Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Vanuit Idlib, ten westen van Aleppo, werden tot heden dagelijks aanvallen uitgevoerd op de buitenwijken, met veel schade, gewonden en doden. Het Syrische leger heeft nu na 8 jaar strijd, heel de omgeving van Aleppo bevrijd. Met tienduizenden vierden ze dinsdag de overwinning op het Saadallah Al-Jabri plein. Er was eveneens een volksfeest in Deir Ezzor en de stamhoofden met hun aanhang kwamen samen in Khirbet Amo (Qamishli) om hun solidariteit met het leger te betuigen. “Wij zijn ons goed bewust dat deze  bevrijding niet het einde van de oorlog is – aldus president Bachar al Assad maandag in een TV toespraak – en ook niet van de plannen van onze vijanden, maar wel het voorspel ervan”. Om de totale  bevrijding van Idlib tegen te houden doen onze westerse politici en media nog alles om het Syrische leger en zijn  bondgenoten te diaboliseren en op te roepen tot een staakt-het-vuren, zodat ze de resterende duizenden terroristen  kunnen hergroeperen en herbewapenen. Zelfs de marionet van de VN, Antonio Guterres speelt vlot mee. Het ziet er naar uit dat het te vergeefse moeite zal zijn. Terwijl het westen zijn krokodillentranen de vrije loop laat over het “nooit geziene humanitaire drama” (volgens hen door de schuld van Syrië en Rusland), gaat de opruiming van de echte gruwel, het overblijvende terroristennest, onverminderd verder, al kost het vele offers. Bij de bevrijding van Aleppo ontdekte het leger een heus rakettenfabriek van de terroristen, met  alles er op en er aan! Syrië viert feest. En de luchthaven van Aleppo is weer open!

Eens zullen onze politiek correcte westerse politici, journalisten, universitairen en de hele  bourgeoisie ter verantwoording geroepen worden voor hun laffe en blinde steun aan het uitmoorden van een onschuldig volk en het verwoesten van een prachtig land, de bakermat van de menselijke beschaving, de wieg van het christelijk geloof en het kloppend hart van de Arabische wereld. Voor de “internationale gemeenschap”, aangestookt door Israël, uitgevoerd door de VS, de golfstaten, de NAVO (de grootste Noord Atlantische Terroristen Organisatie), moest deze welvarende en harmonieuze samenleving met zijn mozaïek van volkeren en godsdiensten, gebroken worden in sektarische gebieden die elkaar zelf uitroeien, tot plezier van de zionisten. Dit kreeg de unanieme steun van de hele westerse politiek en mediawereld en werd verantwoord door de dag en nacht herhaalde monsterleugen: Help, de Syrische president is zijn  volk aan het uitmoorden! Inmiddels blijken onze politiek correcte politici onbenullige schoothondjes te zijn van deze vernietigingsplannen. Ze zijn tafelspringers die als keizers zonder kleren blijven dansen. Ze hebben niet een fractie van de waardering van het volk  (en verdienen het ook niet) van wat de Syrische president geniet en verdient vanwege zijn volk. Ze wilden van hem een monster maken, maar hebben er mede voor gezorgd dat hij voor de komende  generaties een held, het model van een staatsman werd. Ze hebben zich gedragen als waakhonden van een hatelijke macht. In hun bekrompenheid kunnen ze misschien nog trachten aan te voeren: wij wisten het niet, de toestand is zo ingewikkeld.

Daarvoor is het nu te laat. Hun handen druipen van het bloed van honderdduizenden onschuldige Syriërs. Ondertussen gaat het Syrische volk samen met zijn leger, zijn regering en president bloedend maar moedig en waardig verder met de bevrijding van zijn land tot de laatste centimeter. Toegegeven, zij hebben wat noch Irak, noch Libië hadden, nl. trouwe  bondgenoten, die ook zullen helpen bij de heropbouw van Syrië, terwijl het westen op de meest laaghartige wijze het land blijft afbreken. Het enige wat de poco’s kunnen aanvoeren is: wij voelen ons veilig want wij zijn met heel velen. Inderdaad, er is een overbevolking van politiek correcte roeptoeters, leugenaars, gehersenspoelde politici en oorlog propagandisten.

