Goede vrienden,

1. Meditatie

Al wat God doet is goed op zijn tijd

Prediker van het gelijknamige Bijbelboek laat zich niet verleiden door de charme van mooie woorden. Hij blijft bij hetgeen hij ziet en waarneemt. Vooral de confrontatie met de dood gaat hij niet uit de weg: de dood is het einde van het leven en niemand ontkomt hieraan.

“Geen mens is in staat de wind tegen te houden, evenmin heeft hij de macht over de dag van zijn dood” (8, 8). “Zoals een mens uit de schoot van zijn moeder gekomen is moet hij terug: even naakt” (5, 14). “Het is treurig, maar de wijze sterft net als de dwaze” (2, 16). In de volgende uitspraken klinkt zelfs een beetje bitterheid door. “Wie dood en begraven is, is beter af dan een die nog leeft. Maar het beste af is hij die nooit werd geboren, hij hoeft al dat ellendig gedoe onder de zon niet mee te maken” (4, 2v). Een misgeboorte is nog best af (6, 3-6). “Beter een levende hond dan een dode leeuw” (9, 4). “Eenzelfde lot treft mensen en dieren: beiden sterven dezelfde dood. De mens heeft dus niets voor op het dier… En wie weet of de levensgeest van de mens naar omhoog gaat en die van het dier omlaag naar de aarde?” (3, 19-21).

Het enige wat overblijft, is nu maar genieten, eten en drinken.  “Het beste voor de mens is nog: eten en drinken en genieten van wat hij met veel zwoegen bereikt heet. Want ook dat, zo begreep ik, komt uit de hand van God” (2, 24; cfr 2, 8; 3, 13.22; 5, 17-19; 6, 3.9). “Daarom prees ik de vreugde, want het beste voor de mens onder de zon is nog: eten en drinken en blij zijn” (8, 15). “Geniet van het leven met de vrouw van je hart, heel het ijdel en kortstondig bestaan dat God je geeft onder de zon” (9, 9; cfr 10, 9). “Jongeman, geniet van je jeugd en neem het ervan zolang je nog jong bent… Maar besef dat God je over alles rekenschap vraagt” (11, 9). Hij wil genieten van de geneugten van het leven, maar kent ook de beperkingen.

Is Prediker een optimist of een pessimist, een goede gelovige of ketter, een materialist of een godvrezende? Misschien is hij dit allemaal tegelijk en in ieder geval een non-conformist. Hij gooit alle zekerheden omver en doorbreekt alle kaders, zowel de theologische als filosofische, economische en politieke. Hij brengt de mens terug naar de aarde en wil met zijn levenservaring ieder totalitair systeem overstijgen. Volgens hem moet het leven van onderuit geleefd worden met al zijn tegenstellingen en beperkingen.

Hij is zeker een wijze en een gelovige. Hij erkent God als Schepper. Hij gebruikt het lidwoord bij Elohim, zodat men zou kunnen vertalen: de Godheid of de Goddelijke Rijkdommen. God is “de maker van alles” (11, 5), “De Schepper” (12, 1). “Alles wat Hij doet is goed op zijn tijd” (3, 11). Alles is een “gave van God” (5, 18; 6, 2, 7, 14…). Hij is de schenker van “het kortstondig bestaan onder de zon” (9, 9; 8, 15…). Hij hecht ook veel belang aan het vrezen van God (cfr 5, 6; 7, 18; 12, 13). De God van het Verbond komt bij hem echter niet ter sprake. Hij wijst de gedachte van de nabijheid van God eerder af: “Want God is in de hemel en jij bent op aarde” (5, 1; zie gans 4, 17-5, 5). “Dromen en ijdele woorden zijn er genoeg. Vrees liever God” (5, 6).

Het afwijzen van de nabijheid en de eenheid met God is wel vreemd voor een boek uit de Bijbel. Misschien wil hij hiermee waarschuwen voor een al te simplistische en vrome uitleg, die niet oprecht is. In elk geval wil Prediker iedereen confronteren met zijn eigen dood en ziet hierin niet de noodzakelijke weg van de uiteindelijke vereniging  met God (dankzij Christus).

