Goede Vrienden,

Na enig nieuws vanuit onze gemeenschap zoals naar gewoonte, wil ik nu één thema uitvoerig en grondig behandelen. Kan Jeruzalem al of niet erkend worden als hoofdstad van de joodse staat en wat is de rol van het zionistische Israël in de wereld? Het is een heel belangrijk thema voor oorlog en vrede, niet alleen in het Midden-Oosten maar in de hele wereld. Het is en blijft ook een erg gevoelig en delicaat onderwerp.

Ik heb getracht een overzicht te geven van de achtergronden die meespelen bij de standpunten zowel voor als tegen. Eventuele verbeteringen of aanvullingen op mijn uitgebreid artikel zal ik dankbaar aanvaarden, maar ik ben niet bereid aan een pennenstrijd hierover mee te doen.

P Daniel

Vrijdag 12 januari 2018

In het oosten wordt de Openbaring (“Epiphanie”, wat wij Driekoningen noemen, 6 januari) met meer luister dan in het westen gevierd, als verschijning van God in Jezus in onze tijd: de aanbidding van de wijzen, het doopsel van Jezus en het wonder op de bruiloft van Canaa.  En zo reden we met gans de gemeenschap op vrijdag in de late namiddag naar de parochiekerk van Qâra.  Het kerkje was goed gevuld.  De pastoor had een spontane inval en zei vlak voordat hij het Evangelie las: ik zal eerst preken over het doopsel en spreek jij dan over Epiphanie.  Na de mis volgde de uitgebreide wijding van het water en de besprenkeling.  Met twee flinke bussels kleine olijventakken bleef de pastoor vanuit de wijwaterkuip kerk en gelovigen overvloedig besprenkelen zodat de vloer van de kerk er uiteindelijk uitzag zoals in een zwembad.  Iedereen had er het grootste plezier in.  Nadien komen verschillende mensen nog drinken van het wijwater of hun gezicht wassen en allen nemen een volle fles wijwater mee naar huis.  Ziedaar erg zinvolle christelijke gebruiken.  Nadien zongen wij thuis nog de lange “koninklijke uren” en de vespers, die samen twee uren in beslag nemen.  Daarmee was het slotfeest van Kerstmis ingezet.  Op zaterdag vierden we de byzantijnse eucharistie bij ons.  Op zondag was het de Latijnse viering van het doopsel van Jezus.  Daarna zegenden wij het huis en de kamers met wijwater en in de namiddag beklommen we de tractor om met een emmer wijwater en een bussel olijventakken het terrein te zegenen.  De drie kinderen, de jongens, zochten links en rechts een plekje op de oude tractor en reden mee over de erg hobbelige en golvende grond van de rotswoestijn.  Zo kwamen we op plaatsen waar we jaren lang niet meer geweest waren, zoals de boerderij die tijdens de oorlog als een soldatenwachtpost ingenomen was en nu weer als boerderij wordt geïnstalleerd.

Zondagavond krijgen we onverwachts bezoek: zes ambulancewagens en 9 chauffeurs.  Dat is echt op zijn “Syrisch”.  Ze komen uit Tartous, ze halen hier materiaal op om alles naar Aleppo te brengen.  Ze zouden volgende morgen weer vertrekken maar dat bleek niet zo te zijn.  Ze moeten wachten op toestemming van hoger hand.  Syrië is geen Afrika maar wat afspraken betreft liggen ze soms heel dicht bij elkaar.  Het was even alle hens aan dek.  Deze mannen krijgen een avondmaal en er wordt een bed voor hen klaargemaakt.   Vermits het in Tartous aan de zee veel warmer is dan hier moet er extra materiaal aangehaald worden en een klein elektrisch vuurtje.    ‘s Morgens ontbijten we met zijn allen op ons terras in de morgenzon.  Wat deugt doet is dat het zulke eenvoudige mannen zijn en zo dankbaar om alles wat ze krijgen.  Toen ze dinsdagmiddag uiteindelijk vertrokken wilden ze dat ik hen en hun reis zou zegenen.  En waar komen hun zes ambulances vandaan?  Ze zijn ons geschonken door de aartsbisschop van Toledo, Spanje, namens Caritas en ze komen van Catalonië.  De mannen hebben zich ook aan ons voorgesteld: Koerden, llawieten en soennieten.  En ze wilden het ons nog heel duidelijk maken: “Koerden, alawieten, soennieten en christenen: wij zijn allen Syriërs.” Ziedaar, wat wij vanaf het begin goed begrepen hebben en wat het westen niet heeft willen zien. En zo is het wersten in de valkuil van zijn eigen leugens getuimeld.

