Vorige week bereikte de onderhandelaars na bijna een half jaar eindelijk een regeerakkoord. Een herstelregering werd op poten gezet en de N-VA, CD&V, MR en Open Vld mogen aan hun taak beginnen. We vroegen ons af hoe de aanstaande voorzitter van het Vlaams Belang, Tom Van Grieken, de toekomst tegemoet kijkt. Niet enkel wat de federale en Vlaamse politiek betreft, maar ook Europees en op partijvlak.

Tom, binnenkort begint voor jou het echte werk wanneer je tot voorzitter zal benoemd worden. Ondertussen werd de federale regering gevormd. Hoe kijk jij als jonge politieker aan tegen deze regeringsvorming?

Als Vlaams-nationalist stoort het me natuurlijk het meest dat het regeerakkoord geen woord bevat over de communautaire problematiek. Ook het befaamde artikel 195 werd door de N-VA niet binnengehaald. Deze regering maakt elke institutionele hervorming voor de komende tien jaar quasi onmogelijk. Het akkoord bevat ook geen woord over de miljardentransfers. Het publieke debat over de Vlaamse onafhankelijkheid dreigt zo volledig stil te vallen.

We nemen aan dat het niet allemaal kommer en kwel is? Of zie je dat als oppositielid toch enigszins anders?

Ik stel twee positieve zaken vast: 1. Er zitten geen socialisten in de regering. 2. De overheid wil ook besparen op zichzelf. Dit is nodig. Nergens betalen burgers zoveel belastingen en krijgen ze er zo weinig voor in de plaats.

Helaas worden ook veel besparingen doorgeschoven naar de burger. De middenklasse zal dit voelen in zijn portemonnee.

Het lijkt wel of de Vlaamse beweging deels is lamgeslagen door de N-VA. Ze worden als goden onthaald en kunnen blijkbaar niets verkeerd doen. De commotie rond de uitspraken over de collaboratie gedaan door Jan Jambon (N-VA) als Minister van Binnenlandse Zaken zal bijgevolg verdwijnen als sneeuw voor de zon. De N-VA heeft de Vlamingen, of beter gezegd de Flaminganten in haar zak zitten.

Er is een waakhond op rechts nodig om te verhinderen dat het roer van de regering teveel naar links afwijkt en om vooral de N-VA te herinneren aan bepaalde beloften en uitspraken uit het verleden die toen moesten dienen om vliegen af te vangen van het Vlaams Belang.

Meer fundamenteel blijft Vlaanderen een partij nodig hebben die consequent streeft naar Vlaamse onafhankelijkheid en een rem op een massa-immigratie. Maar ook inzake andere thema’s wil ik het Vlaams Belang op de kaart zetten, bijvoorbeeld inzake milieu, energie, onderwijs en zelfs dierenwelzijn.

Het Vlaams Belang heeft nog één verkozene in het Europees Parlement, Gerolf Annemans. Een fractie vormen met gelijkgezinde partijen was dus meer dan nodig om toch iets aan bewegingsruimte te pakken te krijgen in dat parlement. Maar aan dat verhaaltje kwam vrij snel een einde. Wat is er dan misgelopen?

Onze Europese partners en wijzelf waren het erover eens dat we pas een officiële fractie zouden vormen indien we er zeker van konden zijn dat de partijen die er deel van zouden uitmaken niet bij de eerste de beste storm het schip zouden verlaten. Dit was dus niet het geval. De onderhandelingen zijn achter de schermen nog volop bezig. We hebben nog steeds redelijke vooruitzichten op de vorming van een fractie.

Over welke partijen praten we momenteel als het over fractievorming in het Europees Parlement gaat?

Momenteel is er een goede samenwerking met het Front National, de FPÖ, de Lega Nord en de PVV.

Er zijn heel wat gelijkenissen op verschillende vlakken tussen het Vlaams Belang en de NPD (het nationalistisch gedachtengoed en dito standpunten, behandeling door de media, standpunten over migratie, processen op het randje van de vrije meningsuiting, …). Afgaande op uw uitspraken in een vraaggesprek met Bart Brinckman vindt u deze partij echter een “bende neo-nazi’s”, of minder sterk gesteld een “extreem-rechtse” partij. Valt zo’n uitspraak niet te betreuren? Tenslotte voeren beide partijen dezelfde strijd en krijgen ze te maken met dezelfde tegenstanders.

(lacht) Dit lijkt meer op een statement, dan echt een vraag. Ik zie alvast een groot aantal verschillen tussen beide partijen en niet in het minst met betrekking tot een verschillende ideologie. Twee van mijn vele andere bezwaren t.o.v. NPD zijn dat a. die partij zich inlaat met een subcultuur die eerder contraproductief is en b. een partij is die volledig geïnfiltreerd is door de Duitse staatsveiligheid. Ieder proces tegen de NPD loopt daarom ook spaak. Uiteraard is iedere partij vrij om het discours te voeren dat zij wil, maar het staat ons ook vrij om onze Europese partners zelf te kiezen. De NPD is er alvast geen van.

Met Philip Claeys in het Europees Parlement hoorden we geregeld nieuws uit Europa. Nu nog blijft Claeys ons via de sociale media op de hoogte houden van de Europese wandel. Hoe doet Gerolf Annemans het in Europa?

Gerolf Annemans gaf twee jaar geleden samen met Philip Claeys het startschot van onze “Pro-Europa, tegen deze EU”- campagne en houdt zich dus al veel langer dan vandaag bezig met het “EU-verhaal”. Ik denk dat Gerolfs talenten zeker een meerwaarde zijn in het Europees parlement, voor onze partij en onze ideeën. Hij speelt overigens ook een belangrijke rol in de pogingen om een Europese fractie te vormen. Philip Claeys is nog steeds nauw betrokken bij onze werking in het Europees Parlement. Zijn ervaring gaat zeker niet verloren.

De standpunten blijven hetzelfde verkondig je overal, maar worden voortaan aan de mensen verkocht in een andere verpakking. Hadden Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke dan toch een punt wanneer ze kritiek gaven op de stijl? Het lijkt wel dat jij gaat doorvoeren wat Morel en Vanhecke wensten.

Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke waren alleszins bijzonder getalenteerde politici. Ik spreek me echter niet uit over de inhoud van hun kritiek. Ik was niet betrokken bij de discussies die toen plaatsvonden. Die behoren wat mij betreft tot het verleden. Ik wil niet meer naar het verleden kijken, wel naar de toekomst.

Inzake verandering van stijl voldoe je wel aan hun wensen, of vergissen we ons daarin?

Geen idee, dat moet je best aan Frank Vanhecke zelf vragen.

Het Vlaams Belang is van oudsher een ethisch conservatieve partij. Nochtans hoorden we bij Filip Dewinter een ander geluid vlak voor de verkiezingen: het homohuwelijk bijvoorbeeld zou plots geen enkel probleem meer zijn. De vraag is dan ook simpel: wat met abortus en wat met het homohuwelijk?

Het Vlaams Belang is steeds tegenstander geweest van de huidige abortuswet. Wij wensen dat veel meer nadruk komt te liggen op abortuspreventie, op ondersteuning van ongewenst zwangere vrouwen. Het homohuwelijk werd reeds in 2003 goedgekeurd. Ik ben er niet meteen voorstander van om dit te herzien. Er zijn andere prioriteiten.

Dat het Vlaams Belang en de media niet de beste vrienden waren en zijn is publiek geheim. We vragen ons daarom af wie of wat daar de oorzaak van is: de communicatie uitgaande van de partij of de halstarrigheid van de media die het Vlaams Belang liever doodzwijgt, tenzij men de partij kan schaden?

Het Vlaams Belang wordt nog steeds niet op gelijke voet behandeld als de andere partijen: onze partij wordt door de pers zelden gecontacteerd voor een reactie en wordt minder gevraagd voor tv-debatten. Allicht moeten we zelf ook bepaalde extra inspanningen doen: onze programmapunten op een andere manier naar buiten brengen, nieuwe thema’s op de agenda zetten en journalisten actiever contacteren. We moeten de pers ook wijzen dat een onfaire behandeling van het Vlaams Belang niet past in een democratie.

Van de gelegenheid zou ik toch gebruik willen maken om iets recht te zetten: in een recent krantenartikel werd de indruk gewekt dat ik over de IJzerwake gezegd zou hebben: “De EHBO-post is daar het belangrijkste, kwestie van de oudjes tijdig te kunnen bijstaan.” Ik heb dit nooit zo geformuleerd. Op de vraag wat er moet gebeuren aan de vergrijzing van de Vlaamse Beweging, zoals veruitwendigd op de IJzerwake, heb ik geantwoord “dat we ons ervoor moeten hoeden dat de EHBO-post daar niet de belangrijkste afdeling wordt.” Een niet onbelangrijke nuance die doelde op de evidentevan zelfbeschikking meer ingang te doen vinden bij jongeren.

Het Vlaams Belang is dringend toe aan vernieuwing. Uw voorzitterschap en de fractievoorzitterschappen in de Kamer en het Vlaams Parlement zijn alvast ‘verjongingen’. Desondanks stelde Freddy Van Gaever dat “de jonge generatie er niet klaar voor is.” Gaat de man gelijk krijgen, of is de zogeheten ‘v-generatie’ er wel degelijk klaar voor?

De “jonge generatie” zal zijn best doen om onze partij opnieuw op de rails te zetten. Maar we zullen dit doen in goede samenwerking met de oudere generaties, wiens ervaring niet overboord mag gegooid worden. Ook Freddy Van Gaever steunt mijn kandidatuur trouwens. Dat heeft hij uitdrukkelijk bevestigd op de partijraad.

Ik denk dat we over bekwame mensen beschikken om ons sterke programma uit te dragen. Chris Janssens, onze nieuwe fractievoorzitter in het Vlaams Parlement, om maar één persoon te noemen. Of we slagen of niet; dat zal uiteindelijk pas blijken uit de resultaten van de eerstvolgende verkiezingen.

Gepubliceerd in Rechts Actueel