Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Op 18 september 2020 stierf op 87-jarige leeftijd een van de 3 vrouwen van de 9 rechters (benoemd voor het leven) van het Amerikaanse Hooggerechtshof: Ruth Bader Ginsburg. Vanuit de zogenaamde “progressieve” hoek kwamen de loftuitingen als golven over Amerika heen. Een ongehoorde sympathie voor deze super diva en boegbeeld van het feminisme, een voorvechtster voor abortus, euthanasie, genderideologie, homo-combinaties, transgender en nog zoveel meer. Wereldwijd treuren de regenboogclubs en gay-hogepriesters niet alleen om dit enorm verlies,  maar eisen luid dat het parcours dat deze “notorious RBG” sinds 1993 heeft gereden, wordt verder gezet met een pletwals strategie.

Donald Trump wil echter de “beruchte RBG” vervangen door de stralende, “the glorious” ACB: Amy Coney Barrett, een briljante juriste van 48 jaar, voormalige prof aan de Notre Dame University (Indiana). Terwijl de 2 andere vrouwen, door President Obama nog benoemd, beide kinderloos zijn,  is Amy moeder van 7 kinderen (2 geadopteerd waarvan een kind met het syndroom van Down). Zij is ondubbelzinnig katholiek, charismatisch en verdedigt de waardigheid van het menselijk leven volgens haar eigen uitspraak: “Het leven begint met de conceptie en eindigt met de natuurlijke dood”.

Zij zal nog enkele zware hoorzittingen moeten ondergaan, waarin zij ongetwijfeld geconfronteerd zal worden met de grote “politieke verworvenheden” van de regenboog pandemie die onze huidige samenlevingen wereldwijd teistert. Het ziet er naar uit dat de senaat haar benoeming tenslotte zal bevestigen in oktober en dus ruimschoots vóór de presidentsverkiezingen van 3 november.

De benoeming van Amy Coney Barrett kan de volgende decennia grondige veranderingen meebrengen. De meerderheid van de 9 rechters is nu uitdrukkelijk pro life en zou wel eens de  verwoestende cultuur van de dood kunnen omkeren tot een ware cultuur van het leven, waarmee uiteindelijk de gruwel van abortus kan eindigen.  Ultraliberalen hebben het erg moeilijk met deze uitgesproken katholieke vrouw, moeder van een groot en sociaal gezin.

Laat me bij deze gelegenheid hulde brengen aan de vergeten moeders van een groot gezin, waarin wij zelf en zovele van onze vrienden mochten opgroeien.  Zij zijn de mooie vrouwen en draagsters van het leven, dat ze koesterden. Zij gaven ons niet alleen voedsel en kleding maar vooral liefde en hoop, verantwoordelijkheidszin en vreugde. De schittering in hun ogen stimuleerde ons om de tegenslagen in het leven moedig te aanvaarden. Hun voorbeeld toonde ons dat we ons lijden waard moeten zijn en anderen helpen hun levenslasten te dragen. God zegene Amy, haar gezin en haar zending. God zegene alle moeders die in dit licht van het christelijk geloof leven.       

P. Daniel

Vrijdag 2 oktober 2020

Flitsen

De grote amandeloogst is bijna voltooid. Gedurende verschillende jaren van de oorlog brachten de bomen niets op omdat ze niet verzorgd konden worden. Nu hebben we ’n overvloedige oogst van de 300 bomen. Hierna volgt het plukken van de granaatappels. Hierbij worden de zoete van de minder zoete (zure) gescheiden. De bomen in de kleine  binnentuin leveren grote (weliswaar eerder zure) granaatappels op omdat ze regelmatig veel water kregen. De granaatappels van de bomen op het terrein zijn veel kleiner maar sommigen zijn lekker zoet. Vervolgens is het verzamelen begonnen van het citroenkruid, waarvan er vele struiken zijn. Het levert een heerlijke thee op, goed voor de spijsvertering. De takken worden zoveel mogelijk intact gelaten en alleen de bladeren worden geplukt zodat de struiken blijven groeien. Verder worden ook bladeren van de moerbeiboom gedroogd voor thee.

We leven mee met de grote ellende in Libanon. Het land is zo goed als verwoest. Mensen hebben geen werk meer, geen geld meer en bijna geen eten meer. We zijn erg dankbaar om de milde financiële steun die we inmiddels kregen en waarmee moeder Agnes-Mariam en zr Carmel velen kunnen helpen.