Ondertussen hebben de kinderen twee weken vakantie, waardoor de drie jongens veel bij ons zijn en wij voor hen zorgen. We begrijpen heel goed waarom sommige moeders blij zijn wanneer het vakantie is en nog blijer wanneer de vakantie weer voorbij is.

Jeruzalem, hoofdstad van de joodse staat Israël?

Van Arthur Balfour (1917) naar Donald Trump (2017)

Op 6 december 2017 kondigt de Amerikaanse president Donald Trump aan dat hij Jeruzalem als hoofdstad van Israël erkent en dat hij zijn ambassade naar Jeruzalem zal verplaatsen. Een Sinterklaas geschenk voor de zionisten. Het Amerikaanse congres heeft met de “Jerusalem Ambassy Act” in 1995 al beslist de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verhuizen. Sindsdien tekenden de Amerikaanse presidenten elke 6 maand een document om deze verhuis uit te stellen. Donald Trump heeft de einddatum van 1 december 2017 bewust laten voorbijgaan. Deze ogenschijnlijk neutrale beslissing is in feite een erkenning van de onwettige kolonisatie (al decennia lang door internationale resoluties veroordeeld) van Palestina door de zionisten en van de onwettige annexatie van Oost Jeruzalem. Hiermee is de weg afgesloten voor alle vredesgesprekken tussen Palestijnen en joden om te komen tot een twee staten oplossing. Oost Jeruzalem kan onmogelijk de hoofdstad worden van een onafhankelijke Palestijnse staat wanneer gans Jeruzalem al gegeven is aan degene die in feite gans het land militair bezet. De Algemene vergadering van de Verenigde Naties (21/12/17) veroordeelde massaal deze eenzijdige Amerikaanse beslissing (met 128 tegen, 9 voor en 35 onthoudingen, op 193). De houding tegenover Jeruzalem heeft zeer grote gevolgen voor oorlog en vrede in het Midden-Oosten en voor de wereldvrede. Wij willen hier een ruime toelichting geven vanuit enkele onderliggende Bijbelse, theologische en historische opvattingen.

Evangelische christenen

De heftigste verdediging van Jeruzalem als hoofdstad van de joodse staat komt van evangelische christenen. Velen van hen beseffen, zeer terecht, het grote belang van het joodse geloof en van de blijvende goddelijke uitverkiezing van het Bijbelse Israël voor het christelijk geloof. Hiermee oefenen zij ook een goede invloed uit op bepaalde katholieke kringen. Niet weinige katholieken hebben zich hierdoor meer verdiept in de Bijbel en meer respect gekregen voor het joodse geloof. Een heropleving van het christelijk geloof is maar mogelijk dank zij een diep respect voor zijn wortels. Deze christenen menen echter dat een “Bijbelvast” geloof van hen vraagt dat zij ook het huidige politieke Israël onvoorwaardelijk moeten steunen. Zij erkennen niet wat wij eerder schreven over de tegenstelling tussen judaïsme en zionisme (XII/49 van 8 december 2017). Iedere kritiek op het huidige politieke handelen van Israël is voor hen onaanvaardbaar. Heeft God dit land niet voor altijd aan het joodse volk gegeven? Is Jeruzalem niet de hoofdstad van Israël?

Vooraleer hierop een antwoord te geven, wil ik eerst de evangelisatie ijver van vele evangelische christenen prijzen. Hierin zijn ze een voorbeeld voor alle lauwe christenen. Zoals nooit voorheen in de geschiedenis zijn er nu miljoenen “messiaanse joden” die Jezus erkennen als hun Messias, als de Zoon van God en de Redder van de wereld. Op gelijkaardige wijze zijn er nu “in de wereld van de islam” miljoenen moslims die zo Jezus erkennen en als ondergedoken christenen naar hun moskee blijven gaan. Welnu, aan deze tot heden ongekende stroom van bekeringen werken evangelische christenen op uitzonderlijke wijze mee. Dikwijls getuigen deze “bekeerlingen” zelf van een visioen dat ze gehad hebben en waarin ze Jezus hebben gezien. Toch blijken ze vooral van evangelische christenen de meeste steun te krijgen voor hun opname en verdere groei in het geloof.

