Een bericht uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

We gaven reeds de levensloop van de Franse geneticus Jérôme Lejeune, aangevuld met enkele anekdotes. We voegen hieraan nog een beschouwing toe over het leven vanuit de goddelijke deugden geloof, hoop en liefde van deze uitzonderlijke wetenschapper én christen. En het zijn de grootste moeilijkheden, die hem tot een heldhaftige beleving van de deze deugden hebben gevoerd.

Jérôme Lejeune was het levende bewijs dat ware wetenschap en authentiek christelijk geloof harmonisch samengaan. De Drie-ene God is één: Vader en Schepper, Mens geworden Verlosser Jezus Christus en Geest. Het verstand, verlicht door het geloof, geeft inzicht en wijsheid. Kennis zonder moraal, zo vond hij, wordt barbaarsheid en geloof zonder kennis wordt afgoderij.

Jérôme leefde zelf ook een-voudig. De topwetenschapper en de oprechte gelovige waren eenzelfde persoon. Elke avond, als hij thuis was, bad hij op zijn knieën voor het kruis samen met zijn kinderen een Onze Vader, een Weesgegroet en een toewijding van het gezin. Iedere avond hield hij een gewetensonderzoek. Iedere zondag vierde hij aandachtig de Eucharistie mee, waar hij zich ter wereld ook bevond. Aan een cameraman die in zijn laboratorium een opname wilde maken liet hij niet toe dat het kruisbeeld verwijderd werd, want dit was, zo zei hij, zijn “lab-oratoire”. Hij kreeg een mooi appartement aangeboden met kok en  een auto met chauffeur maar weigerde dit alles, tot spijt van zijn kinderen. Hij wantrouwde de luxe en nog veel meer een mondain leven.  Met zijn oude fiets reed hij naar zijn studenten in de universiteit, naar zijn patiënten in het hospitaal en naar het Elysée waar hij door president Pompidou herhaaldelijk werd ontvangen. Hij was, zoals zijn vader, een actief lid van de vereniging van de heilige Vincentius a Paulo. (https://www.ssvpglobal.org/en/) Daarom weigerde hij ook privé consultaties te houden, waarvoor hij veel meer geld kon vragen. Hij bleef iedereen in het hospitaal ontvangen aan het gewone tarief. 

Vanuit een “wetenschappelijk paradijs” in Washington, nl. het Kennedy Institute en de Georgetown Medical School kreeg hij in 1977 het aanbod om er visiting professor  te worden. Hij noemde dit zelf een “wetenschappelijk Eden” maar wees dit toch af omdat hij al zijn energie wilde besteden aan  het zoeken naar een therapie om de chromosomale afwijkingen bij kinderen te genezen. En dat kon hij best in Parijs.  Hij leefde niet voor zijn wetenschappelijke carrière en gaf zijn persoonlijke belangen op om de met de dood bedreigde gehandicapte kinderen te verdedigen. Daarom verzette hij zich openlijk tegen de eugenetische geest, die steeds meer aanvaard werd in de hoogste wetenschappelijke kringen en die kinderen met een chromosomale afwijking in de moederschoot wilde doden. Zijn toespraak in San Francisco (1969) bij het ontvangen van de hoogste onderscheiding in  de genetica, de William Allen Memorial Award, was tevens een evangelisch getuigenis, een hymne aan het leven. Hij verkoos, zoals hij zelf schreef,  eerder zijn “Nobelprijs de nek te breken”, dan in te stemmen met het doden van gehandicapte kinderen. Als christelijke wetenschapper hield hij onverbiddelijk vast aan zijn  helder geweten. De eerste regel van de eed van Hippocrates leert: ”primum non nocere” (vooreerst niet schaden). En in de tien geboden las hij: “Gij zult niet doden”. Hij zag hierin een dubbel “non possumus” (wij kunnen niet zwijgen),  verwijzend naar de houding van de apostelen Petrus en Johannes aan wie de joodse overheden verboden nog over Jezus te spreken (Handelingen 5). Met de verwondering die de heilige Johannes uitdrukte in het begin van zijn Evangelie keek hij naar de “ontvangenis” van ieder mens. Zijn elementair credo van de genetica: “In het begin is er een boodschap, deze boodschap bevindt zich in het leven en deze boodschap is het leven en indien deze boodschap een menselijke boodschap is, dan is dit een menselijk leven”.

Jérôme Lejeune werd gedreven door een christelijke hoop die hem tot een heldhaftige inzet leidde.  Hij besefte dat de aanslag op het leven van gehandicapte kinderen een georganiseerde, ideologische  aanval was op juridisch en politiek vlak én in de media en begreep dat de strijd eigenlijk al verloren was. Toch bleef hij luid getuigen en schreef een straffe Déclaration des médecins de France die uiteindelijk 18.000 handtekeningen kreeg. Een gewetensvol geneesheer verzorgt moeder én kind, vond hij. Hij voorzag dat de abortuswetgeving (1973) een doodscultuur wordt:  door abortus doden ouders hun kinderen, door euthanasie zullen kinderen hun ouders doden.

De enige manier om zieke kinderen te redden, zo besefte hij, is hen genezen. Dat zal steeds meer zijn inzet en hoop worden. Hij wordt de apostel van de gehandicapte kinderen en zal daarom ook fanatiek  bestreden worden. Tijdens zijn conferentie in het Institut Catholique de Paris (5 maart 1972) zwaaiden tegenstanders met een pancarte: “Dood aan papa Lejeune en zijn kleine monsters!”

Dokter zijn beschouwde hij als zijn roeping maar onderzoeker werd hij uit innerlijke drang. Hij werd wereldwijd gemarginaliseerd, zijn medewerkers verlieten hem, alle officiële subsidies werden hem onttrokken en op 54 jarige leeftijd zit hij in een laboratorium waarvan de meubelen hem zelfs ontnomen werden. Toch zocht hij verder naar de genezende remedie. Hij was af en toe enthousiast en dacht dicht bij de oplossing te zijn, waarna de ontgoocheling volgde. Dan was hij beschaamd om zijn beroemdheid, waardoor 96% van die gehandicapte kinderen in de moederschoot gedood werden. Immers, dank zij hem kon nu trisomie 21 ontdekt worden. Dit was voor hem een zwaar kruis.

Neen, tegen alle verwachting in, heeft hij niet het middel gevonden om deze zieke kinderen lichamelijk te genezen. Het wonder van zijn leven was echter dat hij wel de harten genas. Hij bleef zoeken,  hopen en vooral getuigen van de waardigheid van deze kinderen. Hierdoor werden duizenden kinderen, moeders en gezinnen uit vele landen door hem aangetrokken. Zij vonden bij hem een nieuw leven. Hij erkende het intellectueel tekort van deze kinderen maar toonde tegelijk dat de ”ziekte van de geest” die deze kinderen wil doden, veel erger is. Op heldhaftige wijze beleefde hij het woord van Jezus:  “Al wat je een van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je Mij gedaan” (Matteüs, 25, 40). Door zijn liefde gaf hij kinderen, moeders en hele gezinnen hun waardigheid terug. Massaal velen getuigden dat het contact met hem hen deed herleven. Hij leefde om anderen leven te geven. Zelfs als hij al zwaar fysiek leed en door Paus Johannes Paulus II benoemd werd tot eerste voorzitter van de Pauselijke Academie voor het leven schreef hij hiervoor nog de statuten. In het aanschijn van de dood wilde hij niet dat zijn dochter de deur zou sluiten van een half dove gebuur in het ziekenhuis, die zijn tv keihard had staan “omdat die man zich dan nog eenzamer voelt”. Hij ontving zijn vrouw, kinderen en broers en nam afscheid. Toen hij in doodstrijd kwam wilde hij niet dat zij opnieuw geroepen werden. Hij had gezien hoe zijn vader gestikt was en wilde zijn geliefden dit besparen. Op paasmorgen 3 april 1994 om 6.30 u is hij gestorven. Hij leefde én stierf met Christus om met Hem te verrijzen. (Aude DUGAST, Jérôme Lejeune. Portrait spirituel au fil des vertus, Salvator, 2021).

 P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 29.7.2022

Van Mar Yakub naar Mar Moussa

Nadat wij op 6 januari 2022, het feest van de Openbaring, de Syrisch-katholieke gemeenschap van Mar Moussa bij ons ontvangen hadden, werden wij als orde van de Eenheid van Antiochië van Mar Yakub door hen hartelijk ontvangen op woensdag 20 juli 2022, het feest van de grote profeet Elias.  Ook de drie meisjes van S.O.S. Chrétiens d’ Oriënt die bij ons waren, gingen mee. Het werd een dag van wederzijdse geestelijke bemoediging.

Het klooster van Mar Moussa,  hoog in het gebergte, op 17 km van het centrum van Nebek, werd gesticht door de heilige Mozes (vandaar Mar Moussa), de Ethiopiër, een  koningszoon, die rond 628 de marteldood zou gestorven zijn. De energieke Italiaanse jezuïet, Pater Paolo dal’Oglio heeft zich sinds 1982 ingezet voor de heropleving van  dit prachtig klooster en heeft het ook internationaal bekend gemaakt.

Door de oorlog is van hem helaas niets meer bekend en algemeen wordt aanvaard dat hij door terroristen werd gekidnapt en gedood.

Inmiddels is er een andere verantwoordelijke priester, abouna Jihad*. Van beide kanten willen we meer samenwerking en eenheid. Abouna Jihad was aanwezig bij de recente diakenwijding van fr. Jean en van onze kant zijn wij regelmatig blijven opklimmen naar Mar Moussa. Overigens kan meer samenwerking tussen alle 5 religieuze gemeenschappen in Qalamoun (2 in Saydnaya, een in Ma’aloula, Mar Moussa in Nebek en Mar Yakub in Qâra) een grote genade zijn.

*Nvdr: ter kennismaking deze beelden met b.g. priester Jihad Youssef tijdens een panelgesprek georganiseerd door de Fondazione Magis der Jezuïeten:

Het klooster bereiken we langs een rots trap van bijna vijfhonderd treden. In een ijzeren kooi konden we wel materiaal leggen dat elektrisch langs een kabelbaan omhoog wordt getrokken. Boven werden we onder de beschutting van een zeil ontvangen met een beker fris water. Een grote zachte hond kwam eveneens iedereen afzonderlijk begroeten. Hij komt nooit in de gemeenschap zelf maar blijf altijd buiten. Bij ons vertrek vergezelde hij ons tot beneden. Een rotsholte van ongeveer 50/70 cm vormt de inkom. Je moet er werkelijk inkruipen en direct naar rechts draaien om niet tegen de rots te stoten. Daarna is er een ruim plein met een afdak, waaronder ons een stevig ontbijt werd aangeboden. In de kerk met haar talrijke fresco’s uit de 11e en 13e eeuw kregen we  een uitvoerige uitleg.

Over de heilige Mozes bestaan vele verhalen. Ziehier wat abouna Jihad ons vertelde. Deze Mozes was de zoon van de koning van Ethiopië. Hij wilde echter geen koning worden en niet leven in luxe en roem. Hij verliet zijn verloofde en zijn huis om monnik te worden in Mar Yakub, dat gedurende eeuwen als “hét klooster” in de het Midden Oosten bekend stond.  Daar wilde hij een eenvoudige ziekenverzorger zijn. Hij deed dit werk echter zo vol liefde, toewijding en deskundigheid  dat zieken van alle kanten naar hem toestroomden.  Zo genoot hij opnieuw van beroemdheid waarvoor hij eerder gevlucht was. Hij vertrok uit Mar Yakub naar deze plaats hoog in het gebergte, waar een Romeins fort stond als controlepost over de steppe en de zijderoute.

Hier werd een klooster gebouwd dat door de Italiaanse pater Paolo dal’ Oglio, S.J., werd gerestaureerd. Pater Paolo dacht aanvankelijk slechts aan een centrum voor samenwerking tussen moslims en christenen, tussen mensen van allerlei gezindten, mannen en vrouwen…Uiteindelijk werd het een gemeenschap met deze drie prioriteiten. Het allereerste doel is leven met God in gebed, Schriftlezing, stilte… in de geest van Teresia van Avila (solo dios basta – God alleen is genoeg), Franciscus van Assisi (arm en eenvoudig), Charles de Foucault (in de woestijn broederlijk samenleven met moslims).

Hierbij hoort ook de goede onderscheiding volgens Ignatius van Loyola alsook de inspiratie van zovele andere heiligen. De tweede eigenschap is de handenarbeid, niet alleen om in eigen onderhoud te voorzien maar ook om zijn menselijkheid (lichaam en ziel) volledig te ontplooien. Handenarbeid is een zegen, leert ons verantwoordelijkheid nemen  en doet ons genieten van de schoonheid van de schepping. Tenslotte is er de gastvrijheid:  iedere gast als God zelf ontvangen in de geest van Abraham, zoals het beschreven is  in Genesis 18, 1-15. In het heetst van de dag zit Abraham in de ingang van zijn  tent en ziet drie mannen, die hij gul ontvangt. Het is een overdadige oosterse gastvrijheid. Uiteindelijk blijkt het God zelf te zijn die hem belooft de droom van zijn leven te vervullen, nl. hem een zoon als  nakomeling te schenken. Hiermee wordt de gastvrijheid van Abraham door God zelf nog eindeloos overtroffen. En zo tracht men  hier iedere gast als God zelf te verwelkomen, in het vertrouwen dat zulks door God overvloedig gezegend wordt. Het brengt ook goede vruchten voort. Soms komen moslim mannen met veel argwaan en omdat ze de oprechtheid van de ontvangst ervaren, komen ze later met open geest terug, met vrouw en kinderen. Tenslotte hebben  we zelf ervaren hoe de leden van Mar Moussa zich die dag ook  helemaal hebben ingezet voor ons.

De Syrisch-katholieke Eucharistie werd voorgegaan door abouna Jaak, geassisteerd door abouna Jihad en Marion de andere Italiaanse priester. Zij nodigden mij bij hen uit aan het altaar. Uiteraard zijn er vele gelijkenissen met de Grieks-melchitische Eucharistie. Toch heeft de Syrische-katholieke liturgie een eigen eenvoud, diepgang, en eerbied. Alle schoonheid van de gewaden, processies, gebeden en gezangen sluit als het ware aan bij de hemelse lofzang van de serafijnen en cherubijnen. In de talrijke fresco’s is ook nagenoeg heel de heilsgeschiedenis uitgebeeld. De uitleg hiervan vormt echter een afzonderlijk artikel.

Het middagmaal was in dezelfde stijl als hun leven: eenvoudig, overvloedig en hartelijk. En er was iets te vieren op deze feestdag van de grote profeet Elias. Abouna Jihad was gisteren verjaard. Verder was het vandaag de 30e verjaardag van de het begin van deze  gemeenschap, nl. de dag waarop pater Jaak en pater Paolo dal’Oglio zich hadden toegewijd. Overigens heeft pater Jaak in die tijd aan moeder Agnes-Mariam, die op zoek was naar een plaats voor een nieuwe stichting, verteld dat de ruinen van Mar Yakub zich in de buurt bevonden. Zo is moeder Agnes-Mariam aan de heropbouw van Mar Yakub begonnen. Er waren dus twee taarten. Hun fijngevoeligheid en bescheidenheid was echter zo groot dat ze de twee taarten naar mij brachten omdat ze inmiddels vernomen hadden dat ik gisteren 58 jaar geleden priester gewijd ben. Ze zijn werkelijk volgelingen van Mozes de Ethiopiër die alle roem wilde ontvluchten.

