Heel af en toe ziet onze redactie zich verplicht ingezonden opiniestukken terug naar de afzender te sturen met het verzoek bepaalde passages te wijzigen of te schrappen. Inderdaad, heel uitzonderlijk. Niet wanneer we het er gedeeltelijk of niet mee eens zijn. Wel als we vrezen dat dit informatiekanaal, “Golfbrekers”, – én bijgevolg onze redactie – verantwoordelijk zou kunnen gehouden worden voor smaad en eerroof of voor onwettige medische raadgevingen met de hiermee gepaard gaande gevolgen.
De huidige toestand zorgt voor bijzonder veel onvrede bij de mensen. Een kort lontje, onrust, overspannenheid, wrijvingen binnen het gezin, de familie, de vriendenkring, op het werk. Ieder heeft zo zijn eigen mening over de coronacrisis die zo’n grote impact heeft op ons dagelijks bestaan. Wij proberen het hoofd koel te houden. Sommige bronnen lezen wij bewust niet (meer) – we willen immers niet doordraaien in bepaalde doemscenario’s. Er is nog zoveel moois te zien, te beleven en – hopelijk – om naar uit te kijken. We lopen niet met oogkleppen rond, maar als heel de situatie ons iets duidelijk gemaakt heeft is dat we geleerd hebben dàt, wat in ons aards leven echt belangrijk is, meer te waarderen. De natuur, muziek, boeken, lekker eten, een glas wijn, vriendschap, onze (klein)kinderen, onze herinneringen aan betere tijden, dié houden ons recht, dié kan de coronamiserie niet afpakken.
De verwondering over een trekvogel, die zelden bij ons te zien is, op het voederplankje in onze tuin. In februari het eerste sneeuwklokje. Een spontane omarming van onze “grote” kleinzoon, die eigenlijk vindt dat hij hiervoor te “oud” is. Een foto, een teruggevonden, lang-vergeten langspeelplaat, een gedicht, een onverwacht telefoontje van een jeugdvriend, of een lied…:
In deze tijd is er nog maar zelden iets positiefs waar we ons kunnen aan optrekken. Bekijk de lijst van de meest bekeken Vlaamse TV-programma’s. Oppervlakkigheid troef en een klein lichtpuntje is dat de vele ondermaatse en soms echt smerige programma’s niet in de top tien voorkomen.
Onze beschaving zit midden in de decadentiefase. Het rolletje is af. Het is mooi dat Golfbrekers tegen de stroom blijft oproeien en vaak de vinger op de wonde legt. Mijn waardering voor de redactie en haar zinvolle inzet voor een betere en eerlijke berichtgeving.
Dat jullie het hoofd proberen koel te houden is een te appreciëren houding,alleen mag dit niet gepaard gaan met een opportunistische houding.
Alleen,indien men dit opportunisme aanhoudt, en meespeelt met het narratief van de regeringen blijven er inderdaad positieve zaken over.
Dat jullie de gevolgen onderschatten voor het welzijn is mij echter duidelijk,alles wat nog kan en mag,situeert zich,voorlopig nog in de privesfeer,voorlopig zijn alleen nog de gedachten vrij.
Eens daar buiten kan of mag er niets meer, om melancholisch van te worden.
Zelfs een bezoek aan de plantentuin te Meise is er niet meer bij,indien men sceptisch is. Over welke postieve zaken u het hebt is mij dan ook niet duidelijk.
Genieten van de natuur,lekker eten,knuffelen kleinkinderen in het openbaar,dit alles is niet meer mogelijk met al de maatregelen.
De enige wijze om hieraan te ontsnappen is hypocriet gedrag en meehuilen met de wolven in het bos.
Ik vind dan ook dat jullie de situatie serieus onderschatten.
Hetgeen op ons afkomt is heus niet om vrolijk van te worden.
