Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Vredesgesprekken voeren op het wereldforum met deelnemers die met het zelfde woord het tegenovergestelde bedoelen is tijdverlies.

“Vrede” voor Syrië en zijn bondgenoten betekent een ondubbelzinnig erkennen van zijn soevereiniteit, territoriale integriteit en een radicaal uitroeien van alle terroristen en gewapende bendes zodat Syriërs onder elkaar kunnen groeien in verzoening, het land heropbouwen en de harmonieuze samenleving herstellen.

“Vrede” voor het westen betekent een herstel van de “pax americana” met zijn wereldoverheersing (door VS-Israël-Engeland-EU-NAVO-golfstaten) in een unipolaire wereld.

Dat betekent het koloniseren van het onafhankelijke Syrië, de wettige regering omverwerpen, het land ontwrichten en de bodemrijkdommen verdelen onder de wereldheersers. Dat waren de standpunten zeven jaar geleden, dat zijn de standpunten nu. Ondertussen is Rusland (met anderen) komen helpen om IS op te ruimen. Het kan zeggen: veni, vidi, vinci. “Ik hoop dat de Russische orthodoxe kerk dank zij haar gezag in de wereld in staat zal zijn, met de steun van de internationale gemeenschap, de heropbouw van Syrië te bevorderen door humanitaire bijstand aan de  burgers en door de heropbouw van de  verwoeste culturele en geestelijke centra” (Poetin tot de bisschoppen in vergadering te Moskou, vrijdag 24 november 2017).

P. Daniel

https://youtu.be/vPIrAmeZy1M

https://youtu.be/8j0QA0-nwM4

https://youtu.be/eFJf4jGvjyw

https://youtu.be/C54LVpQlUu8

Met de Advent verlangen naar Kerstmis

De Adventstijd is een intense voorbereiding op het feest van Kerstmis, de eerste komst van Jezus met zijn geboorte te Bethlehem,  ongeveer twee millennia geleden. Het was een bijzonder schamel, armzalig gebeuren in een stal en scheen voor de toenmalige geo-politiek van geen enkel belang. In werkelijkheid waren de geboorte, dood en verrijzenis van Jezus de allerbelangrijkste gebeurtenissen voor de mensheid. Ze hebben niet alleen de geschiedenis maar ook de mensheid in twee verdeeld: voor en na/tegen Christus. We vieren intens zijn Komst tot zijn Wederkomst. En zo worden ook in ons klooster op verschillende plaatsen en zo creatief mogelijk kerststallen gemaakt: in de kerk, de refter, het kleine salon en bij ons in de nieuwbouw, de kapel, de refter…Het zijn maar hulpmiddelen om onze innerlijke verbondenheid met Jezus Christus te versterken. In de byzantijnse traditie is hiermee traditioneel nog een vasten verbonden die hierin bestaat dat men van middernacht tot na de middag niet eet. En zo is het middagmaal van 14.00 u voor de meesten de eerste maaltijd van de dag.

De orthodoxe pastoor van Deir Atieh organiseert komend weekend een kerstmarkt en biedt ons de mogelijkheid om kerstbeelden aan te bieden voor de kerststallen. Zijn feestzaal staat vol met allerlei kerstmateriaal. Het bracht extra maar aangenaam werk mee voor ons en we konden een mooi standje aanbieden met kerstbeelden, sierkaarsjes …

We beleefden een mengeling van sinterklaas- en kerstavond voor de kinderen en speciaal ook voor de gehandicapten van het dorp. Deze week logeerde immers een groep van acht toneelspelers bij ons in het grote appartement van de nieuwbouw omdat ze in de streek enkele keren een avond voor kinderen zullen verzorgen. Het zijn vier meisjes, en vier jongens en de leider is een gekende nabootser van Charlie Chaplin. Ze komen uit Dara, Deir Ezzor, Damascus…

Het was voor ons meteen een gelegenheid om ons op de hoogte te stellen van de toestand in de verschillende plaatsen van het land. En donderdagavond was het echt feest voor groot en klein. De toneelgroep in aangepaste kostuums animeerde heel het gezelschap van vooral kinderen en gehandicapten. Het deed me denken aan wat we vroeger in het circus konden beleven met de clowns en het grote plezier van de kinderen. Een deel van deze bijzondere ontspanningsavond moesten we missen omdat er tegelijk nog een tv-ploeg was van Syria-drama en die wilde met verschillenden van ons een interview. De toneelgroep vroeg om ’s avonds bij wijze van afscheid nog even langs te komen, wat we gedaan hebben. Ze wilden nog een geestelijk woordje horen over de betekenis van Kerstmis. Het werd een boeiende bezinning en een delen over de betekenis van Jezus’ geboorte voor ons.

