Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De westerse mogendheden eisen met klem dat er in Syrië politieke hervormingen komen en een nieuwe constitutie, vooraleer ze willen meehelpen aan de heropbouw van het land. Het lijkt heel redelijk. In feite is dit de laatste strohalm waar het westen zich aan vastklampt om toch nog te trachten over het lot van dit land te beslissen. De speciale UNO gezant Staffan de Mistura is woensdag naar Damascus gereisd voor overleg met de Syrische minister van buitenlandse zaken Wallid al-Moallem. Voor deze gezant is het wellicht zijn laatste reis naar Damascus, vermits hij aangekondigd heeft “om persoonlijke redenen” eind november zijn taak neer te leggen. Syrië wil ieder goed politiek proces om de crisis in het land op te lossen ten volle steunen. Wallid al-Mouallem maakt hierbij nogmaals duidelijk dat het tenslotte alleen aan het Syrische volk toekomt om over zijn toekomst te beslissen, zonder buitenlandse inmenging, overeenkomstig het internationaal recht, de soevereiniteit en onafhankelijkheid van Syrië. Hoe het land moet bestuurd worden is een aangelegenheid van het volk, de regering en de oppositie. En de oppositie zit in het parlement. Zij die door het westen als “Syrische oppositie” benoemd zijn, hebben hierin geen inspraak. Zij zijn terroristenleiders die verblijven in dure villa’s in Doha, Riyad, Londen, Parijs of Brussel.

Ook als kandidaten bij de laatste presidentsverkiezingen (2012) werden ze deskundig uitgeschakeld doordat alle kandidaten de laatste 10 jaar in Syrië moesten verbleven hebben. Jaren lang hebben westerse politici en media hun mantra “Assad moet weg” blijven herhalen, zelfs nadat hij nogmaals met een overgrote meerderheid door zijn volk herkozen was. Nu eisen de westerse heersers politieke hervormingen en een nieuwe constitutie. Blind voor hun eigen huichelarij en illusies, lopen ze zichzelf te pletter tegen de blijvende eenheid en vastberadenheid van het Syrische volk.

P. Daniël

Vrijdag 26 oktober 2018

Olijvenoogst

De oogst van de granaatappels is dit jaar erg goed geweest. Er zijn een dertigtal bomen of struiken van verschillende grootte. We hebben ze goed verzorgd door ze om de tien dagen flink wat water te geven. Het resultaat is, naar schatting, een goede 300 kg prachtige grote granaatappels vol met rode (of witte) bolletjes en veel sap. Het is een aangenaam oogsten. Er zijn zoete en zure. De zoete worden bij voorkeur als nagerecht gegeten. De zure worden verwerkt tot een jus, erg gegeerd o.m. als saladedressing.

Inmiddels is de grote olijvenoogst begonnen. Er zijn ongeveer een 500 olijfbomen met vele takken en bladen, dicht bij elkaar. Onder de boom wordt een zeil gelegd en met een kleine hark worden de olijven van de takken getrokken. Je moet wel goed opletten dat je de olijven op het zeil niet met je voeten vertrapt. Dank zij het zeil kunnen de olijven gemakkelijk samengebracht en in een doos geschud worden. Er zijn lichtgroene en donkerblauwe olijven. De olijven zijn vooral gegeerd voor de olie en zijn ook bijna altijd bij iedere maaltijd aanwezig. Dit jaar is de olijvenoogst minder goed, omdat het onverwachts tijdens de zomer flink geregend heeft, waarmee insecten gekomen zijn die sommige olijven hebben doen verdrogen. Toch zijn er ook een aantal bomen met prachtige grote olijven. Het zal een tijd duren vooraleer alle olijven geplukt zijn.

Nachtaanbidding

Na onze gemeenschapsretraite hebben we besloten wekelijks een nachtaanbidding in de crypte te houden van donderdagavond tot vrijdagmorgen. Ieder kiest een uur waar hij of zij ook de volgende keren trouw aan kan blijven. Deze week zijn we er mee begonnen. Het was ook juist die nacht dat hier het uur verzet wordt naar wintertijd. Een gure wind, storm, bliksem kregen we er bovenop. (videobeelden Damascus) Dat betekent vele uren geen elektriciteit en internet. Het komt de nachtaanbidding alleen maar ten goede.

