Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Een diepe ontgoocheling en een moeheid samen met de vaste en eensgezinde wil om ook in deze steeds moeilijker worden situatie elkaar te blijven helpen, dat is, voor zover ik kan waarnemen het overwegend levensgevoel van het Syrische volk. Nochtans vraagt dit volk niets anders dan in vrede te mogen leven in eigen land met de ruime mogelijkheden die het rechtmatig toekomt. De oorlog duurt nu al meer dan negen jaar. Deze had niets te maken met een “spontane volksopstand” of een “burgeroorlog” want die zijn er niet geweest. We hebben zelf gezien hoe het hier begon. De grootmachten wilden de olie, de gas voor zichzelf en de “Amerikaanse” pijplijn hier aanleggen en vooral de onafhankelijkheid breken. Het volk, het leger en de regering hielden echter vast aan hun soevereiniteit. Daarom vormde de “internationale gemeenschap” een overweldigende militaire coalitie om het volk uit te moorden en het land te verwoesten. Dat is behoorlijk gelukt maar volk, leger en regering bleven eensgezind én overeind, ook dank zij trouwe bondgenoten. Om deze misdaden in de openbare opinie te rechtvaardigen werden wereldwijd door de media monsterleugens verspreid over een president die zijn eigen volk martelt, uithongert en doodt. Dit blijft het voorwendsel van het westen tot op vandaag.

Hiervoor werden uit heel de wereld een niet aflatende stroom van de gruwelijkste koppensnellers geronseld. Dank zij internationale hulp stonden ze zonder enige moeite, super betaald en bewapend in Syrië. En nog ging het volk niet op de knieën voor  criminele heersers. Dan werden embargo’s en sancties opgelegd om het leven te verstikken en voor de Syrische lire werd een vrije val voorzien (van 60 SL voor de oorlog naar 1000 SL tijdens de oorlog nu naar 2500 SL voor één dollar!). Het toppunt is nu de draconische Caesar wet die zware straffen oplegt aan ieder die op welke wijze ook  het Syrische volk helpt. In plaats van het volk te steunen tegen de terroristen, bij de heropbouw en de strijd tegen de corona virus, maakt de internationale gemeenschap op de meest onmenselijke wijze misbruik van de moeilijkheden in de hoop het leven van het Syrische volk helemaal te kunnen verstikken.

Dr. Nabil Antaki, Brieven uit Aleppo, 1 juli 2020: Guerre, sanctions, corona, César, crise économique et quoi encore?

“Met alle Syriërs die in Syrië leven zijn we moe en uitgeput. Wij zijn ook in opstand tegen de  westerse politiek die de toestand laat verrotten zonder de minste moeite te doen met de wettige regering van het land contact te nemen. Wij revolteren tegen de sancties die opgelegd worden aan de 17 miljoen Syriërs die leven in het gebied dat door de regering wordt  bestuurd. Wij revolteren tegen de onwettige bezetting van 30 % van ons land, dat behoort tot de 50 stichters van de VN. Wij revolteren tegen de illegale bezetting door het Turkse en Amerikaanse leger en de bezetting van de oliebronnen, waaraan het land zelf grote nood heeft. Wij revolteren tegen de onbeperkte Turkse en westerse steun en de steun van de internationale NGO’s aan de fanatieke terroristen die de provincie Idlib bezetten.”

Onze Belgische politici en media zorgen weer voor een treffende illustratie van steun aan deze huichelachtige en misdadige politiek.

Dinsdag hebben Duitsland en België voor de Veiligheidsraad van de  VN een voorstel neergelegd om “humanitaire hulp” voor Syrië vanuit Turkije en Jordanië, buiten controle van Syrië, voor een jaar te verlengen. Het voorwendsel is de vluchtelingen in N. Syrië helpen. De werkelijkheid is het blijven steunen van terroristen in de gebieden die door Turkije en Amerika gecontroleerd worden. Nu al laten deze illegale bezetters Syriërs die naar regeringsgebied willen vluchten niet gaan en zijn een onafhankelijk Koerdistan aan het maken.