Een fatale vergissing

Helaas begaan sommige evangelische christenen, aangespoord door hun leiders, een fatale vergissing in hun houding tegenover het huidige Israël. Er zijn zelfs groepen die zich “christenen voor het zionisme” noemen. Ze zijn het slachtoffer van een ketterij uit de 19^e eeuw, waardoor Bijbelteksten letterlijk en werelds worden opgevat om onder meer het scenario van de eindtijd te beschrijven. Hierdoor hebben ze de werkelijke boodschap van Jezus niet begrepen en trappen in de valkuil van een kwalijk aards messianisme.

In het evangelie van Marcus lezen we hoe Jezus aanvankelijk angstvallig wil verborgen houden dat Hij de Messias is omdat de joden dit in al te aardse zin verstonden. Vanaf hoofdstuk 8 zien we hoe Jezus met veel nadruk uitlegt dat Hij Messias en Verlosser zal zijn door zijn lijden en uiteindelijk zijn kruisdood en niet door enige aardse overheersing, integendeel. Zelfs na de verrijzenis van Jezus lijken de apostelen nog bekoord te worden door een werelds messianisme in de hoop dat Jezus het koninkrijk van Israël zal herstellen door de bezetting van de Romeinen te breken. Ze vragen Hem: “Heer, gaat Gij in deze tijd voor Israël het koninkrijk herstellen?” (Hand. 1, 6). Natuurlijk, maar helemaal niet werelds zoals zij het zouden willen. Het wanneer en hoe komt overigens niet aan hen toe, het is Gods werk. Hun taak bestaat in het getuigen van Jezus, vanuit de kracht van de heilige Geest. Daarmee vervalt iedere verering voor een aards Israël. De ware gelovigen zien uit naar een geestelijke stad “met fundamenten, waarvan God de ontwerper en bouwer is” (Hebreeën 11, 10). Zij zijn niet meer gebonden aan de aardse stad Jeruzalem. Zij zijn “vreemdelingen en passanten op aarde” (Hebreeën 11, 13). “Hadden zij heimwee gehad naar het land van hun herkomst, dan hadden zij gemakkelijk kunnen terugkeren” (Hebreeën 11, 15). Het is de vervulling van wat koning David in zijn loflied al zei: “Wij zijn slechts vreemdelingen die als gasten bij U vertoeven…” (1 Kron. 29, 15). De ware gelovigen weten dat zij op weg zijn naar het hemelse Jeruzalem. Joseph Rabinowitsch, die in 1884 de eerste officieel erkende messiaanse gemeenschap in Moldavië stichtte, begreep dit zeer goed toen hij op de Olijfberg in Jeruzalem de betekenis ontdekte van Joh. 15, 5 (“Zonder Mij kunt ge niets”). Hij besefte dat het joodse volk niet moet terugkeren naar het land, maar naar Jezus, zijn Messias. Het heil in Jezus is alomvattend, universeel en geestelijk. Daarin is geen plaats voor enige wereldse of aardse verheerlijking. Jezus heeft geen traan gelaten voor de verwoesting van Jeruzalem of voor de verwoesting van de  prachtige tempel. Hij weende wel om het joodse volk, de hardheid van hun hart, waardoor ze Hem als de ware Messias niet hebben erkend. Hij zei: “Mocht ook gij op deze dag inzien wat u tot vrede strekt” (Lucas 19, 42). Hij zelf is de enige, ware, geestelijke Tempel geworden voor altijd, voor iedereen en overal. Geweld plegen om een oude tempel te herbouwen is niet gerechtvaardigd. Sinds Jezus Christus is ook iedere plaats op aarde, ieder dorp en elke stad Bethlehem, Nazareth,  Galilea, Kafarnaüm, Golgotha en Jeruzalem. En ieder volk is in Hem na het joodse volk een uitverkoren volk.

