De metten (matutinae) maken deel uit van het getijdengebed in de Rooms-Katholieke Kerk en de orthodoxe kerken. Het woord ‘metten’ komt van het Latijnse woord ‘matutinum’, dat ‘ochtend’ betekent. De metten worden gebeden tussen zonsondergang en zonsopgang, meestal in de zeer vroege ochtend. Het aanvangstijdstip varieert van ongeveer 3.45 uur tot 6.15 uur. De vigilie (“wake”) wordt meestal voor middernacht gebeden, de metten erna. Zie de officiële boeken van de abdij van Solesmes.

De metten vormen het langste officie van het rooms-katholieke getijdengebed, en bestaan in hun oorspronkelijke versie uit twee nocturnen die elk bestaan uit zes psalmen en een langere lezing, de eerste uit de Bijbel, de tweede uit de kerkvaders. ‘s Zondags komt daar nog een nocturn van drie lofzangen uit het Oude Testament met een evangelielezing en het Te Deum bij. Hierbij moet worden aangetekend dat de metten in zeer veel kloosters worden ingekort, waarbij de nocturnen over twee weken worden verdeeld (denk aan de uitdrukking ‘korte metten maken’). In de standaard (lange) versie duren de metten op zijn minst anderhalf uur, meestal langer. In de Goede Week zijn de zogeheten Donkere Metten en Lauden nog uitgebreider. (Wikipedia)