Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Vrijdag 15 maart 2019

Al is het ’s avonds en ’s nachts nog koud, overdag geeft de zon ons al lenteweer. Na de verraderlijke “Arabische Lente” volgt de meer verkwikkende Syrische lente. Terwijl de abrikozenbomen beginnen te botten, wordt ook onze hoop op de heropbouw van Syrië versterkt.

In heel het land blijven initiatieven groeien die het economische, sociale en culturele leven weer in gang zetten. Vluchtelingen blijven uit  buiten- en  binnenland terugkeren (vooral nu uit Jordanië), samenwerkingsverbanden met bondgenoten worden sterker en veelvuldiger, de tentoonstellingen zoals “made in Syrië” blijven toenemen…

Helaas,   de zogenaamde “vrienden” van Syrië blijven tegen land en volk oorlog voeren. Ze hebben de soevereiniteit van Syrië niet kunnen breken, wat haar doel was. Het is niet gelukt met een militair ingrijpen. Het is ook niet gelukt met een horde terroristen vanuit een 50-tal landen uit de hele wereld. Nu wordt de oorlog tegen Syrië vooral voortgezet langs sancties en de eis van een politieke oplossing (volgens de   voorwaarden van het westen!). Met de “politieke oplossing” hopen de “vrienden” de soevereiniteit toch nog te kunnen breken en met de ingrijpende  sancties hopen ze volk en land verder te kunnen boycotten.

https://youtu.be/tz3Sq_WBQuQ

Jawel, er werd zopas in Brussel een grote conferentie gehouden over “de toekomst van Syrië”. Maar van degenen die echt voor de toekomst zorgen was er niemand uitgenodigd, nl de wettige Syrische regering. Bovendien zijn de zware sancties tegen Syrië tegelijkertijd bedoeld om Rusland, Hezbollah, Iran en China te treffen. Het is een andere vorm van een wereldoorlog.

En er is nog meer. Ondanks de gruwelijke oorlog heeft het Syrische volk gedurende acht jaar onder leiding van zijn  president  Bachar al Assad zijn soevereiniteit en fierheid  behouden. Saddam Hoessein en Muhammad Gaddafi kunnen de wereldleiders niet meer aanklagen voor misdaden tegen de menselijkheid wegens het uitmoorden en verwoesten onder valse voorwendsels van hun  volk en land. Daarom werden ze ook vermoord (2006 en 2011).  Bachar al Assad zou hen nog wel kunnen aanklagen. Om hun misdaden echter bedekt te houden trachten ze nu de schuld aan de Syrische president zelf te geven. Hiertoe ondernamen ze al eerder een poging.  Een Brits-Frans voorstel, mede ondertekend door de VS, ingediend bij de VN Veiligheidsraad op 22 mei 2014 kreeg echter het veto van Rusland en China. Nu is er een familie van moslimbroeders (de motor van de misdaden) van Syrië naar Jordanië gevlucht. Zij schakelen het politiek  gemanipuleerde Internationaal Strafhof in, waarvan geen onpartijdige rechtspraak kan verwacht worden. Bovendien hebben ze een “Rapport Cesar” (20 januari 2014) klaar, afkomstig uit Qatar (nog een van de “vrienden” van Syrië). Het bevat 55.000 foto’s van gemartelden en geëxecuteerden, zogenaamd door het Syrische leger, terwijl het in feite clichés zijn van slachtoffers van de terroristen. Met dit gepolitiseerd Strafhof in dienst van zijn broodheren is het mogelijk nogmaals waarheid en leugen, goed en kwaad met elkaar te verwisselen.  Ruim twee eeuwen vóór onze tijdrekening wist “Prediker” het al: “Op de rechterstoel zit de schuldige” (3, 16). En met de voormalige procurator generaal, de Argentijn Luis Moreno Ocampo bleek de corruptie maar al te duidelijk.

