Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Met de groep Belgen houden we een eigensoortige retraite. Ze leven mee, bidden mee, werken mee en eten mee met de gemeenschap. En ze krijgen ook onderrichtingen. Zaterdagmorgen vertrokken allen samen  met de gemeenschap naar het klooster van Mar Moussa  (= de heilige Moses), hoog in het gebergte van Nebek. Alleen de ouders van het conciërge gezin en ik bleven thuis. Ik heb al vele malen de honderden trappen naar Mar Moussa beklommen en het klooster bezocht. Zondagavond hielden we een wandeling op het terrein en daarna een picknick aan de kluis, waarover je ook een kort verslag krijgt. Woensdagmorgen trokken we naar Damascus, de oudste steeds bewoonde stad ter wereld.  Hierover krijg je nu telkens enkele indrukken van een van de deelnemer zelf.

“Onze uitstap naar Mar Moussa.

Met een volgeladen busje en enige Syrische vertraging vertrekken we zaterdag richting Mar Moussa. Het is het klooster van de heilige Mozes de Abyssinier. Een  gemeenschap van de Syrisch katholieke kerk ongeveer 50 km verwijderd van Qara. Nu gerund door een gemeenschap van zusters en broeders…

Ambiance verzekerd in de bus. De hele communauteit, zusters, broeders, bewoners, gasten en kinderen vergezellen ons. Een bont allegaartje op schoolreis. We passeren het dorp Qara, zwaar getroffen door oorlogsschade, gevolgd door het dorp Nabek, een grotere en welvarendere plaats. We doorkruisen woestijngebied, uitgestrekte kale vlaktes en in de verte en vooral de hoogte, het klooster van de Heilige Mozes. Een beklimming van 344 trappen wacht ons onder een verschroeiende zon. Nieuwsgierigheid lokt ons. De kleine gemeenschap onthaalt ons hartelijk, waaronder een pater jezuïet uit Drongen die er te gast is. We worden vergast op een uitgebreide en heerlijke maaltijd. Waarvoor nogmaals onze oprechte dank. We worden rondgeleid in het prachtig met fresco’ s versierde kerkje en het nieuwe gebouw (nog een aantal treden hoger hemelwaarts). We zetten de afdaling in, dezelfde 344 treden neerwaarts richting busje. Maar onze bustocht huiswaarts krijgt nog een intermezzo in de woestijn voor een pluksessie woestijn’roosjes’ voor de zusters. We blikken terug op een dag vol nieuwe ontdekkingen. Dank Heer God daarvoor”. (A.D.)

Ter illustratie deze video met een ander reisgezelschap 3 jaar geleden

“Maaltijd onder de sterrenhemel.

Zondagavond tegen zonsondergang maakten we met de hele groep en wandeling op het domein. Om de dag op een sfeervolle manier af te sluiten, werden we nadien uitgenodigd voor een barbecue aan de kluis.  Verschillende nationaliteiten, jong en oud, mensen van binnen en buiten het  klooster stoken samen de handen  uit de mouwen om de maaltijd te verzorgen. Enkelen onder ons maakten een vuur, anderen schilden en sneden aardappelen en groenten. De vis uit de vijver was op voorhand klaar gemaakt om op het vuur te bakken. In tussentijd werden we verwend met een bekertje zelfgemaakte thee. Na veel geduld – want ’t management in het oosten is toch el anders dan bij ons -, kregen we een authentieke en lekkere maaltijd voorgeschoteld. Na het samen eten, praten,  rustig aanschouwen van wat er gebeurde en het zingen van het Salve Regina, gingen we met voldoening slapen.  Het was een gezellige en geslaagde avond onder een schitterende sterrenhemel” (E.V)

“Uitstap naar Damascus

Woensdag stond een uitstap naar Damascus op het programma. Rond 7u30 vertrokken we met een busje vanuit het klooster richting de Syrische hoofdstad. Na een relatief vlotte rit van ca. 90 km, af en toe onderbroken door de nodige checkpoints – de naweeën van de oorlog blijven tastbaar – kwamen we toe in de hoofdstad.
Eerste stop was een franciscaner kerk. Onder de goedkeurende ogen van St. Antonius van Padua en St. Franciscus van Assisi, bezochten we de Syrische thuiskerk van deze mooie en wereldwijd vertegenwoordigde broederorde. Hierna aten we een smakelijke sandwich met falafel als geïmproviseerd ontbijt, en gingen we verder richting de Ommayadenmoskee, de grote moskee van Damascus en het meest indrukwekkende bouwwerk van de stad. Voor de Arabische verovering in de 7e eeuw was deze moskee een christelijke basiliek, waar het hoofd van Johannes de Doper werd bewaard, dat in de huidige moskee nog steeds wordt vereerd. We konden ook de Isa (Jezus)-toren bezichtigen, en waren getuige van een islamitische rouwdienst.

Na het moskee-bezoek gingen we richting de Soek (of Bazaar), de grote overdekte markt van Damascus. In deze toeristische trekpleister kun je de meest uiteenlopende dingen vinden, maar we beperkten ons toch vooral tot erdoor wandelen. Vervolgens begaven we ons – het was ondertussen al na de middag – richting een door onze lokale gids Ahmad uitgekozen restaurant, om een eenvoudige lunch te gebruiken. Na het middagmaal en een tijd verpozing om de hitte van het warmste moment van de dag wat te mijden, zetten we ons stadsbezoek voort in de richting van het huis van Ananias, toch één van de hoogtepunten van deze dag. Na door enkele straten te wandelen waarin we onder meer langs 6000 (!) jaar oude huizen liepen, bezochten we deze beroemde huiskapel waar Paulus na zijn spectaculaire bekering tot christen gedoopt werd. We konden afdalen tot in de kapel zelf en hielden een kort gebed, ter ere van zowel Paulus als Ananias.



Hierna gingen we verder naar de Melkitisch Grieks-katholieke kathedraal in de stad, met een theologie faculteit, verbonden aan de universiteit van Damascus, waar we een rondleiding kregen van de plaatselijke priester. Ook kregen we een uitleg over de specifiek Grieks-Byzantijnse ritus, en hielden we een mooi aanbidding moment. Vervolgens – het begon al te schemeren – zetten we onze tocht voort naar de laatste halte van de dag, namelijk de Pauluskapel. Ook hier kregen we door een zuster een korte rondleiding en uitleg over de ouderen-en weeszorg die op het domein gedaan worden, en maakten we wat tijd voor gebed. Ondertussen was de nacht reeds gevallen, en troffen we ons busje terug aan dat ons zou terugvoeren naar Qara. Na afscheid te hebben genomen van onze gids Ahmad en twee zusters te hebben opgehaald die die dag in het ziekenhuis moesten zijn, lieten we Damascus achter ons en keerden we moe maar voldaan terug naar Qara en het Mar Yacub klooster dat onze thuisbasis vormt, waar we rond 22u30 terug aankwamen”. (S.D.)

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 25.8.23

Flitsen

De groep van acht Belgen zijn dinsdagavond 15 augustus toegekomen en zullen donderdagmorgen vertrekken. Hoe deze eigensoortige retraite verlopen is hebben ze zelf al met enkele indrukken al weergegeven. Donderdagavond gaf moeder Claire-Marie een beeld van het recente ontstaan van deze gemeenschap. Van het tweede gedeelte hopen we u volgende week een verslag te geven. Uit de overvloed aan foto’s hebben we er enkele gekozen.

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

Varia