Het scepticisme van Prediker vindt bij de mensen van onze tijd een welwillend oor. Hoe verbluffend en duizelingwekkend de moderne technische vooruitgang ook is, de onmacht om de diep menselijke honger naar geluk, vrede, rechtvaardigheid en broederschap te verwezenlijken wordt er alleen maar schrijnender door. De westerse beschaving met haar wetenschappelijke ontwikkeling heeft nagenoeg alle behoeften kunnen voldoen – en vele nieuwe behoeften geschapen! -, maar blijkt niet in staat de diepe zin van het leven te geven. Ze is zelfs niet in staat om aan de meest elementaire noden van de wereldfamilie tegemoet te komen: voor ieder voldoende eten, de noodzakelijke kleding, een dak boven het hoofd en een leven in vrede en veiligheid.

Nochtans waren er in de golden sixties en daarna verschillende grote economen en futurologen, zoals de Amerikaan Herman Kahn (+ 1983), die luid verkondigden dat alle wereldproblemen vóór het jaar 2000 opgelost zouden zijn! Naïeve navolgers hiervan zijn de huidige hogepriesters van de A.I. die als gevaarlijke psychopaten de hele mensheid bedreigen en zich inbeelden een fantastische, geheel nieuwe mens te kunnen scheppen als een perfecte superrobot.

Zelfs in het zoeken naar waarheid lijkt de huidige mens hiervan steeds verder verwijderd te zijn naargelang zijn kennis vordert. Bovendien verliest de moderne mens steeds meer  zijn eigen vrijheid naarmate hij zichzelf en de wereld krampachtig   in handen wil krijgen. Ondertussen krijgen we deskundige verklaringen en statistieken in overvloed over ons heen.

Prediker leert ons kritisch staan tegenover goedkope en vrome verklaringen. De eenvoud van de levenservaring zelf is een volwaardige weg. Hij toont ons de relativiteit en vergankelijkheid van alle aardse waarden en wil ons confronteren met onze eigen dood. Hij is een wijze met een diep geloof in God.  Met eerbied en vrees buigt hij voor God en aanvaardt dat hij Gods raadsbesluiten nooit zal kunnen doorgronden. Hij beseft dat God Schepper is en dat hij zijn schepsel is. Hij mist echter een vertrouwvolle overgave aan een persoonlijke God, die hartstochtelijk gemeenschap zoekt met de mens.

Maar hoeveel gelovigen bevinden zich niet in dit stadium, af en toe of nog altijd? En moet niet ieder mens voor zichzelf deze worsteling doormaken om te komen tot een vast oervertrouwen en zich uiteindelijk te kunnen overgeven aan Christus, de Mens geworden Zoon van God, onze Verlosser?

Zou het boek Prediker niet best verplichte literatuur zijn voor alle deelnemers aan de volgende samenkomst van het Wereld Economisch Forum in Davos, van de VN in New York en van de EU in Brussel.

2. Enkele foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

• Een groep christenen uit Damascus, samen met zusters van Moeder Teresa, komt bidden voor de vrede in Syrië, waarna gezellige maaltijd
• De fraters eten ’s avonds op hun terras, boven de kapel, een sandwich en houden recreatie
• Uitbreiding van de kapel
• Verhuis naar het hoekkamertje

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 2.8.24

3. Bijbellezing

Over het doopsel (X) : Het geeft ons de kracht om lief te hebben zoals Jezus ons heeft liefgehad.

“[Door de doop hebt] u uw zielen gereinigd door de waarheid te gehoorzamen om elkaar vurig lief te hebben met heel uw hart” (1 Petrus 1, 22). De doop geeft ons de kracht om elkaar lief te hebben zoals Jezus ons heeft liefgehad: “Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief; zoals Ik jullie heb liefgehad” (Johannes 13, 34). Onmogelijk? “Onmogelijk voor mensen, maar niet voor God, want voor God is alles mogelijk” (Matteüs 10, 27). Laten we kijken hoe we zo’n mate van liefde kunnen bereiken. We luisteren naar Moeder Agnès Mariam de la Croix (1)