P. Daniel

Nvdr: Ter illustratie deze video samengesteld door de Canadese journaliste Eva Bartlett. Haar uiteenzetting wordt in het Duits vertaald ingesproken, tevens Duitse ondertiteling die u kan laten vertalen via de icoontjes onderaan.

https://youtu.be/QVkW9rkD_uI

Een mini oecumenische top

Begin februari werden in Anabek de oecumenische ontmoetingen hervat tussen de priesters en pastorale verantwoordelijken van de verschillende ritussen van orthodoxen en katholieken in Qalamoun. De volgende ontmoeting is vorige zaterdag bij ons doorgegaan. We waren deze keer slechts met 8 priesters. Het is nu de drukke tijd  voor de parochies omdat er vele vastenactiviteiten gehouden worden. Het delen van de zorgen en het zoeken naar efficiënte oplossingen gaat evenwel onverminderd verder. Een van de priesters heeft de voorbereidingen getroffen om volgende maand te beginnen met een tv-zender de Syrisch orthodoxe kerk met een eenvoudige maar degelijke en boeiende verkondiging van het Evangelie. Verder beginnen vormingsdagen voor universitairen vorm te krijgen. Het  was ook nu weer een aangename, bemoedigende ontmoeting. Vandaag kregen we nog een oecumenisch annex. De Grieks-orthodoxe bisschop van de “vallei van de christenen” (streek van Tartous in het gebergte), Dimitrios  Charbeq kwam ons bezoeken en nam de tijd om kennis te maken.

Pakistaans  bezoek

Een jonge, erg dynamische Pakistaanse priester wil deze week met ons komen meeleven. Meteen brengt hij ons op de hoogte van de toestand in zijn land. Christenen zijn doorgaans niet zo arm maar wel zwaar onderdrukt in dit islamitisch land. Er zijn  ’n miljoen christenen of minder dan 0,5 % van de bevolking en de christenen blijven wegtrekken. Samen met de hindoes, de boeddhisten, en sikhs vormen zij de heel kleine minderheid. Christelijke vieringen en verkondiging zijn  mogelijk maar erg moeilijk  en niet zonder gevaren. Hij is aangenaam verrast door het respect waarmee de moslims ons hier omringen en wij hen. Wij kunnen hier ook het christelijk geloof vrij verkondigen en leven in harmonie. Hij toont ons een foto van hem toen hij recent opgenomen werd in het ziekenhuis. Een moslim had hem een zware hoofdwonde toegebracht omdat hij christen en priester is. Het gerecht komt hier niet in tussen. De officiële talen zijn vooral Urdu, Punjabi en Engels.  Het Urdu lijkt erg op het Arabisch en deze twee zijn blijkbaar met elkaar verwant, ongeveer zoals het Nederlands en Duits. Althans, dat is mijn eerste indruk.

Nog een container

Maandagmorgen arriveerde weer een grote vrachtwagen met de inhoud van een container, afkomstig van Caritas Toledo: voeding, babymateriaal, schoenen, allerlei medisch materiaal. Na enkele uren hadden een paar jongeren van het dorp samen met heel de gemeenschap alles veilig opgeborgen in  de grote zaal onder in de nieuwbouw. De vier jongeren van S.O.S. Chrétiens de l’Oriënt konden nog meehelpen aan het opmaken van een nauwkeurige inventaris, die nodig is om hierna de goederen te kunnen  uitdelen. Verder moesten de 3000 paar nieuwe leren schoenen nog gesorteerd worden op model en maat.

Atheïsme en christelijk geloof (II)

Het wereldgebeuren wordt vooral beheerst door leugens als voorwendsel voor oorlogen waardoor de machtigsten zich de rijkdommen van andere landen aanmatigen of anderen onderwerpen.  Een oppermachtige wereldwijde mediacampagne zorgt dat de waarheid in de openbare opinie verborgen blijft.

Een maand geleden handelden we over de vier pijlers van de  islam: 1)  de islam is de oplossing voor de wereld, een maatschappij gebaseerd op de islam garandeert de beste samenleving, 2) de koran is een volmaakte tekst, rechtstreeks door God gegeven en ver  verheven boven alle andere heilige geschriften, 3) Mohammed is een profeet en een goed voorbeeld om na te volgen en 4) Mekka is de heiligste stad, de moeder van alle steden en was vanaf het begin het hart van de islam. Vanuit  de historische werkelijkheid kan aangetoond worden dat deze vier beweringen over heel de lijn vals zijn. De waarheid is radicaal het tegenovergestelde. We verwezen naar een  video die hiervoor uitvoerige en gedetailleerde bewijzen levert. Zolang deze leugens niet ontmaskerd zijn in de openbare opinie  zal de islam een tikkende tijdbom zijn. Immers, de islam verdeelt de wereld in twee: de wereld van de  vrede, nl. daar waar de islam heerst en de wereld van de oorlog, waar de islam nog niet heerst. Volgens de meeste imams en geestgelijke gezagdragers in de islam is de heilige oorlog (Jihad) voor iedere moslim een plicht. Om zich van een plaats in het paradijs te verzekeren, moet hij de “ongelovigen” doden. En “ongelovigen” zijn alle niet-moslims. Wanneer deze mensonwaardige houding niet tijdig wereldwijd wordt ontmaskerd, aangeklaagd en uitgeroeid, zal het ook voor vele Europese landen slechts een kwestie zijn van een korte tijd  vooraleer de gruwelijke slachtingen beginnen.