Moeten we dan iets publiceren waarvoor we voor de rechtbank kunnen gedaagd worden? Inderdaad, de gedachten zijn ‘nog’ vrij, maar de gedrukte gedachten niet. We spreken uit ervaring. Wij wilden alleen maar zeggen dat men niet het hoofd mag laten hangen, dat er buiten al het negatieve – men kan ons niet ervan beschuldigen dat we ons hoofd in het zand steken – ook nog mooie zaken zijn. Het is ten slotte geen landverraad nog van iets te genieten dat a) niet afgepakt kan worden, b) geen geld kost. Is dat opportunisme? Dan weten we echt niet waarom we het laatste half jaar minstens zes keer “uitgeschakeld” werden. En ook niet waarom we vanaf onze tienertijd in de Vlaamse Beweging en aanverwanten vrijwillig onze tijd, geld, moeite, confrontatie met justitie… gestoken hebben. Uit puur opportunisme…? Als we voor elk uur inzet één euro zouden krijgen…
Ga je dan ook de excellente bijdragen van Jos Wouters verbannen?
Autocensuur? Eens je daarmee begint stopt het nooit.
Er wordt niets verbannen. Er werd net nog een bijdrage van Jos geplaatst. Als we willen blijven bestaan moeten we onszelf beschermen tegen mogelijke juridische gevolgen die tot een uiteindelijke stopzetting kunnen leiden. Als jullie dit niet begrijpen, dan kunnen we best het bijltje erbij neergooien.
Het zijn moeilijke tijden en de zenuwen zijn dan ook strak gespannen. Bepaalde reacties zijn begrijpelijk, maar gaan voorbij aan wat er zich achter de schermen afspeelt in de strijd tegen de politieke vijanden en boodschappers met gevaarlijke waarheden. We zitten immers volop in een Vivaldi dictatuur, een communistische logemaffia bende, met daarbij een rot corrupt gerecht.
Het komt er dan ook op om aan zijn hoofd niet te gaan aanbieden op een “Gouden Schoteltje”. Het feit dat Golfbrekers de laatste maanden verschillende malen werd platgelegd, duidt er op dat de webstek in de vuurlijn ligt. Het positieve hierbij is wel dat men pas wordt aangevallen als men gevaarlijk is, en men is gevaarlijk als men de waarheid benadert.
In bepaalde gevallen dient er dan bijgestuurd te worden, om de schade te beperken. Ondanks dit, worden er bij Golfbrekers zaken gepubliceerd, met inside info, die men elders niet zal vinden. Men dient dan wel de teksten en reacties en de erin vermelde bruggen te lezen. Ik heb op geen enkel manier gepoogd de ware toedracht van al de samenzweringen waarmee we geconfronteerd worden te verbloemen. Bepaalde zaken dien ik wel te vermelden via code woorden, om de redactie niet in de problemen te brengen. Ik doe dit spontaan, ik ben dan ook niet geconfronteerd met censuur. De redactie zit immers niet in de, bij manier van spreken, comfortabele positie, waar ik in zit. Ik heb immers niets meer te verliezen.
Bovendien gaat het bij de redactie om vrijwilligerswerk en zoals reeds vroeger gemeld kan men van een vrijwilliger niets eisen, alleen vriendelijk vragen. Diegenen die wel moeten aangesproken worden en aan wie men wel eisen kan stellen, zijn diegenen die verkozen werden en ervoor betaald worden. En daar stelt zich het probleem. Men dient zich dan ook niet van doelwit te vergissen, maar ik begrijp dan wel bepaalde reacties, die dan blijk geven van bezorgdheid, in tegenstelling tot de “internetdrollen”, die enkel dienen om doorgespoeld te worden.
Mijn werkelijke naam is ook gekend door alle betrokken overheden en dus ook door de vijanden, aan wie ik berichten richt, in een veel agressiever stijl dan bij Golfbrekers. Mijn verzet is dus niet alleen beperkt tot het “toetsenbord”. Het resultaat van dit verzet is dat ik leef van dag tot dag, en dat heeft niets te zien met mijn gezondheid. Ik vermeld dit enkel om duidelijk te maken, welke risico’s men loopt als men op gevoelige tenen trapt. Een dergelijke lotsbestemming kan men echter van niemand eisen. Zoiets doet men vrijwillig.
Zoals ook al meermaals vermeld : “Ken de vijand en onderschat hem niet” (cfr. Sun Tzu). Hier moet ik wel vaststellen dat velen de vijand niet kennen, en dan ook niet minste benul hebben wat boven hun hoofd zweeft als het zwaard van Damocles.
Voormelde reactie werd overgemaakt op mijn initiatief en dus niet op verzoek van de redactie, gezien een woordje uitleg zich toch opdrong, voor een beter begrip van de situatie.