Terwijl de ene linkse Het Verhaal van Vlaanderen een ‘fascistisch propagandastuk’ vindt, wil deze linkse het verhaal misbruiken om het Vlaams nationalisme te ondergraven. 1302 was zeker een sociaal conflict zoals het verhaal toonde, maar het was ook een strijd voor de onafhankelijkheid van het graafschap Vlaanderen. Dat toonde het verhaal niet, maar sprak het ook niet tegen. De kwade trouw druipt van dit artikel. Dit sujet kroonde zich in de zestiger jaren met de titel ‘de Mao Tsé Toeng van Vlaanderen’, de meest notoire massamoordenaar van de 20° eeuw. Dat er zo een sujetten rondlopen in een land kan je niet vermijden. Dat die een column krijgt in DS is de schande voorbij. Desabonneer DS!

Boudewijn Bouckaert verwijst hiermee naar een gifinjectie van Paul Goossens: “Wat nu met 1302?” in de kwaliteitskrant DS, waarbij hij de Vlamingen een fictief volk noemt.

De afsluitende paragraaf luidt:

“… Het is geen toeval dat het Vlaamse volkslied, gefabriceerd in 1845, dezelfde grove mankementen vertoont. In kromme taal wordt godbetert de lof van de klauwende leeuw bezongen, een mannetjesdier dat symbool moet staan voor het eendrachtige, Vlaamse volk. Nu de Vlaamse canon er aankomt, is het tijd om die ­infantiele, masculiene metaforen te dumpen en zinnen te bedenken die ook in het diverse Vlaanderen van de 21ste eeuw ­relevantie hebben. Er is nog een reden waarom een radicale update gewenst is. Ze komt van Hugo Claus en Walter De Bock. ‘Vlamingen,’ zo schreven ze in 1968, ‘gij stikt in de ­sonore domheid van uw volkslied.’”