Ook in Syrië worden de mensen steeds meer hulpbehoevend. Syriërs zijn gelukkig nog veel meer zelfstandig en onafhankelijk (je ziet nu in Qâra op straat niemand met een masker!) en er is nog veel landbouw. In Damascus schuiven wel mensen in rijen aan voor brood. De “internationale gemeenschap” probeert met alle middelen het volk te wurgen. De grote rijkdom aan gas en olie wordt simpelweg gestolen en verstikkende sancties worden opgelegd.

Terroristen proberen zoveel mogelijk aanslagen te plegen met de hulp van Turkije, de VS en de NAVO en de soevereiniteit van het land te breken (ook België met zijn illegale F 16 bombardementen in Syrië!). De armoede onder het Syrische volk groeit. Deze week kwam onze bisschop voor minder begoede families uit ons bisdom hulpgoederen vragen. Hiervoor is een zuster verantwoordelijk die ook verslagen maakt met nauwkeurige aanduiding van wat naar wie gaat. We konden de bisschop een volle vrachtwagen meegeven: nieuwe schoenen (van Caritas, Toledo, Spanje), kleding, speelgoed en materiaal voor de kinderspeeltuin in Yabroed, lampen en batterijen voor zonne-energie (uit Indië) voor verschillende gezinnen en medisch materiaal.

Nieuwe onthullingen

Ondernemingen van de Britse regering hebben al bij het begin van de oorlog tegen Syrië een grootse infrastructuur opgezet om de Syrische regering te diaboliseren en ten val te brengen. Zij organiseerden met allerlei door haar opgerichte organisaties de Syrische oppositie. Van misdaden en aanslagen door hun terroristen gepleegd, maakten ze indrukwekkende  beelden en verslagen om daarvan het Syrische “regime” te beschuldigen. De terroristen van de “Witte Helmen” werden voorgesteld als helden die met gevaar voor hun leven de slachtoffers van “het regime” ter hulp kwamen. Meerdere van deze dramatische fake beelden van de “Witte Helmen” gingen de hele wereld rond. Van onze  stad Ieper hebben ze ooit zelfs een vredesprijs gekregen! Een van deze  Britse organisaties (InCoStrat) leverde haar nep-nieuws aan niet minder dan 1600 journalisten, wat in alle grote media terecht kwam. Zo was de ARK (Analysis Research Knowledge) gespecialiseerd in het verdoezelen van de  gruwelen van de terroristen. Toen Aboe Saker een deel van Homs in handen had, werd hij door al onze media geprezen als de bevrijder,  de vrijheidsstrijder en de held van Homs (VRT, De Standaard, De Morgen, De Volkskrant…). Het is o.m. Willy van Damme die even de sluier oplichtte en een foto toonde van Aboe Saker met het afgehakte hoofd van een soldaat in zijn hand, nadat hij voor de camera diens hart had opgegeten!

“Ondernemingen die nieuws verschaffen, gefinancierd door de Britse regering, hebben de leiders van de Syrische oppositie gevormd, artikels verspreid in de media van de BBC tot Al Jazeera en een groep journalisten gemanipuleerd. Dat is het wat nu in een serie documenten wordt onthuld” (Ben Norton, 27 september 2020: https://www.mondialisation.ca/syrie-des-documents-revelent-le-role-du-gouvernement-britannique-dans-la-propagande/5649595)

Paus Pius XII: de (te) lange weg van een moeizaam eerherstel

Geen enkel land of internationale organisatie heeft zoveel gedaan voor de bescherming van de joden tijdens WOII als het Vaticaan onder leiding van paus Pius XII. Na de oorlog is er ook geen enkele belangrijke joodse autoriteit geweest die hem daarvoor niet uitdrukkelijk heeft bedankt en geprezen. Opperrabbijn Zolli van Rome werd na de oorlog katholiek en bij zijn doopsel wilde hij uitdrukkelijk de naam Eugenio kiezen om zijn dank uit te drukken (Pius XII = Eugenio Pacelli). Twintig jaar later echter schreef de Duitse auteur Rolf Hochhuth het toneelstuk “Der Stellvertreter” (De plaatsvervanger, 1963). Het werd razend populair en vloog in 20 vertalingen de wereld rond. Hierin wordt Pius XII afgeschilderd als de hand-langer van Hitler, degene die niet protesteerde tegen de uitroeiing van de joden en niets deed om hen te redden. Zo kreeg Pius XII alle haat en frustraties over zich heen. In Israël werd het stuk wel verboden omdat een aantal joden toch nog een gevoel voor waarheid hadden bewaard.

