Bestaat er dan geen schoolreglement meer? Met doelstellingen, openingsuren, aanwezigheidsuren, houding… en kledijvoorschriften?

We herinneren ons nog een “probleem” in het college waar zoonlief kennis vergaarde, waarbij de jongens in de lagere school in de zomer wel een korte broek mochten dragen en deze in het middelbaar verboden werd. Omdat een “grote jongen” zich waardig moest kleden. Waarbij de jongens van het laatste jaar humaniora “in het park” – een natuurlijke tuin met veel bomen, verbonden aan de speelplaats, een sigaretje mochten roken, maar de meisjes niet. Volgens de directeur omdat zij “toekomstige moeders zijn”. Ook toen heisa. Met als resultaat dat roken gewoon helemaal verboden werd. En niemand kwam in opstand.

Met verbazing gekeken naar het nieuws dat bijzonder veel aandacht besteedde aan de acties van de blote-buiken-en-spaghettibandjes-mina’s. Een normale mens geeft die op zichzelf gefocuste, buikstarende tieners geen aandacht met een “eis” die kant noch wal raakt. Er bestaat nu eenmaal kleding voor verschillende gelegenheden. Zo vindt men in de kledingzaken rekken “badkledij”, rekken “sportkledij”, rekken “feestelijke kledij”, rekken “zakenwereldkledij” en zowat alles wat daartussenin gedragen wordt.

Er zijn nog geen rekken speciaal voor de geslachttwijfelende mens. Die moet zich schikken naar de oubollige indeling der geslachten. Je hebt ofwel de mannenafdeling, de vrouwenafdeling, de kinderafdeling, die ingedeeld is in “baby”, “meisjes” en “jongens”. Die afdelingen worden dan op hun beurt ingedeeld in de b.g. rekken, resp. sub-afdelingen. Met als gevolg dat de m/v/x/?-mens in dubio staat.

We wijken af. Het ging om dat hysterisch kind dat zich wil laten begapen op school. Een alles-moet-kunnen, schoolregels-tellen-niet-voor-mij idioot wicht dat in quasi strandkledij zgz. de lessen wil volgen. Waar zijn de ouders in dit verhaal? Keuren zij het exhibitionistisch gedrag van hun dochter goed?

Eigenlijk interesseert het ons niet. Wat die tiener wil en doet, zijn onze zaken niet. Maar wel als tv-zenders die met ons belastinggeld functioneren, aan dergelijke onzin zendtijd én een cameraploeg verspillen. De media zijn mede schuldig aan de grootheidswaanzin van een onnozel kind dat waarschijnlijk geen theoretische lessen seksuele opvoeding meer nodig heeft.

“In de limiet moeten we zelfs iets terug durven bovenhalen dat na ’68 is gesneuveld: het schooluniform.  Geen gedoe meer over bloot, geen schoonheidswedstrijden, geen merkenfetisjisme, maar gewoon de boodschap dat identiteit van binnen ontstaat. Langzaam, door studie en inzicht, in volledige vrijheid. Van twee één, en passant helpen we dan ook dat hoofddoekenprobleem op een elegante manier de wereld uit: sorry juffrouw, het hoort gewoon niet bij het uniform, punt. Sommige ‘debatten’ blijken opvallend weinig om het lijf te hebben.”

Mogen wij u het artikel van Johan Sanctorum aanraden: De school als strandfuif: iets over identiteitsnarcisme