Uiteraard hebben Rusland en China dit voorstel weggestemd. Rusland heeft nu zelf een voorstel ingediend waardoor humanitaire hulp langs één overgang, door de regering gecontroleerd, werkelijk aan de vluchtelingen kan gegeven worden. Natuurlijk werd dit weggestemd (7 tegen, 4 voor, 4 onthoudingen). Ofwel weten onze politici en journalisten niet wie de echte oorzaak zijn van het lijden en onrecht in Syrië  en dan zijn ze onbekwaam. Weten ze het eigenlijk wel,  dan zijn het gewetenloze handlangers van een satanisch werk. Het Syrische volk is doodmoe maar blijft vastberaden tegen een internationaal georganiseerd crimineel netwerk weerstand bieden.*

*******

In onze bezinning over de Europese identiteit kijken we naar de middeleeuwen en de tijd van de  verlichting. Volgende keer hopen we af te sluiten.

P. Daniel

*Nvdr: Vannacht werd alsnog een akkoord bereikt voor een half jaar: humanitaire hulp via één grensovergang – vanochtend in de radio: “Er wordt gevreesd dat het Assad-regime de bevolking, resp. rebellen, in Idlib wil uithongeren.” Dat het omgekeerde het geval is, ontgaat alle poco media. Noch Idlib, noch het door de VSA of de Turken bezette gebied vallen onder de Caesar wet. (…) Dat tussen de “humanitaire hulp” ook wapens, munitie én terroristen over en weer van en naar de buurlanden gesmokkeld worden, resp. werden, schijnt de VN Veiligheidsraad helemaal ontgaan te zijn. Rusland is niet gek: hoe meer wapens binnen Idlib gesmokkeld worden, hoe langer de miserie daar gaat blijven duren.

Flitsen

Nooit kende de mensheid zoveel geleerden als nu en nooit voorheen kon zij gebruik maken van zulke verbluffende  technische mogelijkheden. En wat doen zij? Problemen oplossen. Je zou dan spontaan denken dat de mensheid al lang door al haar problemen heen is! Het tegenovergestelde is echter waar. Nooit eerder was er op wereldschaal zulke armoede, ondervoeding, gebrek aan drinkwater, hongersnood, onderdrukking en oorlog. Zelfs in coronatijd floreert de oorlogsindustrie als geen ander. Wat moeten we doen? Nog meer geleerden vormen, nog meer duizelingwekkende technische snufjes invoeren? Neen. We moeten van richting veranderen. In het Evangelie zegt Jezus deze zondag: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken. Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij; Ik ben zachtmoedig en nederig van hart en gij zult rust vinden voor uw zielen…” (Mattheus 11, 28v).

Gelukkig blijven containers met hulpgoederen komen, al is het soms op moeilijke momenten zoals deze zondag tijdens de hoogmis. Deze is bestemd voor Libanon waar de bevolking het meer nodig heeft dan in  Syrië, waar ze een goede oogst gehad hebben ondanks het feit dat de terroristen, gesteund door de VS en Turkije duizenden hectaren graanoogst hebben afgestookt.

Het corona virus is tot in ons bisdom doorgedrongen, nl. in Yabroed. Dit betekent dat we voorlopig strenger moeten zijn voor gasten die van buiten komen. Het is niet aangenaam, maar noodzakelijk. Bovendien moeten we zelf de gewone hygiënemaatregelen goed onderhouden.

Merkwaardigheden

In de kathedraal van Regensburg werd op 8 juli 2020 de begrafenisdienst gehouden voor de op 96 jarige leeftijd overleden Mgr. Georg Ratzinger, vanuit Rome live gevolgd door zijn broer Jozef. Volgende keer geven we een ontroerend getuigenis over deze Beierse familie Ratzinger en  de uitzonderlijke relatie tussen de broers Georg en Jozef, die hun innerlijke grootheid verborgen konden houden achter eenvoud en bescheidenheid.

Nvdr: enkele video’s over de Ratzingers:

Het ouderlijke huis:

Over de roeping der broers:

Joseph Ratzinger, de latere paus Benedictus XVI, over de zin van het leven:

Georg Ratzinger was gedurende 30 jaar de bezieler, de dirigent van de wereldberoemde Regensburger Domspatzen:

Op zoek naar een Europese identiteit die reeds eeuwen werd verworpen (II)

De diepe identiteitscrisis van Europa kan niet opgelost worden met mooie  slogans over een vage wereldbroederschap, maar met een terugkeer naar de authentieke historische wortels en de kostbare waarden van het werkelijke leven van het volk. In  hetgeen volgt willen we aantonen wanneer en hoe de eigen Europese identiteit radicaal verworpen werd.

