Als het weder niet zo mooi is als vandaag, dan moeten jullie absoluut eens een kijkje nemen bij de Staatsbibliothek Berlin. Een verzameling om U tegen te zeggen. 93202 stukken. Gedigitaliseerd en gratis raadpleegbaar op het internet. Tik trefwoorden als “Vlaanderen, Flandern, Flämisch, Krieg 14 – 18 (alleen al hierbij 8107 exemplaren)…” en de leesschat is ter beschikking.
Een voorbeeld: het blad ‘Door Vlaanderen Heen’ (bruggetje), de titelpagina verschijnt op leesbaar formaat en u kan bovenaan doorklikken naar de volgende bladzijde(n). Een aanrader!
FVE
Ik begrijp niet waarom Vlaanderen in 1830 de kant van de Franstaligen koos als taal blijkbaar het allerbelangrijkste in ons leven is. Daar hadden ze beter over moeten nadenken. Niet van de slimsten? Dan moet je op de blaren zitten.
Sympathiek.
Met alle respect, ik begrijp niet waarom u zulke oppervlakkige reacties schrijft die blijk geven van een beperkte kennis van een zeer complexe situatie.
Tja, altijd en overal klokjes horen luiden…
maar verdorie waar hangt nu die klepel?
😉
De klepel, klepelt over het gebrek aan kennis over de eigen geschiedenis.
De helft van de Limburgers, nochtans ook paaps, waren slimmer en bleef bij NL, ik heb ze nog nooit horen klagen.
IN 1830 SLOOT G E H E E L LIMBURG, met uitzondering van Maastricht en Mook, waar Nederlandse garnizoenen waren gelegerd, ZICH AAN BIJ DE BELGISCHE REVOLUTIE.
De tijdelijke hoofdstad werd Hasselt. In 1839 werd in het Verdrag der XXIV artikelen, dat het definitieve grensverloop tussen Nederland en de nieuwe Belgische staat vastlegde, bepaald dat het oostelijk deel van Limburg naar Nederland zou terugkeren en tevens als hertogdom bij de Duitse Bond zou worden aangesloten, ter compensatie voor het verlies van westelijk Luxemburg. België zou ter compensatie recht krijgen op een verkeersverbinding door Nederlands-Limburg naar Duitsland, de latere IJzeren Rijn. Koning Willem I bleef zich lang tegen de Belgische afscheiding verzetten, maar aanvaardde het verdrag uiteindelijk in 1839. Sindsdien is Limburg gesplitst in een Belgisch en een Nederlands deel. Onder de bevolking ontstond in 1838 nog een protestbeweging tegen de splitsing en tegen aansluiting van oostelijk Limburg bij Nederland, maar die haalde niets uit.
In maart 1848 brak in de Duitse Bond de Maartrevolutie uit, die streefde naar een Duitse eenheidsstaat op liberale grondslag. De Limburgse vertegenwoordigers in het nieuwe Frankfurter Parlement beijverden zich voor aansluiting bij deze Duitse eenheidsstaat. Uiteindelijk mislukte de revolutie en werd de confederale Duitse Bond heropgericht.
De bijzondere positie van Limburg duurde tot 1866, toen de Duitse Bond uiteenviel als gevolg van de tweestrijd tussen Pruisen en Oostenrijk. Tot 1906 bleef de provincie formeel de titel “hertogdom” gebruiken, hoewel het sinds 1866 een gewone provincie was. Vandaag herinnert alleen het gebruik, de Commissaris van de Koning met gouverneur aan te spreken, nog aan deze tijd.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Limburg_(Nederland)
Het heeft er met zijn pootjes uitgehangen of Nederlands Limburg had voor B. gekozen. Dat wordt de NL Limburgers nog altijd kwalijk genomen in NL. Persoonlijk ken ik NL Limburgers die liever bij B. zouden horen.
Niet zooo moeilijk te begijpen, hé Frans, als men weet dat de élite in 1810 allemaal “parler frankrijks” waren.
Ware het niet geweest dat Frédéric de Merode zijn been verloren was in de “omwentelijkheidsstrijd”, dàn ware hij de éérste koning van het nieuwe land geweest.
Wààrom Prince de Ligne niet op de voorgrond trad als (mogelijk) koningskandidaat, weet ik niet meer… idem voor de Prince de Croy —> deze drie waren allen telgen uit de oudste adelijke families “op onze bodem”, en… àllen franssprekenden.
Het Vlaamse landgedeelte had TOEN geen ènkele voorman dat “van belang” was, èn ook weinig kans bood om het “nieuwe land” te besturen WANT… vergeet ook niet dat men (toen) nog tamelijk recent een NEDERLANDSE koning gewapenderhand “buiten gebonjourd” had.
Dààrbij komt nog dat “de nijverheid” grotendeels te vinden was in Wallonië, terwijl “de landbouw” een Vlaamse “bezigheid” was.