Le bureau ; les Juifs de Pie XII - Johan Ickx - Babelio

De Vaticaanse archivaris Johan Ickx publiceert nu een boek op basis van duizenden onuitgegeven documenten uit deze periode (Le Bureau. Les Juifs et Pie XII, Michel Lafon, 2020). Hij toont aan hoe Pius XII in heel Europa daadwerkelijk en effectief een dag en nacht hulpverlening aan joden stimuleerde en organiseerde. En op 17 maart 1943 verbrak het naziregime alle diplomatieke relaties met de katholieke Kerk omwille van haar kritiek en haar verzet tegen de religieuze vervolging door de nazi’s. Hoe kan men dan het beeld ophangen van een paus als de handlanger van Hitler? Het is waar dat Pius XII zich niet gedragen heeft als een tafelspringer die met straffe woorden protesteert en zich dan verder niets meer aantrekt, een praktijk die in de huidige politiek al te populair is. Immers, de Nederlandse bisschoppen hadden een straffe brief als protest laten voorlezen in alle kerken. Het resultaat was dat Hitler zo woedend was dat hij ook katholieken van joodse oorsprong liet oppakken en ombrengen. Hierdoor vond o.a. Edith Stein de dood. Pius XII wilde dit vermijden en in plaats daarvan  efficiënte reddingsacties organiseren, waarin hij ook bijzonder gelukt is, zoals geen enkele andere organisatie in Europa (https://www.lesalonbeige.fr/johan-ickx-laide-apportee-par-le-vatican-aux-juifs-a-ete-massive/).

Moslims die christen worden, een uitdaging voor de Kerk (II)

Er zijn vele moslims die niet leven volgens de letter van de koran of de praktijk van haat en strijd tegen alle anderen, maar volgens hun geweten, dat hen uitnodigt de waarheid te zoeken en anderen lief te hebben. Zij zijn een uitdaging aan de christenen om met meer moed te getuigen van Jezus Christus en het Evangelie. Enkele bekende  bekeringen wijzen ons hierbij de weg.

Diep ontgoocheld over de god van de koran en zijn profeet

Gedurende vele eeuwen was er nauwelijks een moslim die christen werd, terwijl de er laatste vijftig jaar veel meer moslims christen geworden zijn dan gedurende de veertien eeuwen voordien. Er ontstaan soms echte bewegingen, zelfs in landen waar ze nog voor de doodstraf moeten vrezen.

Joseph Fadelle (een schuilnaam) is nu een bijzondere getuige van het christelijke geloof in Frankrijk[1]. Bagdad 1987: Joseph komt uit een zeer voornaam en machtig sjiitisch geslacht. Vader wilde dat hij later hem zou opvolgen als hoofd van de stam. Zo genoot hij inmiddels al van allerlei privileges. Hij was rotsvast overtuigd van de absolute superioriteit van de islam en de koran boven alle godsdiensten en hun heilige geschriften. Graag wilde hij dit ook bij iedere gelegenheid aan anderen aantonen om hen uit te nodigen de islam te omhelzen. Met dit inzicht vroeg hij eens een Evangelie aan een eenvoudige christen. Verrassend antwoordde deze: “Neen, je moet eerst de koran lezen”. Het maakte hem uiteraard kwaad omdat hij iedere dag de koran las. De christen vervolgde: “Is God niet een God van vrede, liefde, barmhartigheid, vergeving? Welnu, lees dan maar eens de koran alsof dit rechtstreeks woorden zijn van deze God”!  En inderdaad, de rotsvaste overtuiging van deze sjiiet begon te wankelen bij het lezen van de koran met zoveel haat en zovele oproepen om anderen te doden. Inmiddels had zijn vader al een huwelijk georganiseerd met een vrome moslima, wat hij onmogelijk kon weigeren. In de grootste spanningen begon hij aan zijn huwelijk. Toen zijn  vrouw ontdekte wat er in zijn hart leefde kwam het tot een voorlopige breuk, maar gelukkig hield zijn vrouw de zaak geheim voor anderen. Uiteindelijk is zij op dezelfde wijze tot bekering gekomen. Lang konden ze deze verandering voor de familie niet verborgen houden. Joseph  werd in de gevangenis geworpen en gemarteld. Het gezin met inmiddels 2 kleine kinderen begon daarna een lange lijdensweg. Christenen hielpen hen onderduiken maar ze werden telkens ontdekt. Het werd een eindeloze reeks van kortstondige schuilplaatsen totdat ze naar het buitenland konden vluchten. Ook dan werd hij nog door zijn broers achtervolgd. Een broer, waarvoor hij steeds het meest had gedaan, schoot hem neer. Gelukkig lieten ze hem liggen en vluchtten weg. Anderen brachten hem naar het ziekenhuis waar hij de aanslag overleefde. Sindsdien ziet hij het als zijn levensopdracht, aan moslims het licht van Jezus Christus te tonen en hen te bevrijden van de koran en de islam.