Wanneer er in Europa over waarden gesproken wordt, zijn het steevast de waarden van de  verlichting. Dat hoort tot de goede toon. Ook in het Vlaamse regeerakkoord (2019-2024) wordt hiernaar uitdrukkelijk en herhaaldelijk verwezen. De filosofen van die tijd worden eveneens  ruimschoots in ere gehouden. Gedachten en gedragingen die hiermee niet overeenkomen, worden beschouwd als onaanvaardbare overblijfselen uit de “duistere middeleeuwen”. En wanneer een niet-Europese samenleving vergeleken wordt met de westerse, wordt gemakkelijk gezegd: zij heeft (nog) geen Franse Revolutie gekend. Zo wordt de Franse Revolutie als referentiepunt gebruikt voor de superioriteit van de  Europese beschaving. Vormen verlichting en Franse Revolutie werkelijk onze diepste identiteit?

Uiteraard erkennen we de vooruitgang van wetenschap en techniek in zich als zijnde goed en zelfs noodzakelijk, maar het moet dan ook wetenschappelijk, menselijk, cultureel en moreel een echte vooruitgang zijn. Het is niet omdat iets geheel nieuw en totaal anders is, dat het ook een vooruitgang is.  Een spectaculaire breuk met het verleden is op zich geen vooruitgang. Steeds meer historici stellen zich ernstige vragen over de breuk die “de verlichting” bewerkt heeft (1).

De mythe van de “Verlichting”

De periode van de “Verlichting” (18e eeuw) met haar voorbereiding en gevolgen, werd een beslissende ommekeer. Deze werd echter vlug erg positief geïnterpreteerd als   een overgang van obscuur geloof naar wetenschap, rationalisme en positivisme, kortom als een tijdperk waarin de mens zijn waardigheid tot volle ontplooiing bracht. Het hoogtepunt werd dan de Franse  Revolutie als de moeder van de  rechten van de mens en de  overwinning van de rede op het geloof.  Achter dit fraaie beeld kunnen we evenwel niet ontkennen dat er een bijzonder rauwe werkelijkheid schuil gaat. Troon en altaar werden gewelddadig  omvergeworpen. Met de slachting van miljoenen  mensen, de gruwelijke opsluiting van massa’s onschuldigen, vrouwen en kinderen inbegrepen en een Europees cultureel erfgoed dat grotendeels werd vernietigd, blijft er niets meer over van een “verlichting”  door vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid. Met de brutale sluiting en vernieling van ontelbare abdijen, kloosters en religieuze gemeenschappen werd tevens het kruim van de Europese identiteit in het hart zelf getroffen. Het is niets minder dan een terugkeer naar de tijd van een primitieve samenleving. Bovendien werden troon en altaar eigenlijk niet geheel afgeschaft,  maar op bijzonder slechte wijze nageaapt. Een strakke republiek verving het koninklijk gezag en in plaats van de  geloofsdogma’s kwam er een strikt materialistisch dogmatisme en een aanbidding van de “godin” van de  rede.

De “Verlichting” heeft ons de lofzang voor de schoonheid van de  schepping in al haar rijkdom ontnomen alsook de dankbaarheid om de gave van het leven. Ze heeft ons niet alleen van het authentieke geloof willen beroven maar ook van onze oorsprong en ons een nieuwe moraal opgedrongen. De “Verlichting” wil ons dwingen de oneindige verscheidenheid van de  schepping door middel van de menselijke rede en techniek te herleiden tot een menselijk product dat kan gemanipuleerd worden. Dit is niet alleen een ontkenning van de werkelijkheid maar ook een ondermijning van het geluk en van de waardigheid van mens  en samenleving.

Ondertussen was de mythe van de onbeperkte vooruitgang  geboren. In een blind enthousiasme werd iedere technische nieuwigheid onthaald als zijnde veel beter dan het vroegere. Hiermee werden tevens nieuwe ideologieën opgedrongen, die zich tot in onze tijd onverminderd blijven vermenigvuldigen. “Stappen voor het klimaat” klinkt plots als een dringende verplichting, al is er geen enkele wetenschappelijke grond voor deze hype en is het alleen maar een manipulatie van een corrupte elite. Hiermee blijft de werkelijkheid verborgen, nl. dat de permanente  oorlogen de grootste verwoesters zijn van het milieu. “Stoppen met oorlogen” zou veel efficiënter zijn dan “stappen voor het klimaat”. Een van onze nieuwste ideologieën is “Black Lives Matter” (BLM) met het knielen in volle straat van blanken voor zwarten, wat uiteindelijk een huichelachtig racistisch gebaar is, daar het groepen mensen tegen elkaar opzet.