Een erg moeilijke bevalling

Syrië is als het ware zwanger van de vrede en het einde van de oorlog, maar het wordt een erg moeilijke bevalling.  Een kind wordt na negen maanden geboren. Het ziet er naar uit dat de vrede in Syrië pas na negen jaar oorlog zal komen. De bevolking leeft voor een deel toch al in een naoorlogse sfeer. Het leger blijft het land systematisch zuiveren van terroristen en zal doorgaan totdat heel het grondgebied in zijn territoriale integriteit hersteld zal zijn. De Russen vernietigden, naar eigen zeggen, 122.000 stellingen van de terroristen.

Druze residents of Majdal Shams in the Golan Heights set ablaze makeshift ballot papers during a protest on October 19, 2018. (Jalaa Marey/AFP)Rond de Golan blijven de protesten tegen de zionisten aanhouden. Nu zijn het weer Druzen die in Majdal Chams manifesteren met de Syrische vlag en de foto van Assad terwijl ze de Israëlische vlag van de bezetter en de door hen opgelegde stembiljetten verbranden. (The Times of Israel:” For many Golan Druze, voting in first-ever municipal election remains taboo”.)

Bovendien hebben tientallen strijders in Quneitra op 22 oktober hun wapens al neergelegd om in het verzoeningsproces te treden. De Druzen zullen Washington en Tel-Aviv nog heel lang verantwoordelijk houden voor hun 250 gedode volksgenoten van juli 2018 met de razzia die toen georganiseerd werd met de steun van de Al-Tanf VS basis. Bovendien heeft Jordanië aan de zionisten al heel duidelijk gemaakt dat zij de twee dorpen al Baqoura  en Ghoumar, die zij voor 25 jaar als landbouwgrond aan Israël hebben afgestaan, zullen terugnemen op 25 oktober omdat dan de overeenkomst eindigt en niet meer hernieuwd wordt.

https://youtu.be/mke6Jbvgw7U

Ondertussen keren steeds meer vluchtelingen terug naar Syrië en begint het land te herleven. Nadat de doorgang van Nassib als grensovergang van Syrië-Jordanië op 15 oktober opengesteld werd en nu door beide landen druk gebruikt wordt, is er ook tussen Damascus en Bagdad een overeenkomst om de overgang van Abou Kamal van Syrië-Irak open te stellen zo vlug de nieuwe regering in Bagdad geïnstalleerd is. In Damascus worden onder grote internationale belangstelling steeds meer congressen gehouden met het oog op de heropbouw van het land. Voor ons zelf doet het deugd dat we in alle vrijheid (bijna) overal waar het nodig is kunnen reizen, gaan en staan.

Anderzijds blijven de VS, die illegaal in Syrië zijn, de bevolking bombarderen. En Idlib is nog lang niet bevrijd. Het westen protesteerde fel tegen de bevrijding van Aleppo en dit protest is nu nog veel groter. Een bevrijding van Idlib kunnen de westerse mogendheden niet aanvaarden want dit wordt het einde van de oorlog tegen Syrië en dat is voor hen onaanvaardbaar. Aanvallen op de gedemilitariseerde zone in Idlib blijven aanhouden. Het Syrisch observatorium voor de rechten van de mens, aanleunend bij de terroristen, meldt (23/10/18) met genoegen dat nog geen enkele terrorist zich heeft teruggetrokken uit de gedemilitariseerde zone. Het westen blijft dreigen met een militaire tussenkomst “als er een chemische aanval gebeurt”. En deze chemische aanval wordt blijkbaar nog steeds voorbereid. Terroristen hebben chloor en sarin gas overgebracht van Ma’arat Masrin naar Jisr Al- Shughour, ten westen van Idlib. Dit meldt Sputnik news agency, wat vanuit het Syrische leger wordt bevestigd. Ondertussen heeft de Sputnik correspondent Mikhail Alaeddin een voormalige chef van de Witte Helmen, Hassan Farouk Mohammad in Daraa kunnen interviewen. Hassan legt uit hoe de WH in dienst staan van de westerse politiek terwijl ze voorgesteld worden als een humanitaire organisatie voor Syriërs en voor de heropbouw van het land.