Een voorbeeld van deze fatale vergissing en terugkeer naar het aardse messianisme vinden we in de verklaring die “Christenen voor Israël” (CvI) op 7 december 2017 uitgaven. Zij “verwelkomen” het besluit van Trump: “En het is Jeruzalem dat de hoeksteen vormt van de Joodse hoop en de droom van de wereldvrede onder de Messias”. De moeilijkheden, chaos en zelfs oorlog die hieruit kunnen ontstaan “… zou(den) erop kunnen wijzen dat de tijden van de heidenen vervuld zijn en dat Jeruzalem de hoofdstad van de wereld wordt – de plaats waaruit het Woord van de Heer zal uitgaan wanneer de Messias rechtspreekt tussen de volken – wanneer de Messias komt”. Voor hen is het aardse Jeruzalem tegens het centrum van het Rijk Gods. Jeruzalem is een heilige stad maar tot deze heiligheid is nu iedere plaats in Jezus geroepen. Verder zien wij wel uit naar de wederkomst van de Heer maar de Messias is in Jezus Christus reeds gekomen. God heeft al recht gesproken tussen de volken door Jezus’ sterven op het kruis en zijn verrijzen in Jeruzalem. Dat is de centrale gebeurtenis in de mensengeschiedenis. Jezus heeft gezegd dat Hij gekomen is om te redden en niet om te oordelen, dat Hij zou openbaren wat “verborgen was vanaf de grondvesting van de wereld” en dat Hij geen offers meer vraagt maar barmhartigheid. Dat alles is gerealiseerd met zijn dood en verrijzenis. Alle menselijke beschavingen en samenlevingen waren (zijn) gebouwd op offers. Er is overal jaloezie, die leidt naar rivaliteit, haat, geweld en uiteindelijk de dood. Iedere maatschappij tracht in het geweld te overleven. Hiervoor wordt een schuldige aangewezen (die in werkelijkheid onschuldig kan zijn). Deze wordt gestraft, gedood, “geofferd”. Hierna is er een tijdje rust totdat de na-ijver weer begint en haar werk doet. Met zijn dood en verrijzenis heeft Jezus deze wereld van voortdurende “slachtoffers” afgebroken door zelf in vrijheid en liefde alle schuld op zich te nemen. In zijn dood heeft Hij alle onschuldige slachtoffers opgenomen vanaf de grondvesting van de wereld tot aan het einde der tijden. Jezus’ leven, leer, lijden, sterven en verrijzenis zijn de allergrootste, allerbelangrijkste en de beslissende gebeurtenis voor de mensheid van alle tijden. Ze splijt de mensengeschiedenis in twee: de tijd van de “menselijke”, “aardse” samenlevingen met zijn onophoudelijk geweld en ”slachtoffers” en de tijd van Gods barmhartigheid en redding in Jezus Christus. Helaas blijven we met ons gedrag nog te zeer vasthouden aan de eerste levenswijze. Dit werpt evenwel een geheel nieuw licht op iedere discussie omtrent de betekenis van een aardse stad. Christenen mogen de grootheid van hun geloof niet verloochenen om een gewelddadige zionistische ideologie te dienen. Tenslotte wil deze verklaring van Christenen voor Israël oproepen tot solidariteit met “het joodse volk”, terwijl ze in feite oproepen tot solidariteit met het zionistische politieke Israël en zijn misdaden tegen het Palestijnse volk. Deze werkelijkheid wordt in de verklaring totaal genegeerd.

Mystificatie van de Holocaust

Een andere onderliggende misvatting betreft de voorstelling van de Holocaust (Shoah), de verschrikkelijke uitroeiing van miljoenen joden tijdens WO II. Dit is een zeer gevoelig onderwerp voor de joden en een zeer delicaat thema in de media. Het is volkomen verantwoord dat deze zwarte bladzijde in de Europese geschiedenis erkend wordt als genocide of volkerenmoord. Toch menen we dat deze gebeurtenis door de zionistische lobby ook wordt misbruikt om alle anderen voortdurend een zodanig schuldgevoel te geven dat zionisten verder kunnen doen wat ze willen en voortaan met geen enkel internationaal recht of rechtvaardige norm meer moeten rekening houden. Er is uiteraard grote schuld. Ook de katholieke Kerk heeft schuld aan de uitsluiting van het joodse volk doorheen de eeuwen, waarvoor ze terecht om vergeving gevraagd heeft. Dit gebeurde door het Vaticaanse document van maart 1998, met het gezag van Johannes Paulus II: We remember. A Reflection on the Shoah (vanwege de katholieke commissie voor religieuze relaties met de joden). Pas het Tweede Vaticaans Concilie heeft uitdrukkelijk en openlijk in het decreet Nostra Aetate (28 oktober 1965) de blijvende waarde en uitverkiezing van het joodse geloof en joodse volk erkend en de zogenaamde “vervangingstheologie” afgewezen. Daarom is de huidige wereldwijde oecumenische beweging van christenen en joden zo belangrijk: Op weg naar het Tweede concilie van Jeruzalem, Toward Jerusalem Council II (www.tjcii.org). Ze biedt boeiende perspectieven voor het herstel van de oorspronkelijke eenheid in verscheidenheid van de Kerk,  bestaande uit gelovigen uit het Jodendom (ecclesia ex judaeis)  en gelovigen uit de volken (ecclesia ex gentibus). Het joodse volk is en blijft Gods uitverkoren volk maar in Jezus zijn ook alle andere volken Gods uitverkoren volk geworden. In plaats van bemiddelaars van Gods heil voor heel de mensheid te zijn, willen zionisten het enige uitverkoren volk ter wereld blijven om vanuit een puur racistische en zuiver joodse staat te heersen over andere volken met een absolute militaire overmacht.

