Goede Vrienden, 

Vorige keer handelden we over Jozef in Egypte (Genesis, 37.39-50), een meesterwerk uit de wereldliteratuur: een spiegel van iedere menselijke samenleving vol afgunst, haat en geweld. Tevens zien we hierin een voorafbeelding van wat  Jezus Christus door zijn dood en verrijzenis openbaarde en bracht.

Waarom is Jozef, die zijn broers meteen herkent,  zo extreem hard voor hen? Waarom eindigt die bloedstollende confrontatie zo plots? Zie hier hoe we het kunnen begrijpen.

Jozef was het slachtoffer van de jaloezie van zijn broers. Heel menselijk. Hij was de lieveling van zijn vader, kreeg een mooi kleed, bracht de nieuwtjes van zijn broers over aan zijn  vader en vertelde dan nog dromen waarin iedereen voor hem boog tot op de grond. Als mensen zijn wij na-apers en verlangen wat anderen verlangen en hebben. Dit wordt een bron van spanningen. Hoe dichter men bij elkaar leeft, hoe groter de spanningen kunnen zijn. De wrijvingen worden besmettelijk: iedereen is tegen iedereen. Hoe zal een menselijke beschaving zorgen om aan eigen geweld niet ten onder te gaan? Door een zondebok aan te duiden en uit te schakelen. Dat is de menselijke oplossing. De spanningen van allen tegen allen vormen zich om tot “allen tegen één”. De uitschakeling van de zondebok kan eindeloos verscheiden zijn. Deze persoon, meestal een geheel onschuldige zonderling, wordt verdronken, onthoofd, verbrand, van de rotsten geduwd, gekruisigd…Alle menselijke beschavingen zijn gebouwd op geweld en moord,  op het uitschakelen van een zogenaamde schuldige, een zondebok. Cain, die uit jaloersheid zijn  broer Abel vermoordde, kunnen we de stichter noemen van de eerste menselijke beschaving. Romulus en Remus zijn tweelingbroers, gevoed door een wolvin. Rome is gesticht door Romulus, die zijn broer Remus uit na-ijver vermoordt (rond 753 voor Christus).

Jozef wordt als slaaf verkocht in een vreemd land. Wanneer hij later als onderkoning zijn broers ontmoet, dwingt hij hen terug te komen met Benjamin, de lieveling van hun vader. Hij zal alles doen om dezelfde jaloezie, waarvan hij slachtoffer was, op te wekken tegen Benjamin. Aan tafel laat hij Benjamin 5 X meer eten bezorgen dan de anderen. Dan lokt hij hem in de val en eist dat Benjamin zijn slaaf wordt. De verhouding onder de broers is evenwel totaal veranderd. Ze zijn door het lijden gelouterd. Er is geen enkel teken van  na-ijver meer te bespeuren en niet de minste voldoening om de veroordeling van Benjamin. Integendeel. Ze willen hun leven geven voor hem, voor hun vader, voor elkaar. Dat zijn de nieuwe maatschappelijke verhoudingen die Jezus geopenbaard en gebracht heeft.

Jozef is de voorafbeelding van Jezus, onschuldig veroordeeld en gekruisigd. Hij geraakt met twee anderen in de gevangenis. Jezus hangt tussen twee anderen aan het kruis. Farao verwijst het volk dat honger heeft naar Jozef en zegt: “doe maar wat hij u zeggen zal”. Maria verwijst de dienaars op de bruiloft van Cana naar Jezus met dezelfde woorden. Na veel ellende is Jozef verheven tot redder van Egypte én van zijn eigen volk. Juda wil zijn leven geven voor zijn broer Benjamin om hem met de anderen broers te laten terugkeren en een groot leed te besparen aan hun vader. Jozef maakt zichzelf kenbaar aan zijn nietsvermoedende broers. De  verrezen Heer openbaart zichzelf aan de onthutste apostelen.