” ‘t geld” zat in Wallonië (en dus ook de macht), zodat men een berooide Duitser zocht die men kon kneden door de “macht van de centen” —> “POL I” had dan nog een troefkaart in de hand: Hij was de oom van de Britse Keizerin Victoria, èn had een “hoge officiersrang” bij het leger van de Russische Tzaar.
Om terug te keren naar het “topic” van het artikel : Verbazingswekkend hoè men erin geslaagd is om terug 93.202 stukken te vergaren in de Staatsbibliothek Berlin (waarvan 8107 items over Vlaanderen).
.En dàt allemaal ondanks het feit dat Berlijn in 1945 iedere straat vol was met “warenhuizen”…: hiér WAREN huizen, dààr WAREN huizen, en ginder WAREN huizen.
Dan kan men de goegemeente moeilijk “wijs-maken” dat de nazi’s méér zouden bekommerd geweest zijn over boeken & allerlei geschriften (om in bunkers te stoppen) dan over hun eigen burgerbevolking —>waarvan men IEDEREEN nodig had om “de oorlogsindustrie” draaiend te houden.
Met het digitaliseren heeft men (natuurlijk) “maar” een beperkte ruimte vandoen, doch… gedenk eens hoevéél kubieke meter ruimte er nodig is om zovéél boeken GEORDEND bij te houden. (èn de computers waren toén nog niet uitgevonden)
Wie zegt dat al die documenten tijdens het einde van de oorlog in Berlijn waren? 8107 zijn er verzameld over de oorlog 14 – 18, die zich inderdaad ook in Vlaanderen afspeelde. We nemen aan dat het om een verzameling gaat, die misschien – we gissen maar wat – pas na Die Wende in Berlijn beland en gedigitaliseerd zijn. Trouwens, daar ging het ons niet om. Wel om geïnteresseerden een bron aan te bieden, die normaal gezien niet voor het grijpen ligt van thuis uit.
Bedankt voor deze tip.
Vermits we hier terug in Vlaanderen beland zijn, dit ter informatie: gisteren hield de VVB, op uitnodiging, een samenkomst in het Kasteel Fruithof te Boechout. Normaal zou je denken dat er over de pijnpunten in Vlaanderen zou gesproken worden, maar niet dus. Dit was niet meer of niet minder dan een N-VA bedoening. De spreker van dienst, Peter De Roover, werd door een vrouw ingeleid met de mededeling dat hij ons de verdere evolutie naar een onafhankelijk België uit de doeken zou doen. Verwonderlijk is zo’ n verspreking niet met Vlaamse excellencies binnen een Belgische regering.
Peter De Roover nam zijn bochten om de N-VA politiek goed te praten en als kers op de taart deelde hij ons mee dat wij op 21 juli een nooit geziene vertoning zouden meemaken. Daar zouden op de tribune, voor de jaarlijkse defilé, de minister van binnenlandse zaken, de voorzitter van het Vlaamse Parlement en de minister van landsverdediging staan, met in hun midden de koning. En alleen de koning heeft géén N-VA lidkaart. Zover hebben wij het gebracht.
Ook dank voor jouw berichtgeving. Peter Der Over heeft gelijk: nooit gezien! Heeft hij het nog over de kostprijs van dat défilé gehad? 1 miljoen euro. http://www.vlaamsbelang.org/nieuws/10973
Ben de vierde met een lidkaart nog vergeten, Bracke als voorzitter van de federale praatbarak. Ook hij zal niet ontbreken.
Zelfs als ze de lef niet hebben om hun kat te sturen, belet niemand hen om die dag ziek te worden.
Ik was zopas enkele dagen in Duitsland, en bezocht er o.a. het Romeinse fort van Saalburg. De gids was een Vlaamse vrouw die al 45 jaar in Duitsland woonde, zij gaf de uitleg in het Duits en het Nederlands. Zij verklaarde o.a. dat de Duitsers een bijzondere “bewondering” hadden voor Felix Timmermans. Zij had al zijn boeken, weliswaar in het Duits!!!
Wat Berlijn betreft is er vlakbij Die Fläming
http://nl.wikipedia.org/wiki/Fl%C3%A4ming
Uit mijn vroegere contacten in Duitsland en Oostenrijk blijkt ook dat er heel wat mensen goed op de hoogte zijn van de toestand van België en het verschil (op alle gebied) kennen tussen de Vlamingen en de fransprekenden.
Felix Timmermans, Ernest Claes en Stijn Streuvels blijf je – tot mijn verwondering – in vertaling in de betere Duitse boekenwinkels vinden, daar waar die auteurs in Vlaanderen onder het stof vandaan moeten gehaald worden.
Heb nog een foto uit Der Spiegel van de oude Hess waarop hij in Spandau ‘Der Flaschkopf’ van Ernest Claes leest.