De opening van de Olympische Spelen was op zijn minst zeer opmerkelijk. Qua decor: fantastisch! Qua originaliteit: niet te evenaren! Minpunten: het weder – waar de organisatoren geen schuld aan hebben, de duur – hadden ze beter moeten inschatten, vooral als men met mogelijk slecht weder rekening houdt – én … wat ons vooral ergerde… het woke-gehalte met baardmadammen, spastische dansers, vestimentair een zooitje ongeregeld, rassenreclame, geslachtenwaanzin, ridiculisering van het geloof… enz… Indien men de woke-invulling geschrapt had, het hossen en springen achterwege had gelaten, dan zou de duur van de feestelijkheden met een uur ingekort kunnen geweest zijn, wat de kwaliteit ten goede had gekomen en waardoor menig kijker niet voortijdig uitgeschakeld zou hebben.

Dit zijn enkele scènes de cultuur en geschiedenis van Parijs – en in het verlengde van Frankrijk – onwaardig. We zijn niet de enigen die zich hieraan stoorden:

Nog dit: eigenlijk zou sport niet om politiek mogen gaan. Rusland wordt als natie geweerd, maar Turkije, dat sinds 50 jaar een groot gedeelte van Cyprus bezet heeft, dat een gedeelte van Syrië bezet én dat de lakens uitdeelt in Noord-Irak, dat Turkije wordt met alle égards ontvangen op de Olympische Spelen. De VSA die heel de wereld als hun speelterrein zien, o.a. Oost-Syrië en Irak, Israël dat de Syrische Golanhoogte ingepalmd heeft en stelselmatig zijn grenzen uitbreidt tot wat er nog rest van Palestina helemaal onder Israëlische voogdij gebracht werd, deze landen worden geen haarbreed in de weg gelegd. De Olympische gedachte is één groot schouwtoneel, wat mocht blijken uit de woke-campagne tijdens de opening.