Een klas, net voor de eindexamens, màg buiten ‘les volgen’ als ze het in hun klas-lokaal niet meer zien zitten. De lerares kan niet bepalen hoe het lessenrooster eruit ziet. De klassamenstelling bepaalt welke lessen en op welke wijzze er les gegeven wordt. De leerkracht moet zich aanpassen. Leerlingen met gedragsproblemen, ‘vluchtelingen’ en immigranten. Sommigen beheersen de Duitse taal nauwelijks.
Grote klassen. Veel lawaai. Eisende ouders. Uitgebluste leerkrachten. Een neerhaling van het beroep. Minder lesgever, méér kinderopvang, opvoeder, coach, psycholoog. Leerkrachten geven uiterst zelden toe dat ze aan het einde van hun Latijn zijn, kwestie van geen prestigeverlies van zichzelf of van de school uit te dragen. En dan is er bovendien de agressiviteit die quasi op elk moment kan opduiken. En het blijft niet slechts bij schelden; ook mobbing en geweld horen tot de beroepsrisico’s. Een enquête gaf aan dat 55% der leerkrachten tijdens de laatste vijf jaar met psychisch geweld geconfronteerd werd, zoals met beledigingen, klachten, laster en bedreigingen.
En dan wordt er als volgt gereageerd. De universiteit Passau biedt een cursus aan waarbij studenten, die het onderwijs als beroepstoekomst zien, vrijwillig kunnen nagaan of ze wel ‘geschikt’ zijn om leerkracht te worden. M.a.w. de wereld op zijn kop. Niet de leerlingen moeten een gedragscode volgen, maar wel de leerkrachten. Zij moeten een olifantenvel kweken… “ausgeglichen” moeten ze zijn als ze voor de wolven gegooid worden. Gelaten. Want, zo stelt de professor, bv. Beieren alleen al betaalt 250 miljoen euro per jaar aan uitgebluste leraars: 375.000 euro per leerkracht die er de brui aan geeft.
Over de oorzaak… geen woord.