Met toenemende frustratie zie ik sinds maart dit jaar hoe de overheid en de politici blindelings de ‘experts’ volgen.

Wij zien deze collega’s zelden of nooit.

Ik had soms het gevoel dat de periode van de collaboratie weer was aangebroken met het verklikken van je naaste gebuur.

Ondertussen zijn we dus vijf maanden verder met al die tijd meer dan 99, 5% van de Belgen die gezond waren en zijn

Ondertussen herhaal ik nog maar eens dat al die tijd minstens 99,5% niet ziek is.

Wanneer zien de burgers en de politici in dat deze mensen geen experts in deze zijn?

Het verhaal van de mondmaskers, opnieuw!

Dit toont nog maar eens wat het niveau van onze experts is!

Zou het stijgen van de besmettingen toch niet anders in zijn werk gaan? Voor de experts is het vijf voor twaalf, zo niet vijf na twaalf, maar objectief zien we weinig gebeuren in de ziekenhuizen. De besmettingen zitten ook bij andere leeftijdsgroepen. De meeste hebben milde symptomen of zelfs niets.

Ondertussen hebben we geen griepdoden geteld, zijn er in mijn specialiteit geen ischemische beroertepatiënten geweest en zo zijn er nog voorbeelden.

Even terug stelden diezelfde virologen en co. voor om bij een volgende lockdown dat alleen zij samen met enkele ambtenaren het voor het zeggen zouden moeten hebben, zonder de politici. Dit getuigt van een behoorlijke arrogantie als je al hun adviezen , uitspraken ed. overschouwt. Dit zou een echt technocratische dictatuur kunnen worden, een nieuwe orde, het nieuwe normaal.

“Geachte mijnheer Minister-President Jan Jambon,

Graag zou ik tien minuten van uw tijd willen vragen om mijn mail of brief met enkele bedenkingen mijnentwege te lezen.

Allereerst zou ik me willen voorstellen. Ik ben werkzaam in het UZ Brussel sinds 1984 waar ik mij gespecialiseerd heb tot angiografist en interventionele neuroradioloog, een hele mond vol, maar het komt erop neer dat ik via lies of arm met zeer fijne katheters tot bv. in de hersenen ga om aneurysmata en arterio-veneuze malformaties te behandelen met bv. zeer kleine veertjes en spiraaltjes of soms zelfs lijm. Deze technieken zijn enorm geëvolueerd sinds de laatste 20 jaar en als zodanig draag ik de ervaring mee van meer dan 20 jaar om dergelijke pathologieën te behandelen alsook de complicaties of tekortkomingen van het materiaal dat we gebruiken. Ik durf mij toch voorzichtig een expert te noemen in mijn domein. Er zijn slechts weinig artsen in België die dezelfde expertise hebben en als voorzitter van de BSITN (Belgian Society for Therapeutical and Interventional Neuroradiology) ben ik samen met enkele collega’s ook gevraagd als expert in de commissies van het RIZIV ofschoon men hier veel minder naar onze expertise luistert bij het opstellen van de S2-stroke centra of bij het herzien van de terugbetaling van het zeer kostbare materiaal dat wij gebruiken, dan wel het geval is bij de virologen en co.

Met toenemende frustratie zie ik sinds maart dit jaar hoe de overheid en de politici blindelings de ‘experts’ volgen.

Plots zie ik uit alle hoeken artsen, vooral professoren in virologie, microbiologie, epidemiologie, vaccinologie en zelfs biostatistici opduiken met allemaal hun ‘expertise’. In de eerste plaats zou ik willen stellen dat al deze mensen eigenlijk nooit met patiënten in contact komen tenzij voor de microbiologen de dagelijkse toer op de patiëntenafdelingen om de antibiotica aan te passen volgens de labo-resultaten. Ik wil maar zeggen dat de core business van deze artsen vooral in de laboratoria plaatsvindt met studies en testen meestal in het voorbereiden van papers of publicaties. Lees verder…

Tot zover de inleiding van deze brief, die via verschillende kanalen verspreid werd.