…of hoe de zandbakkenbeschaving het parlementaire debat beïnvloedt.
De Oostenrijkse ministerin Gabriele Heinisch-Hosek, draagster van de grote gouden ere-verdiensten-onderscheiding van de republiek Oostenrijk, verkozen op de lijst van de rode kameraden, heeft als bevoegdheid ‘vrouwenzaken‘. Een zware opdracht met een scala zo wijd als de wereld groot is. Van maandverband tot stenigingen. Stenigingen? Wordt er in Oostenrijk gestenigd? Is de zandbakkenbeschaving al zó ver doorgedrongen?
Inderdaad, die ministerin beperkt zich niet tot kookrecepten of kledingadvies, maar is bovendien bekommerd om discriminatie bij stenigingen. Ze heeft er zelfs belastinggeld aan gespendeerd, een hoofdstuk in een brochure (blz .12) Concreet: “de uitvoering van een steniging is duidelijk nadelig voor vrouwen”. Want, zo argumenteert zij, “de mannen worden bij een steniging slechts tot aan hun heupen ingegraven, de vrouwen daarentegen tot hun schouders.”
Wil zij dan dat de vrouwen een groter doelwit vormen? Absoluut niet, het gaat haar erom dat voor het geval het slachtoffer zich kan bevrijden (genade), de vrouw veel minder kans daartoe heeft dan de man!
Het Oostenrijkse parlement heeft erover gedebateerd. De Freiheitlichen (FPÖ, partij van de charismatische partijleider H.C. Strache) vroegen zich af of de rode ministerin hiermee wil pleiten voor een gelijke behandeling van mannen en vrouwen bij stenigingen. Zelfs de ÖVP (evenknie van onze tjeven) had de voorzichtige kritiek dat “gelijkheid van de geslachten niet ertoe kan leiden dat men de vrouwenmensenrechten vergeet”.
Misschien wil de stoet der hypocrieten nog eens naar Saoedi-Arabië op bezoek gaan en de brochure aan de nieuwe koning voorleggen?
FT
Dat is erg onvoorzichtig van madame Gabriele . Straks worden de zandbakvrouwen zich bewust van dat onrecht en komen massaal op straat met de eis dat zij ook worden ingegraven tot aan de heupen bij een steniging . Dat kan dan weer aanleiding geven tot een nieuwe “boterbloem” revolutie . Het wordt tijd dat de vrouwen hun rechten opeisen , zeker voor wat het stenigen betreft , de rest is voor binnen een paar honderd jaar .
Alles kan erger, Frau Gabriele, mannen hebben niet altijd een voorkeursbehandeling gekregen op vrouwen. Uit een Talmud vertaling (Eisenmenger) die de joodse professor Gräss betreurde en zijn geloofsgenoten uitdrukkelijk op het hart drukte om het boek niet toegankelijk te maken voor christelijke lezers vond ik deze passage :
‘men steek de misdadiger tot aan de knie in een mesthoop, dan legt men een harde doek in een zachte en wikkelt het hem om de hals; de ene getuige trekt het ene einde naar zich en de andere getuige het andere einde tot hij de mond open doet. Intussen maakt men het lood heet en giet het hem in de mond, zo dat het naar zijn ingewanden gaat en deze verbrandt’ Hierover werden in de Talmud dan geleerde discussies gevoerd, zo meent de bijzonder vrome rabbi Jehuda, dat het aan te bevelen was om de man met een tang de mond te open en dan het hete lood naar binnen te gieten, op die manier kon men voorkomen dat hij aan de strangulatie al stierf en in dit geval zou zijn ziel niet mee verbrand zijn.
U ziet Gabriele, de vrouwen hebben nog één en ander in te halen.
Wow, we zijn onder de indruk.
Zojuist op “Junge Freiheit” gekeken, doch gemerkt dat die “Ministerin” het niet had over vrouwenzaken, maar wél over de “trots van on ze Golfbrekersvriend Rene”… “met twee handen moest ik het vasthouden” 🙂