De zionistische lobby is er in geslaagd om een van de grootste verdedigers van het joodse volk tijdens WO II, paus Pius XII, decennia lang publiek aan de schandpaal te nagelen (en met hem de katholieke Kerk), hoewel hij onmiddellijk na de oorlog door nagenoeg alle joodse leiders openlijk geprezen werd om zijn moedige inzet voor de redding van zovele joden. De toenmalige opperrabbijn van Rome is zelfs met zijn vrouw en dochter katholiek geworden en heeft bij zijn doopsel de naam ‘Eugenio’ Zolli aangenomen, uit dankbaarheid voor Pius XII, nl. Eugenio Pacelli. Het is onaanvaardbaar dat de Holocaust in de publieke opinie nagenoeg als de enige en de grootste misdaad zonder ophouden wordt voorgesteld. Het is de enige die telkens opnieuw openlijk moet herdacht worden met veel mediabelangstelling. Ik heb ooit grote verontwaardiging gewekt omdat ik de huidige wereldwijde abortuspraktijk een volkerenmoord, een Holocaust noemde, hoewel ze immens groter en gruwelijker is dan de joodse Holocaust. Het leed van de Holocaust op zich is al groot genoeg, en mag niet opgedreven of misbruikt worden om nogmaals dergelijke misdaden tegenover andere volken te begaan en te rechtvaardigen.

“De joodse volkerenmoord is niet de enige van de 20^e eeuw, noch de eerste. Deze verschrikkelijke eer komt op droeve wijze toe aan de Armeniërs in Turkije. Ze is ook niet de laatste (Cambodja en Rwanda 1995). Ze is evenmin de enige in de geschiedenis van de mensheid, en ook niet de belangrijkste want deze titel geldt wettelijk, wegens haar lange duur, voor de Amerindianen van Amerika en voor Afrika, door hun omvang, niet als een volkerenmoord maar als een maatschappijmoord (sociocide), een vernietiging van de inlandse samenleving” (René Naba, 3 januari 2018: https://www.mondialisation.ca/jerusalem-la-position-de-leglise-dorient/5622013).

Tenslotte is de zionistische lobby er in geslaagd om eigen misdaden te  verbergen door Hezbollah als een terroristische organisatie in de publieke opinie af te  schilderen, terwijl het een Libanese sociale en politieke beweging is met een gewapende vleugel. Ze werd in 1982 opgericht onder meer als weerstand tegen de zionistische bezetting. We hebben deze beweging leren kennen en waarderen toen wij zelf in 2013 in het grootste gevaar verkeerden. Zij heeft het Syrische leger deskundig geholpen om ons en de bevolking te beschermen.

Standpunt van de kerken van het oosten

De katholieke Kerk heeft lang gewacht om zich uit te spreken over Israël. Paus Johannes Paulus II erkende uiteindelijk in 1993 de feitelijke toestand van de staat Israël. Een goed verantwoord christelijk standpunt werd gegeven op de synode van de kerken van het Oosten (Rome, 14-24 oktober 2010). “Israël kan zich niet beroepen op de term ”Beloofde Land” uit de Bijbel om de terugkeer van de joden naar Israël en de uitroeiing van de Palestijnen te rechtvaardigen… De oosterse bisschoppen en patriarchen bevestigen dat het niet geoorloofd is Bijbelse en theologische uitspraken als instrument te gebruiken voor onrecht. ‘Voor ons christenen kan men niet meer spreken van het Beloofde Land voor het joodse volk als uitdrukking die voorkomt in het Oude Verbond, want deze belofte is vervuld in Christus’. Na de komst van Jezus ‘spreken we over het Beloofde Land als het Rijk Gods, dat heel de aarde omvat en dat een rijk is van vrede, liefde, gelijkheid en rechtvaardigheid. Er is nu geen bevoorrecht volk meer, een uitverkoren volk, alle mannen en alle vrouwen van alle landen zijn Gods uitverkoren volk geworden, zei Mgr. Cyrille Salim Bustos’(aartsbisschop van Newton, VS en voorzitter van de Grieks-Melchitische-katholieke commissie) (René Naba, 3 januari 2018, ibidem).