Een andere wereldwijd verspreidde opvatting betreft het atheïsme, waaronder we meteen het materialisme en de puur positivistische levenshouding verstaan. Zij gelooft enkel in hetgeen materialistisch, positivistisch waarneembaar is. Ze aanvaardt enkel de aardse werkelijkheid die we kunnen  waarnemen en bewijzen. En zoals we deden voor de islam moeten we het ook doen voor het atheïsme, nl. een onderscheid maken tussen atheïsten en atheïsme. Ieder mens verdient respect omwille van zijn  menselijke waardigheid, die hij ontving  vanaf zijn  ontvangenis. Deze waardigheid is voor allen gelijk en kan door niets of door niemand ooit worden afgenomen. We kunnen mogelijk mensonwaardig handelen tegenover anderen of tegenover onszelf maar dat neemt niet de menselijke waardigheid zelf weg van ons of van anderen. Iemand kan lichamelijk of geestelijk ziek worden of zelfs helemaal aftakelen, maar ook dan blijft men zijn menselijke waardigheid helemaal behouden. Een moslim en atheïst, een vurige christen en boeddhist, een gezonde en een zieke, een rijke en een arme, een hoogbegaafde en een analfabeet… allen hebben en behouden vanaf hun ontstaan tot in hun dood, dezelfde menselijke waardigheid. Bovendien kan een atheïst bijzondere waardering verdienen omwille van zijn toewijding en inzet voor anderen. Vervolgens maken we onderscheid tussen verschillende vormen van atheïsme: praktisch en theoretisch atheïsme. Iemand kan in zijn dagelijks handelen zo materialistisch leven alsof God voor hem totaal niet bestaat en er verder geen geestelijke waarden voor hem zijn. Een ander kan een militant atheïst zijn die voortdurend   wil bewijzen dat God niet bestaat en niet kan bestaan, bv. aan de hand van wat we kunnen noemen “de rots van de atheïst”: God kan onmogelijk tegelijk algoed en almachtig zijn omwille van het lijden van zovele onschuldigen. Met deze houding besluit de atheïst dat God ofwel almachtig zou zijn en een wreedaard omdat hij het lijden niet wegneemt, ofwel een algoede die niets kan omdat het onrecht blijft bestaan.

Het atheïsme in de zin van een actieve ontkenning van God, het religieuze, het bovennatuurlijke, was in voorbije eeuwen eens een uitzondering. Nu is het verpakt in een soort algemeen erkend humanisme als voorwaarde voor de wetenschap. Het is nu populair onder zogenaamde wetenschappers. Dit steunt op een dubbele misvatting. Enerzijds zijn de dogma’s helemaal geen rem voor de wetenschap en ze zijn niet zo onredelijk als men graag voorstelt. Het zijn inderdaad “geloofswaarheden” maar die in heel de geschiedenis van de Kerk en in de geloofsgemeenschappen over heel de wereld verspreid als waarheid erkend worden. Ze dragen in zich een universaliteit in tijd en ruimte. Anderzijds  zijn geloof en Kerk helemaal niet tegengesteld aan wetenschap en vooruitgang, zoals we eind vorig jaar  al uitvoerig hebben toegelicht. De grote universiteiten zijn  allemaal ontstaan als kerkelijke instellingen en konden zich ontwikkelen dank zij de stimulans van het christelijk geloof en de uitdrukkelijke steun van de Kerk.