Deze week zijn we nog twee namiddagen olijven gaan plukken aan de rand van het dorp. Daar heeft de man die verantwoordelijk is voor ons terrein een (verlaten) boerderij. Hijzelf behoort tot de grote familie die al eeuwen met dit klooster verbonden is. Hij is landbouw-ingenieur, werkt een halve dag voor de staat en leeft voor de rest bij ons. Bij zijn boerderij is echter nog een grote boomgaard met olijven en het is jammer deze te laten verdrogen. En zo gingen we in het geheel met 9 personen, olijven plukken, wat op een namiddag twee grote zakken opleverde. Samen olijven plukken is een vreugde en samen olijven eten is hier een symbool van vrede, zodat er toch nog een verband is met Kerstmis, het feest van de vrede.

Sluipend vergif

Het wereldnieuws van de gehele Atlantische pers lijkt op een verhaal van cowboys en de strijd van goeden tegen kwaden. De goeden zijn het westen (Amerika, Israël, EU, NAVO en de golfstaten!). Zij vertegenwoordigen de ware democratie, vrijheid, respect voor de rechten van de mens, als model voor de rest van de mensheid. Ik kreeg ooit het verwijt dat ik geen aandacht besteedde aan “het schitterend werk” (!) dat de door de VS geleide coalitie in Syrië verricht. Deze man “vergat” dat het de VS zijn die de  terroristengroepen hebben opgezet, bewapend en gesteund, dat ze wekelijkse massaslachtingen verrichten in Syrië, dat ze duizenden terroristen en hun gezinnen samen met hun zware wapens in veiligheid hebben gebracht, dat ze voortdurend ieder voorstel dat tot vrede in Syrië zou kunnen leiden ondermijnen, dat ze om hun ontwrichtend werk te kunnen voortzetten hun illegale bases en activiteiten in Syrië onbeperkt willen voortzetten, dat ze chemische aanvallen opzetten om de schuld daarvan aan Syrië te geven.

De laatste maanden gaat er geen week voorbij of een massa wapens wordt gevonden in de  voormalige schuilplaatsen van de IS in Deir Ezzor: made in VS, Israël en EU-landen! Dit is zelfs zo overweldigend dat het Syrische leger nu nieuwe brigades kan oprichten, volledig uitgerust met deze wapens. Een massa wapens worden gefabriceerd in Roemenië of Bulgarije, gaan naar de VS of Saoedi-Arabië, worden geleverd aan de “gematigde rebellen” in Syrië en zitten plots bij de IS. Heel dit circuit schijnt niet eens twee maanden nodig te hebben. (zie onderaan)

Dit alles is het vermelden niet eens waard in de hele Atlantische pers. Alle aandacht gaat naar de grote duivel,  Poetin die zogenaamd de vrijheid in zijn eigen land verstikt en die het het lijnvliegtuig MH17 heeft neergehaald, terwijl de hele berichtgeving daarrond overduidelijk alle tekens heeft van de zoveelste westerse valse vlag. Bovendien is het weer Poetin die “de grootste monsters” in de wereld, zoals de Syrische president nog steunt ook. Het hele westen kent de misdaden van deze Syrische president van buiten, terwijl het Syrische volk hiervan geen ervaring heeft!

En deze Poetin staat klaar om Europa binnen te vallen. De NAVO-berichtgeving is er nu op gericht om aan te tonen in welk groot gevaar wij verkeren en hoezeer de westerse legers met hun gevechtsvliegtuigen, atoomwapens en conventionele wapens nog meer moeten opgevoerd worden. En de EU moet samen nog meer wapens aanschaffen, nog grootser, nog vernietigender, niet mét maar tegen Rusland, dat hoogst dringend moet omsingeld worden. Allemaal voor onze veiligheid! Deze onzin wordt in onze media (en politiek) dagelijks uitgestrooid en blijft maar groeien.

Vrienden stuurden me enkele berichten van NOS (nl) en HLN (B) die handelen over de dramatische toestand voor de bevolking in Syrië. Het gaat telkens om bevolkingsgroepen die nog in handen zijn van rebellen. Uitvoerig wordt dan de ellende van de kinderen, vrouwen, gezinnen getoond. Hierbij is het natuurlijk het Syrische leger dat zijn bevolking uithongert. Eigenaardig is weer dat de Syrische bevolking zelf daar niet van op de hoogte is. Toen de nazi’s tijdens W O II een streek terroriseerden en het leger wilde de burgers bevrijden, zeiden wij dan ook dat het leger dringend moest ophouden eigen volk te laten verhongeren? Drongen wij er dan ook op aan dat het leger zijn beleg zou opgeven om die arme nazi’s die zonder voorraad dreigden te raken, dringend humanitaire hulp te verschaffen “om de bevolking te helpen”?