Het zionistische Israël vertegenwoordigt geenszins het jodendom

De ultra orthodoxe joden en de joden van Jewish United Against Zionisme (www.nkusa.org) verwerpen radicaal Israël als joodse staat en dit aards messianisme. Hier vinden we vele honderden rabbijnen die met de sterkste bewoordingen het zionisme afwijzen. Zij willen niet dat het zionisme met het judaïsme verbonden wordt en wensen ook niet vertegenwoordigd te worden door een zionistische regering. Volgens hen is er geen enkele rechtvaardiging om een joodse staat te stichten en een land met geweld in te nemen. Zij zijn onder de volkeren verspreid en dienen in vrede met deze volken, welke die ook zijn,  samen te leven. (http://www.bloggen.be/jesjoeroen/archief.php?ID=3041368).. In dezelfde zin  heeft Rabbi Yisroel van Natruna namens joden van Antwerpen op  13 december 2017 een verklaring uitgegeven  (EZPress News DistributionBV www.ezpress.eu).  Hij noemt Israël als joodse staat een “waanidee… Wij hebben geen staat behalve die waarin we wonen”. Netanyahu en Israël zijn zionisten en “hebben niets te maken met het wereld-Jodendom”.

Zionisme is een politiek gewelddadige ideologie en kan het ware jodendom niet vertegenwoordigen. Ben Gurion  (de eerste eerste minister van “Israël”) ging nog akkoord met de toenmalige leidinggevende  rabbijnen om “Israël” nooit te beschouwen als de vertegenwoordiger van het wereldwijde jodendom. Netanyahu ging echter in de VN vertellen dat hij alle joden vertegenwoordigde. Franse en Deense joden verweten hem dat hij het antisemitisme aanmoedigde. En nu wil hij Jeruzalem omvormen tot een politieke hoofdstad. De diepere aard van het zionisme wordt ook weer  duidelijk wanneer we weten dat volgens het zionistisch “Israël” een jood die christen wordt (en dus ten volle jood) geen jood meer is, terwijl een atheïstische jood wel als jood wordt erkend. http://www.truetorahjews.org/rabbi-yaakov-shapiro-jerusalem-capital-jewish-people.

Zionisten streven naar een zuivere, grote, oppermachtige joodse staat, waarin alle niet joden tweederangsburgers zijn of al verdreven werden. Het is een systeem van apartheid, racisme en uitsluiting. Iedere verbroedering van joden met Arabieren is in dit opzicht een misdaad. Vele soldaten, mannen, vrouwen en kinderen beseffen evenwel dat deze opvatting tegen het joodse geloof indruist. Op zondag 8 oktober 2017 manifesteerden in Jeruzalem duizenden Israëlische en Palestijnse vrouwen tegen deze politiek. Huda Abuarquob, een Palestijnse uit Hebron organiseerde deze mars om te tonen dat vrede wel mogelijk is. Bij deze beweging “vrouwen maken vrede”, die ruim drie jaar geleden werd opgericht, zijn inmiddels meer dan 25.000 joodse en Arabische vrouwen aangesloten.

Een gewelddadig aards messianisme

De verdedigers van Jeruzalem als hoofdstad van het zionistische Israël en van een zuiver joodse staat, kennen de werkelijkheid niet of willen de werkelijkheid niet kennen. De geschiedenis begint met de verklaring van Sir Arthur Balfour (2 november 1917). Namens de Britse regering schreef hij een brief aan Lord Rothschild (leider van de Britse joodse gemeenschap) waarin hij aan het joodse volk als kleine minderheid toestaat in Palestina een eigen staat te stichten, weliswaar met respect voor de  rechten van de niet joodse gemeenschappen (de Arabische meerderheid).

De zionistische lobby is er in geslaagd een ‘normaal’ en positief beeld in de openbare opinie op te hangen over het ontstaan en de uitbreiding van de staat Israël. Dit ruim verspreide beeld is al lang ontmaskerd. Er zijn wetenschappers van de “nieuwe geschiedenis” die deze manipulatie deskundig ontkracht hebben. Een van hen, mogelijk de bekendste, is de joodse prof. Ilan Pappé die de stichting van Israël ronduit “De etnische zuivering van Palestina” (Davidsfonds/Leuven, 2009, 2^e druk) noemt. De zionisten gingen van huis tot huis, van dorp tot dorp om de Palestijnen te onteigenen, te verjagen en desnoods te vermoorden. Zo werden er in het begin al 700.000 verdreven. Hierover werden wel rapporten opgemaakt maar bewust niet gepubliceerd. De internationale gemeenschap hulde zich in een samenzwering van stilzwijgen. De zionisten rekenden er op dat niemand hen zou aanklagen voor deze misdaden, zo kort na de Holocaust. Zij hadden eerst het joodse volk als het grootste slachtoffer voorgesteld en iedereen moest zich nu tegenover hen schuldig voelen. Zo konden ze hun misdaden ongestraft verder zetten.

