Wij zijn geen supporter van Abou Jahjah. Zelfs geen koele minnaar. Die man had gewoon geen toegang meer mogen krijgen tot het grondgebied. Een oplichter en een oproerkraaier. Niet dom, integendeel.
Wij volgen af en toe wat hij zoal in DS màg laten verschijnen. Niet als hij zijn haatpreek afsteekt over wat er hier in het land volgens hem zoal verkeerd loopt. ‘Verkeerd‘ zoals in ‘discriminatie‘. Maar dit artikel is van een ander gehalte. Of hij het zelf geschreven heeft, laten we even in het midden. Het heeft de verdienste de situatie in het M.O. vanuit een ander – beknopt – standpunt te bekijken. En het zit in het verlengde van de niet ontkende berichtgeving over Al Qaeda / I.S.- strijders, die in Israël medische verzorging krijgen en dan onbelaagd mogen terugkeren naar het strijdtoneel, naar… Libanon, Syrië…
“Schaken in het Midden-Oosten
Dicht bij de stad Tikrit in Irak rukken Iraakse troepen op tegen de strijders van IS. Successen worden kilometer per kilometer geboekt, de IS-strijders moeten territorium inleveren. Beter uitgerust, beter getraind en met ondersteuning van officieren van de Iraanse Revolutionaire Garde, en volgens sommige bronnen ook soldaten, lijken het Iraakse leger en de ondersteunende sjiitische milities aan de winnende hand. Maar de strijd zal lang en bitter zijn, en een totale overwinning is niet voor morgen.
Turkije, dat duidelijk een modus vivendi heeft gevonden met het kalifaat, wordt zenuwachtig van de toegenomen Iraanse invloed in Irak, waar Iran gezien wordt als de enige remedie tegen IS. Lees verder…
Voor wie het interesseert:
Turnhout – Maandag (Vandaag dus!) vindt in de Warande het slotdebat plaats van een lezingenreeks, met als thema De Witte Media. Jan Hautekiet modereert het gesprek tussen Fried Aernouts, Julie De Smedt en Dyab Abou Jahjah.
Ik vind dat men deze Abou Jahja geen forum moet geven, dat hij maar rap naar Syrië gaat strijden en zo snel mogelijk in de hemel geraakt en daar kan genieten van zijn 72 maagden
DS geeft hem een forum. Wij niet. Wij wilden een andere benadering van het M.O.-conflict aan bod brengen. Trouwens, Jahjah is wel de laatste die zijn vege lijf zal gaan riskeren in Syrië of elders. Maar we moeten toch niet onze ogen sluiten voor feiten die ons niet aanstaan? of wel?
En IK vraag me gewoon af of er eigenlijk wel iemand is die weet wie wie is, en of de kaarten niet gewoon hertekend worden terwijl het spel aan de gang is, naargelang welke kaart deze of gene speler in de hand kan spelen.
De belangrijkste Israëlisch/joodse conferenties in Amerika zijn die van de AIPAC de invloedrijke joodse lobby, de jaarlijkse NY conference, waarvoor je nu al via de Jerusalem Post je tickets kunt boeken ‘save your seats with early bird tickets’. Ze bepalen de politiek in het M.O.
Toen Netanyahu zijn speech gaf in het congres wist hij dat hij niet kwam als buitenlandse machthebber maar als een binnenlandse. Hij spotte met een scheef lachje met de president. Hij weet hoe sterk het zionisme na meerdere tientallen doorgedrongen is in de USA.
Zijn komst werd door de massa media een maand op voorhand aangekondigd als DE gebeurtenis. Netanyahu volgt het gebod van zijn voorganger, Sharon, die ooit zegde : maak je geen zorgen, wij leiden de USA bij de neus.
De geldschieters van Netanyahu zijn dan ook een prominente groep. Ze behoren tot Avant Credit, Cash net USA; ze zijn Sasha Orloff en Jakob Rosenberg de oprichters van Lendup, evenals Daniël Gilbert de oprichter van Quicken Loans gevolgd door de sublieme kredietverlener Ronald Arnall eigenaar van Ameriquest. Ze spenderen grote delen van hun onrechtmatig verkregen winst met miljoenen giften aan Israël.
Voor de tienduizenden zionisten tijdens de AIPAC conferentie had Netanyanu zijn oorlogszuchtige taal tegen Iran al uitgesproken. Hij herhaalde die in het congres te Washington. Vanuit die zionistische hoek worden daar geen vragen bijgesteld. Ze geloven dat de niet voorhanden Iraanse atoomwapens veel gevaarlijker zijn dan het atoomwapen arsenaal van Israël. Ze dicteren waar en wanneer in het M.O de volgende oorlog zal plaats vinden omdat de macht en de voorrechten van die zionistische macht configuratie bij de MO politiek enorm is.
Niettegenstaande ik Abou JahJah een linkse moslim-manipulator vind, moet ik hem als Hezbollah-vertegenwoordiger in het westen toch gedeeltelijk gelijk geven in zijn uitleg over de huidige situatie in het M.O. Het is normaal dat hij als een leider beschouwd moet worden als een leider van de vijfde colonne die via de media zijn toekomstplannen voor een westers kalifaat mag orakelen.
Wat zie ik op dat schaakbord? Een blonde Frank en een Arabier. Het herinnerde mij aan de lessen op school : wat leerden wij van de Arabieren? Cijfers en schaken. Dat laatste is fout. Rudolf Hess heeft het mij bijgebracht. Hij woonde tot 1914 in Alexandrië en wist heel wat over de dat volk dat hem omringde.
In Spandau schrijft hij op 4.1.1953 aan zijn zoon :
De kalief van Bagdad was zo in de wolken van het hem nieuw aangeleerde spel, schaken, dat hij aan de uitvinder ervan voorstelde om zelf een beloning te kiezen. Deze vroeg hem om op elk vak een graankorrel te leggen, op het eerste vak één, op het tweede twee, op het volgende vier en zo verder vermeerderend over de vierenzestig velden.
De kalief lachte om deze bescheiden wens van die Frankische vreemdeling. Hij gaf bevel het aantal te berekenen en de zak graankorrels aan de vreemdeling te geven.
De wijzen van zijn hof zetten zich aan het rekenen en na veel gezweet en gevloek kwamen ze tot het resultaat van hun berekeningen. ‘Ja, salaam, ja salaam’ riepen ze vertwijfeld. En na zich via de astrologie verzekerd te hebben dat de kalief hen uit ergernis niet het hoofd zou afslaan, wierpen ze zich voor zijn voeten. ‘Allah is groot en de kalief bijna zo groot. Maar deze vreemde met zijn nieuw spel, deze zoon van een zwijn, wil u o heer ten gronde richten. Want na herhaalde berekeningen volstaan de graankorrels niet over de vele oogstjaren in uw hele rijk.
De kalief kon zijn belofte niet houden. De Frank ontsnapte aan de dood en de kalief stak de uitvinding van het schaken op de hoed van de Arabieren.
Bron : ein Schicksal in Briefe