Jezus heeft geopenbaard wat verborgen was vanaf de grondvesting van de wereld (cfr Mattheüs 13, 35). Mensen hadden niet door dat ons maatschappelijk leven gebouwd is op “nabootsend verlangen”, een slechte navolging en het uitschakelen van een zondebok. Mensen willen hebben wat anderen hebben, nemen het verlangen van anderen over. Zo begon het al met Adam en Eva. Eva neemt gewoon het verlangen van de slang (duivel) over en Adam neemt het verlangen van Eva over. Mensen nemen in onze tijd het verlangen over van de hogepriesters/-eressen van de mode, hoe lelijk of onpraktisch de kleding ook mag zijn. Regeringen willen de vernietigingswapens van de grootste mogendheden waarmee het leven driemaal kan vernietigd worden, alsof éénmaal niet genoeg is. Hieruit groeit jaloezie, die steeds groter wordt en een hele maatschappij kan aansteken. Het wordt een besmettelijke strijd van allen tegen allen, die zich omvormt tot een strijd van allen tegen één, bij voorkeur een willekeurige, onschuldige zonderling. Deze wordt als dé zondebok algemeen veroordeeld en uitgeschakeld. En er is weer rust, tenminste heel even. Hierna begint  alles weer opnieuw: na-ijver, spanningen, geweld, aanduiden van een zondebok en uitschakeling… Dat is de korte samenvatting van alle beschavingen vanaf de meest archaïsche tot nu toe. Het christelijk geloof heeft hierin enige verzachting gebracht. Het handelen van afzonderlijke personen, zoals Juda in de geschiedenis van Jozef, geven  ons een beeld van wat een nieuwe christelijke maatschappij kan zijn.

Jezus zegt dat Hij niet gekomen is om te veroordelen maar om te redden en dat Hij niet meer het offer van een zondebok wil maar barmhartigheid. Het straffen en veroordelen van een schuldige, een zondebok, blijft het geweld aanmoedigen. Jezus heeft deze spiraal van geweld gebroken door alle schuld op zich te nemen en zelf op geen enkele wijze deel te nemen aan het geweld. In het afschuwelijk monsterproces waarin Hij als Onschuldige tot de gruwelijke geseling en kruisdood werd veroordeeld, heeft Hij zich zelfs niet met één woord verdedigd. Hij heeft vrijwillig en uit liefde alle schuld van de mensheid ondergaan door te sterven op het kruis. Door te verrijzen heeft hij de dood vernietigd. Het blijven voor ons inderdaad mysteries, maar ze zijn daarom niet minder historische werkelijkheden. De kruisdood van Jezus is bovendien een van die feiten uit de mensengeschiedenis die het sterkst historisch bewezen is.

De geschiedenis kent vele beroemde mannen en vrouwen, helden en heiligen. Niemand benadert echter de onovertroffen genialiteit van Jezus’ leer en leven. Hem herkennen we als God en tegelijk als volmaakte Mens. Hij bracht de hemel op aarde, een geheel nieuwe samenleving. Daarbij wordt de bevrijding van het geweld en het kwaad in de maatschappij niet meer gezien in het uitschakelen van een eensgezind aangeduide slachtoffer, een zondebok. Jezus zegt dat Hij deze offers niet meer wil maar in de plaats daarvan barmhartigheid verlangt. Hij kwam niet om te veroordelen,  te straffen en uit te schakelen maar om te redden en wel iedereen die zich aan Hem toevertrouwt. Vele grote heiligen hebben dit begrepen en hebben het menselijk nabootsend verlangen met zijn jaloezie en geweld afgelegd. Ze hebben Jezus’ voorbeeld gevolgd en gaven hun leven voor anderen, zoals Juda voor Benjamin of zoals pater Maximiliaan Kolbe voor een huisvader in het concentratiekamp van Auschwitz (+ 1941) en vele anderen, elk op hun eigen wijze. Dit is de geest van  een christelijke beschaving.  

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 11.8.23

Flitsen

Zowel in oost als west werd deze zondag het hoogfeest van de gedaanteverandering van de Heer gevierd. Het vindt zijn oorsprong mogelijk in de wijding van de kerken op de Tabor. Nadat Petrus zijn duidelijke belijdenis had gegeven over Jezus als de Messias, toont de Heer zich even in zijn volle glorie voor zijn uitverkoren apostelen. Het is een bemoediging vlak voor zijn lijden en sterven. Het is tevens een voorbode van zijn  verrijzenis.

Met de 6 S.O.S. jongeren, de twee meisjes en onze eigen jongeren is er nu voldoende jeugd aanwezig om flinke opruimingswerken te verrichten. Onder hen is er ook een fotograaf, die me een hoeveelheid foto’s bezorgde, waaruit ik een keuze kon maken, waarvoor hartelijk dank.

Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelatenNvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.

Woensdagavond na de vespers maakten we een korte wandeling met de fraters en de kleinste kinderen naar het Antilibanongebergte waar we een avondmaal klaar maakten, waarvoor we alle ingrediënten hadden meegebracht.