En ze zijn met hun leugens zo ver gegaan dat ze nu het volk de waarheid niet meer kunnen voorhouden (Wil je een meer verantwoorde en nog meer ongezouten aanklacht: klik hier; )

Je krijgt kort nieuws vanuit de gemeenschap. Vervolgens heb ik een overweging geschreven bij de huidige gevechten in N. Syrië, hoewel je onder “en dit nog” een overvloed aan goede artikels daarover vindt.

P. Daniel

Nvdr: Pater Jean van Mar Yakub heeft enkele video’s op het YT kanaal geplaatst. Eentje met Yakub, het weesjongetje dat opgevangen wordt door de klooster-gemeenschap, eentje met zuster Esperanza (… toepasselijke naam in Syrië) en met onze pater Daniël. Klik op de namen. Ondertiteling in het Frans, met vertaling via icoontjes onderaan. .

Vrijdag 14 februari 2020

Flitsen

De grote vasten in de byzantijnse liturgie wordt voorafgegaan door vier zondagen met een eigen thema: de farizeeër en de tollenaar (in nederigheid het hart van de wet ontdekken), de verloren zoon (de oprechte verzoening), carnaval (het eindoordeel) en tenslotte de zondag van de “tyrophagie” (onthouding van melkproducten, de zondag van de wederzijdse vergiffenis). Nu was het dus de zondag van carnaval (Gr. apokreos, onthouding van vlees). In de Latijnse ritus heette deze vroeger “sexagesima” (60e  dag of 7e zondag voor Pasen). We lazen het evangelie van Mattheus 25, 31-46, waarbij openbaar wordt dat al wat we voor de anderen, de armen (niet) doen, voor Jezus zelf (niet) gedaan werd. Abouna Georges hield een degelijke preek. We worden gered door authentiek geloof, maar dat behelst noodzakelijk oprechte liefde en deze vraagt concrete inzet en daden. De apostel Jacobus leert ons dat geloof zonder concrete inzet dood is.  Humoristisch voegt hij er bij dat ook de duivels geloven en bovendien sidderen ze nog. Katholieken kunnen van protestanten veel leren, maar mogen geen verkeerde leer overnemen zoals de “katholieke” Willibrord vertaling doet in Romeinen 1, 17, die spreekt over de gerechtigheid “die de mens rechtvaardigt door het geloof en het geloof alleen” (er staat ‘ex pisteos in pistin’, “door het geloof in geloof”, wat niets te maken heeft met een eng “geloof zonder de werken!). Lees de brief van de apostel Jakobus er maar eens op na, dan krijg je hierover wijsheid in overvloed.

Ondertussen is het enkele dagen al zacht weer met af en toe een stralende zon. (video met wolkenbeeld)

Er zijn nog bijzonder (edel)moedige Syriërs. Deze morgen kregen we bezoek van een broer en een zus uit Damascus, christenen. Hun broer was orthopedische chirurg in Parijs en is gestorven. Zijn vrouw, een Française is met haar kinderen in volle oorlogstijd naar haar schoonfamilie in Damascus gekomen.  De familie had twee villa’s die allebei vernield werden. Hij zelf is oorspecialist. Lang voor de oorlog is hij naar Polen getrokken en  heeft er een paar decennia zijn praktijk uitgeoefend. Nu wil hij nog dienstig zijn in zijn eigen land. Hij had alle materiaal bij voor ieder die een apparaat nodig heeft. Hij deed de testen, de onderzoeken en leverde meteen het aangepaste gehoorapparaat er bij. Geen inschrijvingen, geen voorschriften, geen wachtlijst… wat kan het leven eenvoudig zijn! In de vroege namiddag was hij klaar, we namen samen het middagmaal en hij vertrok met zijn zus.