De ongehoorde moord op de officiële UNO bemiddelaar is hiervan een voorbeeld. De Zweedse graaf Folke Bernadotte had een plan klaar om de zionistische gruwel te stoppen en de meer dan een half miljoen Palestijnen, door de zionisten verdreven, te laten terugkeren en hen een schadevergoeding te bezorgen. Op 17 september 1948 werd deze bemiddelaar door leden van de groep Stern vermoord.

https://youtu.be/UEdqxgtCc5E

En sindsdien zijn politieke moorden voor de zionisten een van hun wapens. Ondertussen heeft het zionistische Israël al 79 internationale resoluties straffeloos genegeerd. De hele wereld kijkt toe en niet één sanctie wordt genomen tegen deze wreedheden, terwijl andere landen onrechtvaardig met sancties worden gewurgd. En de zionisten gaan gewoon verder met het steeds meer roven van Palestijns land en het te zuiveren van Arabieren, moslims en christenen. Tegelijk wordt een gewoon leven voor Palestijnen steeds moeilijker gemaakt door allerlei hatelijke maatregelen. Palestijnen moeten steeds meer betalen en krijgen steeds minder vrijheden. Voor dit zionisme geldt geen enkele menselijkheid, rechtvaardigheid, of internationaal recht tegenover het Palestijnse volk omdat het doel van een zuiver joodse staat alle middelen heiligt. Het zionistische Israël is als een tot de tanden toe gewapende soldaat, die een clochard op straat neerschiet en dit kan rechtvaardigen door te zeggen dat deze man hem bedreigde.

De verdedigers van het huidige zionistische Israël reppen met geen woord over de nauwe band van de zionisten met de vrijmetselarij of over de meest luxueuze vrijmetselaarstempel ter wereld, gebouwd door de Rothschilds, in het hart van Jeruzalem, nl. in het Hoogste Gerechtshof, vlak tegenover de Knesset, het Israëlisch parlement. De wereldheerschappij van de vrijmetselarij is hier rijkelijk uitgebeeld met getallen en symbolen van alle godsdiensten, behalve van het christelijk geloof (hiervoor is het voetpad bedoeld, in de vorm van een kruis, opdat het door de mensen zou vertrapt worden!). (https://thegoldenreport.net/the-roots-of-evil-in-jerusalem/).

De Amerikaanse politicoloog en oprichter van “Foreign Policy Journalist” Jeremy R. Hammond noemt Israël zonder meer een “schurkenstaat” van “terroristische zionisten”. De dag dat het zionisme menselijkheid en rechtvaardigheid erkent, zal het vrede kennen en door niemand bedreigd worden. Tot zolang zal de weerstand tegen hun onrecht duren en groeien.

Besluit

Het zou aanvaardbaar zijn dat joden, die dit wensen en over heel de wereld verspreid zijn, in vrede zouden mogen (samen)leven in een gebied van het Palestijnse volk, vroeger Israël genoemd, op grond van onderlinge afspraken en in respect voor de Arabische meerderheid. De wijze waarop de Britse regering aan het joodse volk een Palestijns grondgebied heeft toegewezen, was evenwel geheel onwettig (door de Balfour verklaring, 1917). Engeland bezat hiervoor geen enkel recht en het gebeurde zonder inspraak van het Palestijnse volk zelf. Bovendien moeten de joden zelf ook respect betonen voor hun eigen volk. Een deel van het joodse volk beseft dat er vanuit het joodse geloof geen enkele dwingende opdracht bestaat om een joodse staat te stichten, integendeel. Geheel onaanvaardbaar is evenwel de wijze waarop zionisten vanaf het begin Palestina met geweld hebben gekoloniseerd, Palestijnen hebben onteigend, verdreven of vermoord, het ene dorp na het andere hebben ingenomen en als een racistische en terroristische staat onrechtvaardig steeds meer gebied bezet hebben tegen het internationaal recht, terwijl ze bovendien met hun militaire overmacht vele andere landen blijven ontwrichten.

