Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Het Syrische volk lijdt nu meer dan tijdens de dramatische jaren van de oorlog. De redenen hiervan zijn: de Amerikaanse sancties, het stelen van 90% van de olie, het stelen en vernietigen van de graanvoorraden, de blijvende steun aan terroristen, de bezetting door VS, Israël, Turkije met hun voortdurende aanslagen.  De officiële media schrijven hierover geen woord. Ook onze Midden Oosten specialisten van de VRT zwijgen in alle talen, ook in het Vlaams. Alleen Golfbrekers en Willy Van Damme blijven ons hierover trouw berichten.

De gewone media, gesteund door regeringen, geven ons dikwijls vooral leugens en bedrog opdat de bevolking de onrechtvaardige en vernietigende oorlogen in dienst van een wereldelite zou steunen. Deze elite zoekt immers voortdurend naar voorwendsels om oorlog te voeren om daardoor des te rijker en machtiger te worden. Hierdoor is verslaggeving over bepaalde landen in de heersende pers niets anders dan pure oorlogspropaganda. Journalisten en politici schrijven en zeggen, uit onwetendheid, onnozelheid of lafheid, gewoon wat de elite hen opdraagt. En vele goedgelovige mensen aanvaarden de voorgestelde voorwendsels en steunen, zonder het zelf te willen of te weten, het uitmoorden van onschuldige volken en vernietigen van prachtige landen. Het is gemakkelijker mensen te bedriegen dan hen te overtuigen dat ze bedrogen worden.

Ik ben vóór de oorlog, nl in 2010 in Syrië gekomen, met behoorlijk wat vooroordelen. Vanaf het begin beleefde ik een ware cultuurschok. De gastvrijheid, de harmonieuze en gemoedelijke samenleving, waren voor mij overweldigend. Gaandeweg ontdekte ik dat de staatsziekenhuizen gratis waren (ook voor mij als behorend bij een religieuze gemeenschap in Syrië; mijn naam werd niet eens gevraagd!), alleen de medicamenten moest men betalen en die werden in Syrië zelf gemaakt. Universiteitsopleiding was gratis voor hen die voldoende punten behaalden, Syrië bracht 20 % meer voedsel voort dan het zelf nodig had, het had energiebronnen van olie en gas in overvloed, het dagelijkse leven was zeer goedkoop, armen, bedelaars of Syrische vluchtelingen waren er niet,  terwijl Syrië zelf honderdduizenden Irakese vluchtelingen  opving. Het land scheen ook geen schulden te hebben. Stelen en baldadigheden waren nagenoeg onbekend. Op de luchthaven kon je gewoon computer, camera… in de zetel achterlaten om even naar het toilet te gaan. Je vond daarna alles terug, precies zoals je het er had achtergelaten. Discriminatie tussen de verschillende etnische groepen en geloofsgemeenschappen was er niet. De president, een alawiet, werd door de overgrote meerderheid van de bevolking (75 % soenniet!)  ruimschoots gesteund. Hij werd, ook in het buitenland, beschouwd als een voorbeeld van iemand die, hoewel hij het hoogste gezag bekleedt, trouw blijft aan een eenvoudige levensstijl en dicht bij het volk staat. Over persoonlijke politieke vrijheden werd blijkbaar anders gedacht en men vertelde mij wel vanaf het begin me niet publiek over politiek uit te laten. Eerlijk gezegd, wie maakt zich daarover druk wanneer men in zulke harmonie en welvaart kan leven? De Syrische maatschappij was zeker niet volmaakt, maar dat er een dictatuur heerste, was een pure drogreden, uitgevonden door de CIA om oorlog te kunnen voeren.

Alles veranderde grondig vanaf begin 2011. Op een vrijdagavond was ik toevallig op weg naar de pastorie van abouna Georges en kwam terecht in een groep jongeren die wild schreeuwden en met spandoeken zwaaiden. Ik haastte me naar de pastorie. De pastoor zei me dat er sinds kort gure elementen van buitenaf naar het dorp kwamen om herrie te schoppen, de jeugd uit te nodigen om mee te doen en hen daarvoor ook geld aanboden. Op andere plaatsen werd op dezelfde wijze revolte georganiseerd.

