Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Zoals gebruikelijk bij elk tijdelijk verblijf van pater Daniël in Vlaanderen, handhaaft onze redactie b.g. titel, daar dit voor de continuïteit eerder aangewezen is dan een andere te gebruiken.

 Goede Vrienden,

Een studiedag voor bewuste zin-zoekers. Dat was de samenkomst van 120 mensen, op zondag 20 oktober 2019 in het Crowne Plaza hotel aan de ring van Berchem, ingericht door Brecht  Arnaert (chief editor van Macrotrends, www.safecapital.eu, economics, metaphysics & everything in between).

Brecht gaf vier onderrichtingen over “De toekomst van het christendom”, zeer vlot,  levendig en humoristisch, met veel interactie van de aanwezigen. Toen hij mij uitnodigde om tenminste in de namiddag aanwezig te zijn en daarna ook even het woord te voeren, controleerde ik spontaan of alle knopen van mijn toog wel dicht waren. Toen ik toekwam zag ik gewone maar wel gedreven mensen en vooral veel jongeren. (Nvdr: Klik hier voor meer info)

Voor de beveiliging van het financieel kapitaal ben ik een volslagen leek. Voor het koesteren van ons geestelijk kapitaal, nl. de waardigheid van onze menselijke persoon, kan ik wel een bijdrage leveren. Ik bood hen mijn boekje aan, een manifest dat nauwelijks veertien dagen geleden werd uitgegeven en handelt over de waardigheid van de menselijke persoon vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood. Van hun kant wilden zij hiervoor ruim het dubbele betalen en de organisator deed er dan nog eens zoveel bovenop. Zij willen graag een christelijk dorp, waarvoor we zorg dragen, in de buurt van ons  klooster Mar Yakub ”adopteren”. We gaan dit regelen.

Een schitterende,  verrassende en creatieve bijdrage. Hartelijk dank.

Zeer joviaal werd ik donderdagavond ontvangen in Sleidinge-Evergem, door de voormalige burgemeester Peter Vereecke en een groep van ‘n 70-tal erg geïnteresseerde toehoorders. Op vraag van de inrichter heb ik op een nieuwe wijze nl. in de vorm van een persoonlijk levensverhaal over de situatie van Syrië verteld. Heel de opbrengst van de avond werd me meegegeven terwijl de souvenirs en spulletjes die ik uit Syrië had meegebracht vlot van de hand gingen. Wat een gulheid!

Met dat alles vergat ik nog een foto te nemen. En vandaag kreeg ik van deze groep een hele reeks aanvragen om hun mailadres op mijn lijst te zetten.

En vandaag werd ik uitgenodigd door de Rotary Club van Willebroek. Een van hen speelde privé chauffeur die mij ophaalde en weer veilig ter plekke bracht. Eerst de maaltijd, dan het gesprek en rond 14.00 u sluit normaal de samenkomst. Vandaag was het een uur later en we hebben met enkele blijvers nog vinnig nagepraat. Een heerlijke vriendengroep.

***

In mijn bericht wilde ik nog een positieve noot laten horen over Syrië, maar terwijl ik dit schreef werd het een hele melodie. En verder krijg je weer een overvloed aan informatie en video’s over de toestand in Syrië en de  wereld, ook in het Nederlands.

P. Daniel

Vrijdag 25 oktober 2019

Einde en nieuw begin?

De Amerikaanse senatoren Richard Black,  Rand Paul en de jonge Tulsi Gabbard zijn politici met hersens, een ruggengraat en  een geweten. Zij weten wat er werkelijk gebeurt in Syrië en welke verwoestingen hun land daar aanricht in dienst van het industrieel militair complex, alleen maar om de aller rijksten nog meer te verrijken. De grofste leugens dienen als voorwendsel om de Amerikaanse inzet voor te stellen als heldhaftige humanitaire hulp en een bijdrage aan de democratie terwijl de werkelijkheid niets anders is dan dood en vernieling voor olie, macht en overheersing.