Hiervoor is er geen enkele verantwoording, noch vanuit de Bijbel, noch vanuit het joodse geloof, noch vanuit het internationaal recht, noch vanuit het charter van de VN en zeker niet vanuit de menselijke waardigheid. Voor het joodse geloof zelf is dit een afgodendienst zoals de bouw van de toren van Babel (Genesis 11) of de aanbidding van het gouden kalf (Exodus 32). Hoe kan in deze omstandigheden Jeruzalem wettelijk als de officiële hoofdstad erkend worden van een joodse staat, die al decennia lang en terecht internationaal veroordeeld wordt voor onrecht, dat sindsdien alleen maar gruwelijker is geworden? Arthur Balfour handelde zonder enig recht, alleen vanuit de macht van de sterkste en nu handelt Donald Trump eveneens zonder enig recht, alleen vanuit de macht van de sterkste en nogmaals over de hoofden van het Palestijnse volk heen… in dienst van zionistisch onrecht.

En dit nog:

• Ons vorig bericht met achttien video’s over Nieuwjaarsviering in Syrië, oorlogsrapporten, Libanese president Michel Aoun en Hariri, Kerst- en Nieuwjaarsvieringen in Iran, Sancties voor Iran, protest contra en pro in Iran, protest tegen Netanyahu, de zoon van de Sjah, False Flag van de VS om oorlog te voeren: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-57/
• Ons vorig artikel over jodendom en zionisme, geïllustreerd o.m. met een korte maar klare uitleg van de deskundige joodse historicus prof. Ilan Pappé: http://www.katholiekforum.net/2017/12/10/de-joodse-staat-is-agressief-driftig-en-gevaarlijk/
• Twaalf video’s met oorlogsrapporten over de raketaanvallen door Israël, de gevechten rond Damascus en vooral in Idlib, de onderlinge rivaliteit van terroristen, Syrië zal nooit een autonoom terroristengebied in zijn land erkennen: https://www.golfbrekers.be/syrie-een-stand-van-zaken/
• De Libanese havenstad Tripoli wil meehelpen aan de heropbouw van Syrië: https://www.golfbrekers.be/geld-stinkt-niet-2/
• Graag steunen we de activiteiten van het Comité Bezorgde Ouders omdat ze zo belangrijk zijn voor de geestelijke gezondheid van ons volk: voordracht van de deskundige Désirée de Röver over: Seksualiteit – de desastreuze gevolgen van “te vroeg” – “te veel partners”, woensdag 17 januari 19.30 u; Wijkcentrum, Xaverianenstraat 1a, 8200 St-Michiels Brugge. Inschrijven: ihfeo@bezorgdeouders.be; bezorgdeouders.be; 0499/223981; 5 € of 10 € aan de deur.
• Teken de petitie: Stop, onze kinderen willen we zelf opvoeden.

P. Daniel

En dit nog:

• Ons vorig bericht met achttien video’s over Nieuwjaarsviering in Syrië, oorlogsrapporten, Libanese president Michel Aoun en Hariri, Kerst- en Nieuwjaarsvieringen in Iran, Sancties voor Iran, protest contra en pro in Iran, protest tegen Netanyahu, de zoon van de Sjah, False Flag van de VS om oorlog te voeren: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-57/
• Ons vorig artikel over jodendom en zionisme, geïllustreerd o.m. met een korte maar klare uitleg van de deskundige joodse historicus prof. Ilan Pappé: http://www.katholiekforum.net/2017/12/10/de-joodse-staat-is-agressief-driftig-en-gevaarlijk/
• Twaalf video’s met oorlogsrapporten over de raketaanvallen door Israël, de gevechten rond Damascus en vooral in Idlib, de onderlinge rivaliteit van terroristen, Syrië zal nooit een autonoom terroristengebied in zijn land erkennen: https://www.golfbrekers.be/syrie-een-stand-van-zaken/
• De Libanese havenstad Tripoli wil meehelpen aan de heropbouw van Syrië: https://www.golfbrekers.be/geld-stinkt-niet-2/
• Graag steunen we de activiteiten van het Comité Bezorgde Ouders omdat ze zo belangrijk zijn voor de geestelijke gezondheid van ons volk: voordracht van de deskundige Désirée de Röver over: Seksualiteit – de desastreuze gevolgen van “te vroeg” – “te veel partners”, woensdag 17 januari 19.30 u; Wijkcentrum, Xaverianenstraat 1a, 8200 St-Michiels Brugge. Inschrijven: ihfeo@bezorgdeouders.be; bezorgdeouders.be; 0499/223981; 5 € of 10 € aan de deur.

P. Daniel