Deze week luisteren we ’s avonds naar de boeiende inzichten van moeder Agnes-Mariam over de eerste hoofdstukken van Genesis. Deze fundamentele boodschap van Genesis voor onze tijd blijken nog lang niet begrepen en aanvaard te zijn. Hopelijk vindt ze de tijd om haar uitvoerige en grondige commentaar ook uit te schrijven en uit te geven.

Wie schreef Genesis: Mozes en de Pentateuch in het Nieuwe Testament (5)[1]

Wie heeft de eerste vijf boeken van de Bijbel geschreven? We hebben vorige week gezien dat de  oude Joodse traditie Mozes vooropstelt als auteur van de Pentateuch (eerste vijf boeken van de Heilige Schrift) omdat verschillende verzen uit het oude Testament duiden op Mozes’ auteurschap. Deze weken willen we ingaan op wat het Nieuwe Testament en de eerste eeuwen van het Christendom ons leren omtrent het auteurschap van de Pentateuch.

Bij verschillende gelegenheden in de Evangeliën associeert Jezus delen van de Pentateuch (Genesis, Exodus, Leviticus, Deuteronomium) met de figuur van Mozes:

• Jezus zei tegen hen: “Als een mens op de sabbat besneden wordt om de wet van Mozes niet te overtreden, bent u dan boos op Mij omdat ik het hele lichaam van een mens op de sabbat heb genezen? (Joh 7:23; vgl. Gen 17:1-14).
• Want Mozes zei: ‘Eer uw vader en uw moeder’, en ‘Wie kwaad spreekt over vader of moeder, laat hem sterven'” (Mc 7:10; vgl. Ex 20:12; 21:17).
• Jezus zei tegen hem: “Pas op dat je tegen niemand iets zegt, maar ga heen en toon jezelf aan de priester en bied de gave aan die Mozes heeft opgedragen, als een bewijs voor het volk“. (Mt 8:4; Mc 1:44; vgl. Lev 14:2)
• Misschien wel de meest invloedrijke passage is deze  waar Jezus het niet alleen heeft over Mozes die over zichzelf “schrijft” (Grieks graphō) in de Torah, maar waar Hij het geloof in de geschriften van Mozes een voorwaarde maakt voor geloof in hem: Als je Mozes gelooft, zul je ook Mij geloven, want hij heeft over Mij geschreven. Maar als je zijn geschriften niet gelooft, hoe zul je mijn woorden dan geloven? (Jn 5, 46-47)

De Pentateuch in de oude Joodse en patristische traditie

Sommige oude Joden interpreteerden de traditionele toeschrijving van de boeken van de Pentateuch aan Mozes in de meest strikte zin. In de eerste eeuw na Christus beweerde de Joodse historicus Josephus bijvoorbeeld dat Mozes zelfs het verslag van zijn eigen dood aan het einde van de Pentateuch schreef (vgl. Deut 34:6):

“Toen [Mozes] op het punt stond Eleazar en Jozua te omhelzen en nog met hen in gesprek was, steeg er plotseling een wolk boven hem op en verdween hij in een dal, hoewel hij in de heilige boeken had geschreven dat hij dood was, opdat niemand zou durven zeggen dat hij dankzij zijn buitengewone deugd naar God was gegaan”.[2]

Het is duidelijk dat voor sommige Joden, zoals Josephus, het Mozaïsche auteurschap van de Pentateuch zo werd geïnterpreteerd dat hij persoonlijk elke regel in de Torah had geschreven in de vorm waarin het tot hen was gekomen. Aan de andere kant waren er enkele oude Joden – zoals de rabbijnse schrijvers van de Babylonische Talmoed (derde-vijfde eeuw na Christus) – die de traditie over de Mozaïsche oorsprong van de Pentateuch in bredere zin interpreteerden. In tegenstelling tot Josephus gaven de latere rabbijnen bijvoorbeeld de aanwezigheid van tenminste wat “post-Mosaïsch materiaal” in de Pentateuch toe:

“Wie schreef de Schriftteksten? Mozes schreef zijn eigen boek en de gedeelten van Balaam en Job. Jozua schreef het boek dat zijn naam draagt en [de laatste] acht verzen van de Torah”. [3]

Deze specifieke traditie is belangrijk omdat ze laat zien dat de rabbijnen in de oudheid zich bewust waren van het feit dat sommige verzen van de Pentateuch waarschijnlijk niet door Mozes zelf geschreven waren, maar door latere bewerkers (volgens hen, Jozua).