Open oorlog of vrede in N. Syrië?

De machtigste rebellengroep in Idlib is nu Hayat Tahrir al-Sham (HTS, organisatie voor de bevrijding van Damascus/het hele M.O.). In 2011 was er het Vrije Syrische Leger, bestaande uit verschillende groepen o.a. ook enkele overgelopen Syrische soldaten die door een veel hogere wedde aangetrokken werden. Het was geen leger, niet vrij en zeker niet Syrisch, wel verbonden met de moslimbroeders en  fel gesteund door Turkije en de NAVO (vooral Frankrijk). In 2012 was het VSL als een uitgedoofde ster en werd opgeslorpt door Al Nousra, die nu zelf omgevormd werd tot HTS, met mogelijk nog een 30.000 strijders.

In september 2018 wist Poetin een top te organiseren in Sochi aan de Zwarte Zee met Turkije en Iran over de vraag: hoe kunnen we de burgerbevolking sparen bij de gevechten in N. Syrië? Dit leidde tot een staakt-het-vuren. Syrië, Rusland en Iran zouden afzien van verdere gevechten en Turkije  zou in de overeengekomen  “veilige zones” zorgen dat de door hen gesteunde strijders hun zware wapens zouden afgeven. Hiervoor bouwde Turkije “observatieposten”. De ene partij hield zich aan de afspraak maar de andere partij niet. Turkije bleef zijn terroristen steunen en de zware aanvallen bleven eveneens onverminderd verder gaan, mede dank zij zijn  “observatieposten”. In de zomer van 2019 besloten Syrië en Rusland dat het staakt-het-vuren van de andere kant niet gerespecteerd werd en ze hernamen hun strijd tegen het HTS.

Na ISIS, kwamen dezgn. “rebellen”, gesteund door Turkije, het FSA (of NSA). Zij beschouwen christenen als vrij wild. Ze moeten verdwijnen, vervangen worden door islamisten. Niets mis mee, vindt Erdogan.

Tienduizenden terroristen werden gedood of sloegen op de vlucht en vele strategische steden werden ingenomen door het Syrische leger. Heel het N. en W. van Aleppo werd definitief bevrijd tot grote vreugde van de bevolking en woensdag landde het eerste vliegtuig van de Syrische burgerluchtvaart vanuit Damascus weer in Aleppo. Tegelijk lagen inmiddels 10 van de 12 Turkse observatieposten in door Syrië heroverd gebied. Sultan Erdogan in zijn immens wit paleis in Ankara was wit van woede en brulde dat hij geen enkele observatiepost zou opgeven en dat het Syrische leger elke strijd moet stoppen of hij zou een open oorlog beginnen. Bij de gevechten vielen overigens al 13 Turkse soldaten. Om te tonen dat het menens is stuurt hij nog eens 5000 soldaten met zwaar materieel alsof hij aanstuurt op een directe confrontatie met Syrië én Rusland. Voor hem behoorde N Syrië al tot zijn nieuw Ottomaans Rijk en daar hadden de Syriërs dus niets te vertellen.

De relaties met de NAVO en de VS, die de laatste tijd steeds meer bekoelden, zeker nadat Erdogan zwaar geschut had besteld bij de Russen, flakkerden plots weer op. De VS lieten weten dat de strijd van Turkije  een gerechtvaardigde zelfverdediging was (alsof Syrië die op eigen bodem terroristen bestrijdt onwettig zou zijn!?). De VS willen Turkije in zijn verdere afbraak van Syrië graag steunen, vooral met woorden. Ook de NAVO wil Turkije graag steunen met woorden. Noch VS, noch NAVO lijken echter bereid zich in het Turkse avontuur te storten. Erdogan zal, militair en diplomatiek,  alleen staan met de grootheidswaanzin van zijn Groot Ottomaanse Rijk (waarin Damascus ooit een provincie was!).

https://youtu.be/shEHkdRdwyI

Nvdr: Turks charme-offensief aan het adres van de NAVO. Toeval?