Afbeeldingsresultaat voor richard black letter to assad

Toen het Syrische leger onze Qalamoun streek bevrijdde, waarbij ook een aantal christelijke dorpen weer vrede kregen, schreef senator Richard Black (Virginia) een brief aan president Bachar al Assad om hem te feliciteren en tevens vergeving te vragen voor  wat zijn land  Syrië ten onrechte aandoet. Deze brief kende een enorme verspreiding. Ook ik schreef er een stukje over, wat blijkbaar iemand in het Engels heeft vertaald, waardoor ik eens werd aangesproken in Aleppo door een dame uit Virginia, die mij van de foto herkende en deze commentaar had gelezen. Later bezocht senator Black Syrië, had een ontmoeting met de president en sprak met hoge functionarissen en legerleiding. Nu is er in uitgebreid interview met hem beschikbaar, dat werkelijk de moeite waard is:

R. Black spreekt hier ook over de huidige inval van Turkije, nadat de VS troepen weggetrokken zijn. Het Koerdische kluwen bestaat uit de eenheden van de verdediging van het volk (YPG), de gewapende arm van de partij van de Syrische democratische unie (PYD) en de Syrische tak van de partij van de arbeiders van Koerdistan (PKK), door VS, EU, NAVO, Turkije als terroristische organisatie erkend. Turkije zelf gebruikt nu vooral de djihadisten van het Vrije Syrische leger. Het grote gebied van de Koerden is ongeveer 1/3e van het grondgebied van Syrië en in zijn geheel (met dat van Irak) vijfmaal Libanon. Samen zijn de Koerden in Turkije, Armenië, Irak, Syrië wel ongeveer met 30 miljoen maar in hun groot gebied leven vele Arabieren en christenen die geen Koerden zijn. Nu wordt alles “gekoerdiseerd” en voorgesteld alsof het allemaal Koerden zijn omdat de VS en het westen één grote onafhankelijke staat wilden, een Koerdistan en in Syrië een  Rojava, om zowel Irak als Syrië te breken. In vele streken zijn zij echter een minderheid.

Toen Turkije in 2014 Jarablus innam en in 2016 al Afrin, lieten de Koerden begaan omdat zij een Turkse bezetting verkozen boven  onderhandelen met Damascus. Dat was hun eerste flater. De tweede was hun vertrouwen in Amerika. Zij rekenden er op dat Amerika hen één groot Koerdistan zou geven waar zij zouden kunnen heersen over al die volken in “hun” onafhankelijk land én de hoofdbrok van de Syrische olie zouden opstrijken. “Het kan verkeren” zei Bredero en Pallieter maakte ervan: “ik ga verkeren”. De Amerikanen trekken eindelijk weg en zo moesten de Syrische Koerden wel met Rusland en Syrië onderhandelen. Tegen een overmachtig Turks leger hebben de Koerden geen enkele kans. Inmiddels hebben Syrische en Russische troepen zonder slag of stoot de plaats van de  VS ingenomen. Er is geen kans meer dat de VS daar nog kunnen terugkeren. Velen in het westen zijn verontwaardigd omdat de VS nu buiten spel staan. In werkelijkheid is het de beste hulp aan Syrië en de  tweede beste bijdrage zou zijn dat de sancties tegen Syrië opgeheven worden. In dat geval zal Syrië, dat als weerloos land en volk acht jaar heeft stand gehouden tegen een verpletterende militaire, diplomatieke en economische overmacht van 2/3e van de wereld, zichzelf wel heropbouwen samen met zijn trouwe bondgenoten.