Wanneer we ons wenden tot oude christelijke schrijvers buiten de Bijbel, vinden we een nog genuanceerdere interpretatie van de traditie van het Mozaïsche auteurschap van de Pentateuch.

Net als de rabbijnse auteurs van de Talmoed stond de heilige Hiëronymus ook open voor de aanwezigheid van post-Mosaïsch materiaal in de Pentateuch en suggereerde zelfs dat de priester Ezra het boek honderden jaren na de tijd van Mozes herwerkt heeft:

“Het Woord van God zegt… aan het einde van Deuteronomium: “Mozes, de dienaar van de Heer, stierf in het land Moab…” . . Hij begroef hem in het dal, in het land Moab, tegenover Beth-peor; maar tot op de dag van vandaag weet niemand van zijn graf.” Onder deze dag moet zeker de tijd van de compositie van de geschiedenis worden verstaan, of men nu de mening verkiest dat Mozes de auteur was van de Pentateuch of dat Ezra deze herschreef. In beide gevallen zie ik geen bezwaar”.[4]

Let hier op de nuance in Hiëronymus’ positie. Aan de ene kant lijkt hij het traditionele geloof in het Mozaïsche auteurschap van de Pentateuch te erkennen. Aan de andere kant denkt Hiëronymus, in tegenstelling tot Josephus, niet dat dat deze traditie de mogelijkheid uitsluit dat de Pentateuch “opnieuw bewerkt” werd door de schrijver Ezra in de vijfde eeuw voor Christus, bijna een millennium na de (traditionele) datum van Mozes’ tijd.

We hebben tot nu toe gezien dat zowel het Oude Testament als het Nieuwe Testament Mozes vooropstellen als de auteur van de Pentateuch. Wanneer we de oude Joodse en Christelijke traditie bij elkaar nemen, vinden we zowel een sterke bevestiging van het Mozaïsche auteurschap van de boeken van de Pentateuch en een zich ontwikkelende openheid voor de mogelijkheid van toevoegingen na het Mozaïsche tijdperk en latere redactionele activiteiten. Dergelijke ontwikkelingen zullen in zekere zin de weg bereiden voor de uiteindelijke formulering in de moderne periode van veel complexere theorieën over de oorsprong die bekend staat als de “Documentaire Hypothese”.

Volgende week zullen we even stilstaan bij die documentaire hypothese die het auteurschap van Mozes ontkent en pleit voor verschillende schrijvers van de boeken van de Pentateuch. Niettemin zullen we zien dat deze theorie vandaag niet meer overwegend erkend wordt in de academische wereld en dat enkele theoretici terug open staan voor Mozes’ auteurschap. Zij baseren zich op wetenschappelijke argumenten. Daar gaan we volgende week verder op in.                                         P.J.

