Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,
In onze gewone media, de mainstream, herinner ik me niet, de voorbije 9 jaren een artikel gelezen te hebben over Syrië dat recht doet aan hetgeen hier werkelijk gebeurt. Het gaat nog steeds over een zogenaamde ongewapende “volksopstand”, bloedig onderdrukt door een dictatoriaal “regime”, dat gifgasaanvallen pleegt, bomvaten op eigen volk gooit, hospitalen en scholen bombardeert, waaruit een “burgeroorlog” ontstaat.

Dat er deze week in al-Ghadfa (10 km ten O. van Maarat al-Numan, Z. Idlib) een door terroristen gebruikt mini-laboratorium gevonden werd met een grote hoeveelheid menselijke
organen op chloroform, blijkbaar voor de verkoop, zul je uiteraard niet lezen. De berichtgeving van de mainstream is één grote zeepbel die het westen zolang mogelijk wil laten zweven.

En plots komt er toch een artikel in de openbaarheid, dat een heel ander geluid laat horen, vanuit een beweging die een kritische en geëngageerde bewustwording nastreeft, democratisch wil zijn en tegen maatschappelijk onrecht (maar blijkbaar wel het grootste onrecht steunt: de doodstraf voor het ongeboren leven!). Het handelt over het officiële rapport van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW) dat Syrië beschuldigde van een gifgasaanval op Douma, een buitenwijk van Damascus,  waarbij 50 mensen zouden gedood zijn.
Met deze beschuldigingen gaven de VS (met het VK en Frankrijk) zichzelf het recht om een week later, op 18 april 2018 Syrië te bombarderen.  Sinds mei 2019 kwamen echter bijzonder onfrisse praktijken aan het licht, mede dank zij documenten van WikiLeaks. Twee
erg gerespecteerde, bekwame onderzoekers van het OPCW hadden geen enkele aanduiding gevonden voor enige schuld van het Syrische leger. Gasflessen die aangetroffen werden konden onmogelijk door militaire vliegtuigen gedropt zijn maar werden handmatig geplaatst. De twee integere onderzoekers werden onder politieke druk verwijderd en
vervangen door anderen die geen onderzoek hadden gedaan. Het oorspronkelijk rapport werd vervalst om Syrië de schuld te geven.(*zie vorige bijdragen hieronder)
Bovendien bleek dat er vroeger al onaanvaardbare druk werd toegepast. Toen José Bustani, de eerste directeur generaal van het OPCW een onderzoek wilde instellen naar het (niet) bestaan van chemische wapens in Irak, werden hij en zijn familie zwaar bedreigd door de toenmalige staatssecretaris John Bolton. J. Bustani werd gedwongen ontslag te nemen waardoor de weg vrij was voor een militaire inval in Irak. Deze onthullingen zijn bijzonder explosief voor een internationale organisatie die moet doorgaan als deskundig en onafhankelijk. Ze werden evenwel in de VS en wereldwijd onthaald op een onthutsende, collectieve onverschilligheid.



Het feit dat deze grove wantoestanden bij ons nu toch aan het licht gebracht worden, en nog wel vanuit eerder linkse hoek, getuigt dat er toch ergens nog enige moed en eerlijkheid overgebleven zijn. Of men ook bereid is hieruit de passende conclusies te trekken, is nog lang niet het geval, maar dit is wel een voorbereidende stap
https://www.dewereldmorgen.be/community/bombardeerde-trump-syrie-op-valse-gronden/).



P.S. Deze week kreeg ik uitzonderlijk vele meldingen dat mijn bericht
“niet bezorgd was”. Het internet is hier regelmatig erg zwak of
ontbreekt zelfs af en toe. Als je vrijdags geen bericht krijgt mag je
er van uitgaan dat er iets mis. Ik heb getracht het bericht opnieuw te verzenden aan de betrokken emails.

P. Daniel

Oorverdovende mediastilte rond vals OPCW-rapport
Quo vadis, Syria?

Flitsen

Deze dagen is het overdag zeer warm, met temperaturen halverwege de 40 en 50 graden. In Damascus is het zelfs nog 10 graden meer. Gelukkig was het dinsdag zo zwoel dat we ’s avonds ‘n flinke stortbui over ons heen kregen met donder en bliksem.  Wat voor België, winter en zomer, ordinaire kost is, wordt  hier een uitzonderlijke weldaad voor de woestijn en verlicht het werk op het terrein en in de tuin, waar steevast aan bomen en planten water moet gegeven worden.

Deze week kregen we uitzonderlijk materiaal uit China: een laser machine voor meervoudig industrieel gebruik,  een grote distillateur en materiaal in verband met de corona, plastieken bescherming voor het gelaat, temperatuurmeters, handschoenen en maskers.

Omwille van het “offerfeest” voor de moslims werden we vandaag met heel de gemeenschap uitgenodigd door de moslimfamilie,  onze conciërge aan de ingang. Zij hadden voor de nodige versnaperingen gezorgd. Het was een aangenaam familiaal samenzijn.

