Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De zevende en laatste eigenschap van ons mens zijn is onze roeping tot de gelijkenis met God. We zijn allen  geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Het beeld blijft. De gelijkenis van God is door de zonde uitgewist en kunnen we met eigen krachten niet meer terug winnen.

Het “beeld Gods” is als het alfa van ieder mensenleven en de “gelijkenis Gods” is als het omega. Vanaf de oudste tijden zochten mensen steeds naar God in de schepping en de natuurkrachten. Toch zijn niet de mensen naar God opgestegen maar is God naar de mensen afgedaald.  God is zelf mens geworden, heeft onder ons gewoond, heeft geleden,  is gestorven op het Kruis en is op de derde dag verrezen. Jezus roept ons op om Hem na te volgen. Hebben we zo de gelijkenis met Jezus verworven dan hebben we tevens de gelijkenis bereikt met de Vader.

Jezus zegt ons dat niemand tot de Vader komt tenzij door Hem (cfr. Johannes 14,6) en Hij is de perfecte icoon van de  Vader (cfr. Johannes 14, 9). De heilige Serafim van Sarov (+ 1833), een van de grootste Russische mystici, zegt dat we de heilige Geest juist krijgen voor deze omvorming. Ons uiteindelijk levensdoel is niets minder dan binnentreden in de heerlijkheid van de Drie-ene God, wat ook ons hoogste geluk is. De overzijde van de dood is niet het geopende graf, maar het liefdevolle gelaat van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En deze overgang gebeurt door een nieuwe geboorte, een nieuwe schepping.

De heilige Paulus drukt het sterk uit: “Ik ben er zelfs van overtuigd dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat…” (Romeinen 8, 18). Het oorspronkelijke Griekse woord voor “lijden” staat in het meervoud (mathèmata) en geldt voor fysisch, psychisch, geestelijk, moreel lijden. Verderop drukt Paulus dan nogmaals zijn diepe overtuiging uit: “Maar over dit alles zegevieren wij glansrijk… . Ik ben ervan overtuigd dat noch de dood, noch het leven, noch engelen, noch boze geesten, noch wat is noch wat zal zijn en geen macht in de hoge of in de diepte, noch enig wezen in het heelal ons zal kunnen scheiden van de liefde van God die is in Christus Jezus onze Heer” (Romeinen 8, 37-39). Paulus geeft een opsomming van wat in zijn tijd als de  gevaren gezien werd. We kunnen nu zeggen: zelfs de meest duistere plannen van een oppermachtige elite die de wereldbevolking wil ontwrichten, overal verdeeldheid wil zaaien en uiteindelijk een groot deel wil uitroeien om over de anderen als robotten te heersen… kunnen Gods liefde voor ons niet doven en niet beletten dat wij in Christus door  lijden  en sterven de gelijkenis van God ontvangen.

Hoe kunnen we nu reeds hiernaar leven? Door bewust te kiezen voor deze omvorming in Christus en binnen te treden in de dynamiek die ons steeds meer doet gelijken op Christus. Het is niets anders dan een christelijk leven leiden, geïnspireerd door de menselijke en goddelijke deugden. De kardinale deugden fungeren hierbij als scharniermomenten. De voorzichtigheid is geen leven in angst, vrees  of schuchterheid maar op bezonnen wijze het juiste oordeel vellen en de juiste weg gaan. Rechtvaardigheid leert ons respect tegenover God en de medemens en hen te geven wat hen toekomt.

Jegens God is het godsvrucht. We genieten volop van de schepping maar we erkennen en eren God als Schepper en Vader,  Jezus als Verlosser en de heilige Geest als onze Heiligmaker. Jegens de naasten erkennen we hun rechten. Het is een houding van rechtschapenheid in gedachten en handelen. Ze brengt harmonie. Sterkte geeft ons de moed om niet te capituleren, maar ook in moeilijkheden trouw  te blijven en het goede te doen. Hiermee kunnen we de angst overwinnen, zelfs voor de dood. Het maakt ons bereid om het offer van ons leven te brengen. Matigheid leert ons evenwichtig om te gaan met de aardse goederen en te leven met een gezonde  bescheidenheid en soberheid. Ze leert ons minder jachtig te zijn, onze instincten en impulsen te bedwingen.