Jaloers op de innerlijke vrede van een christen

Nahed Mahmoud Metwalli, alias Fibi Abdel Missih Saleeb is een sterke persoonlijkheid en vurige moslima met een grondige afkeer voor christenen[2]. Een christen directrice van de grootste meisjesschool van Cairo in  Egypte weet ze succesvol te verslaan. Zij zal directrice worden. Haar broers bekleden hoge functies in de regering, o.a. in de geheime diensten. En toch is er een onvoldaanheid in haar hart. Ze is jaloers op haar heel eenvoudige christen secretaresse, die altijd zulk een innerlijke rust en vrede uitstraalt. Wat kan deze christen hebben wat zij als voorbeeldige en vooraanstaande moslima niet heeft? Op verschillende manieren tracht ze haar secretaresse te vernederen. Ze geeft haar meer geld dan nodig is om een bepaalde factuur te betalen en om haar achteraf te kunnen beschuldigen van diefstal maar de secretaresse komt terug en geeft haar rustig het overbodige geld terug.

De innerlijke onrust in het hart van Nahed wordt steeds groter totdat ze in een visioen een man ziet in een stralend licht. Hij straalt een liefde, rust en vrede uit, die haar sterk aangrijpen. Ze kan niet anders dan het vertellen aan haar eenvoudige secretaresse. Ze begrijpt dat het Jezus Christus is. Ze neemt in het geheim contact met verschillende christenen en wordt uiteindelijk gedoopt. Op een keer geeft ze in een besloten kring van christenen haar getuigenis, die op cassette wordt opgenomen. Wanneer ze de volgende dag op de school komt merkt ze dat er een ijzige sfeer hangt. Ze begrijpt dat haar bekering uitgelekt is. Vliegensvlug verdwijnt ze en duikt onder, samen met haar dochter. Ze verneemt dat enkele christenen die haar geholpen hebben al opgepakt zijn. In Cairo wordt een klopjacht gehouden naar haar. Telkens wanneer zij een taxi neemt om noodzakelijke boodschappen te doen, wordt het openbaar vervoer gecontroleerd. Neemt ze de bus, dan worden de taxi’s gecontroleerd. Uiteindelijk krijgt ze een vals paspoort en met de nodige veranderingen aan haar uiterlijk is ze in staat samen met haar dochter per trein naar het buitenland te vluchten terwijl ze in het station een grote foto ziet hangen van haar als de gezochte persoon! Ik heb haar ontmoet in de kerk van Brasschaat waar ze haar getuigenis gaf. Ze vertelde dat haar kinderen herhaaldelijk geprobeerd hebben haar terug naar Egypte te lokken onder allerlei voorwendsels. Ze weet dat ze dan drie mogelijkheden krijgt. Publiek opnieuw de islam belijden en het christelijk geloof afzweren, levenslange opname in een psychiatrische instelling of weggevoerd worden in de woestijn en daar verdwijnen zonder dat iemand nog ooit een teken van haar vindt. Nu verblijft ze in Nederland. Ze heeft nog enkele bedenkingen geschreven vanuit de koran. Ze toont aan dat de koran aan geen enkele vrouw ooit zulk een hoge waardigheid gegeven heeft als aan Maria, de Moeder van Jezus, dat de mensen van het boek, (Oude Testament en Evangelie, joden en christenen) volgens de koran als de meest nabije gelovigen worden beschouwd, en vooral dat geen enkele profeet zulke grote wonderen doet als Jezus. Waarom ontkennen moslims in de praktijk dit alles en kunnen ze het niet met de grootste eerbied aanvaarden? Ik herinner me nog een andere pertinente vraag die ze stelde (zij het niet meer met welke bewoordingen). God heeft man en vrouw in het begin geschapen met gelijke waardigheid om in gemeenschap te leven met Hem en te delen in zijn Leven en Liefde. Waarom zou het uiteindelijke Paradijs van volmaakt geluk, waarin geen  aardse seksualiteit meer bestaat, in de islam dan veranderd zijn in een vulgair prostitutie kwartier voor aan seks verslaafde moslimmannen  om zich uit te leven met 70 (72, 77 of nog veel meer) maagden? Sommigen willen in de koran een vertaalfout zien en de “maagden” vervangen door “druiven” maar dit is in ieder geval niet volgens  de traditie en nog minder volgens  de feitelijke praktijk.