Terug naar de oorsprong (I)

Nagenoeg iedereen is overtuigd dat er iets grondig moet veranderen in onze samenleving, zowel in de westerse beschaving als op wereldvlak. De vraag is: hoe en in welke zin? De huidige trend gaat in de richting van  vernieuwen, al wat uit het verleden stamt opruimen, de technische mogelijkheden gebruiken en daaraan geen enkele grens stellen. Dat schijnt ook het plan te zijn van het “World Economic Forum”: The Great Reset. Tabula rasa, het leven van de wereldfamilie grondig herschikken. Alles wijst er op dat men niet alleen het werken en samenleven wil veranderen maar de mens zelf in de zin van een mensonwaardig transhumanisme als een tussenstadium van mens en robot. Al kan dit fanatiekelingen aanspreken, vooral wanneer ze niets meer te verliezen hebben, wij zijn geen voorstander van dergelijke radicale revoluties, waarmee heel het verleden én de werkelijkheid worden weggevaagd. Wie aan de toekomst wil bouwen moet leren van het verleden.

https://youtu.be/kExYFHxeqgk

Onze tijd en de Romeinse Republiek

Het is de westerse beschaving die uiteindelijk veel kostbaars heeft bijgedragen aan de rest van de  wereld,  al was het ook niet allemaal onverdeeld positief. Deze westerse beschaving verkeert nu in een grondige crisis. In drie vorige afleveringen hebben we hierover enkele beschouwingen gegeven: Op zoek naar een Europese identiteit, die reeds lang werd verworpen I, II en III (XV/27-29; juli 2020). We hebben ons daarbij o.m. laten inspireren door David Engels die in de ondergang van de Romeinse Republiek (1e eeuw vóór Christus) opvallende overeenkomsten aantoont met de huidige malaise in Europa (1). Deze Republiek eindigde, na een burgeroorlog  en de moord op de generaal, politicus en dictator Gaius Julius Caesar (44 vóór Christus)  in een dictatuur en werd het Romeinse Keizerrijk onder de heerschappij van zijn achterneef  Augustus. Wat voor zijn bestuur niet eens de kleinste voetnota waard was, werd het meest belangrijke in de hele mensengeschiedenis: de geboorte van Jezus in Bethlehem, het ontstaan van het  christelijk geloof en van de katholieke Kerk.

Onze tijd en het Romeinse Rijk

Onze seculiere, heidense, post-christelijke cultuur heeft ook vele gelijkenissen met de pre-christelijke cultuur van de eerste drie eeuwen van onze tijdrekening. De Romeinen wilden hun goden goed stemmen in de mening dat daar hun geluk van afhing. De christenen vormden een radicale tegencultuur met een persoonlijk geloof in Jezus Christus en de erkenning van de waardigheid en gelijkheid van alle mensen als geschapen naar Gods Beeld. Midden 3e eeuw wilde keizer Decius alle christen verplichten tot verering van de heidense afgoden. De christenen werden voor de keuze gesteld: deze keizercultus of de dood, de keizer of Christus. Velen kozen voor Christus en werden gedood, maar hun invloed bleef groeien. Hierna volgde de grote vervolging door Diocletianus (303-313) die eindigde met het edict van Milaan (313) van Constantijn, waarbij aan de christenen godsdienstvrijheid gegeven werd. Constantijn was bekommerd om de vrijheid van de mensen en de eenheid van zijn rijk. Julianus de afvallige tracht nog tevergeefs het heidendom te herstellen. Onder Theodosius I (379-395) wordt het christelijk geloof ten slotte staatsgodsdienst. Ondertussen hadden de christenen de heidense maatschappij grondig omgevormd en doordrongen van de christelijke waarden.

Zoals sommigen uit de val van de Romeinse Republiek inspiratie putten voor een heropbouw van de huidige westerse beschaving, zo willen wij de tijd die daarop volgt, nl. het Romeinse Rijk als vertrekpunt nemen. Terug naar de oorsprong. Hoe leefden de eerste christenen? Hoe konden ze stand houden en zelfs het Romeinse Rijk grondig beïnvloeden en omvormen? Hoe kon de Kerk zich over de hele wereld verspreiden? En hoe is het mogelijk dat deze Kerk ondanks haar menselijk falen, schandalen, fouten en zonden nog steeds bestaat en blijft bestaan over alle landen en menselijke instellingen heen? Ook hiervoor beschikken we over een goede handleiding die op verantwoorde wijze aantoont  hoe de Kerk en de christenen uiteindelijk het heidense  Rome hebben omgevormd en de christelijke waarden hebben doen ingang vinden (2).

Een heidense cultuur tegenover christelijke waarden

Al is er een grondig verschil tussen het leven in het heidense Romeinse Rijk en onze post-christelijke wereld, er zijn inderdaad merkwaardige gelijkenissen. Toen was er open vervolging, nu is er culturele vervolging. Je zult in een openbaar debat niet veel woorden kunnen zeggen over de onovertroffen grootheid van Jezus Christus, de unieke en authentieke waarde van het Evangelie, de kracht van het christelijk geloof en de ongeëvenaarde bijdrage van de katholieke Kerk aan de samenleving of je wordt bedolven onder een stortvloed van de verschrikkelijkste beschuldigingen die het tegendeel willen verkondigen.