Het antwoord van Syrië en Rusland is duidelijk: wij blijven verder strijden totdat het laatste stukje van het land bevrijd is van terroristen én bezetters. De bevrijding van N. Syrië door het Syrische en Russische leger gaat ook verminderd verder. Het beste wat Erdogan kan  hopen is een nieuw staakt-het-vuren om zonder veel gezichtsverlies het terrein te verlaten, wat hij slechts met heel veel tegenzin zal doen. Je weet echter nooit hoe zulk een kat in het nauw zal reageren. De westerse mogendheden zullen ondertussen nog al het mogelijke doen om de oorlog zo lang en zo vernietigend mogelijk te maken. Alles wijst er op dat de vastberadenheid van het Syrische volk en zijn leiders de uiteindelijke overwinning zal behalen, wat hen door het westen niet in dank zal worden afgenomen. Bovendien zal deze strijd in Syrië het begin zijn van het einde van de Angelsaksische wereldoverheersing, de willekeurige Amerikaanse-Israëlische vernietiging van soevereine landen en van hun geplande nieuwe wereldorde met een uitgebreid Midden Oosten. Ja, Syrië zorgt er voor dat er een nieuwe Midden Oosten komt, maar dan niet made in USA. (https://www.rt.com/op-ed/481197-turkey-idlib-syria-sochi-agreement/).

Merkwaardigheden

Kardinaal R. Sarah en Benedictus XVI geven ons een frisse kijk, dikwijls tegen de openbare opinie in, over de verhevenheid van het priesterschap, de noodzaak om God, het gebed, de Eucharistie en het streven naar heiligheid centraal te stellen. Ze spreken over de onvervangbaarheid van het priesterlijk celibaat als uitdrukking van totale gave aan God, aan de Kerk in dienst van de mensen. Verder handelen ze over de noodzaak van een vurige evangelisatie. Het zijn niet de eenvoudigen en armen, maar westerse universitairen met hun mediacampagnes die dit alles willen “seculariseren” of aanpassen aan onze tijd. Het groot obstakel ligt in de lauwheid en middelmatigheid van een westen, dat nu buiten adem is. (Cardinal Sarah : “On a voulu bâillonner Benoît XVI. a voulu parler au monde, mais on a cherché à discréditer sa parole”)

Voor het Internationaal Strafhof heeft Jorge Arreaza, minister van BZ van Venezuela, een klacht neergelegde tegen de VS wegens misdaden tegen de menselijkheid. Door illegale sancties,  financiële en handelsboycot wordt het volk beroofd van het noodzakelijke voor gezondheid, voeding en ontwikkeling. Deze dwangmaatregelen, zo zegt hij, zijn tegen de internationale wetten, tegen het handvest van de VN en vandaar een misdaad tegen  de menselijkheid. (…)

Persconferentie bij het Internationaal Strafhof in Den Haag – ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Of hiermee eindelijk recht gesproken zal worden, moeten we nog afwachten. Immers het zijn de misdadige wereldleiders en heersende schurkenstaten zelf die nog te zeer de wet bepalen. De criminelen zitten op de rechterstoel. Deze aanklacht is in ieder geval een poging om aan  de straffeloosheid van massamoordenaars een einde te maken. Het is onaanvaardbaar dat zij ook nog de Nobelprijs voor de Vrede krijgen (zoals Obama en Kissinger). De VS en hun bondgenoten hebben na WO II meer dan 20 miljoen mensen vermoord en 37 landen ontwricht. (James A. Lucas,  US has killed…,). Saddam Hoessein, Kadhaffi… kunnen  geen aanklacht meer neerleggen, Bachar Al Assad wel.