De doop heeft ons bevrijd van de erfzonde: “u bent gewassen, geheiligd en gerechtvaardigd in de naam van de Heer Jezus Christus en door de Geest van onze God”. (1 Korintiërs 6, 11). Sinds ons doopsel zijn we “de tempel van God en de Geest van God woont in ons” (1 Korintiërs 3, 16). Het is de Heilige Geest die mij zal leren lief te hebben. Alleen door zijn inwoning kan ik mijn vijanden liefhebben, zegenen wie mij vervloeken, goed doen aan wie mij haten, bidden voor wie mij mishandelen en vervolgen (vgl. Matteüs 5, 44).

Sinds de doop zijn we kinderen van God geworden, een nieuwe schepping (vgl. 2 Korintiërs 5, 17). De Heer zegt dat als we ondervraagd worden, we ons geen zorgen moeten maken over hoe we moeten antwoorden, omdat de Heilige Geest ons de woorden in de mond zal leggen: “Denk er daarom over na dat u uw verdediging niet van tevoren bedenkt, want Ik zal u een mond en wijsheid geven die al uw tegenstanders niet zullen kunnen weerstaan of tegenspreken” (Lucas 21, 14-15). Dit betekent dat de gave van de Heilige Geest in ons binnentreedt om te doen, te volbrengen en te voltooien wat we zelf niet kunnen. Zij die op de Heilige Geest vertrouwen en zich door Hem laten leiden, doen de werken van Christus en zelfs meer: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wie in Mij gelooft, de werken die Ik doe, zal Hij ook doen, en grotere werken dan deze zal Hij doen, want Ik ga naar de Vader” (Johannes 14, 12). Laten we de Heer dus vragen om altijd onder de leiding van de Heilige Geest te staan.

Het doopsel maakt ons tot één familie: “Er is één lichaam en één Geest, zoals u door uw roeping tot één hoop geroepen bent; er is één Heer, één geloof, één doopsel” (Efeziërs 4, 4-5). Er is geen gemeenschap die zo eensgezind is als de christelijke gemeenschap.  Maar we vragen ons af waarom christenen geen geloof hebben, waarom ze verdeeld zijn. Het is omdat ze niet trouw zijn aan Gods geschenk; als ze dat wel waren, zouden ze een onoverwinnelijke kracht bezitten: “Dit is mijn gebod: Heb elkaar lief zoals ik jullie heb liefgehad. Grotere liefde heeft niemand dan deze, dan zijn leven te geven voor zijn vrienden” (Johannes 15, 12-13).

Liefde, het fundament van het christelijk leven en het “nieuwe gebod” dat Christus gaf als zijn testament, veronderstelt het bestaan van individualiteit en anders-zijn. Ik ben een persoon die “ik” zegt, die uniek, onherhaalbaar en onschendbaar is. Ik ben geroepen tot een liefdesrelatie met een ander die een “jij” is: God of mijn broeders en zusters. Om deze bijzonderheid van de joods-christelijke openbaring te benadrukken, moeten we in gedachten houden dat het concept van anders-zijn niet bestaat in andere religies. Er is geen anders-zijn in het pantheïsme van de religies in het Verre Oosten. Zelfs in de Islam, waar het monotheïsme zo radicaal is dat niets los van God kan bestaan. Voor hen is God “uniek” en oncommuniceerbaar. De infirād van Allâh is de realiteit van het ontologisch ‘teruggetrokken’ of ‘geïsoleerd’ zijn van alle contingentie van tijd en ruimte en van alle assimilatie met de schepselen.

Elke versmelting tussen Allâh en de loop der geschapen gebeurtenissen genaamd ḥidthān moet, samen met de aġyār (letterlijk: anderen) worden verworpen. Want het andere maakt deel uit van het vergankelijke en wordt beschouwd als een aanval op de Goddelijke Eenheid.  “In Hem” – er is geen ander – tussen Hem en de ander bestaat geen relatie. De rigoureuze eenheid van God betekent dat God geen vis-à-vis heeft. Vandaar dat de Moslim Soefi’s, om een oplossing te vinden voor het goddelijke ontologische isolement, de theorie van vereniging-resorptie ontwikkelden: God schiep de mens naar Zijn eigen beeld om de mens te gebruiken als een spiegel waarin Hij Zichzelf kan ontmoeten. Het ultieme niveau van de moslimmystiek is de onthechting van het “ik”. 