De heilige Johannes spreekt over de “gulzigheid van het vlees” (Grieks: epithumia tès sarkos): “Verliest uw hart niet aan de wereld…Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren der ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-16).

Een christelijk leven wordt vooral geïnspireerd door de goddelijke deugden van geloof, hoop en bijzonder de liefde, die uitgaan van en gericht zijn op de Drie-ene God. Door het nieuwe gebod van de liefde dat Jezus ons openbaarde  leven we als vrije kinderen van God. Jezus vat alles zo samen: “’Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand’. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede, daarmee gelijkwaardig: ‘Gij zult uw naaste beminnen als uzelf’. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten” (Mattheus 22, 37-40).

Onmisbaar hierbij is het gebed. Een van de mooiste en meest volledige uiteenzettingen hierover vind je in het laatste en vierde deel van de Catechismus van de Katholieke Kerk. Zoals een fysisch lichaam niet kan leven zonder zuurstof, zo kan geen mens als belichaamde geest blijven leven zonder gebed. Het Onze Vader dat Jezus ons zelf leerde is hierbij het belangrijkste gebed. Ook het Rozenhoedje kan zegen brengen over de hele dag. Uiteindelijk is bidden een levenshouding, een voortdurende  toewijding aan de Drie-ene God en aan de medemens. Ons leven met zijn dagelijkse moeilijkheden kan ook geheiligd worden door kleine tekenen, zoals het bidden van het Angelus ’s morgens, ’s middags en ’s avonds. Deze kleine daden zijn geen tijdverlies maar zullen uiteindelijk tijdwinst blijken te zijn, omdat ze orde en vrede brengen  en beantwoorden aan de diepste stroming in onszelf.

“Vrienden, nu reeds zijn we kinderen van God en wat wij zullen zijn is nog niet geopenbaard; maar wij weten dat wanneer het geopenbaard wordt wij aan Hem gelijk zullen zijn, omdat wij Hem zullen zien zoals Hij is” (1 Johannes 3, 2-3). We kunnen  ons geen enkele voorstelling maken van onze uiteindelijke gelijkenis met God. Zoals een ongeboren baby zich geen enkele voorstelling kan maken van het zelfstandige leven buiten de moederschoot, zo kunnen wij ons evenmin voorstellen wat de heerlijkheid van die gelijkenis met God zal zijn. En zoals een baby uit de veilige geborgenheid van de moederschoot moet gestoten worden om tot een volwassen persoon uit te groeien, zo moeten wij uit de moederschoot van dit aardse leven gestoten worden om binnen te treden in de heerlijkheid van Gods Licht. Nieuwsgierig zullen we sterven. De hindoe-mysticus Rabindranth Tagore zei het zo: “Wanneer al de snaren van mijn leven gestemd zullen zijn, mijn Meester, dan zal bij elke van Uw aanrakingen, de muziek der liefde weerklinken”.

P. Daniel

Aandacht: Volgende week wil ik me even terugtrekken om  een persoonlijke retraite te houden. Daarom zal ik volgende vrijdag 8 oktober geen meditatie en geen bericht sturen.

Flitsen

Op onze zondagse wandeling naar de bergen en ons ontbijt in de woestijn kregen we plots twee jongeren op bezoek, kinderen van de eigenaar van het terrein. We kampeerden onder sparrenbomen maar verderop was er een olijvenboomgaard en een wijngaard. De jongens hadden 2 kisten druiven geoogst. Ze boden aan elk van ons een tros druiven aan en het waren wel wel de mooiste trossen die ze gaven!