Als jonge priester wilde ik een eind mee op weg gaan met overtuigde atheïsten en schreef mij in voor een cursus “vrijzinnig denken”. Na de eerste les kon ik het niet meer uithouden en gaf als reden op: hiervoor is mijn geloof niet groot genoeg! Je moet geloven dat de schepping zeker geen goddelijke oorsprong heeft en dat er zeker geen goddelijke zin en einddoel mee verbonden is. Hetzelfde voor het menselijk leven. Je moet zeker geloven dat je leven geen enkele diepere oorsprong heeft en geen enkele diepere zin of doel. Je moet geloven dat er zeker geen God kan bestaan. Wat is het dan? Allemaal puur materie, die door de tijd “toevallig” ontwikkeld is van rots naar hond en van aap naar mens? Is de mens dan een rechtop lopende aap en een hond een blaffende  baksteen? Er is geen enkele redelijke verantwoording  om het leven op deze wijze te reduceren tot louter materie. De beroemde Jérôme Lejeune (+ 1994), professor genetica te Parijs, die in de jaren ’50 het syndroom van Down ontdekte, kon eindeloos blijven getuigen van de onvergelijkbare grootheid van de menselijke ‘conceptie’. Volgens hem kunnen vijf encyclopedieën  niet volstaan  om de informatie die in deze eerste cel opgeslagen ligt uit te schrijven. Dat is een voorbeeld van een open wetenschapper. De waarde van een kast kun  je precies materialistisch verklaren, vanuit de kwaliteit van het gebruikte hout, de mogelijkheden van de beschikbare werktuigen en de vaardigheid van de meubelmaker. Deze samen  bepalen de waarde van het meubel. Dit is echter geenszins mogelijk voor het ontstaan van een mens, dat een mysterie bevat dat ons overtreft. Er zijn ongeletterde ouders die kinderen voortbrengen die geniën zijn en er zijn geniale ouders die kinderen hebben die nooit kunnen lezen of schrijven.

Het atheïsme geeft geen enkele zinvolle verklaring voor een geordend  moreel leven voor het individu of voor de samenleving. Als er alleen maar materie is en geen enkele hogere waarde dan is er ook geen enkele basis om het goede te doen en het kwade te laten. Alles is toegelaten en evenwaardig. Er is dan ook geen enkel principe voor een geordend maatschappelijk leven. Dit bekrompen vrijzinnig denken is ver verwijderd van het open, ruime denken van de klassieke Griekse filosofie, die wel open staat voor een “meta-fysica”  en daarom ook een van de  rijke bronnen werd van de westerse, joods-christelijke beschaving.

Het atheïsme is een radicale ontkenning van de diepste ervaring van iedere dag. Ons leven is een onophoudelijke stroom van verlangens die hier  op aarde nooit helemaal voldaan kunnen worden. Soms koesteren we een grote droom en zeggen: als ik dat zal bereiken, zal ik volmaakt gelukkig zijn. En zelf weten we dat we onmiddellijk daarna weer naar iets anders verlangen. We kunnen beperkt gelukkig zijn maar niet volmaakt. De dagelijkse ervaring leert dat ons hart groter is dan de materiele wereld waarin wij leven en een diep verlangen blijft koesteren naar het volmaakte geluk? Waar komt dit vandaan? Het atheïsme weet hierop niets zinnigs te zeggen.

Wanneer heel de schepping en de samenleving, ons eigen leven met zijn  geboorte en dood, vreugde en pijn,  goed en kwaad geen enkele betekenis hebben is alles zonder zin. Er is  geen enkele oude beschaving bekend die ooit op louter atheïstische grondslagen ontstaan is. Kortom, het atheïsme is de grootste denkbare onzin.

(P.S. Een goede antivirus tegen het atheïsme is psalm 139 (138): “Gij kent mij Heer en Gij doorschouwt mij, Gij ziet mij waar ik ga of sta… Ik dank U  voor het wonder van mijn  leven, voor alle wonderwerken die Gij hebt gemaakt” vers  14).

Reactie

  • Het was te verwachten. Over Venezuela wilde ik eigenlijk niet schrijven omdat ik de toestand daar niet ken zoals in Syrië. Op aandringen van verschillenden deed ik het tenslotte toch en wilde de kritiek vermelden van iemand die er beter van op de hoogte is en er ook op aandrong. En dat heeft nu sommigen ontgoocheld omdat het de indruk gaf dat de houding van de VS  werd goedgepraat.  Dit was evenwel niet mijn  bedoeling. Ik wilde wijzen op de reële moeilijkheden in Venezuela zelf. Ik herhaal dat de agressieve, vernietigende en gewetenloze inmenging van de VS totaal onaanvaardbaar is. Het recente voorstel van senator Lindsey Graham illustreert deze houding nogmaals voor Syrië. Deze wil dat de Syrische Golan als Israëlisch grondgebied erkend wordt. Dit is een arrogante ontkenning van de historische en geografische werkelijkheid, een flagrant misprijzen voor het internationaal recht en een verwerping van resolutie 497 van 1981, die unaniem, ook door de VS werd genomen. Hieruit blijkt dat de brutaliteit van de VS politiek geen grenzen kent. De Syrische bevolking in de Golan zal ook tegen de zionistische bezetting blijven protesteren totdat de terroristische bezetting stopt.

En dit nog

P. Daniel