De afwezigheid van hypostatische andersheid in God leidt ook tot de hypostatische ontbering van de mens, die in feite geen permanente individuele aanwezigheid heeft, aangezien er, krachtens de esoterische opvatting van zijn schepping, een ander ‘ik’ in hem samenleeft, dat niet eens zijn eigen ‘ik’ is en waarvan hij zich moet losmaken (‘divesteren’).

Het christendom heeft daarom de bijzonderheid dat het gebaseerd is op de openbaring van een persoonlijke God die een hypostatisch leven heeft en die de mens naar zijn beeld en gelijkenis heeft geschapen zodat hij een relatie met hem kan aangaan. Vandaar het belang van liefde.

Jezus kwam in de duisternis van deze wereld en confronteerde zijn eigen mensen die hem niet ontvingen (vgl. Johannes 1, 11). Wanneer we onze broeder met al onze liefde en fijngevoeligheid willen liefhebben en hij ons niet ontvangt, wat kunnen we dan doen? Stoppen met van hem te houden? Alleen diegenen liefhebben die mij liefhebben? “Als je hen liefhebt die van jou houden, wat voor loon verdien je dan? Doen de tollenaars niet hetzelfde? En als je alleen je broeders groet, wat voor bijzonders doe je dan? Doen de heidenen niet hetzelfde” (Matteüs 5, 46-47)? Laten we Jezus de kracht vragen om van iedereen te houden.

Laten we Christus in onze naaste zien. Als mijn broeder een sacrament wordt waarin ik het gezicht van Jezus zie, hoe kan ik hem dan vergeten of verwaarlozen? Laten we kleine oefeningen doen. Als ik morgen mijn buurman in een slechte bui zie en hij reageert hard op mij, word ik dan boos en reageer ik twee maal zo kwaad? Integendeel, ik zal hem meer van mijn liefde geven. We denken vaak dat onze naaste hard tegen ons is, maar in werkelijkheid is hij vaak met zijn eigen zorgen bezig. Laten we onze naaste liefhebben ondanks alles.  Als iemand een slecht woord naar me gooit, laten we dan het kwaad met goed vergelden en met zachtmoedigheid en vriendelijkheid reageren: “Als iemand u op de rechterwang slaat, keer hem dan ook de andere toe” (Matteüs 5, 39).

Om lief te hebben, moet je vergeven: heb ik iedereen om me heen vergeven? De maatschappij, mijn ouders, mijn geliefden? Heb ik ze vergeven voor het onrecht dat ze me hebben aangedaan? Laten we eerlijk zijn. Als je vergeven hebt, dan ben je gezegend. Als je nog niet vergeven hebt, heb je zoiets als een ontstoken wond: “Als jullie de mensen hun schuld vergeven, zal ook jullie hemelse Vader jullie schuld vergeven; maar als jullie de mensen hun schuld niet vergeven, zal ook jullie Vader jullie schuld niet vergeven” (Matteüs 6, 14-15).

Liefhebben zoals Christus ons heeft liefgehad is onmogelijk voor mensen, maar mogelijk voor God. Laten we deze persoonlijke relatie met God aangaan, zodat Hij ons kan heiligen en ons kan leren lief te hebben: “Moge de God van de vrede zelf u volkomen heiligen en uw hele wezen, geest, ziel en lichaam, onberispelijk bewaard blijven bij de komst van onze Heer Jezus Christus. Hij die u geroepen heeft, is getrouw en zal het doen” (1 Tessalonicenzen 5, 23-24); Sint Paulus belooft: “Hij die dit goede werk in u begonnen is [d.i. ons leren om lief te hebben zoals Hij ons heeft liefgehad], zal het volmaken op de dag van Jezus Christus” (Filippenzen 1, 6).