Varia

• Ons vorig bericht met 5 video’s: 2 over Jozef in Egypte, 3. De Paaszang: al massichoe qam, 4. Genesis 1-11, 5. Mgr C.M. Viganò: https://www.golfbrekers.be/een-verslag-uit-syrie-zonder-poco-bril-314/
• De bekende Braziliaanse geopolitieke analist Pepe Escobar noemt de VS het rijk van chaos, plundering en leugens. Zij bezetten illegaal 1/3^e van Syrië, nl. juist de streek waar zich de grootste rijkdom aan olie, gas en landbouw bevindt. Zij blijven deze rijkdom stelen omdat ze het met hun militair overwicht kunnen. Volgens Damascus hebben de VS op die wijze tussen 2011 en 2022 voor 107 miljard dollar gestolen. Zo lang zij niet gedwongen kunnen worden hiermee op te houden zal het Syrische volk in armoede leven. Rusland reageert hierop heel diplomatisch. Wel zijn de Russen begonnen met de restauratie van Palmyra, de parel van de woestijn: https://www.mondialisation.ca/syrie-une-histoire-de-pillage-et-de-resurrection/5680087 (2 video’s onderaan)
• Glasheldere bewijzen die tonen hoe onze westerse, linkse leiders schaamteloos de grootste criminelen en terroristen steunen en ophemelen om onschuldige landen en volken te vernietigen. Als ze hun werk gedaan hebben mogen ze veroordeeld worden en hun broodheren worden bevorderd. Hoe onze VRT, Belgische en Nederlandse politici hier blindelings aan meedoen: https://willyvandamme.wordpress.com/2023/08/07/geen-gerechtigheid-voor-zaventem-en-maalbeek/
• Verrassende ontdekking: er blijken nog steeds ‘n  125 Belgische jihadisten in Syrië (in ’t Noorden, Idlib) actief te zijn: Nog altijd Belgische jihadisten actief in Syrië – Doorbraak.be
• Hoe de media ons op vele wijze misleiden opdat we toch maar het permanent oorlog voeren zouden goedkeuren en bevorderen. Daarom moeten we alles wit-zwart zien met een boosdoener en de anderen als  vrijheidsstrijders. Allemaal bedrog om de wapenindustrie te verrijken:
• https://www.frontnieuws.com/wat-niemand-u-vertelde-over-oekraine-mindblowing/
• Eerst waren het allemaal vaccinatiedoden nu opeens hittedoden / Vingers af van onze kinderen / Digitale Euro naar financiële fascisme / Geen moederdag meer? / Canada Euthanasieprogramma /Afrikaanse militaire coupplegers: www.kla.tv
• De forse stijging van afgebroken zwangerschappen en dood geboren baby’s in Zwitserland wordt rechtstreeks veroorzaakt door het covid vaccin, volgens Konstantin Beck van de universiteit van  Luzern: https://www.mondialisation.ca/laugmentation-du-nombre-de-fausses-couches-et-de-mortinaissances-est-directement-liee-aux-vaccins-covid-selon-les-donnees-disponibles-les-autorites-sanitaires-auraient-du/5680151?doing_wp_cron=1691487787.9285900592803955078125
• Op 6 augustus dit jaar, feest van de  Gedaanteverandering van de Heer, was het 30 jaar geleden dat paus Johannes Paulus II zijn grote encycliek schreef Veritatis Splendor over de universeel geldende morele normen voor iedereen, de echte waarheid, vrijheid en waardigheid van alle mensen, over het bestaan van het “intrinsiek kwaad”. Het was een krachtig manifest tegen de morele verduistering, het relativisme en het utilitarisme. Het is geen goed teken dat geen enkele vaticaanse instantie deze verjaardag vermeldde: https://lesalonbeige.fr/veritatis-splendor-lencyclique-oubliee/
• Getuigenis van Kareem, een moslim die droomde van de jihad totdat hij droomde van Jezus (Engels, 10’).  Hij wilde aanvankelijk martelaar worden en dan de christenen bekeren tot de islam. Toevallig hoort hij een uitleg over de Bijbel en vraagt zich voor ’t eerst af of misschien de islam toch niet fout zit. In een droom die hij herhaaldelijk krijgt ontmoet hij Jezus Christus die hem vraagt Hem te volgen. Na zijn doopsel getuigt hij dat alles in hem veranderd is en dat Hij God ontdekt heeft die hem liefheeft en hem de mogelijkheid geeft om anderen lief te hebben: (3de video onderaan)
• Indrukwekkend  getuigenis van Serge Abad-Gallardo die gedurende 24 jaar tot de hoogste  functies in de Franse loge is opgeklommen en dan besefte dat hij in feiten een dienaar van satan was (Frans 50’). Vanuit zijn  grondige kennis ontmaskert hij alle vrome voorstellingen over de vrijmetselarij, alsof het een zoeken naar waarheid zou zijn, een bevorderen van de vooruitgang en vrijheid van de mensheid, de opvolging van de kathedraalbouwers… Het steunt allemaal op leugen en bedrog en is een dienst aan de satan, een afwijzing van Jezus Christus, zijn Evangelie en zijn  Kerk. Vrijmetselarij is onverenigbaar met het christelijk geloof:(4de + 5de video onderaan)

[1] Wat volgt is een samenvatting van het boek A Catholic introduction of the Old Testament geschreven door professors in Theologie Dr. Brand Pitre en Dr. John Bergsma.

[2] Josephus, Antiquities 4.326, in The Works of Josephus: Complete and Unabridged, trans. William Whiston, rev. ed. (Peabody, Mass.: Hendrickson, 1987), 125.

[3] Babylonian Talmud, Baba Bathra 14b, in Isidore Epstein, ed., The Babylonian Talmud, 35 vols. (London: Soncino, 1935-1952).

[4] Jerome, On the Perpetual Virginity of Mary 7, in NPNF2 6:337.

Nvdr: ter blijvende herinnering aan de wreedheden die door moslimextremisten begaan werden in Syrië: de grote beschermheer van Palmyra, archeoloog, Khaled Asaad, die door hen gefolterd en vermoord werd. Men vond hem opgehangen aan een lantaarnpaal.