In de nacht van 2 op 3 januari 2020 werd op de luchthaven van Bagdad de Iraanse generaal Qassem Soleimani samen met een Iraakse generaal door een
Amerikaanse drone laf vermoord. Hij was het boegbeeld van de “as van de weerstand” tegen de  Amerikaans-Israëlische en westerse agressie (Iran, Irak, Syrië, Libanon). Is de weerstand nu gebroken? Integendeel. Syrië is in feeststemming om de spectaculaire overwinningen van het leger. Heel Aleppo is bevrijd en de vlieghaven is terug open. In Irak heeft Iran als vergelding een paar grote VS bases met raketten bestookt. D. Trump zei dat het niet de moeite was om hierop te reageren. In feite is het zich almachtig wanende Amerikaanse leger geschokt door het feit dat ze niet in staat waren één Iraanse raket te onderscheppen. Voortaan is geen enkele VS of NAVO soldaat nog veilig.  Het eensgezinde verzet tegen de VS is zo groot  dat  de Iraakse regering beslist heeft dat alle VS troepen het land moeten verlaten. Hiervan heeft Soleimani zelfs niet kunnen dromen. In Libanon is Hezbollah meer dan ooit erkend en gewaardeerd als  verdediger van het volk tegen de buitenlandse agressie. Tenslotte is ook het Palestijnse volk meer dan nooit verenigd  en bereid om te blijven strijden voor rechtvaardigheid. Door zijn dood heeft generaal Soleimani  de as van de weerstand veel sterker gemaakt dan hij tijdens zijn leven heeft kunnen doen.

Nog steeds blijft het euthanasieproces (eind januari 2020, Gent) nazinderen en dit is goed. Het doden van een patiënt mag nooit een banaal gebeuren worden. De familie van de gedode vrouw stapt naar het Hof van Cassatie. Hierdoor wordt de vrijspraak niet ongedaan gemaakt en dat hoeft ook niet. De familie wil wel dat de grove fouten die hierbij begaan werden en waaronder zij lijden, ook erkend worden. (Advocaat Joris Van Cauter over cassatie in euthanasieproces: “Familie Tine Nys wil alleen gerechtigheid”). Verder heeft een psychotherapeut zinnige bemerkingen bijgedragen. Hij vindt dat de psychiatrie zelf zich grondig moet bezinnen. Euthanasie bij psychisch lijden is alleen in België, Nederland en Luxemburg gelegaliseerd. Hij klaagt aan dat de betrokken psychiater openlijk op TV zomaar reclame mag maken om de euthanasieaanvragen te helpen realiseren. De bepaling “medisch uitzichtloze toestand” vindt hij problematisch en gevaarlijk. Wat nu uitzichtloos is, is dit daarna mogelijk niet meer. Het is juist de taak van de hulpverlener mee een uitweg te zoeken. Het psychisch lijden van een moment mag niet als medische afwijking worden vastgelegd. Het antwoord mag niet gegeven worden voordat de echte vraag komt. Zo niet, dan wordt het een situatie zoals een frisdrankbedrijf dat de dorst zelf verkoopt. (Na het euthanasieproces: de psychiatrie moet zich grondig bezinnen over het omgaan met psychisch lijden). Tenslotte blijken na dit proces verschillende artsen minder geneigd te zijn de dodelijke spuit te geven. Zo heeft dit proces toch geholpen om geneesheren tot bezinning te brengen en beter te doen beseffen dat zij geen “dodenheren” mogen zijn.

Er is een grondig debat nodig. Als de vrijmetselarij het medisch inzicht en ethisch handelen van Hippocrates tot aan onze  tijd, dat de menselijke waardigheid eerbiedigde, radicaal wil afschaffen, moet ze daar ook redelijke gronden voor aantonen. En dat kan ze niet. Doden hoort niet thuis in een medische verzorging, vroeger niet en nu zeker niet.

En dit nog