• Wat volgt is een conferentie  – met enkele persoonlijke aanpassingen  – van Moeder Agnès Mariam de la Croix over het doopsel en broederliefde (2018).

P. Jean

4. Nieuws uit de gemeenschap

• Vorige vrijdag kwam een groep protestantse christenen, ‘n 60-tal mannen en vooral vrouwen uit Damascus, om te bidden voor vrede in Syrië. Historisch gezien heeft de kerk altijd meer vrouwelijke gelovigen geteld dan mannelijke. Nu is dat verschil exponentieel nog veel groter in Syrië omdat tragisch genoeg nagenoeg alle christelijke jonge mannen – en meer en meer ook jonge meisjes – het land verlaten om hun geluk te zoeken in het westen. Hierna kwamen nog de zusters van moeder Teresa met een dertigtal mensen. We kwamen samen in de grote zaal aan de inkompoort. Het werd een lange en intense gebedssamenkomst met veel lofliederen, gebeden en getuigenissen. Voor het middageten werden in Qara manoushé (kleine pizza’s met oregano, tomaat of kaas) gehaald, terwijl de zusters van moeder Teresa voor hun eigen mensen zelf eten bij hadden. Wat een feestelijke sfeer, zowel bij het gebed als bij de maaltijd!
• Deze week hebben we ook een groot aantal courgetten geplant. De eerste tomaten beginnen zo stilaan schaamrood te worden. De fundamenten voor de uitbreiding van het Sint-Jozefskerkje zijn bijna af.
• Onze humanitaire ploeg heeft een nieuw project: deuren, muren, en hopelijk ook meubilair maken uit een mengeling van fiberglass en polyester. Een houten deur met verf kost hier ongeveer 300 € (hout is erg duur in Syrië). Een geverfde deur in fiberglass/polyester kost amper 10 €. We hopen in de nabije toekomst een kleine werkplaats te kunnen opstarten om profesionneel fiberglass/polyester meubilair te kunnen fabriceren (we zouden de eersten in Syrië zijn). Ondertussen hebben we een plakaat gemaakt voor onze monastery shop voor de bezoekers.
• Ondertussen ben ook ik verhuisd naar het nieuwe Sint-Jozefsklooster en heb het kleine hoekkamertje vol licht betrokken.

5. Uit Kerk en wereld

• Ons vorig bericht met 9 video’s: 1. Alles heeft zijn tijd, 2. Mgr Rob Mutsaerts en priester Cor Mennen, 3. Mgr Rob Mutsaerts, 4. + 5. Mgr. J. Strickland (Texas), 6. Marko Rupnik, ex-jezuiet, 7. James Martin s.j., 8. Moedig protest van Roemeens Europees parlementslid 9. Eucharistisch congres in India, 10. (Niet beschikbaar) : https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-344/
• Twee actuele schokkende gebeurtenissen: de mislukte moordpoging op oud-president D. Trump en de wansmakelijke, godslasterlijke openingsceremonie van de Olympische Spelen in  Parijs.

Omdat Trump tijdens zijn  bevlogen speech in Pennsylvania (VS) zijn hoofd draaide vloog de kogel niet door zijn  hersens maar door zijn oor. Erg vreemd is dat gewone toeschouwers gezien hadden dat er een man met geweer op het dak lag en de gespecialiseerde veiligheidsdiensten niets zagen en niets deden. Vreemd is ook dat de schutter daarna niet werd uitgeschakeld door hem te verwonden, maar werd doodgeschoten zodat een grondig onderzoek naar zijn echte motieven onmogelijk wordt (zoals bij de moord op president J. Kennedy!) Omdat de aanslag op de 13^e van de maand gebeurde, zien sommigen hierin een verwijzing naar de tussenkomst van O. L. Vrouw van Fatima (zoals bij de mislukte moordaanslag op paus Johannes Paulus II op 13 mei 1981 te Rome.