Abouna Michel uit Damascus, de verantwoordelijke voor de liturgie in de Grieks-Melchitische kerk, komt maandagavond toe om ons twee dagen  te onderrichten over het byzantijnse morgengebed en vespers. Dinsdagmorgen gaf hij aanschouwelijk onderricht over de voorbereiding van de Eucharistie, die normaal in het heiligdom gebeurt (als uitdrukking van het verborgen leven van Jezus) maar die hij nu op een tafeltje in de kerk deed zodat iedereen goed kon volgen. Het “bereiden van de gaven” verwijst naar gans de heilsgeschiedenis, het leven van Jezus, Maria en de Kerk. Het ronde broodje vertegenwoordigt Maria, het binnenste vierkant daarvan is Jezus, het “Lam Gods”. Dan wordt het brood in stukjes gesneden met de ‘lans’: links een stukje voor Maria (driehoek), rechts voor de engelen en de heiligen, onder voor de levenden en overledenen. Dan worden de stukjes gesneden die voor de heilige Communie in het heilig Bloed worden gedoopt (boven het Lam Gods – de vierhoek). In de kelk wordt vooraf wijn en water gegoten. Het verwijst naar het bloed en het water dat uit Jezus’ zijde kwam na de lansstoot van de soldaat.

Nvdr: ter illustratie de hymne aan de Maagd Maria, Agni Parthene, een eredienst in de Grieks-Melchitische kathedraal in Damascus, eerbetoon aan de icoon

Woensdagavond kregen we een delegatie van de Russische ambassade op bezoek. Zij waren bijzonder geïnteresseerd in de oude Russische iconen in de crypte, die met koper bedekt zijn en waarvan ze ook de Russische inscriptie ontcijferden: “Kom allen tot Mij die belast en beladen zijt…”. Inmiddels werd een grote Maria icoon geschilderd op bestelling (1,10/0,50 m), waarvoor ze eveneens alle bewondering hadden.

In de tuin is de laatste oogst van de vijgen en druiven bijna gebeurd. Spinazie en sla worden gezaaid.

Nvdr: oude beelden van de oogst op de terreinen van Mar Yakub:

Toenemende spanningen in Noord Syrië


Turkije bezet een deel van N-W Syrië en schijnt een forse legermacht  samen met zwaar materiaal nog aan te voeren. Daar is ook nog het grote terroristennest van Idlib. In het N-O hebben de VS hun al-Tanf militaire basis en het al Rukban kamp. Samen met de Koerden bezetten en stelen ze de rijkste oliebronnen. Iedere week voeren ze massa’s olie uit. Zowel Turkije als de VS blijven met hun terroristen aanslagen plegen tegen burgers, tegen het Syrische en Russische leger, ook in de overeengekomen “veilige zone”.

De Russen blijven de aanslagen nauwkeurig bijhouden en in de openbaarheid brengen. Komt daarbij nog het verhinderen of stelen van de oogst in het noorden, de “graanschuur  van het land”. Het geduld van Syrië en Rusland raakt op. De eis dat alle illegale troepen uit Syrië moeten vertrekken klinkt steeds luider. De ministers van buitenlandse zaken van Rusland, S. Lavrov en van Syrië, Faysal Mekdad blijven bij iedere gelegenheid deze eis voor het wereldforum herhalen. De VS hebben geen enkele mandaat en geen toestemming van de Syrische regering om zich daar te vestigen. Zij brengen alleen maar meer ellende  voor de bevolking. De VS, Turkije (en Israël) schenden op flagrante wijze het internationaal recht en het charter van de VN. De Syrische minister was in zijn toespraak van maandag tijdens de algemene vergadering van de  VN ondubbelzinnig. Turkije blijft oorlogsmisdaden plegen door het water af te sluiten voor vele duizenden burgers en door dorpen te “verturksen”. VS en de Koerden bezetten Al Hassaka en Raqqa alsook enkele gebieden van Aleppo en Deir-Ezor. Het Syrische volk zal eensgezind blijven strijden totdat alle illegale bezetters verdreven zijn.

