Het is duidelijk dat de levensverhoudingen binnen de EU zand in de raderen krijgt. Het IW (Institut der deutschen Wirtschaft) – Instituut der Duitse economie – besteedde een studie aan dit thema.
Vooral de lage groei in Oost-Europa is de dooddoener. Op papier ziet er het ernaar uit dat de lidstaten naar elkaar toegroeien, maar als men de regio’s onder de loep neemt wordt de kloof steeds groter. Oorzaak: de financiële en economische crisis.
Tussen 2003 en 2008 deden vooral bepaalde regio’s in Spanje, Portugal en de Baltische Staten een inhaalbeweging, maar het oosten en zuiden van Europa lieten het tussen 2010 en 2015 afweten .
Nationaal zou men de indruk krijgen dat de levenskwaliteit naar een eenzelfde niveau stijgt, maar dit is een valse veronderstelling want vele regio drijven steeds verder uit elkaar. In de Britse Camden en de City of London lag de koopkracht per hoofd van de bevolking in 2015 55 keer zo hoog als die in het Bulgaarse Silistra. Het Duitse Ingolstadt breidde zijn voorsprong nog verder uit: 5.5 X het gemiddelde van de EU.
De EU-cohesiefondsen alleen kunnen het verschil niet wegwerken; de individuele landen moeten tenslotte ook nog (willen) meewerken.