De mythe van de “duistere middeleeuwen”

De mythe van de  verlichting is eigenlijk ontworpen om de mythe van de duistere middeleeuwen ingang te doen vinden. Algemeen wordt nog steeds gesproken over de “duistere middeleeuwen”. Hiermee wordt  niet alleen ten onrechte gesuggereerd dat geloof en wetenschap tegengesteld zouden zijn aan elkaar, maar ook  dat “de verlichte rede” uiteindelijk de “duisternis” van het geloof zou overwonnen hebben.  Niets is minder waar.  Steeds meer historici – merkwaardig genoeg vooral protestanten – reageren nu tegen deze geschiedenisvervalsing. Zij tonen op verbluffende wijze aan hoe precies het christelijk geloof en de katholieke Kerk de echte drijfveren waren van vooruitgang, wetenschap en ontwikkeling,  op nagenoeg alle gebied. De grote universiteiten zijn allen als kerkelijke instellingen ontstaan en konden groeien dank zij de steun van de pausen. De monniken brachten in heel Europa bloei door landbouw en veeteelt met nieuwe technieken. Hoe de grootste Europese kunstwerken (bouwkunst, beeldhouwwerken, schilderkunst, muziek) op overweldigende wijze schatplichtig zijn aan het christelijk geloof en de Katholieke Kerk kan ieder in heel Europa nog dagelijks waarnemen. Ook de grootheid van de Europese liefdadigheid heeft nergens anders zijn oorsprong. Het is de Katholieke Kerk die aan de  Europese beschaving haar rijkdom gaf door  wetenschap, universiteiten, landbouw, technische ontwikkeling, economie, internationaal recht, kunst, liefdadigheid. Bij dit  alles speelden de morele waarden een grote rol: “Het is niet verrassend dat de westerse morele normen beslissend gevormd zijn door de katholieke Kerk. Veel van de meest belangrijke principes van de westerse morele traditie hebben hun oorsprong in de uitgesproken katholieke idee van de heiligheid van het menselijk leven. Het vasthouden aan het unieke karakter en de waarde van iedere persoon op basis van de onsterfelijke ziel was in de oudheid nergens te vinden. Sterker nog: de armen, de zwakken en zieken werden door niet-katholieken doorgaans met verachting behandeld en soms zelfs gewoon in de  steek gelaten. Zoals we al hebben gezien maakte dat de katholieke liefdadigheid juist zo betekenisvol. Het was in de westerse wereld iets nieuws” (2). Altijd vormde het gezin het hart van de maatschappij en de Kerk. De opdracht en het gezag van de ouders tegenover hun kinderen werd als vanzelfsprekend erkend en het was de taak van de  staat de ouders hierbij te helpen en niet het gezag van de ouders te ondermijnen. Talrijke echte historici kunnen niet anders  meer dan deze breed verspreide mythe van de  “duistere “middeleeuwen” deskundig ontmaskeren. Kerk en christelijk geloof zijn ontegensprekelijk de voornaamste bron van de rijkdom van de westerse beschaving. (3).

Vernietiging van de christelijke beschaving

De uiteindelijke bedoeling van deze geschiedenisvervalsing is de christelijke beschaving te vernietigen en te vervangen door een puur materialisme, een wereld zonder God, zonder openbaring, zonder goed en kwaad, zonder moraal, zonder geweten. De mens, geschapen naar Gods beeld wil men vervangen door een mens als een machine of een menselijk product, dat men met onderdelen of wisselstukken naar believen kan manipuleren en veranderen. Zo blijft er niets over van de heiligheid van het menselijk leven en dat schijnt de bedoeling te zijn. Zonder erkenning van God is er ook geen aandacht voor het geluk van de mens, zoals duidelijk blijkt uit de hardnekkigheid waarmee de nieuwe ideologieën worden opgedrongen. Wanneer kleine  kinderen worden aangespoord om zelf te kiezen of ze een jongen of een meisje willen zijn, weet ieder normaal mens  dat zulks niet dient voor hun geluk. Daardoor geraken ze in verwarring en worden ongelukkig. Of kijk naar de krampachtige pogingen om de abortuswet steeds meer te verruimen. Om zwangere vrouwen te helpen zijn er vele moderne en menswaardige middelen voor een goede bevalling, een goede zorg voor de moeder én voor het kind.