Nvdr: Ter reflectie deze video:

Ons doel is nu onbevangen op zoek gaan naar waarheid, schoonheid, goedheid, rechtvaardigheid,  zonder daarbij mensen zelf aan te vallen of tegen elkaar op te zetten. We hebben ooit met verbazing geluisterd naar een uiterst boeiende conferentie van de Belgische ongelovige prof.  Leo Moulin (+ 1966) over de heilige Benedictus van Nursia (+ 547). (Boeken) In de gedachtewisseling achteraf werd hem de vraag gesteld hoe men zo kan doordrongen zijn van de geest van de hl. Benedictus en zich ongelovig noemen, waarop hij laconiek antwoordde dat hij “halverwege” was. Zo velen noemen zich in onze tijd “ongelovig” of “vrijzinnig” of misschien ook “halverwege”  terwijl ze verheven, geestelijke  idealen nastreven. Geen mens is puur materialist, al zegt iemand het van zichzelf. Ieder mens is lichaam én ziel, materieel én spiritueel. Dat mag ons niet beletten om “het atheïsme” of “de vrijzinnigheid” als heersende  ideologie af te wijzen. Ik heb ooit maar  één les “vrijzinnig denken” kunnen  volgen. Ik moest geloven dat de wereld, de samenleving, mijn leven geen oorsprong of einddoel heeft en dat alles puur materialistisch verklaard moet worden. Zo veel “geloof” kon ik niet opbrengen. Al moeten we de nodige eerbied betonen jegens hen die zo proberen te denken en te leven, het mag ons niet verhinderen om te zeggen dat zulk een opgelegd “atheïsme” pure onzin is. En al moeten wij, christenen en mensen die de Kerk liefhebben, ruiterlijk  toegeven dat wij in verleden en heden dikwijls jammerlijk te kort geschoten zijn, onrecht bedreven hebben, fouten en zonden begaan, dan moeten zij die ons daarvan terecht beschuldigen goed beseffen dat zij ons alleen kunnen aanklagen omdat ze dit geleerd hebben van de Kerk. Bovendien zijn de felste aanklachten tegen geloof en Kerk meestal uitvluchten om de werkelijkheid van het christelijk geloof en de Kerk niet te moeten erkennen. Er is dus bescheidenheid aan twee kanten vereist. Dit mag ons echter niet beletten om voor de waarheid op te komen, ook als deze heel ongemakkelijk klinkt en de moderne mens nauwelijks in staat is er naar te luisteren.

Zeven revoluties

De Kerk en de christenen hebben de heersende heidense waarden veranderd door de menselijke relaties te veranderen. Hieruit ontstonden deze zeven revoluties:

“Een revolutie van het individu bevestigde dat alle mensen gelijk geschapen zijn, naar het beeld van God en dat niemand nutteloos en overbodig is. Een revolutie van het gezin bevestigde het gezin als een plaats van veiligheid en liefde, waar vrouwen en kinderen niet worden uitgebuit. Een revolutie van de arbeidsplaats bevestigde dat mensen geen eigendom zijn, dat zij vrij moeten zijn in het kiezen van hun werk, en dat zij vrije tijd moeten krijgen voor de eredienst, voor kunstzinnige expressie en voor het genieten van hun dierbaren. Een revolutie van de godsdienst leerde de wereld dat God liefde is. Een revolutie van de gemeenschap leerde de mensen hun naaste te beminnen. Een revolutie in de manier waarop mensen dachten over leven en dood, wees de cultuur van de dood af en bevestigde een cultuur van het leven en van hoop, waarbij mensen aangemoedigd worden op te komen voor mensenrechten. En ten slotte hield een revolutie van bestuur het ideaal voor dat heersers de mensen zouden dienen die zij regeren (en niet andersom) en dat alle mensen vrijheid van godsdienst moeten genieten. Kortom, deze revoluties kunnen worden verstaan als culturele revoluties die de bescherming van alle menselijk leven bevorderden en de bescherming van ieders persoonlijke waardigheid en vrijheid” (3).

Deze christelijke waarden lijken nu vanzelfsprekend, maar dat waren ze in de drie eerste eeuwen van onze tijdrekening helemaal niet. De christenen hebben ze ingevoerd tegen de  heersende cultuur in.  Dit willen we in een volgende bijdrage toelichten. De houding van de eerste christenen kan  ons erg inspireren voor onze tijd.

  • David ENGELS, “Op weg naar het imperium”, De Blauwe Tijger, 2019  (oorspronkelijke uitgave : “Le Déclin. La crise de l’Union européenne et la chute de la République Romaine. Analogies historiques. Editions du Toucan, 2013)
  • Mike AQUILINA, James L. PAPANDREA, Hoe het Christendom de beschaving heeft gered… en dit opnieuw moet doen, ’s Hertogenbosch, Betsaida/De Boog, 2020 (Oorspronkelijke uitgave: How Christianity saved Civilization: and must do it again, Manchester, Sophia Institute Press, 2019).
  • Ibidem, blz. 12.

En dit nog: