Diep in de woestijn van Arizona is er een “stad” met nog geen 100 inwoners, ooit een futuristische droom van een zelfvoorzienende stad voor 5000 inwoners: Arconsanti. Het idee “arcologie” – architectuur en ecologie – kwam van de Italiaanse architect Paolo Soleri, in 1970 werd met de bouw begonnen, vandaag is slechts 5% van het oorspronkelijke plan uitgevoerd.

Soleri had een stad voor ogen waar de bewoners in harmonie met de omgeving leven, een stad “geschikt voor de menselijke evolutie”. De stad moest helemaal kunnen functioneren met de voor handen zijnde bronnen. Duurzaam. Zonne-energie in het kwadraat: verwarming, licht, koeling… Mét kleine gemeenschappen. En een gezonde afkeer van grote steden. Soleri kocht de gronden met een lening en kon rekenen op gratis hulp van sympathisanten. Echter bleken zijn ideeën niet in goede aarde vallen bij financiële instellingen en mogelijke investeerders. Bijgevolg bleef de constructie een betonnen luchtbel. Zelfs zijn volgelingen gaven het grotendeels op na een tijdje. Ofwel trokken ze weg, ofwel bleven ze, werden ouder en beleven nu hun hippiedroom ten volle, wèg van de realiteit. Zij zijn nu met zo’n 80 Arcosanen, krijgen een minimum loon van de Cosanti Foundation, de groep die achter de bouwplannen van de “stad” staat. In ruil voor 40 uur “werk” per week – administratie, onderhoud, herstellingen… – hebben ze de deur achter de tredmolen van de normale samenleving gesloten. De droomstad zal waarschijnlijk nooit afgewerkt worden.

Misschien kan GG er op retraite gaan?