De media zijn er bovendien in geslaagd de geest van de moderne mens te vullen met vele zogenaamde schurkenstreken van het Vaticaan, met echte of vermeende schandalen van de katholieke Kerk alsook met fantastische legendes over Jezus en het Evangelie. Dan Brown en zijn voorgangers (Michael Baigent, Richard Leigh, Harry Lincoln) wisten miljoenen mensen te bedotten met hun verzonnen verhaal in De Da Vinci Code, die goed aansluiten bij bepaalde ontspoorde morele gedragingen van onze tijd. Voor vele moderne mensen, zelfs voor goede christenen is het daarom haast onmogelijk om de werkelijke historische rol van Kerk en geloof te erkennen.

Met het verwerpen van God, worden in de huidige westerse beschaving niet alleen de morele wetten, maar ook de natuurwetten verworpen. En deze vormen de basis voor wetenschap en vooruitgang.  Het christelijk geloof erkent de onafhankelijkheid van deze aardse waarden. God, die zelf orde is,  heeft de mens geschapen en hem verstand gegeven om de orde in de natuur te ontdekken. Hieraan heeft de wetenschap haar vooruitgang te danken. Christenen erkenden in het heelal een rationeel geordend geheel en aanvaardden dat het kennen en eerbiedigen van de “natuurwetten” bijdraagt tot het geluk van de mens. Het lijkt vanzelfsprekend maar  dit is het niet. Andere beschavingen hielden dat het heelal bestuurd wordt door een heel pantheon van goden en godinnen, waardoor er geen enkele reden is om naar natuurwetten te zoeken. Daarom kwam hun wetenschap ook niet van de grond zoals in het westen. Als je denkt dat het bliksemt omdat een van de godinnen jaloers geworden is, zul je nooit naar de echte oorzaak zoeken. Als je denkt dat God irrationeel is en vandaag de wereld zo laat draaien en morgen in tegenovergestelde richting, kun je geen vaste orde van natuurwetten erkennen.

Besluit

De radicale ontkenning van God als Schepper, van Christus als Verlosser, van de Kerk als universeel heilsinstituut, van de door God gegeven orde in de mens,  de samenleving en de gehele schepping, is geen progressie en zelfs geen simpele regressie, maar leidt tot grondige perversie.

  • Bertrand VERGELY, Obscures lumières. La révolution interdite, Editions du Cerf, Parijs, 2018. Schrijver toont hoe veel duisternis in onze tijd nog voortkomt uit de “verlichting”; Jean SEVILLIA e.a., L’Eglise en procès. La réponse des historiens, Tallandier, 2019. Dertien wetenschappers nemen de verdediging op tegen de ongegronde protestantse  kritiek uit de 16e eeuw die hernomen werd door de denkers van de  verlichting en de theoretici van de Franse Revolutie.
  • Thomas E. WOODS Jr, De bouwmeesters van Europa. De geboorte van een beschaving uit de katholieke Kerk, De Blauwe Tijger, 2018, blz. 235.
  • Rodney STARK, Vals getuigenis. De waarheid achter (anti- ) katholieke mythen, Betsaida, 2018. Als protestantontmaskert hij de waanbeelden rond antisemitisme, de donkere eeuwen, de kruistochten, de inquisitie…; WEILL-PAROT en Véronique SALES e.a., Le vrai visage du Moyen Age. Au-delà des idées reçues, Vendémiaire, Parijs, 2017 biedt ons 25 wetenschappersdie telkens een van die heersende mythen ontmaskert, zoals betreffende de kruistochten, de vrouw zonder ziel, zonder recht en zonder liefde, een maatschappij van geweld, de inquisitie, bijgeloof en magie, obscurantisme. Ze tonen een middeleeuwen vol licht; Claire COLOMBI, La légende noire du Moyen Age. Cinq siècles de falsifications, Kontre Kulture, 2017, is de grote verdedigster geworden van dezemisprezen periodeen toont het ware gelaat van de Franse Revolutie; Olivier HANNE, Le Génie historique du catholicisme, Editions de l’Homme Nouveau, 2016. Individuele en collectieve schuld van de gelovigen en de Kerk kunnen niet ontkend worden maar moeten wel in hun  historisch kader geplaatst worden; William J. SLATTERY, Comment les catholiques ont bâti une civilisation, Mame, 2020. Aan de hand van vele concrete voorbeelden van helden en heiligen; Hilaire BELLOC, De serviele staat, De Blauwe Tijger, 2020.Een visionair boek uit 1929 over de blijvende catastrofale gevolgen van de uitschakeling van de Kerk en de onteigening van de kloostergronden in Engeland door Henri VIII in 1535.

(wordt vervolgd).

En dit nog