Syrië hield stand dank zij zijn innerlijke samenhang en solidariteit, zijn model van lekenstaat en harmonieus samenleven. Hopelijk is de huidige ontwikkeling in het noorden spoedig een stap naar de vrede in Syrië waarbij het uiteindelijk heel zijn grondgebied terug krijgt of kan nemen, zoals het hoort.  De VS blijven nog met enkele honderden soldaten, zogenaamd om tegen IS te vechten maar in feite om de rijke oliebronnen te bezetten. Ik verwacht en hoop dat ze dat niet kunnen volhouden.Turkije  heeft de moslimbroeders altijd gesteund, de terroristische groepen en IS incluis, heeft  de gehele industrie van Aleppo ontmanteld en gestolen en begon nu zijn “vredesactie” om in Syrië ’n veilige zone te scheppen (in feite te bezetten) van 440 km lang en 35 km breed, allemaal met de goedkeuring van het westen. Inmiddels heeft het Syrische leger zonder slag of stoot  de door Turkije bezette centrale steden al terug ingenomen: Manbij, Ain al-Arab, Ras  al-Ayn. De bevrijding van Idlib is nog slechts een kwestie van geduld. De Amerikaanse, Turkse, Israëlische, Franse, Britse plannen voor het breken van Syrië worden in de kiem gesmoord. Syrië zal zijn soevereiniteit en territoriale integriteit met de steun van Rusland, Iran, China uiteindelijk herstellen. Er is nu een stap gezet  in de  goede richting,  het begin van het einde van de permanente oorlogvoering in Syrië. In dat geval zullen de 3 miljoen Syrische vluchtelingen in  Turkije zelf wel beslissen om terug te keren naar hun eigen streek en niet naar een door Turkije gecreëerd  stuk Ottomaanse “veilige zone”.

Na WO II werd de wereldorde beheerst door het financiële kapitaal: de bazen van de multinationals,  de wapenfabrikanten,  de bankiers. Zij verdeelden de  wereld in twee. Enerzijds de wereldheersers (VS, Israël, VK, Frankrijk, NAVO en bondgenoten). Anderzijds de landen die geen vazallen van de  VS wilden zijn en daarom een na een ontwricht werden en hun grondstoffen gestolen. Deze wereld zien we nu in elkaar zakken. Syrië houdt stand tegen de wereldheersers, VS trekken weg uit Syrië, VK trekt  weg uit Syrië én uit de EU, de gele hesjes staan op in heel Europa. Duitsland probeert nog even het Amerikaans imperialisme over te nemen maar Poetin heeft hen met woord en daad  al duidelijk gemaakt dat hun “bescherming” in Syrië totaal overbodig is. Turkije maakt zich los van EU en sluit aan bij Rusland. Saoedi Arabië en de  Verenigde Emiraten ontvangen Poetin met grote eer. Hij is de enige algemeen erkende vredemaker met gezag in het Midden Oosten. Poetin brengt de wereldleiders weer tot de erkenning van het internationaal recht. We komen in een periode van overgang maar de wereldheerschappij van het financieel kapitalisme onder leiding van het Angelsaksisch rijk loopt ten einde:

“De bevrijding van 1/4e van het Syrisch grondgebied in één week tijd, is niet alleen een overwinning van president Bachar el Assad, “de man die al acht jaar moet vertrekken”, ze toont de  mislukking van de militaire strategie die de heerschappij wil vestigen van het financieel kapitalisme. Wat ondenkbaar leek is gebeurd. De wereldorde wordt omgekeerd… De wereld van vandaag is die van het financieel kapitalisme, die de ene economie na de andere vernietigt, alleen maar voor het profijt van enkele super rijken… Dit model, dat nu wordt  bestreden door Trump in de VS, door de gele hesjes in west Europa, door  Syrië in het Midden Oosten, zien we onder onze ogen sterven” (Thierry Meyssan, 22 oktober 2019: https://www.voltairenet.org/article208007.html).

De titel van ons oorlogsdagboek luidde: “Poetin en Assad hebben ons leven gered”. Het werd door vele politiek correcte denkers op hoongelach onthaald. Een vervolg hierop zou kunnen zijn “Poetin en Assad geven het wereldgebeuren een nieuwe wending”,   wat dan het nodige tandengeknars van sommige wereldheersers zal veroorzaken. De gewone gazettenlezers en tv-kijkers zullen er geen last van hebben. De media zijn niet geïnteresseerd in een positieve wending in Syrië en dat nieuws zullen ze niet brengen.

En dit nog