daden gesteld. Slechts een jeugdzonde. Een meeloper. Een groentje-met-profileringsdrang. Een “jongere”, die zich liet beïnvloeden door de heroïsche cowboy-en-indianen-verhalen van Winnetou. Als een mantra klinkt zijn stem nog na bij de oproep samen met hem de “kuffar te slachten”…

Het gaat hem voor de wind. Hij publiceerde een boek over zijn “valse broeders”, geeft lezingen, wordt als een expert-deradicalisering ingezet, en voelt zich blijkbaar prima in zijn thuisland, waar de meerderheid der bevolking toch nog altijd uit “kuffar” bestaat. Thuis kon hij zich medisch laten verzorgen en opvolgen. Hij is op één oog blind, is een nier, de milt en een stuk long kwijt geraakt bij zijn avontuurlijke – maar vreedzame – escapades in het Kalifaat. En dan zijn er nog de 19 niet verwijderde granaatsplinters in zijn lichaam, die eventueel zouden kunnen gaan rondwandelen. Soeveniertjes aan een bomexplosie in Raqqa. Pas dan en niet eerder komt Oliver tot inkeer en vlucht naar Turkije waar hij zich aan de autoriteiten overgeeft.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan… voor zover dit nodig is.