• De openingsceremonie van de Olympische Spelen in Parijs was o.a. als een parodie op het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci, met vele godslasterlijke vergelijkingen,  een decadente verheerlijking van perversiteit en immoraliteit. Er was een verwijzing naar het gouden kalf (cf. Exodus, 32) en ook naar het vale paard uit de Apocalyps (6, 8) met als  berijder de dood, die 1/4^e van de aarde komt vernietigen. Het was een openlijke spot met al wat  waar, schoon en goed is in de christelijke westerse beschaving. De verantwoordelijke van de openingsceremonie verdedigt zich door te zeggen dat hij wilde tonen dat iedereen er bij hoort. Dat doe je niet door wat het kostbaarste is voor 2, 4 miljard christenen op wansmakelijke wijze belachelijk te maken! Bisschoppen en vele anderen uit de hele wereld (behalve paus Franciscus!) hebben krachtig geprotesteerd en opgeroepen tot eerherstel. Als reactie hebben een aantal atleten al fier hun kruis getoond en sommige landen hebben hun aanwezigheid bij de slotviering al afgezegd. Ons gepast antwoord zal zijn dat wij nog meer uitdrukkelijk en openlijk zullen getuigen dat Jezus Christus met zijn Evangelie en zijn Kerk, onze Heiland is en de enige Redder van alle mensen. Overigens was volgens sommigen, het beste van de hele openingsceremonie de flinke stortbui! En nog iets positiefs: Rusland was bij dit demonisch gewrocht geheel afwezig! Proficiat.

Wat kunnen we  doen en wie contacteren?: Defend Jesus: Whom to contact at the Olympics: tel: 001141216216111. Email: pressoffice@olympics.org;

Goed overzicht ook van prof. Chems Chitour: https://www.mondialisation.ca/jo-de-paris-le-christianisme-en-perdition-morale-lislam-rempart-du-christ/5691078?doing_wp_cron=1722573704.9739320278167724609375

• Wij hebben met de gemeenschap een Eucharistie opgedragen tot eerherstel voor dit godslasterlijk gebeuren. Bovendien bieden we hier de beroemde zang
• “Panis Angelicus” (Brood van de Engelen) aan, een tekst die Thomas van Aquino in 1264 schreef voor het feest van Sacramentsdag, op muziek die César Franck in 1872 componeerde. We zongen onder de koepel in de grote zaal van de nieuwbouw:

• Vernietigend oordeel over het pontificaat van Franciscus, Jorge Borgoglio met enerzijds vele dubbelzinnigheden en echte verwarringen en anderzijds politiek geïnspireerde straffe uitspraken over wetenschappelijk zeer controversiële onderwerpen. Hij ijvert  voor een universeel, natuurlijk wereldbroederschap (= in het Duits: Geschwisterlichkeit!), waaruit de unieke, bovennatuurlijke zending van Jezus, zijn Evangelie en zijn Kerk verdwenen zijn. De bovennatuurlijke “nieuwe wereld“ en het “beloofde land” van Christus zijn herleid tot een speciaal engagement voor Moeder  Aarde, een ideologie van “luisterdialoog”.

“Het project om het christendom te naturaliseren gaat terug tot de 18e eeuw en strekt zich uit van de Verlichting via het Duitse idealisme en het liberale protestantisme en de verschillende modernistische stellingen van de 19e eeuw en de politiserende theologieën van de 20e eeuw tot op de dag van vandaag”: https://fortesinfide.nl/index.php/2024/07/17/het-grote-verlies-of-het-pontificaat-van-jorge-bergoglio-2/

• De Chaldeeuwse synode werd van 15 tot 19 juli 2024 gehouden te Bagdad (Irak) onder voorzitterschap van patriarch Louis Raphael Sako. De hoofdaandacht van de bisschoppen ging naar de doodsstrijd van de christenen in Irak. Al twee decennia worden de christenen  beroofd van hun rechten, gemarginaliseerd en beroofd van hun bezittingen zodat vele emigreren om te kunnen overleven. De zegening van homokoppels, door Rome toegestaan met Fiducia Supplicans, wordt vervolgens krachtig afgewezen om de heiligheid te beschermen van het huwelijk, dat  alleen maar bestaat in de verbinding van man en vrouw met het oog op het stichten van een gezin: https://lesalonbeige.fr/leglise-chaldeenne-refuse-fiducia-supplicans/