Tussendoor kregen we de kans om de andere gebouwen te bezoeken ook langs eindeloze trappen. Bejaarden (die boven geraken!) hebben hier geen nood aan dure trimtoestellen. Hoger op ligt het afzonderlijke gebouw waar ooit zusters verbleven. Verder het gastenkwartier, de werkplaatsen en het kippenhok. Het is overal eenvoudig en proper. Er moet wel behoorlijk wat gemetst worden om te beletten dat rotsblokken los komen. De gemeenschap van de Eenheid van Antiochië, het Grieks-melchitische Mar Yakub en het Syrisch-katholieke Mar Moussa zijn twee verschillende gemeenschappen met vele gelijkenissen. Het zijn kleine, eenvoudige, arme religieuze gemeenschappen die vóór alles willen leven in vereniging met God, ver van de drukte van de wereld. Vanuit hun liefde voor God willen ze de mensen liefhebben en dienstbaar zijn aan hun  noden.  Het is de bedoeling  om elkaars initiatieven meer te steunen. Het bezoek van deze dag was een sterke wederzijdse bemoediging.

Varia

  • (We missen nog onze “golfbrekers” die blijkbaar allerlei tegenwerking ondervinden)
  • Ons vorig bericht hier: https://www.katholiekforum.net/2022/07/23/complot-en-compleetdenkers/
  • Burgers van Melitopol en andere plaatsen in Donbass willen Russisch worden: Melitopol wordt Rusland, net als alle andere plekken in de Donbas, referendum in herfst 2022 – FREESURIYAH
  • Extreme sancties opleggen aan Rusland en zware wapens leveren aan Oekraïne zal alleen de westerse overheersing helpen beëindigen en een meer multipolaire wereld scheppen, aldus Victor Orban,  Hongaarse eerste minister. Hongarije doet hier niet aan mee. EU en NAVO zouden hiermee ook beter stoppen en zich inzetten voor vredesonderhandelingen: https://www.rt.com/news/559516-hungary-orban-world-order/
  • Massale vluchtelingenstroom van Oekraïners naar gebieden door de Russen beschermd: https://www.golfbrekers.be/trekken-alle-oekraiense-vluchtelingen-naar-europese-landen-2/
  • De VS geven Oekraïne miljarden zogenaamd om de “democratie” te redden terwijl het steeds meer een gruwelijke dictatuur wordt! https://www.golfbrekers.be/de-vsa-steunen-oekraine-om-de-democratie-te-redden/
  • Heerlijke ontspannende lectuur met Britse humor van dr. Coleman, een oude man in zijn zetel, die tegelijk de waarheid onthult van het nepnieuws dat u dagelijks door de regering en de mainstream media wordt voorgehouden. Onze enige zekerheid is dat hun “leugens opgevolgd worden door nog grotere leugens”. Ze doen er alles aan om nog meer angst, chaos, armoede, onzin  en dood te zaaien. Gelukkig worden steeds meer mensen wakker: https://www.frontnieuws.com/niets-gebeurt-toevallig/
  • Goede achtergrondinfo: 10 jaar Ka TV; corona en vaccins, WHO en het westen dat met 2 maten meet: www.kla.tv
  • In vele landen van het Midden Oosten zijn  het de christenen die het meest te lijden hebben en dreigen helemaal te verdwijnen. Jongeren, vrijwilligers  van S.O.S. Chrétiens d’Orient zetten zich bijzonder creatief en edelmoedig in om de christenen te helpen. Ziehier een boeiend getuigenis van Louis en Jeanne: https://www.lesalonbeige.fr/des-volontaires-de-sos-chretiens-dorient-racontent/