De kracht van vergeving

Open Doors - Home | Facebook

De oprichter van Open Doors, Anne van der Bijl, geeft ons vele schokkende verhalen van mannen  en vrouwen in streng islamitische landen die er toch voor gekozen hebben om christen te worden[3]. Om hen niet in gevaar te brengen worden noch de namen, noch het land of de streek  vermeld.

Een vurige moslimbroeder wordt door zijn kameraden als hun leider beschouwd omdat hij ook de meest ontwikkelde is. Langs vrienden leert  hij Jezus Christus kennen, die zo hoog wordt geprezen in de koran. Hij beseft dat hij zich op een gevaarlijke weg begeeft maar hij zet door. Samen een vriend verlaat hij de groep van moslimbroeders en verdiept zich met behulp van christenen in het Evangelie. Uiteindelijk worden beiden overtuigde christenen. Ze verlaten hun vertrouwde streek en zoeken elders een veilig onderkomen. Ze besluiten het land niet te verlaten maar zich in te zetten voor andere moslims die zoekende zijn en sluiten zich aan bij andere christenen die geestelijk én financieel geholpen worden door Open Doors. Enthousiast werken ze mee aan de uitbouw van een netwerk voor alfabetisering, te beginnen met christenen. Mensen leren lezen en schrijven helpt hen om gemakkelijker werk te vinden. Steeds meer moslims zijn echter geïnteresseerd en aan het einde van hun opleiding krijgen allen een Nieuw Testament. Het aantal dreigingen en aanvallen tegen christenen neemt toe. Een christen meisje wordt ontvoerd, moet moslima  worden en de vrouw van een van de ontvoerders die haar later doorgeeft aan zijn  vriend. Ze wordt als slavin behandeld en opgesloten. Geheel onverwacht worden eveneens de twee voormalige moslimbroeders ontvoerd, door een groep van hun vroegere kompanen, die hen gruwelijk martelen en vermoorden. Officieel erkent het land godsdienstvrijheid maar in de praktijk wordt bij ontvoeringen alleen maar naar andere christenen gezocht om hen daarvan de schuld te geven. Inmiddels is het ontvoerde meisje na drie jaar kunnen ontsnappen en komt met haar kindje terug in de christelijke gemeenschap, waar ze de gruwelen verteld die ze ondergaan heeft.  De woede en de opstand in de bedreigde christelijke gemeenschap zijn groot. Er worden vergeldingsacties overwogen. De stichter van Open Doors weet hen te overtuigen een andere weg te gaan. Er wordt een grote bijeenkomst georganiseerd waarbij ook alle moslims uitgenodigd worden. Alle kinderen krijgen  een nieuwe schooltas. Het lijden van de  ontvoeringen en de moorden komt ter sprake en er wordt een indringende boodschap gegeven van vergeving, zoals de moslims nooit eerder hoorden. Dit maakt zulk een indruk dat  de alfabetiseringsprogramma’s met het uitdelen van het Evangelie een succes kennen  als nooit voorheen!

Besluit

De moslims vormen een enorme uitdaging voor de Kerk en de christenen. In plaats van hen te vrezen en hen te ontvluchten, dienen christenen meer gelegenheden te zoeken om voor hen te getuigen van Jezus Christus, die in de koran uitdrukkelijk en herhaaldelijk als groot profeet genoemd wordt. Moslims hebben nood aan een uitdrukkelijke, creatieve en actieve evangelisatie met het Evangelie en de Persoon van Jezus Christus.

[1] Joseph FADELLE, Le prix à payer. Paris, L’œuvre éditions, 2012.

[2] Fibi Abdel Missih Saleeb, My Encounter With Christ. A Muslim Woman Describes How She Met Jesus In A Vision. And How this Expirience Changed Her Life, Christian Cops of California, 1994 ; Mrs Saleeb, My Brothers. Message For You, brochure zonder datum of plaats.

[3] Anne VAN DER BIJL en Al JANSSEN,  Geheime gelovigen. Wat er gebeurt als moslims Jezus volgen, Amsterdam, Ark Media, 2009, 2e druk. Open Doors is protestants maar werkt goed samen met katholieken

En dit nog: