De transatlantische vrijhandelscatastrofe (1)
Een TTIP van een gesluierd handelssprookje
Eindigen doen we in deze periode van het jaar niet met een kerstverhaal, maar met een sprookje. Een handelssprookje in twee delen, met in de hoofdrollen een ‘Amerikaanse vrijhandelsadelaar’ en ‘een kudde weerloze Europese lammeren’ (de beeldspraak is van Le Monde Diplomatique van 13 juni 2014). Een sprookje met een aangekondigd happy end, dat vooralsnog dreigt te eindigen in een nachtmerrie.
Vandaag het eerste deel van de onderhandelingen over het toekomstige vrijhandelsakkoord tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten.
Een zopas verschenen onafhankelijk rapport van de Tufts universiteit in Massachusettes (1) maakt brandhout van de ronkende economische vooruitzichten waarmee de Europese commissie ons warm tracht te maken voor het TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership), het vrijhandelshandelsverdrag tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie.
Dat toekomstig verdrag wil zoveel mogelijk obstakels uit de weg ruimen om de grootste eengemaakte economische ruimte uit de geschiedenis uit de grond te stampen. Eens die Grote Transatlantische Markt gerealiseerd, worden de economische vruchten, dankzij exporttoename, daling van de consumptieprijzen, inkomensstijging en extra werkgelegenheid, met bakken in de schoot van de Europese burger geworpen, zo belooft althans de Europese Commissie.
Integendeel, zo stelt de nieuwe studie: het toekomstige handelsverdrag zal de EU-lidstaten dieper in de rode cijfers duwen. België behoort tot de groep van landen die daarbij het zwaarst zullen worden getroffen. Op dat moment verwacht je dat redacties zich vol overgave op dergelijk rapport storten om hun informerende rol ten volle uit te spelen. Niets van dat alles. Reguliere media in Vlaanderen repten zelfs met geen woord over dit nochtans gedegen onderzoek. Dus namen wij het Capaldo-rapport door en maken een balans van de vrijhandelserfenis die voormalig eurocommissaris voor handel, Karel De Gucht aan de commissie-Junker overdroeg. Lees verder…
Naast de “transatlantische catastrofe” waarvan vooral de VSA gaan beter worden, is er nog een andere catastrofe, namelijk de sancties tegen Rusland, waarvan de EUSSR nu al de nadelen ondervindt. Hierbij is het van belang te weten dat de VSA de stuwende kracht zijn achter deze sancties.
Het toppunt hierbij is wel dat ondertussen de handel tussen Rusland en de VSA toeneemt. Zie bruggetje!!
http://deutsche-wirtschafts-nachrichten.de/2014/12/30/eu-irritiert-ueber-sanktionen-usa-bauen-handel-mit-russland-aus/
Dit bevestigt dus wat ik reeds vroeger schreef, dat het Europa is, dat geviseerd wordt in het conflict tussen Rusland en de VSA, en dit met behulp van verraders en collaborateurs in de diverse Europese landen van de EUSSR.
Naast het immigratie wapen, zitten we hier dan volop in de financieel – economische oorlogsvoering.