  • “Vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid” zijn in oorsprong christelijke waarden en hun authentieke betekenis krijgen ze enkel in het licht van het Evangelie. De Franse  Revolutie heeft er een slogan van gemaakt en de waarden in de geest van de vrijmetselarij vervormd met als resultaat de vernietiging van een groot deel van het Europees erfgoed en miljoenen doden. Het zijn deze  vervormde onwaarden die door de vrijmetselarij fanatiek worden nagestreefd, waartegen helaas de Kerk te weinig weerstand biedt: https://www.lesalonbeige.fr/tout-cela-a-ete-travaille-en-loge/
  • Op 1 juli 2022 heeft de Pauselijke Academie voor het Leven een indrukwekkend verzamelwerk gepubliceerd: Ethique théologique de la vie. De standpunten hierin uitgedrukt, vertegenwoordigen echter op geen enkele wijze het officiële leergezag van de Kerk. Integendeel, het zaait grote verwarring. Het suggereert o.m. dat contraceptie in bepaalde gevallen aanvaardbaar zou zijn en dat er geen intrinsiek slechte daden bestaan, wat radicaal tegengesteld is aan de leer van de Kerk uitgedrukt in officiële documenten zoals  Humane vitae, Donum vitae en Veritatis Splendor. Deze bundel veroorzaakt onder het huidige pausschap het zoveelste schandaal onder de gelovigen:  https://www.lesalonbeige.fr/confusion/.  
  • Ziehier een meer degelijke en gezonde informatie. De monumentale en uiterst actuele “Encyclopédie sur la sexualité humaine, l’amour et la fécondité “ , Tequi,    (die we in XVII.21: 20 mei 2022 hebben voorgesteld), kreeg in Parijs op 1 juni 2022 de Prijs Johannes Paulus II. De verantwoordelijke uitgevers (dr. José Noriega, Prof. René en Isabelle Ecochard) benadrukken hoezeer de waarheid omtrent de menselijke seksualiteit bevrijdt en gelukkig maakt, terwijl de leugen ons opsluit in angst. Het gaat om het goddelijke plan van het huwelijk, dat in onze hyper-geseksualiseerde wereld geheel verduisterd is. Nogmaals benadrukken ze hoezeer de anticonceptie een aanslag is op het leven, zowel biologisch, medisch, antropologisch en geestelijk. Het tast het wezen van het huwelijk aan. Al wordt dit nog door de meerderheid weggelachen, de veelvoudige gevolgen zijn niet minder dramatisch. We hebben dit vroeger al uitvoerig uitgewerkt in ons boek: Hoe een paus gelijk kreeg. Nieuwe perspectieven na een halve eeuw contraceptie, De Blauwe Tijger, Groningen, 2017, 400 blz. We zijn blij en fier dat een deskundige Vlaamse medewerker aan ons boek, nu ook een van de belangrijke medewerkers is van deze prachtige encyclopedie. (https://www.lesalonbeige.fr/le-mensonge-enferme-et-angoisse-la-verite-libere/)
  • In een toespraak tot studenten op 21 juli 2022 gaf Viktor Orban een duidelijke visie voor de toekomst. Terecht gaat onze aandacht nu naar de oplossing van de energiecrisis, zie hij,  maar de grote problemen van een bevolking blijven de demografie en de immigratie. Wanneer er meer begrafenissen zijn dan geboortes kan een volk geen stand houden en zal verdwijnen. De situatie voor Hongarije verbetert maar is nog lang niet goed. Verder kunnen wij best aanvaarden dat wij een gemengde samenleving zijn, bestaande uit verschillende volken. Wij aanvaarden echter niet dat vreemde volken hun waarden aan ons opdringen. Zij moeten zich aanpassen aan onze waarden. Voor ons bestaat een huwelijk enkel uit een verbond tussen een man en een vrouw. Wij laten niet toe, zo vervolgde hij, aan het “leger van Soros” dat de perversiteiten van de  genderideologie aan ons worden opgelegd: https://www.lesalonbeige.fr/le-premier-et-le-plus-important-des-defis-cest-la-demographie-le-deuxieme-defi-est-limmigration/