Toen ik in 2012 voor enkele weken terugkeerde naar Vlaanderen kon ik mijn ogen niet geloven. In al onze kranten zag ik spotprenten van een Syrische president die tot zijn  enkels in het bloed stond van de eigen mensen die hij aan het wurgen was. Alle journalisten spraken van een ‘regime’ met een gruwelijke Syrische dictator. En telkens las ik hetzelfde verhaal over het zogenaamde ontstaan van de “burgeroorlog”: jongeren die protestslogans op een muur schreven zouden  gemarteld, gevangen genomen  en gedood zijn. Het verhaal werd twee weken na de opstand door Al Jazeera TV uitgevonden en geen enkele journalist heeft ooit een bewijs van deze feiten kunnen geven. Inmiddels waren tienduizenden terroristen, getraind, bewapend en betaald door buitenlandse mogendheden, de moord- en vernietiging programma’s van westerse geheime diensten met groot succes aan het uitvoeren, gesteund door meer dan honderd landen die zich cynisch “de vrienden van Syrië” noemden. Zelf werden we maanden lang door duizenden zwart bebaarde en zwaar bewapende terroristen omgeven. Ze zaten tot in onze tuin toe. Niemand kan verklaren hoe wij uiteindelijk allen ongedeerd gebleven zijn. De verwoesting van Syrië scheen bezegeld totdat Rusland eind 2015, op vraag van de Syrische president, op de kortste tijd de kansen deed keren met een erg beperkte maar  zeer efficiënte legermacht. Ondertussen groeide de eenheid tussen volk, leger, regering en president. Zij hielden eensgezind stand tegen een buitenlands terrorisme. Dat is de kracht van het Syrische volk dat vorig jaar de president met een overweldigende meerderheid herkozen heeft voor een vierde ambtstermijn! Voor deze verkiezingen had Syrië van de zogenaamde “vrienden van Syrië” waarnemers uitgenodigd, maar ze wilden niet komen. Ze moesten immers het door de CIA verzonnen verhaal blijven schrijven: het Syrische volk, gruwelijk onderdrukt door een dictator, door manipulatie aan de macht gekomen, vecht voor zijn vrijheid en wij moeten dit volk militair steunen!

Vanuit de VRT werd ik (in mei 2012 al!) door onze bekende conflict journalist uitgenodigd voor een interview. Hij trachtte mij te doen zeggen dat de ellende in Syrië voortkomt van een genadeloze dictator. Hij voorspelde dat deze dictator niet lang meer kon aanblijven.  In een land dat ontwricht geraakt, kan een gehate dictator onmogelijk in leven blijven. Vruchteloos poogde ik onze geroemde oorlogsspecialist de ogen te openen voor de werkelijkheid, maar daar had hij geen interesse voor. Hij had  enkel belangstelling voor de verhalen van “het dictatoriale Syrische regime”, van de CIA. We zaten voor het interview op een unieke historische plek:  de binnenkoer van de Postelse abdij, omgeven door de beiaardtoren, de bibliotheek met de bronzen poort en de wapenschilden van de abten, het oude brouwerijgebouw, het nieuwe Contactcentrum en de prelatuur. Zijn meesterlijke slotvraag aan mij was: “en als ge u nu eens vergist hebt?” Wat een roem zou deze journalist verworven hebben indien kort daarna de Syrische president – zoals de westerse leiders verwachten – zou afgezet of vermoord zijn! De opname in dit prachtige kader is (naar mijn weten) evenwel nooit uitgezonden! Onze alom geroemde journalist, vurige propagandist van het westerse kolonialisme, blijft zijn criminele illusie nog steeds koesteren tot groot genoegen van gewetenloze wereldleiders. (wordt vervolgd).    

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 10.12.22

Nvdr: De oorlogsdagboeken van pater Daniël kan u nog krijgen bij De Blauwe Tijger. Indien u deze nog niet gelezen hebt en u wilt alsnog weten wat er écht gebeurde, geef ze u zelf als kerstgeschenk. Mocht u graag nog eens een uiteenzetting van pater Daniël horen:

Vrijdag 9 december 2022

Flitsen

Vrijdagavond werd in de binnenkoer voor de kerk een tentoonstelling met foto’s over Syrië geopend. Ze kan nog veertien dagen bezichtigd worden. Het was een initiatief van de Chileense ambassadeur in Syrië, die er de voorkeur aan gaf dit in onze gemeenschap te organiseren. Voor de opening had hij ook vrienden uitgenodigd: de ambassadeur van Argentinië, van Albanië, de ereconsul van België… met hun dames en kinderen. Ook onze bisschop was aanwezig. Zo konden we genieten van een hartelijke ontmoeting en een vrije gedachtewisseling met deze diplomaten. Met plezier heeft de gemeenschap aanvaard voor de organisatie van de opvang, de receptie, de maaltijd…te zorgen. Enkele gasten bleven overnachten en waren aanwezig in de Eucharistie de volgende morgen. Na het ontbijt hebben we nog een rondgang op het terrein gemaakt met een bezoek aan de visvijver, de schapen en natuurlijk aan de vier ezelinnen. De kinderen lieten zich met plezier rondrijden. Het was een bijzonder aangename en rijke ontmoeting met diplomaten die gewetensvol hun taak willen volbrengen in deze wereld vol leugen en oorlogsgeweld. Het Syrische Tv-nieuws agentschap (SANA) was aanwezig en gaf hiervan volgend verslag met een aantal foto’s: Photo exhibition of Chilean artists in Damascus countryside

Nvdr: meer duiding en foto’s vindt u ook op het facebookprofiel Deir MarYakub El Mukata

Na het vertrek van de diplomaten hebben we met de gemeenschap een driedaagse retraite in volledige stilte gehouden om meer vanuit een contemplatieve ingesteldheid te leren leven vanuit Jezus woord: “blijf in Mij, zoals Ik in  U” (Johannes 15, 4). Het is een oefening om meer in stilte en bewust te leren leven, vanuit het geloof dat de Drie-eenheid woont in het diepst van ons en daar ons  opwacht. Deze retraite werd geleid door een goede vriend uit Chili, een gehuwd man die echter een soort kartuizer is in de wereld en de gave bezit om mensen te helpen om meer innerlijk te leven, verbonden met de heilige Drie-eenheid. Hij heeft in Chili ook een eigen bezinningscentrum, geheel in hout.

