Een boek, een andere benadering van
“Het probleem”

Wikipedia, dat is ook maar het werk van stervelingen. Kan dus een hoop onzin in staan. Een voorbeeld? Wat dacht u van deze wiki over de Haymarket Affair?

De Hay… wat? De Haymarket Affair in Chicago. U kent het niet. Maar u hebt er elk jaar nog last van. Het is de reden dat 1 mei zo groot is geworden. Dat uw werknemers dan niet op komen dagen, maar de Internationale staan te zingen. En achter een rode banier aan door de stad marcheren.

Nu is er een (linkse) professor, Timothy Messer-Kruse, die er een boek over heeft geschreven. Dat boek is een eye-opener. Ten eerste wordt duidelijk dat de Wikipedia-versie onzin is. Hoewel onzin? Nee, het is géén onzin. Het is propaganda.

Soit. Ga ik het verder niet over hebben. Moet u zelf dat boek maar lezen.

In Kruse’s analyse komt nog iets anders naar voren. Het concept ‘Propaganda by Deed’.
Had ik nog nooit van gehoord. U wel?

Het 19eeuwse anarchisme is een afsplitsing van de bredere 19eeuwse sociaaldemocratische beweging. Wij denken dan aan een splinterbeweging van een paar idioten. Klopt ook. Maar op somminge plaatsen en momenten was dat anarchisme toonaangevend. Bijvoorbeeld Rusland tot 1917. En in New York en Chicago.

Net als de sociaaldemocratie droomt het anarchisme van een arbeidersparadijs op aarde, waar de arbeiders eigenaar zijn van de productiemiddelen. Maar het anarchisme gelooft niet dat dit paradijs te bereiken is door te staken. Het gelooft überhaupt niet in de geleidelijke verbetering van het lot der werkers.

Het anarchisme gelooft ook niet in de stembus. Dat is een cruciaal gegeven. Anarchisten geloven heilig dat ze gelijk hebben, maar ze geloven niet dat ze de arbeiders van dat gelijk kunnen overtuigen. Daar zijn de arbeiders te stom voor.

Op zich zou je zeggen dat anarchisten hiermee schaakmat staan. Maar de Italiaan Carlo Pisacane bedenkt een oplossing. Een aanslag genereert veel meer publiciteit dan een anarchistisch pamflet, dat ongelezen wordt weggegooid. Als de daders als martelaren worden afgeschilderd, kunnen mensen die anders niet geïnteresseerd zouden zijn, overtuigd worden van de revolutie.

Anarchisten begrijpen ook wel dat de aanslag zélf zinloos is. Je kunt een koning vermoorden, maar dan komt zijn zoon op de troon. Je kunt politieagenten vermoorden, maar dan worden er weer nieuwe aangenomen.

Maar anarchisten geloven ook dat terreur kan werken als de vonk in het kruitvat. Als er dan chaos ontstaat, met hopelijk veel geweld, zullen de arbeiders hun kant kiezen, en zal de revolutie gestart zijn.

Ziehier de logica achter de moord op Tsaar Alexander II in 1881, en achter de aanslag op Haymarket in 1886.

Waarom is Propaganda by Deed nu zo interessant? Omdat het niet iets uit een stoffig verleden is. Het concept lijkt, bewust of onbewust, omarmt door islamitische terroristen.

Wat betekent dat?

Ten eerste: na elke aanslag vragen wij ons af waarom ze zo boos zijn op ons. En dan proberen wij die redenen weg te nemen. Bijvoorbeeld door zelfcensuur. Of door extra subsidies en uitkeringen.

Bovenstaande reactie gaat er van uit dat de moslimterrorist ónze aandacht wil vragen middels zijn terreur. Dat hij zich zozeer benadeeld voelt, en zozeer genegeerd weet, dat hij geen andere uitweg ziet dan een aanslag te plegen.

Maar dat is niet het motief achter Propaganda by Deed.

Ten tweede: De moslimterrorist richt zich op moslims als publiek. Hij wil de moslimgemeenschap bereiken, net zozeer als de anarchisten de arbeiders wilden bereiken.

Ten derde: net zoals de anarchisten de arbeiders er aan wilden herinneren dat zij arbeiders waren, zo willen moslimterroristen de moslims aan hun identiteit herinneren. Hen terugleiden naar de Umma.

Conclusies?

1. Door deze bril bezien waren de aanslagen van 9/11 een groot succes. Ze leiden inderdaad tot een islamitisch reveil onder de moslims.
2. Wie profiteerden van dat reveil? Alle moslim-geestelijken, ook die vriendelijke imam-op-de-hoek. Vandaar dat de terroristen op sympathie van zoveel moslims kunnen rekenen.
3. Moslim-terreur is dóór en vóór moslims. Het gaat niet om ons, wij zijn slechts attributen.
4. Sunni-Shia en Shia-Sunni terreur wordt ook begrijpelijker. Het doel is de eigen Sunnitische of Shiitische achterban te beïnvloeden. Slachtoffers aan de andere kant zijn bijzaak, toevallige attributen.
5. Door elke aanslag te belonen met nieuwe concessies, versterken wij het aanzien van de terroristen in de eigen achterban.
6. Net zoals de anarchisten de arbeiders niet van hun gelijk konden overtuigen, kunnen de fundamentalisten de moslims blijkbaar ook niet overtuigen met het woord. Het lukt alleen met geweld.