Nvdr: schakel ondertiteling en vertaling in via icoontjes onderaan

Nvdr: Hypocrisie ten top: Charles Michel eist dat “alle buitenlandse troepen Libië verlaten”… maar dat de Syrische bevolking verder gebukt gaat onder de VSA- en EU-sancties, dat de VSA en NAVO-lidstaat Turkije een gedeelte van het Syrische grondgebied bezetten, daarover wordt met geen woord gerept:

Het kan nog een zware tijd worden voor N. Syrië. De eensgezindheid van de Syrische regering, gesteund door de Russen, het leger en het volk wordt alleen maar sterker. De gruwelen van Turkije, de VS met hun terroristen, tussendoor gesteund door de zionisten blijven echter aanhouden. Hoe het ook zij, het terroristennest van Idlib en N Syrië moet en zal ooit opgeruimd worden. Het westen zal alles proberen om dit tegen te houden. Als er een gezamenlijk offensief komt van het Syrische en Russische leger zullen onze westerse marionetten krokodillentranen beginnen te storten over de zogenaamde ellende die Syrië en Rusland aanbrengen. Hun huichelarij zal niet helpen. Dezelfde politieke slaafjes, zoals ook onze eerste  minister, zullen verder wellicht ingezet worden om voor het wereldforum “humanitaire hulp” af te smeken buiten iedere controle van Damascus. Ook dat zal niet meer lukken. “Humanitaire hulp” wordt langs de Syrische regering aan het volk gegeven” en niet buiten Damascus om aan terroristen door te sluizen. (http://sana.sy/en/?p=249424; syrie-la-situation-saggrave-dans-la-province-didlib/5660729; /syrian-foreign-minister-urges-turkey-us-to-withdraw-troops-at-unga-1089461680.html).

De mainstream media, zoals onze VRT journalisten, zullen de CIA-hersenschim nog wel een tijd proberen vol te houden en schrijven over het “regime”, de ”verschrikkelijke dictator” van de Syrische president, hoe hij zijn eigen volk martelt en uitmoordt met chemische wapens en bomvaten… Dit zal nog wel even opgepikt worden door hen die drie kranten per dag lezen, samen met de bijbehorende week- en maandbladen en iedere avond zich laten hersenspoelen door het VRT-nieuws. Wie echter een beetje nuchter kan denken weet dat het westen geen enkele rechtvaardiging heeft voor de massamoorden en verwoestingen die het in Syrië de voorbije 12 jaar heeft gepleegd.

De Syrische president werd om zijn moed en trouw voor de derde keer voor 7 jaar herkozen en omdat hij die taak wilde aanvaarden werd hij daarna in heel het land feestelijk gevierd.

Hiermee werd tevens de westerse berichtgeving over Syrië plechtig begraven. Als trouwe bondgenoot zal Moskou de Syrische eisen dat alle vreemde troepen Syrië moeten verlaten ten volle blijven steunen totdat dit doel bereikt is.

Wij hopen en verwachten  dat de opruiming van Idlib niet met militair geweld maar met diplomatiek overleg zal bereikt worden. Het feit dat het met de dag duidelijker wordt dat het westen de oorlog tegen Syrië roemloos verloren heeft, biedt hiervoor een goede basis. Moskou zal steeds meer inspraak krijgen zowel in Syrië als in Libanon. Israël blijkt bereid te zijn steun aan de terroristen in Syrië op te geven, hoewel het tegen Iran zal blijven strijden. Alle vreemde troepen (VS, Turkije) zullen eens weg moeten en de Golan zal terug naar Syrië moeten komen. Als de Koerden zonder buitenlandse steun vallen zullen ze moeten onderhandelen met Damascus voor een redelijke oplossing. Erdogan zal maar heel moeilijk zijn neo-Ottomaanse droom kunnen  opgeven en niet uit Syrië wegtrekken zonder serieuze compensaties. We verwachten dat Rusland evenwel niet zal wijken. Op de achtergrond speelt nog China mee die zijn zijderoute verder wil uitbouwen en zo bereid is flink mee te helpen aan de heropbouw van Syrië.

Mogelijk zal Iran zich een weinig terugtrekken om de Hezbollah vrijer spel te geven. De EU spelers blijven bij dit alles kleuters, verkleed als reuzen. Ziehier enkele redelijke bedenkingen en verwachtingen (https://www.voltairenet.org/article214192.html).

Ik hoop dat Syrië, dat zo eensgezind stand gehouden heeft tegen het internationaal terrorisme, nu ook stand zal houden tegen de corona-maatregelen van de wereldelite, die niets minder zijn dan de 2e grootste (na abortus) misdaad tegen de menselijkheid uit heel de geschiedenis.

En dit nog