Dinsdagavond vierden we Sinterklaas met Zwarte Piet voor groot en klein. De Sint kwamen toe op een ezel in de hal. Bovendien werd een belangrijke verjaardag gevierd. Daarna werd een video over Sinterklaas bekeken, waarna we voor de jarige enkele liederen zongen uit de knotsgekke film Sister  Act 1 en 2: een koor van zusters die telkens een vroom lied zingen en daarna op een rock-en-roll-lied dansen.

Nvdr: Kirche in Not doet een oproep voor donaties, die christenen in Syrië steunen zodat ze in eigen land kunnen blijven. Een voorbeeld: Simon en Sandy:

Een gedurfd initiatief

Op het filmfestival van Venetië, 4 september 1964, genoot de marxist Pier Paolo Pasolini van de wereldpremière van zijn film “Il Vangelo secondo Matteo”. Zijn eigen moeder speelde de rol van Maria en een Catalaanse student in economie en politieke wetenschappen was Jezus. Ongeveer de helft van de tekst van het Evangelie van Mattheus wordt gebruikt en wel letterlijk, op enkele uitzonderingen na. Jezus is een opstandige rebel, die het proletariaat opzet tegen de bourgeoisie. Op deze wijze wilde Pasolini zijn streven naar een rechtvaardige wereld uitdrukken. Ik studeerde in die tijd als jonge priester in Rome en merkte dat er grote belangstelling was onder de studenten voor deze film en ben hem mee gaan bekijken. Ik herinner me dat ik halverwege toch buiten gegaan ben, niet zozeer om de marxistische trekjes maar om mijn probleem met alle filmen over Jezus. De uitbeelding van Bijbelse personen en scènes is voor mij te dwingend. Ik wil vrij blijven om mijn eigen voorstelling te maken van hetgeen het Evangelie dikwijls zo rijk en indrukwekkend beschrijft. Niettemin wil ik graag het belang erkennen van dergelijke filmen die de onovertroffen grootheid van Jezus Christus en zijn Evangelie levendig blijven houden. Uiteindelijk is er in de hele mensengeschiedenis niemand zo belangrijk als Jezus Christus. Terecht verdeelt Hij onze tijd in twee delen: voor of na Jezus Christus.

Er bestaan vele filmen over het Nieuwe Testament. Nu is er een nieuwe, originele evangelisatie.  Dallas Jenkins maakt een 56-delige filmserie over Jezus: “The Chosen”. Hij werkt niet met de grote filmstudio’s van Hollywood maar blijft onafhankelijk. Deze film is gratis te bekijken op Angel Studio’s, en inmiddels al op vele andere. Voor de eerste serie kon hij een recordbedrag van 10,2 miljoen dollar verzamelen. De trailer werd al door honderden miljoenen  mensen bekeken en met heel zijn film mikt hij uiteindelijk op 1 miljard kijkers!  De reeds gemaakte series zijn nu in 12 talen en de ondertiteling in 56 talen, waaronder het Vlaams. Als protestant-evangelisch laat hij zich bijstaan door joodse en katholieke geleerden. Hij veroorlooft zich vele artistieke vrijheden maar nooit tegen de geest van het Evangelie in. Ook de vrouw van Petrus komt aan bod. De apostelen zijn geen helden of pilaarbijters maar gewone mannen. Jezus is een erg menselijke, warme persoonlijkheid die vooral vreugde uitstraalt. De opnamen gebeuren hoofdzakelijk in Texas en Utah (VS), waar een replica staat van het oude Jeruzalem: https://doorbraak.be/een-nieuwe-56-delige-filmserie-over-jezus-het-verhaal-achter-the-chosen/.  

Nvdr: een proevertje na de inleiding van 2’10”. De hierop volgende kunt u ook bekijken op YT kanaal van The Chosen of bij Angel Studios.

Dit gedurfd initiatief lijkt ons van groot belang voor een wereld die niet alleen goddeloos is maar vooral agressief antichristelijk. Jezus Christus is en blijft – of men dit erkent of niet – het centrum van de hele mensengeschiedenis alsook de toekomst van ieder mens.

Varia

                                         

2 gedachten over “Een verslag uit Syrië, zonder poco bril”

    • Dank voor de melding. Er is blijkbaar iets eigenaardigs aan de hand. We hebben dit al twee keer opnieuw rechtgezet. Zullen het nog maar eens doen.

Reacties zijn gesloten.