VS en Israël zullen hun plannen met Syrië niet zomaar opgeven. ABC news meldde maandag  onverwachts hoog Amerikaans bezoek aan het N. en het Z. van Syrië: de speciale gezant van de VS voor Syrië, James Geffry en de generaal voor het M.O., Joseph Votel. De VS halen alle voorwendsels uit de kast om in Syrië te blijven, zogenaamd om de terroristen te verslaan. In feite is het om de Syrische rijkdommen van water, petroleum en gas ten oosten van de Eufraat in te palmen. El Amar, de grootste petroleum bron hier leverde voor de oorlog 300 barrels (een vat barrel = 159 liter) per dag, een droom voor de hebzucht van het Amerikaans imperialisme en de waanzin van het grote Israël. Naast het feit dat de aanwezigheid en activiteit van de VS in Syrië vanaf het begin een flagrante schending is van het internationaal recht, hebben ze vervolgens ook Turkije tegen zich. De VS willen immers de Koerden gebruiken om in Syrië en Irak een onafhankelijk Koerdistan te maken, dat de VS dan kunnen gebruiken om hun aanwezigheid te bestendigen. Welnu, Turkije zal dit plan met alle middelen bestrijden. (Bijgevoegde documentatie  van “Golfbrekers” geeft meer en uitgebreide informatie)

Syrië, van chaos naar hoop

Het overwegend christelijke dorp Ma’aloula, waar christenen én moslims nog de taal van Jezus spreken, het Aramees, werd in  2013 door rebellen aangevallen. Aan enkele jongeren werd gezegd dat ze het christelijke geloof moesten afzweren en moslim worden. Ze weigerden resoluut en kregen meteen een kogel door het hoofd. Ze worden nu als martelaars vereerd. Later werd het dorp weer door het Syrische leger bevrijd. We bezochten het en zagen de verschrikkelijke verwoestingen. Het Grieks-orthodoxe klooster van de hl Tecla* en de kerk waren van binnen geheel zwart verbrand. Hier en daar lag een hoop verwrongen ijzer met vele vernietigde iconen. Op een van de muren stond al Nousra geschreven, waar we een foto van namen. Inmiddels is er veel hersteld en zijn de zusters teruggekeerd. Hoewel de berichtgeving over de oorlog tegen Syrië door de westerse media de grootste medialeugen is van onze tijd, is er van de aanval op Ma’aloula in de  Franse media blijkbaar toch iets doorgedrongen. Hierdoor werden enkele jongeren uit rechtse kringen zoals de Manif pour tous, geraakt. Dit werd het begin van de vereniging S.O.S. Chretiens d’Orient. (*Feest van de h. Thecla in september 2018)

S.O.S. Chrétiens d’Orient bestaat nu vijf jaar. Ze hebben geen specifieke stichtingsdag maar nemen 12 september omdat op die dag in 1683 het beleg van Wenen door de Ottomanen gebroken werd en dit was het begin van het einde van het Ottomaanse rijk. Jongeren vanaf 18 jaar, in goede gezondheid, kunnen voor 3 maanden of meer christenen (katholieken/orthodoxen) in Syrië komen helpen, humanitair, materieel, cultureel. Van een paar honderd zijn het er nu al 1.500 geworden. Het begon met hulp in Syrië en Irak. Inmiddels is er ook Libanon bij gekomen, Egypte met zijn 15 miljoen kopten en Pakistan, waar het wat moeilijker is. De vereniging wil de christelijke wederzijdse bewustwording vergroten. Sommige christenen in het westen weten niet eens dat er nog christenen zijn in het Midden Oosten, terwijl hier de wortels van ons christelijk geloof liggen en omgekeerd, sommige christenen in het oosten zijn verwonderd dat er nog christenen zijn in het westen. S.O.S. wil de christenen helpen op hun eigen plaats. De organisatie gaat nu ook in Parijs artisanale producten van christenen uit Syrië verkopen. Hieronder zal je o.m. onze mooie sierkaarsen aantreffen.

In een video van bijna een half uur geeft de algemene  voorzitter Benjamin Blanchard een uitgebreide uitleg, 22/10/18 (https://www.lesalonbeige.fr/benjamin-blanchard-la-syrie-du-chaos-a-lesperance/). En bij gelegenheid van dit vijfde jubileum hebben  Eddy Vicken en Yvon Berttorello deze film gerealiseerd: Syrie, du chaos à l’espérance. (video avant-première)

De organisatie is in zekere zin even het slachtoffer geworden van eigen succes doordat ze van gelijkaardige oudere, gezaghebbende organisaties zware verwijten kregen jongeren in gevaar te brengen. Dit is helemaal niet het geval. Behalve enkele kleine auto-ongevallen is er niets te melden. Wanneer ook wij jongeren uitnodigden naar Syrië te komen, kregen we tot heden meestal van volwassenen verontwaardigde reacties in dezelfde zin. Zijn er in ons land bekwame jeugdleiders die een gelijkaardig initiatief kunnen opzetten en onze jeugd een bijzonder zinvolle bezieling gunnen?

En dit nog