Ik heb geen enkele vorming op politiek, diplomatiek, journalistiek vlak en het is waar dat ik geen “deskundige” kaas gegeten heb van geopolitiek. Toch is er een niet onbelangrijk verschil met vele anderen die op deze terreinen wel gevormd zijn. Ik krijg mijn vorming niet vanuit een luie zetel en het dagelijkse tv-, radio- of gazettennieuws. Ik bezit geen van deze vier. Toen hier families uit Qousseir of elders kwamen omdat hun huizen verwoest waren en ze me met hun gsm beelden lieten zien en vertelden hoe de terroristen te keer gingen, dan was voor mij die informatie meer waard. En als ik later de kans kreeg om eens te gaan kijken in Qousseir, Aleppo of elders heb ik genoeg gezien en gehoord. Als ik daarentegen uitgebreide verhalen krijg van “gediplomeerde journalisten” die met beeldmateriaal “deskundig” aantonen wat al verschrikkelijke moorden en verwoestingen het Syrische leger en de Russen plegen tegenover de Syrische bevolking, is dat voor mij het lezen niet waard. Als ik dan nog een “viering van de martelaren” meemaak, waarbij  een diepe dankbaarheid voor het leger, zijn gesneuvelde soldaten en zijn president in de menigte duidelijk voelbaar, zichtbaar en hoorbaar is, zit ik bij een betere, onvervalste bron. En als ik een verkeerd berichtje lees/hoor of een berichtje verkeerd lees/hoor, mag ik mij dan met uw welwillendheid ook eens vergissen in bepaalde details en de onfeilbaarheid aan anderen overlaten?

Kortom, het nieuws over Syrië in de Atlantische media is voor mij duidelijk nog steeds als een sluipend vergif met de oude leugens.

Proficiat S.O.S.-ers!

In het bisdom van Parijs werd op 12 december een boeiende avond georganiseerd over de christenen van het Oosten met o.m. de inspirerende bisschop van Fréjus, Mgr. Dominique Rey, die een verbroedering heeft gerealiseerd met ons bisdom, met Marc Fromager, directeur van Kerk in Nood, S.O.S. Chrétiens de l’Orient en nog enkele anderen. Het bisdom van Parijs protesteerde evenwel tegen de deelname van S.O.S. Chrétiens de l’Orient omdat Mgr. Pascal Gollnich, directeur van l’Oeuvre d’Orient de Franse bisschoppen gevraagd heeft op te passen voor deze organisatie. Om wrevel te vermijden heeft S.O.S. Chrétiens de l’Orient wijselijk beslist hun deelname aan deze avond in te trekken.

Christophe Geffroy, directeur van La Nef, die de avond organiseerde vraagt zich nu af: “Is het normaal dat een organisatie zoals S.O.S. Chrétiens de l’Orient streng moet aangevallen worden tegenover de Franse bisschoppen zonder dat een van hun verantwoordelijken de kans heeft gekregen zich te verdedigen en de beschuldigingen te weerleggen?”. Ook Bernard Antony, voorzitter van Chrétienté-Solidarité vraagt zich af of het hier niet gaat om een verouderde vorm van klerikalisme en stelt alle vertrouwen in deze jonge en dynamische S.O.S Chrétiens de l’Orient.

We menen dat het probleem dieper schuilt. Het (oudere) l’Oeuvre d’Orient wil “politiek correct” zijn en is dus gekant tegen de Syrische regering en voor de “gematigde” rebellen (die kerken verwoesten waaraan l’Oeuvre d’Orient dan bijdraagt voor het herstel!). De jonge S.O.S.-ers hebben van deze oude frustraties geen last, werken mee met de wettige regering van het land, zoals het christenen past en staan ondubbelzinniger aan de kant van de slachtoffers.

En dit nog:

Mogen we in deze komende noveen van Kerstmis gezuiverd worden van alle onwaarheid en leugen, van alle geweld en overheersing. Mogen we  geknield voor de kribbe ons leven en de  wereld om ons heen opnieuw zien en beleven vanuit God, die in Jezus Mens werd voor ons. Dat is mijn gebed en kerstwens voor u allen.

P. Daniel

‘Democratische’ bemoeienissen in Syrië