Men hoeft niet tegen de Democraten (socialisten) te zijn om de realiteit onder ogen te zien. Democraten zijn in Detroit en andere probleemsteden al sinds mensenheugenis aan de macht. Ze hebben in alle stedelijke probleemgebieden het bestuur monopolie. Gebieden met hoge moordcijfers, overmatig vuurwapengeweld en hoge werkloosheid (bijna 30% in Detroit) hebben een ding met elkaar gemeen:
Democraten (salonsocialisten) maken daar al decennia lang de dienst uit.
Detroit heeft meer dan 400 moorden per jaar bij een inwonertal van 700.000.
Ter vergelijking Groot-Antwerpen 600.000.
Men kan dan beweren dat dit vooral door “socio-economische en demografische factoren” komt, of dat het allemaal de schuld is van de vakbonden, maar Detroit heeft gewoon een openbare organisatie- en ordeprobleem. Dat is al heel lang het geval en de Democraten (caviaarsocialisten) die in Detroit al decennia de dienst uitmaken blijken niet in staat dit op te lossen.
Maar willen ze dat wel?
Er zijn een aantal van dit soort steden in de U.S. Ze worden gekenmerkt door hoge werkloosheid, hoge misdaadcijfers, slecht onderwijs, een slecht vestigingsklimaat, een slechte infrastructuur en algehele hopeloosheid en uitzichtloosheid. In alle gevallen zijn de Democraten ( socialisten) daar al tientallen jaren lang de baas. Een alternatief is er niet, omdat Republikeinen, Groenen, e.d. zich daar vaak niet eens meer kandidaat stellen. Daarmee wil ik niet beweren dat de Green Party van Detroit een paradijs zou kunnen maken, maar we hebben wel gezien dat het met een corrupt Democratisch( socialistische) bestuursmonopolie niet lukt
Het bestuur van Detroit, niet de “socio-economische en demografische factoren”, is verantwoordelijk voor openbare orde, scholen, infrastructuur en een behoorlijk vestigingsklimaat voor bedrijven. Ze doen hun werk niet en laten burgers aan hun lot over. Eigenlijk minachten ze wegens hun bestuursmonopolie de kiezer, omdat ze weten dat die geen alternatief heeft. In de slechte delen van Detroit zijn er eigenlijk maar twee wegen die naar economische zelfstandigheid leiden: een misdaadcarrière of een (nep)baantje bij de overheid. Wat is op de duur het verschil zou ik er aan kunnen toevoegen.
Het is vele inwoners van Detroit niet echt kwalijk te nemen dat ze stemmen op degenen die hen de overheidsbaantjes, de gesubsidieerde huisvesting, e.d. bezorgen, maar zo verandert er nooit wat.
Dat is wat socialisme op termijn doet overal ter wereld, de vrije markt ge(mis)bruiken als sponsor voor haar sinterklaaspolitiek, overal is dat dodelijk. Die conclusie is vlug gemaakt en wij kunnen vergelijken. In Antwerpen heeft het verziekte overheidsapparaat (80 jaar socialisme) zich kunnen recht houden, of liever in luxe kunnen baden en de kiezer omkopen met postjes en subsidies, door de in verhouding met het inwonersaantal gigantische omzetten die de haven regenereerde. En toch lukte het hen nog om een schuldenberg op te bouwen. Gent is ook in dat zelfde bedje ziek, wat zeg ik, heel dat land, heel Europa.
Het faillissement van Detroit dreigt ook de restbank Dexia, en dus de belgische belastingbetaler, wij dus, geld te kosten. De gepolitiseerde bank Dexia stak net voor de crisis zijn centen in schuldpapier dat door Detroit werd uitgegeven. En wie zaten er in het bestuur van Dexia? Juist.
Detroid is misschien een verkeerd voorbeeld. Die stad is groot geworden door de autoindustrie, daardoor is er jarenlang een zuigende werking geweest op een bepaald type mens, namelijk de fabrieksarbeider. Uit heel het land trokken arbeiders naar Detroid om bij ‘Ford’ te gaan werken. Te dom om zelf in zaken te gaan en bereid om achter de lopende band te staan om zijn eigen American Dream te verwezenlijken.
Toen de autoindustrie in Amerika op zijn kont kwam te liggen was dat niet de schuld van de Amerikaanse arbeider, maar omdat China goedkoper kon produceren.
Vervolgens bleef de stad Detroid zitten met vele honderdduizenden arbeiders die niet meer konden werken. Heel sneu, heel zielig, maar daar hebben anderen geen boodschap aan. In de USA heeft men geen plan, en geen idee waar de maatschappij heen moet, hoe men dingen reguleert en hoe men voorkomt dat er in eens honderdduizend werklozen helemaal niets te doen hebben. Dat is niet de taak van de Amerikaanse overheid, het maakt niet uit of men rechts is of ultra-rechts. Links kent men in de USA niet.
De Amerikaanse samenleving heeft geen oplossing voor problemen die worden veroorzaakt door het niet hebben van een goed landelijk beleid mbt arbeid en inkomen. Overheidsbaantjes weggeven aan werklozen is het stomste wat iemand kan doen, en helaas is dat nu juist de manier waarop men tracht de problemen op te lossen. Dat wordt zowel door de republikeinen als ook de democraten gedaan.
De oplossing is erg simpel, zo simpel dat geen enkele Amerikaan op dat idee zal komen. Chinese auto’s zijn goedkoper in Amerika dan Amerikaanse auto’s, toch moet de Amerikaan aan het werk blijven, vooral omdat de Amerikaan het niet al te getroffen heeft met de geestelijke vermogens. Als nu de Amerikaanse importeur van Chinese auto’s wordt verplicht om de Chinese importen te betalen met producten die in de USA worden gemaakt dan is het probleem opgelost.
Volgens dit systeem, en daar is geen ontkomen aan, het MOET eens worden ingevoerd, is er een verplichte balans tussen landen, de hoogwaardige Amerikaanse producten krijgen (handels-technisch gezien) een zelfde prijs als de goedkope massaproducten uit China. De Chinese auto wordt daarom duurder en de dure medicijnen uit de USA worden goedkoper, maar de arbeiders blijven aan het werk en de supergigantische staatsschuld van de USA zal na verloop van tijd ‘genivelleerd’ worden.
Nadenken is iets wat Amerikanen NIET kunnen. Dit idee is zo simpel dat ik het kan bedenken. Nee, Amerika heeft de geldpers laten draaien, en het is goedkoper om 25% van de Amerikaanse arbeiders thuis te laten zitten dan om de handelsbalans in orde te krijgen. Stelletje zakkewassers!